Τα ρομποτάκια των jumbo σας μιλούν

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ: 30/12/2010
Αναλύσεις & Θέσεις

Χριστούγεννα…

Λέξεις όπως “γιορτινό κλίμα”, “δώρα στα αγαπημένα πρόσωπα”, “στολίδια”, “φιλανθρωπία”, κυριαρχούν. Με τους κανόνες της αγοράς,τα Χριστούγεννα είναι μια θαυμάσια ευκαιρία κερδοφορίας των εμπόρων προωθώντας την απενοχοποιημένη κατανάλωση εμπορευμάτων. Τη τελευταία δεκαετία,τα Χριστούγεννα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα παιχνιδάδικα των jumbo. Μια εταιρεία πώλησης παιχνιδιών,με 51 καταστήματα και άνοιγμα στην αγορά των Βαλκανίων (Βουλγαρία, Κύπρος,και σύντομα στη Ρουμανία),περίπου 3000 εργαζόμενες/ους(μόνιμο και έκτακτο προσωπικό), διαφημιστικές καμπάνιες στα μέσα ενημέρωσης εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ,και τζίρο εκατομμυρίων ευρώ.
Το πλάνο του ομίλου είναι ξεκάθαρο: 3 νέα καταστήματα το χρόνο, και το τελευταίο εξάμηνο, ο πήχης ανέβηκε στα 6.
Και όλα αυτά, σε περίοδο “κρίσης” για τα αφεντικά…

Πού βασίζεται άραγε ο πλούτος του Βακάκη;
Μα φυσικά στις χαμηλές τιμές των εμπορευμάτων του, και στην ολοκληρωτική εκμετάλλευση των εργαζομένων του.
Χιλιάδες εμπορεύματα, σε αφθονία(ή σε φαινομενική αφθονία), στους διαδρόμους,στα ταμεία, σε πρόχειρες προθήκες μελετημένες με βάση τη συμπεριφορά του καταναλωτή , στα ράφια προς πώληση, τα περισσότερα από αυτά να εισάγονται από εργοστάσια της Κίνας και βαλκανικών χωρών, με ελάχιστο κόστος παραγωγής, αλλά πολλαπλάσια τιμή πώλησης στα καταστήματα. Για κάθε επώνυμο αλλά ακριβό παιχνίδι, υπάρχει και μια αντίστοιχη απομίμηση σε πιο προσιτή τιμή. Τα υλικά κατασκευής τους  είναι εύθραυστα πλαστικά με απαίσια μυρωδιά, τοξικές χρωστικές ουσίες σε ποικιλία χρωμάτων, κυκλώματα με επικίνδυνες συνδεσμολογίες, που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στην υγεία όσων τα χρησιμοποιούν. Για την επικινδυνότητα αυτών των χιλιάδων προϊόντων βέβαια, κάνεις αδέκαστος δημοσιογράφος δε θα μιλήσει και κανένας κρατικός οργανισμός δε θα ασχοληθεί. Όποιο προϊόν αγοραστεί από πελάτη, παρουσιάσει εμφανές ελάττωμα, και επιστραφεί από το πελάτη, θα ελεγχθεί εξονυχιστικά από την εταιρεία, προκειμένου να αποφευχθεί η αλλαγή του προϊόντος του πελάτη. Και επειδή τα πάντα πωλούνται και τίποτα δε δίνεται δωρεάν, στη περίπτωση που τελικά εγκριθεί η αλλαγή, το ελαττωματικό προϊόν θα κριθεί εκ νέου αν μπορεί να ξαναμπεί στα ράφια σε τιμή προσφοράς, ή να καταστραφεί εντελώς προκειμένου να βρεθεί στα σκουπίδια εκτός του καταστήματος χωρίς καμία αξία.

Στη καπιταλιστικά καλοκουρδισμένη επιχείρηση του jumbo, όλα λειτουργούν ρολόι. Πίσω από τους μεγάλους πολύχρωμους διαδρόμους, τα ευφάνταστα διαφημιστικά σποτ που παίζουν στα μεγάφωνα, τους πολυσέλιδους καταλόγους, τις τεράστιες σακούλες, και τις ευρύχωρες θέσεις πάρκινγκ, μια στρατιά εργαζομένων ξεζουμίζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό του 8ωρου.
Τα “καθήκοντα” των εργαζομένων είναι ρευστά (αυτός είναι και ένας λόγος που δεν δίνουν στους/στις εργαζόμενους/ες αντίγραφο της σύμβασης εργασίας τους). Εξαρτώνται από τη κίνηση στο κατάστημα, το ωράριο, και τις διαθέσεις των προϊσταμένων…
Ο πωλητής θα σφουγγαρίζει, θα κουβαλήσει κούτες, θα τοποθετεί τα εμπορεύματα στα ράφια, θα φροντίζει να επιμελείται τα ράφια ώστε να φαίνεται ότι όλες οι ποσότητες είναι σε αφθονία, ο αποθηκάριος θα σακατεύεται κουβαλώντας κούτες με εμπορεύματα που έχουν “ζήτηση”, θα πετάξει τους σωρούς με τα σκουπίδια, ο ταμίας θα κτυπάει ταμείο, θα ανανεώνει τις σακούλες, θα σκουπίζει τους διαδρόμους, θα γεμίζει το απόθεμα στα ράφια, θα μαζεύει τα καλάθια γύρω από τα ταμεία, θα δίνει το δακτυλικό του αποτύπωμα κάθε φορά που ολοκληρώνει το κλείσιμο του ταμείου, θα εκτελεί χρέη ρουφιάνου (Η εταιρεία πριμοδοτεί με 30 ευρώ όποιον εργαζόμενο εντοπίσει κλέφτη. Βεβαία, εκτός από τις επικλήσεις στη παρατηρητικότητα των εργαζομένων, υπάρχει μόνιμο προσωπικό ασφαλείας που σουλατσάρει στους διαδρόμους παριστάνοντας τους πελάτες  και καταγράφει τους “περιέργους” πελάτες), θα ανέχεται τους καθημερινούς εξευτελισμούς και θα είναι σκλάβος στους ανώτερούς του, μέχρι να αποφασίσουν να σχολάσει.

 

Οι εργαζόμενοι,πέρα από τα “καθήκοντα”, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις απαγορεύσεις της εταιρείας. Απαγορεύεται η χρήση καθισμάτων (ακόμα και για τους ταμίες), απαγορεύεται η στήριξη από μια επιφάνεια, καθώς η στάση του σώματος είναι “απαξιωτική για τους πελάτες”, απαγορεύεται η κατανάλωση νερού σε κοινή θέα, απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα, απαγορεύεται να βγείς 20λεπτο διάλειμμα αν δεν το έχεις δηλώσει 5 λεπτά νωρίτερα (στη περίπτωση που δε δηλωθεί έγκαιρα, χάνεται), απαγορεύεται στο διάλειμμα να περιφέρεσαι μέσα ή έξω από το κατάστημα. Μπορεί λοιπόν, στα ηχεία οι προϊστάμενοι να καλούν τους εργαζόμενους σε πληθυντικό αριθμό, μοιράζοντας παρακλήσεις και ευχαριστίες, αλλά όταν οι πελάτες δεν είναι παρόντες, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο λιγότερο παραγωγικός θεωρείται τουλάχιστον βλάκας, και όποιος (συνειδητά ή ασυνείδητα) δεν εναρμονίζεται με τους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας, είναι “προβληματικός”.

 

Για όλη αυτή την τήρηση της σωρείας καθηκόντων και απαγορεύσεων, υπεύθυνοι είναι οι διάφοροι προϊστάμενοι. Ένας μηχανισμός αυστηρής και κάθετης ιεραρχίας, με διακριτές βαθμίδες που υπόσχονται την εύρυθμη και υπέρ-κερδοφόρα λειτουργία της επιχείρησης.

 

Στο κυρίαρχο λοιπόν μοντέλο οργάνωσης σύγχρονης επιχείρησης, τους εργαζόμενους (και τους πελάτες) τους παρακολουθούν οι επόπτες, οι επόπτες λογοδοτούν στους υπευθύνους, οι υπεύθυνοι αναφέρονται στον υποδιευθυντή, και αυτός με τη σειρά του στο διευθυντή του καταστήματος. Τις διάφορες θέσεις της ιεραρχίας, στελεχώνουν πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης της εταιρείας και των προϊσταμένων. Ο υπέρ-παραγωγικός και φιλόδοξος εργαζόμενος μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να ανελιχθεί ιεραρχικά, ρουφιανεύοντας, προσφέροντας εθελοντική εργασία και δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο για τα συμφέροντα της εταιρείας. Στήνεται λοιπόν, ένας μηχανισμός εποπτείας και έλεγχου της κάθε δραστηριότητας, ικανός να ξεριζώσει κάθε απόπειρα συλλογικής αντίστασης των εργαζομένων.

Και ενώ ο Βακάκης θέλει να μας παρουσιάζει σαν “τη μεγάλη οικογένεια του ομίλου των jumbo”, ωστόσο η αλήθεια είναι προφανής και για τις δυο πλευρές.
Οι εργάτες και οι εργάτριες της εταιρείας, όπως ισχύει και γενικώς, δεν έχουν τίποτα κοινό με τους αφέντες τους. Ο πλούτος του Βακάκη με το καθημερινό τζίρο των δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε κάθε κατάστημα δεν συγκρίνεται με τα ψίχουλα που μας μοιράζει για ένα 8ωρο σωματικό και πνευματικό σακάτεμα. Κανένας Βακάκης δεν υποφέρει από τενοντίτιδες, κανένας ρουφιανοδιευθυντής δε ξεφορτώνει παλέτες αχρήστων εμπορευμάτων τυλιγμένων σε ογκώδεις συσκευασίες πλαστικών και ιλουστρασιόν χαρτιών, κανένας μανατζαρίζων υπεύθυνος δε ξεπαγιάζει στο κρύο όπως οι παρκαδόροι. Τα χαρούμενα τραγούδια των διαφημίσεων που ακούγονται 8 ώρες από τα ηχεία των καταστημάτων, δε θα φέρουν ποτέ την ευτυχία και τη χαρά σ’ όλες και όλους εμάς για τη παρουσία μας στα πολύχρωμα κάτεργα.

Πέρα από το εργατικό δυναμικό της εταιρείας, ας μάθουν και οι πελάτες όλα τα παραπάνω. Όχι γιατί απευθυνόμαστε σε καταναλωτές που ζητάμε να γίνουν απλά πιο ευγενικοί και λιγότερο απαιτητικοί προς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, αλλά γιατί πέρα από πελάτες των jumbo ,όλοι και όλες μας, είμαστε εργάτες. Όταν το 8ωρο της μισθωτής σκλαβιάς μας τελειώνει, δε μεταλλασσόμαστε σε αναίσθητους πελάτες που απαιτούν “αποτελεσματική και γρήγορη εξυπηρέτηση”, αφού ξέρουμε ότι πίσω από την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα κρύβεται το μαστίγιο της εργοδοσίας. Σε αυτή την συνθήκη, συνεχίζουμε να είμαστε αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους, συνεχίζουμε να εξοργιζόμαστε με τα αφεντικά και τις προσταγές τους, συνεχίζουμε να αηδιάζουμε με τους φρουρούς του πλούτου και της εταιρικής ιδιοκτησίας. Το πείραμα του jumbo, με το 4ωρο, 6ωρο και 8ωρο ξεζούμισμα, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, θεωρείται από τον “επιχειρηματικό κόσμο” άκρως επιτυχημένο και προσφέρεται ως υπόδειγμα λειτουργίας στο τομέα της παροχής υπηρεσιών.

Όμως, όσο κι αν οι συνθήκες της σκλαβιάς μας είναι μεσαιωνικές, πάντα θα υπάρχει διάθεση για λούφα, για υπονόμευση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, για μοριακή αλλά έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας, απέναντι στην καπιταλιστική μισανθρωπία των εργοδοτών και των στελεχών τους.

Ας μην αφήσουμε τις ζωές μας να γίνουν παιχνίδια στα χέρια των αφεντικών,ούτε στα jumbo ούτε πουθενά…

εργάτριες/ες στα κάτεργα του jumbo

Σχόλια Ανάρτησης

  • Ti na pw re paidia. To arthro einai katapliktiko. Sigxaritiria! Exete apolito dikio. Sas to leei anthrwpos pou exei doulepsei kai exei apolithei apo ayto to magazi

  • Προκατειλλημένο άρθρο…Τα περισσότερα επιχειρήματα από αυτά είναι υπερβολές και μερικά τελείως ανυπόστατα…

    Το πρόβλημα του/των συγγραφέων δεν είναι η δουλειά στα Jumbo αλλά η δουλειά γενικότερα…

    (επιφυλλάσομαι μήπως στο συγκεκριμένο κατάστημα συνάντησαν όλα αυτά που περιγράφουν αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται)

    Εργαζόμενος στα Jumbo που οδεύω προς απόλυση

  • θα μιας διαφώτιζες υπέρ του δέοντος αν γινόσουν πιό συγκεκριμένος. Ποιά επιχειρήματα είναι ανυπόστατα και πια απλώς υπερβολές; Ας μην παίζουμε με τις εντυπώσεις. Αυτά τα ζητήματα είναι ζητήματα ζωής κι όχι αφορμές για φτηνή πολιτική (δεν εννοούμε το σχόλιό σου αλλά τη δική μας ανάρτηση). Αναμένουμε διακαώς τη δική σου άποψη.

  • Επειδή δεν παίζω με τις εντυπώσεις, αντιθέτως μάλιστα, θα απαντήσω αναλυτικά αλλά
    1ον δεν θέλω καμία πολιτική νύξη (όπως δε θα κάνω και εγώ άλλωστε)
    2ον φαντάζομαι γνωρίζουμε και οι 2 τι σημαίνουν οι λέξεις “εργασία, μισθός, επιχείρηση, αφεντικό, κρίση, ανεργία, καπιταλισμός, εκμετάλλευση” εν έτη 2012 στην Ελλάδα και στον κόσμο οπότε δεν ξεκινάμε να ξανανακαλύψουμε τον τροχό
    3ον αν πιστέψεις αυτά που θα πω, τότε πίστεψε και το ότι δεν έχω καμία σχέση ή όφελος από το Jumbo…Περαστικός είμαι και από εκεί…δεν πάω για καριέρα…

    Παίρνω το κείμενο από την αρχή,

    -Δεδομένου οτι τα Jumbo είναι ελληνική επιχείρηση, φαντάζομαι θα πρέπει να χαίρεσαι που υπάρχει και απασχολεί περίπου 3 χιλιάδες προσωπικό που τους ασφαλίζει ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν άνεργοι, σερβιτόροι με μαύρα λεφτά ή τι???
    Φυσικά και τα περισσότερα προιόντα είναι εισαγώμενα και πολλά κέρδη βγαίνουν εκτός συνόρων (παρόλη την ελληνική επιχείρηση) αλλά πωλούνται και ελληνικά προιόντα οπότε θέλω να πιστεύω οτι αν υπάρξουν και άλλες ελληνικές, μικρές ή μεγάλες, εταιρείες που θα φτιάχνουν όλα αυτά τα μικροπράγματα, θα τους στηρίξει το Jumbo…(ελπίζω)…άρα και όφελος για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα….
    Αυτά, για την πρώτη παράγραφο, που αναφέρεις οτι είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση…Νομίζω το λες με αρνητικό ύφος ενώ πιστεύω οτι μόνο αρνητικό δεν είναι….ειδικά σε περιόδους κρίσης…

    -2η παράγραφος, αναφέρεις την κάκιστη ποιότητα μερικών ή όλων τον προς πώληση ειδών…Δεν έχω δει άλλο κατάστημα εντός Ελλάδας να πουλά σε τέτοιες τιμές με καλή ή εξαιρετική ποιότητα…Αυτό σημαίνει πως παρόλο που συμφωνώ για την κακή ποιότητα, παραδέχομαι όμως οτι δεν είναι μειονέκτημα μόνο του Jumbo αλλά όλης της αγοράς…
    Αυτό πάει σε αυτό που έλεγα για τις υπερβολές…

    -2η παράγραφος και πάλι που αναφέρεις για τον έλεγχο των ελλατωματικών…Δεν βρίσκω κάτι περίεργο…λογικό είναι να ελέγχονται…μπορεί ο πελάτης να μη το χρησιμοποίησε σωστά, να μην ξέρει πως δουλεύει, να μπλοφάρει για χψ λόγους ή τελικά να είναι ελλατωματικό και να μην αξίζει να ξαναγυρίσει στο ράφι…
    Γράφεις: “Και επειδή τα πάντα πωλούνται και τίποτα δε δίνεται δωρεάν…” Τι περίμενες???επιχείρηση είναι…δεν είναι ο άι βασίλης…που έχεις δει να μοιράζουν δωρεάν και τι???

    -3η παράγραφος.Σιγά τα κάτεργα…
    “Τα “καθήκοντα” των εργαζομένων είναι ρευστά (αυτός είναι και ένας λόγος που δεν δίνουν στους/στις εργαζόμενους/ες αντίγραφο της σύμβασης εργασίας τους). Εξαρτώνται από τη κίνηση στο κατάστημα, το ωράριο, και τις διαθέσεις των προϊσταμένων…” Περιμένεις στη σύμβαση να σου λέει αν θα μετακινήσεις ένα πράγμα από το λάθος ράφι ή όχι???Τι εννοείς ρευστά???Δηλαδή αν σπάσει κάτι θα πεις “δε το μαζεύω, δε το αναφέρει η σύμβασή μου”???Επίσης το “πωλητής” σημαίνει “ας πούμε υπεύθυνος” ενός τμήματος του καταστήματος…Το οποίο με τη σειρά του σημαίνει οτι ο πωλητής είναι υπέυθυνος ο χώρος του να είναι καθαρός και τακτοποιημένος…Συνεχίζω να μη βλέπω κάτι παράλογο…Κατά τη γνώμη μου υπερβολές και πάλι….
    Και αν θεωρείς οτι είναι δύσκολη δουλειά, που κουραστική είναι σίγουρα, έχω να σου πω μερικά πράγματα…Δουλειά σημαίνει κόπος…σωματικώς ή πνευματικώς θα κοπιάσεις…αλλιώς είναι χόμπυ ή διασκέδαση…Αν πιστεύεις οτι κουράζεται τόσο πολύ ένας πωλητής στα Jumbo πήγαινε ρώτα τους εργάτες σε βιομηχανικές γραμμές παραγωγής, τους αγρότες και τους παραγιούς των μαστόρων….(και χιλιάδες άλλους εργαζόμενους)…
    “ο αποθηκάριος θα σακατεύεται κουβαλώντας κούτες με εμπορεύματα που έχουν “ζήτηση””…Τα πιο βαριά κουτιά είναι γύρω στα 20 κιλά…και είναι λίγα συγκριτικά με την ποικιλία των προς πώληση αντικειμένων…Αν πιστέυεις οτι σακατεύεται με κούτες 20 κιλών, να ρωτήσεις πόσο κουράζεται ο σιδεράς, ο μανάβης της γειτονιάς σου και οι υπάλληλοι σε μεταφορικές και μετακομίσεις…
    “ο ταμίας θα κτυπάει ταμείο, θα ανανεώνει τις σακούλες, θα σκουπίζει τους διαδρόμους, θα γεμίζει το απόθεμα στα ράφια, θα μαζεύει τα καλάθια γύρω από τα ταμεία, θα δίνει το δακτυλικό του αποτύπωμα κάθε φορά που ολοκληρώνει το κλείσιμο του ταμείου” αν σου φαίνεται περίεργο αυτό, τι έχεις στο μυαλό σου οτι κάνει ο ταμίας???
    ” θα εκτελεί χρέη ρουφιάνου (Η εταιρεία….” ΠΑΛΙ που είναι το περίεργο???Ποιός είναι αυτός που έχει μια επιχείρηση και ανέχεται να τον κλέβουν???να μου πεις να το διαδώσω…και φυσικά δε μιλάμε για κλεψιά σε μανάβικο που ο κλέφτης μπορεί να μην έχει να φάει…άλλο το’να, άλλο τ’άλλο…
    “θα ανέχεται τους καθημερινούς εξευτελισμούς” Αυτό με τους εξευτελισμούς είναι σοβαρό θέμα και αν ισχύει καλά κάνεις και το αναφέρεις…Στο κατάστημα που δουλεύω δεν έχω ακούσει ούτε έναν εξευτελισμό (προς το παρόν)…
    ” και θα είναι σκλάβος στους ανώτερούς του, μέχρι να αποφασίσουν να σχολάσει.” τι εννοείς “σκλάβος”??? Υπάλληλος σίγουρα, σκλάβος με ποιά έννοια??? τι σου κάνανε?? σε δέρνανε και σε αφήναν να διψάς ενώ έσερνες κανένα κάρο???Όσο για το σχόλασμα, χτυπάω αυστηρό 8ωρο και δεν έχω κάνει ούτε μισή ώρα υπερωρία…Δεν ξέρω αν σε ανάγκαζαν να μένεις παραπάνω αλλά δεν έχω συναντήσει ούτε από αυτό…Και εδώ θέλω να σου αναφέρω οτι είμαι πολύ υπέρ του συστήματος αυτού με το 8ωρο διότι στις περισσότερες δουλειές που έχω κάνει απλά δεν υπήρχε ωράριο…φαντάσου πως μου φαίνεται το 8ωρο…και δεν είμαι ο μόνος…

    -4η παράγραφος.”απαγορεύεται η στήριξη από μια επιφάνεια” θες να μου πεις οτι εσύ ως πωλητής θα εξυπηρετούσες έναν πελάτη αραγμένος στον τοίχο???και γιατί να ακουμπάς άλλωστε, αφού το 8ωρο είναι τόσο γεμάτο που ούτε να σταματήσεις να περπατάς δεν προλαβαίνεις…
    “απαγορεύεται η κατανάλωση νερού σε κοινή θέα” αυτό σε πείραξε???που δεν μπορούν οι πελάτες να σε βλέπουν να δροσίζεσαι???Στο αποθηκάκι που αφήνουμε τα μπουκάλια πάμε όσο συχνά θέλουμε οπότε δεν έχω βρεθεί διψασμένος εν’ώρα δουλειάς…ούτε οι συνάδελφοί μου…
    “απαγορεύεται να βγείς 20λεπτο διάλειμμα αν δεν το έχεις δηλώσει 5 λεπτά νωρίτερα (στη περίπτωση που δε δηλωθεί έγκαιρα, χάνεται)” νομίζεις οτι σε μια επιχείρηση που είσαι υπάλληλος μπαινοβγαίνεις για διάλλειμα όποτε νομίζεις εσύ???Για ρώτα υπαλλήλους που η λέξη διάλλειμα είναι άγνωστη στη δουλειά τους…Για ρώτα το μπάρμαν στο γειτονικό σου κλαμπάκι αν κάθεται, αν μιλάει στο κινητό όταν σερβίρει και αν βγαίνει διάλλειμα πριν σχολάσει….συν το ότι πολλές φορές δεν έχω κάνει το διάλλειμά μου την ώρα που πρέπει αλλά τουλάχιστον δε το έχω χάσει ποτέ…
    “εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας” κουραστική συμφωνώ αλλά σιγά το ρυθμό…απλά μόνιμα κάτι κάνεις…εξοντωτικος ρυθμος εργασίας έχει ο σερβιτόρος οταν γεμίζει το μαγαζί και δεν προλαβαίνει τις παραγγελείες, ο μηχανικός που θα πρέπει να επισκευάζει τα αυτοκίνητα πριν κλείσει, ο τηλεφωνιτής, αυτός που πληρώνεται για τις ξαπλώστρες το καλοκαίρι, ο ψήστης στο γυράδικο και πολλοί άλλοι…Όταν ανοίγεις την κούτα με τα κεριά και τα τοποθετείς ένα-ένα στο ράφι δε νομίζω οτι εξαντλείσαι κιόλας…

    -“Για όλη αυτή την τήρηση της σωρείας καθηκόντων και απαγορεύσεων, υπεύθυνοι είναι οι διάφοροι προϊστάμενοι. Ένας μηχανισμός αυστηρής και κάθετης ιεραρχίας, με διακριτές βαθμίδες που υπόσχονται την εύρυθμη και υπέρ-κερδοφόρα λειτουργία της επιχείρησης.Στο κυρίαρχο λοιπόν μοντέλο οργάνωσης σύγχρονης επιχείρησης, τους εργαζόμενους (και τους πελάτες) τους παρακολουθούν οι επόπτες, οι επόπτες λογοδοτούν στους υπευθύνους, οι υπεύθυνοι αναφέρονται στον υποδιευθυντή, και αυτός με τη σειρά του στο διευθυντή του καταστήματος. Τις διάφορες θέσεις της ιεραρχίας, στελεχώνουν πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης της εταιρείας και των προϊσταμένων.” Περιέγραψες πολύ σωστά και με μεγάλη ακρίβεια πώς λειτουργεί μια κερδοφόρα επιχείρηση αυτή τη στιγμή…δε βλέπω κανένα μειονέκτημα σε αυτό, από τη στιγμή που αν δε γίνει έτσι θα πεινάσω…ή και να ήταν, ΠΑΛΙ υπερβολές, αφού έτσι λειτουργεί ΚΑΘΕ κερδοφόρα επιχείρηση και όχι μόνο τα Jumbo…

    -“Ο υπέρ-παραγωγικός και φιλόδοξος εργαζόμενος μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να ανελιχθεί ιεραρχικά, ρουφιανεύοντας, προσφέροντας εθελοντική εργασία και δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο για τα συμφέροντα της εταιρείας. Στήνεται λοιπόν, ένας μηχανισμός εποπτείας και έλεγχου της κάθε δραστηριότητας, ικανός να ξεριζώσει κάθε απόπειρα συλλογικής αντίστασης των εργαζομένων.”
    Τι εννοείς?? οτι οι εργαζόμενοι θέλουν να αντισταθούν και δεν μπορούν???και ο επόπτης εργαζόμενος είναι και μάλιστα την ακούει πιο πολύ από τον απλό πωλητή…και ο επόπτης του επόπτη ακόμα περισσότερο και πάει λέγοντας…Εκεί πήγες για να εργαστείς ή για να αντισταθείς???Αν δεν είναι “υπέρ-παραγωγικός και φιλόδοξος” θα παραμείνεις πωλητής…συνεχίζω να μη βλέπω μειονεκτήματα…θες δηλαδή να ανέβεις στην ιεραρχία χωρίς να κοπιάσεις περισσότερο από κάποιον άλλο???Και σίγουρα δεν έχεις δουλέψει σε πολυεθνική για να καταλάβεις τι σημαίνει ανταγωνισμός….Δε μιλάω για ρουφιανιλίκι…αν συμβεί κάτι τέτοιο με σκοπό να πάρει κάποιος άλλος τη θέση, τότε ο ρουφιάνος θέλει μερικές φάπες να στανιάρει….

    -“Οι εργάτες και οι εργάτριες της εταιρείας, όπως ισχύει και γενικώς, δεν έχουν τίποτα κοινό με τους αφέντες τους. Ο πλούτος του Βακάκη με το καθημερινό τζίρο των δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε κάθε κατάστημα δεν συγκρίνεται με τα ψίχουλα που μας μοιράζει για ένα 8ωρο σωματικό και πνευματικό σακάτεμα.” Π-Ρ-Ο-Φ-Α-Ν-Ω-Σ
    Ζούμε σε έναν καπιταλιστικό κόσμο…ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάποιος είναι αφεντικό, κάποιος είναι υπάλληλος και ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έχουν τις ίδεες οικονομικές απολαβές…Δεν έχω δει ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο εργαζόμενουν να πλουτίζουν σε βάρος του αφεντικού τους…Αν δε σου αρέσει αυτό το σύστημα (όπως ούτε εμένα μ’αρέσει) μπορείς:
    -Να στίψεις το μυαλό σου, να εργαστείς μέσα σε αυτό το σύστημα και να βρεις τρόπους να ‘κονομάς για’σένα
    -Να προσπαθήσεις να αλλάξεις αυτό το σύστημα ΑΛΛ’Α όχι χαλώντας το μοντέλο του άλλου αλλά με το να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ένα δικό σου μοντέλο, να το εφαρμόσεις και να γίνεις παράδειγμα…φυσικά αυτό θέλει και πολλά κότσια…
    -Να αλλάξεις χώρα ή πλανήτη
    (αν σε νοιάζει, προσωπικά βρίσκομαι το 1ο και δουλέυω ένα project στο κεφάλι μου ωστε να πάω στο 2ο)
    Όσο για το 8ωρο ψυχολογικό και πνευματικό σακάτεμα στα Jumbo πήγαινε να γίνεις αγρότης, να μην κουράζεσαι…ή εργάτης σε συνεργείο επισκευής δρόμων, ΕΥΔΑΠ ή ακόμα και οικοδόμος…Και by the way, το πνευματικό σακάτεμα που βρίσκεται??? όταν ανοίγεις το χαρτόκουτο και τοποθετείς τα προιόντα στα ράφια???Αν κουράζεσαι με αυτό, γίνε προγραμματιστής….ή κάτι πιο ξεκούραστο…Δάσκαλος…

    -” Κανένας Βακάκης δεν υποφέρει από τενοντίτιδες, κανένας ρουφιανοδιευθυντής δε ξεφορτώνει παλέτες αχρήστων εμπορευμάτων τυλιγμένων σε ογκώδεις συσκευασίες πλαστικών και ιλουστρασιόν χαρτιών, κανένας μανατζαρίζων υπεύθυνος δε ξεπαγιάζει στο κρύο όπως οι παρκαδόροι.” Π-Ρ-Ο-Φ-Α-Ν-Ω-Σ…αν δε θες να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα γίνε εσύ το αφεντικό της δικιάς σου επιχείρησης…αν θες να δουλέψεις κάποτε….

    -“…αχρήστων εμπορευμάτων τυλιγμένων σε ογκώδεις συσκευασίες πλαστικών και ιλουστρασιόν χαρτιών…” γλαφυρότητα………ΜΟΝΟ.

    -“…δε ξεπαγιάζει στο κρύο όπως οι παρκαδόροι.” Όπως ΚΑΘΕ παρκαδόρος, όχι μόνο στα Jumbo…Η προκατάληψη που έλεγα…Για τους παρκαδόρους στα μπουζούκια δεν σε βλέπω να αγχώνεσαι….

    -“Τα χαρούμενα τραγούδια των διαφημίσεων …….τη παρουσία μας στα πολύχρωμα κάτεργα.” Κάτεργα???Δεν ήξερα οτι ο πωλητής στα Jumbo δουλεύει σκληρότερα και σε χειρότερες συνθήκες από τους εργαζόμενους στα ναυπηγέια…υπερβολές…δεν είμαστε και στην Κίνα…

    -“Όταν το 8ωρο της μισθωτής σκλαβιάς μας τελειώνει…” άρα αγγαρεία κάνεις που δουλεύεις….

    -“συνεχίζουμε να είμαστε αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους, συνεχίζουμε να εξοργιζόμαστε με τα αφεντικά και τις προσταγές τους, συνεχίζουμε να αηδιάζουμε με τους φρουρούς του πλούτου και της εταιρικής ιδιοκτησίας.” Απλά δε θες να είσαι υπάλληλος…ούτε στα Jumbo, ούτε πουθενά…απλά δε θες να έχεις αφεντικό…δε σου φαίει ο Βακάκης ή πως στο διάολο τον λένε, αλλά ΚΑΘΕ αφεντικό που πιθανόν να έχεις…Αυτό που έλεγα οτι το πρόβλημά σου είναι η δουλειά γενικά και όχι η συγκεκριμένη…

    -“Όμως, όσο κι αν οι συνθήκες της σκλαβιάς μας είναι μεσαιωνικές” δεν παίζει να έχεις δουλέψει αλλού…δεν παίζει να έχεις τρέξει να ψάξεις για δουλειά επειδή είσαι χρεωμένος…δεν παίζει να έχεις ξαναϋπάρξει υπάλληλος….δεν παίζει να έχεις κοπιάσει ποτέ σοβαρά για να δουλέψεις…

    -“πάντα θα υπάρχει διάθεση για λούφα, για υπονόμευση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων” Α! μάλιστα!!!! είδες που στα’λεγα??? δεν θες να δουλέυεις ως υπάλληλος….Αυτό είναι το συμπέρασμα του άρθρου σου…Αυτό κρατάω εγώ…

    Τέλος, θα ήθελα να μου πεις που και πως ονειρεύεσαι οτι θα δουλεύεις…να μου ανοίξεις τα μάτια σε ένα νέο κόσμο…να μου δώσεις τροφή για σκέψη…

    Και για να μην παρεξηγηθώ, όοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολο αυτό το κατεβατό το έγραψα μονο και μόνο γιατί όπως έγραψα και στο πρώτο σχόλιο “Το πρόβλημα του/των συγγραφέων δεν είναι η δουλειά στα Jumbo αλλά η δουλειά γενικότερα”…Παίρνω πολλές φορές το μέρος του Jumbo, ΟΧΙ γιατί έχω όφελος κάνοντάς το (τι όφελος θα είχα άλλωστε από τη στιγμή που υπογράφω απλά ως Παναγιώτης) αλλά γιατί το συγκρίνω με τις άλλες δουλειές που έχω κάνει κατά καιρούς και έχω φάει εκμετάλλευση και σκατά με τον κουβά…άρα ξέρεις τι λένε για τους τυφλούς και το μονόφθαλμο…αν και πάω για απόλυση….

    ΥΓ θα παρακαλούσα, όπως αφιέρωσα χρόνο να γράψω ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ τις ενστάσεις μου πάνω στο κείμενό σου, έτσι συγκεκριμένες θα ήθελα να είναι και οι απαντήσεις σου…ένα προς ένα…

  • Παναγιώτη, δεν είμαι ο συγγραφέας του κειμένου, αλλά ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.

    Σε όλη την έκταση της απάντησής σου αναφέρεις (αλλού με υποψία κι αλλού με έκπληξη) πως το πρόβλημα του συγγραφέα δεν είναι με τα JUMBO συγκεκριμένα, αλλά με “τη δουλειά γενικότερα”. Και προς το τέλος εκπλήσσεσαι με την αποκάλυψη του δεδομένου αυτού από τον ίδιο στην κατάληξη του κειμένου του.

    Μην εκπλήσεσσαι,έχεις δίκιο απόλυτο. Ο συγγραφέας έχει ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα με τη δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά. Και όχι μόνο ο συγγραφέας αλλά ΟΛΗ η κατάληψη Σινιάλο.

    Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, έχουμε πρόβλημα με την “εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας όπως τη βιώνουμε στον καπιταλιστικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης”. Τι σημαίνει αυτό το τελευταίο; Σημαίνει όλα αυτά που αναφέρεις σε διάφορα σημεία της απάντησής σου ως γνωστά και κατανοητά (το ότι το αφεντικό σου σε στάζει και τσεπώνει ένα κομμάτι του κόπου σου χωρίς να εργαστεί γι’αυτό, τα ανύπαρκται ωράρια,οι εξοντωτικές δουλειές για να μη μείνεις στο δρόμο,τα κακής ποιότητας εμπορεύμετα που φτάνουν σε παιδικά χέρια μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνά και μπορεί να βγει κέρδος από αυτά κ.α.).Κι εμείς ξέρουμε από κωλο-δουλειές, και από ωράρια-λάστιχο, και απο χαμαλίκια, και από μεροκάματα που αφήνονται στην έμπνευση του κάθε αφεντικού: δεν είμαστε ούτε εξωγήινοι, ούτε τουρίστες, αλλά εργάτες όπως εσύ.

    Ωστόσο, ο συγγραφέας και εμείς -οι άνθρωποι που αποτελούν το σάιτ αυτό και την κατάληψη- διεξάγουμε “πολιτική δράση”, δηλαδή σκεφτόμαστε και δρούμε για την αναδιάρθρωση κοινωνικών σχέσεων σε ευρεία κλίμακα και αυτό συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ τις εργασιακές σχέσεις. Με άλλα λόγια, εμάς δε μας καλύπτει καμμία από τις 3 εναλλακτικές λύσεις που προτείνεις. Το 1 (δούλεψε και πρόκοψε) δε γίνεται πλέον γιατί “κρίση’ σημαίνει πως περισσεύουμε και θα γλιτώσει όποιος πατήσει πάνω στον διπλανό του αρκετά ή εξευτελιστεί αρκετά. Το 2 (γίνε αφεντικό) μάς βρίσκει αξιακά αντίθετους (να γίνουμε εμείς αυτοί που θα τσεπώνουμε τον κόπο άλλων,που θα τους στάζουμε κλπ) και είναι και αφελές (όπως και το 1) εν μέσω κρίσης. Το 3 δεν το σχολιάζω για προφανείς λόγους.

    Ο σύντροφός μας και συγγραφέας του κειμένου έχει κάνει τις ίδιες επιλογές με εμάς: έχει επιλέξει να δουλεύει υπό το καθεστώς που ζούμε για ένα κομμάτι ψωμί και να δίνει όσο το δυνατόν μικρότερο κομμάτι από τον εαυτό του σε αυτό, και παράλληλα να εργάζεται ελεύθερα για την αλλαγή του σκοταδιού αυτής της κοινωνίας -που μας ζώνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Και αυτό δεν είναι εύκολο: θέλει καρδιά, μυαλό και χέρια που να δίνουν ελεύθερα εργασία για απέραντους σκοπούς,για τους οποίους μπορεί να μη δούμε στις ζωές μας το απτό αποτέλεσμά τους. Οι εναλλακτικές που δίνεις προτείνουν ουσιαστικά τη διακαιολόγηση του σκοταδιού που ζούμε και -ακόμη παραπέρα- να δώσουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας σε αυτό για να μη ζώσει το σκοτάδι το τομάρι μας: μη νομίζεις, όλοι που γράφουμε σε αυτό το σάιτ και που αποτελούμε την κατάληψη μάς έχει προταθεί ή το έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή, αλλά το απορρίψαμε. Για ποιο λόγο το απορρίψαμε είναι πιο περίπλοκο να εξηγηθεί:αν σ’ενδιαφέρει πέρνα μια μέρα από την κατάληψη για να το κουβεντιάσουμε πιο αναλυτικά.

    Λογικά θα απαντήσει και ο ίδιος ο συγγραφέας, αλλά σε πρώτη φάση ελπίζω να είναι κάπως πιο ξεκάθαρο το τοπίο σχετικά με το τι βρίσκεται πίσω από τα όσα έγραψε.

  • Δεν έχω δουλέψει ποτέ στα jumbo, έχω αγοράσει όμως κάμποσες φορές. Η απάντηση, το ύφος και οι χαρακτηρισμοί του παναγιώτη με εκπλήσσουν, όχι μόνο για το οφθαλμοφανές παράδοξο των επιχειρημάτων του – που εξέθεσε ο λ. από το σινιάλο (δλδ, την de facto εναντίωση στις ισχύουσες παραγωγικές σχέσεις που εκλαμβάνεται ως “αποκάλυψη” ή “πρόβλημα”), αλλά επίσης και για 2 άλλα ακόμη πράγματα:

    1) Αφού δεν ξέρει γενικά για τα jumbo, αλλά ό,τι ξέρει το ξέρει μόνο μέσα από το δικό του εφήμερο πόστο, τότε πώς είναι τόσο σίγουρος για αυτό που βιώνουν άλλοι/ες συνάδελφοί του, όχι μόνο στο κατάστημα που δουλεύει εκείνος, αλλά και σε κάθενα από τα υπόλοιπα καταστήματα μίας μεγάλης και μάλλον ηγεμονικής αλυσίδας ενός κλάδου (που παρεπιπτόντως όλο και επεκτείνει το πεδίο της προσφοράς και σε πολλά άλλα προϊόντα, άσχετα με τα παιδιά και τα παιχνίδια…)? Κι όχι απλά σίγουρος, αλλά κατηγορηματικός, ότι όλες οι δουλειές σε όλα τα jumbo είναι γενικά μια χαρά σε σχέση με άλλες χειρότερες. Ως πελάτης, αυτά που έχουν δει τα μάτια μου στα jumbo (εννοώντας τις εργασιακές συνθήκες) είναι τραγικά και παράδειγμα προς αποφυγή, στο βαθμό που όταν κάποιος/α μου λέει ότι έπιασε δουλειά εκεί, και παρά την ανεργία της κρίσης, περισσότερο σφίγγεται η καρδιά μου παρά χαίρεται (και δυστυχώς όλες οι περιπτώσεις επιβεβαίωσαν τους φόβους μου). Όταν διάβασα το κείμενο δεν ένοιωσα κάποια υπερβολή σε σχέση με τις υποψίες και τις εκτιμήσεις μου. Δεν αμφισβητώ την σχετική εργασιακή “καλοπέραση” του παναγιώτη, αλλά μάλλον αυτός είναι που υπερβάλλει, κι όχι οι εργαζόμενοι -πρώην και νυν- που διαμαρτύρονται. Τώρα αν είναι να κατηγορηθώ κι εγώ (κι όλοι οι γνωστοί μου) εμμέσως ως αργόσχολος, τεμπέλης, ανεπρόκοπος κτλ πάω πάσο, δεν γίνεται έτσι κουβέντα.

    2) Για ποιό λόγο εκεί που όντως υπάρχει θέμα, η απάντηση είναι ότι υπάρχουν χειρότερες δουλειές? Ποιός το αμφισβήτησε αυτό και τι προσφέρει αυτή η λογική συνεχούς σύγκρισης άσχημων συνθηκών εργασίας μεταξύ τους? Οι εργασιακοί αγώνες, το μοίρασμα της καταπίεσης που βιώνει ο καθένας στη δουλειά του εκτός των άλλων ενώνει τους εργαζόμενους και δεν τους διαχωρίζει. Η πίεση που τρώμε όλοι στις δουλειές μας δεν μας χωρίζει αλλά μας κάνει αλληλέγγυους, διαφορετικά δικαίωμα να μιλάνε θα είχαν μόνο οι περισσότεροι μετανάστες χωρίς χαρτιά, οι παρά τη θέλησή τους ιερόδουλες-θύματα του trafficking, οι χαμηλότερης βαθμίδας ναύτες στα πλοία και λίγες ακόμα περιπτώσεις. Όταν λοιπόν κάποιος διαμαρτύρεται, διαμαρτύρεται ενάντια στα αφεντικά και ποτέ δεν μονοπώλησε την βιωμένη καταπίεση για το δικό τους πετσί μόνο. Ούτε και οι χαλυβουργοί του ασπρόπυργου (που πολλοί δουλεύουν σε θερμοκρασίες ασύλληπτες και σκοτώνονται στην κυριολεξια) δεν είπαν ποτέ έχουν δίκιο στη λογική ότι είναι οι πρωταθλητές της μισθωτής σκλαβιάς (απλά η σκληρή τους δουλεια ήταν ένα ακόμα στοιχείο στον λόγο τους). Οπότε και πάλι τα μισά αντεπιχείρηματα του παναγιώτη είναι στην καλύτερη άκυρα, διαιρετικά και άσχετα με την κουβέντα.

    ένας εργαζόμενος και αλληλεγγυος (επίσης υπό τον φόβο απόλυσης) που κάνει πολύ σκληρότερη δουλειά από τις περισσότερες στα jumbo, μόνο που αλήθεια, τι σημασία έχει?

  • λ, δεν εκπλήσσομαι…έμφαση δίνω…

    Θεωρώ δεδομένο αυτό που είπα πιο πάνω “Δουλειά σημαίνει κόπος…σωματικώς ή πνευματικώς θα κοπιάσεις…αλλιώς είναι χόμπυ ή διασκέδαση…”
    Ακόμα και να μην δουλέψεις για το διψασμένο για το δικό σου αίμα αφεντικό, ακόμα και να κάνεις κάτι αφιλοκερδώς για ένα φίλο σου ή συγγενή σου, ακόμα και να μην πληρωθείς αλλά να ανταλλάξεις υπηρεσίες με κάποιον άλλο πάλι θα κοπιάσεις για κάποιο όφελος δικό σου μικρό (όπως είναι τώρα τα πράγματα) ή μεγάλο (σε ένα άλλο ιδεατό κόσμο) οπότε η ουσία είναι η ίδια…
    Αν κάτι δεν έχω καταλάβει και είμαι ήδη σε μια λούμπα και δε βλέπω την έξοδο, ανέλυσέ μου χοντρικά πως θα ήθελες να δουλέυεις ή τι σημαίνει δουλειά για’σένα και δώσε μου μερικά παραδείγματα…

    Δεν λέω οτι είστε εξωγήινοι, αλλά αν έχεις δουλέψει πχ στον ξενοδοχειακό τομέα που έχει dress code και κανόνες συμπεριφοράς δε θα παραπονιόσουν για την τακτοποίηση στα ράφια….
    Όπως επίσης και για τα ωράρια…Αν έχεις βιώσει εργασία με μαύρα λεφτά, κακοπληρωτές αφεντικά και στάνταρ 10-12 ώρες δουλειάς τότε το 8ωρο και η ασφάλιση (η οποία στις μέρες μας καταντά άχρηστη αλλά τέλος πάντων) θα σου φαινόταν μάλλον καλύτερη επιλογή…(με την προϋπόθεση οτι δε συμβαίνει και εκεί το ίδιο)

    -“Ωστόσο, ο συγγραφέας και εμείς -οι άνθρωποι που αποτελούν το σάιτ αυτό και την κατάληψη- διεξάγουμε “πολιτική δράση”, δηλαδή σκεφτόμαστε και δρούμε για την αναδιάρθρωση κοινωνικών σχέσεων σε ευρεία κλίμακα και αυτό συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ τις εργασιακές σχέσεις.”
    Χαίρομαι, αλλά αν η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων περιλαμβάνει απλά “κράξιμο” για τις συνθήκες ή τον τρόπο εργασίας τότε παραμένει στείρο…Τι θέλω να πω…Με το να φωνάξεις οτι το αφεντικό στην χ επιχείρηση εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, μπορείς να κάνεις τη ζωή τους λίγο πιο εύκολη αν αλλάξει κάτι, ΑΛΛ’Α δεν θα πάψει να ισχύει η σχέση αφεντικού-υπαλλήλου που θέλετε να πατάξετε…με πιάνεις???
    Απλά με το να λες οτι στάζεις στη δουλειά στο 8ωρο του jumbo, τι περιμένεις να αλλάξει???Ακόμα και όλοι οι εργαζόμενοι να βγουν να φωνάξουν και το αφεντικό ορίσει (παράδειγμα) 4ωρο χαλαρό, κλάιν ωράριο, μισθούς στα 2 χιλιάρικα έκαστος και κανέναν έλεγχο στη συμπεριφορά σου πάλι αυτός θα είναι το αφεντικό σου, πάλι εσύ θα δουλέυεις γι’αυτόν και πάλι αυτός θα έχει τεράστια περιθώρια κέρδους σε σχέση με εσένα….και φυσικά δεν θα παθαίνει τενοντίτιδες και δεν θα κρυώνει…
    Αυτό που έχω εγώ στο μυαλό μου και πήρα το θάρρος να γράψω είναι: Γίνε αφεντικό της ίδιας σου της δουλειάς…Πρόσεξε!!! όχι αφεντικό άλλων αν δε θες…Του εαυτού σου!!!
    Διάλεξε εσύ τι θες να κάνεις στη ζωή σου που να προσφέρει στην κοινωνία και στο κοινό καλό και αν δε σου αρέσει ή δε σε χωράει το καπιταλιστικό σύστημα που βιώνουμε δημιούργησε το δικό σου, στο δικό σου μικρόκοσμο…Εδώ λοιπόν έρχεται η δεύτερη λύση που πρότεινα και μάλλον δεν έγινε αντιληπτό το σκεπτικό μου…Αναλύω:

    Με οποιαδήποτε διαμαρτυρία από οργανωμένους εργαζόμενους σε καταπιεστικά αφεντικά το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι παρηγοριά στον καταπιεσμένο εργαζόμενο…οι σχέσεις δε θα αλλάξουν…Επίσης, με το να διαμαρτύρεσαι, ακόμα και με το να αλλάξεις κάτι μικρό στην εργασιακή σου καθημερηνότητα, κατ’ουσίαν αυτό που κάνεις είναι ζητάς από το αφεντικό σου να αλλάξει τον τρόπο που εργάζεσαι…και αν δε σου αρέσει αυτό που άλλαξε, το ξαναζητάς…και ξανά και ξανά…ως που????Περιμένεις από έναν ή πολλά άτομα που εκμεταλλεύονται το καπιταλιστικό σύστημα για δικό τους όφελος να σε καταλάβουν και να σου προσφέρουν αυτό που πάντα ονειρευόσουν???υπάρχει ποτέ τέτοια πιθανότητα??? Περιμένεις δηλαδή από τα αφεντικά να βρουν μια λύση για εργασία χωρίς αφεντικά????
    Η 2η λύση που ανέφερα είναι οτι κάτσε στίψε το μυαλό σου και βρες έναν τρόπο να εργάζεσαι εσύ και οι συνάδελφοί σου ώστε να προσφέρετε αλλά να μη δίνετε λογαριασμό σε κανένα αφεντικό ή δυνάστη…Σκεφτείτε έξω από το κουτί, πάρτε τη δύναμη και τη δουλειά στα χέρια σας και φτιάξτε ένα μοντέλο (μικρό στην αρχή δεν μιλάω για τεράστιες δραστηριότητες..1,2 ή και 3 άτομα) που θα λειτουργεί όπως εσείς επιθυμείτε και χωρίς να εκμεταλέυεστε ο ένας τον άλλο…Αν όντως λειτουργήσει, σε αυτό το μικρό επίπεδο, θα γίνει παράδειγμα για μεγαλύτερα και για όλο και περισσότερους…Φτιάξε και λειτούργησε τη δικιά σου “επιχείρηση” ή ότι είναι αυτό και εντός της χρησιμοποίησε όποιο κοινωνικό σύστημα θεωρείς καλύτερο…με το να διαμαρτύρεσαι οτι αυτό το μοντέλο δε μου κάνει και δε με χωράει και να ζητάς από το αφεντικό σου να το αλλάξει δεν εμπνέεις τους συναδέλφους σου και δεν τους οδηγείς κάπου…Ξεκίνα να κάνεις αυτό που ΕΣΥ ΘΕΣ, κόντρα στο κατεστημένο και στο εργασιακό σύστημα και δείξε τον δρόμο για κάτι διαφορετικό…ΤΙ??? αυτό δεν μπορώ ούτε να το εξηγήσω τώρα σε κάποιο σχόλιο αλλά ούτε μπορώ να δώσω μια συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά ελπίζω να κατανοείς τι έχω στο μυαλό μου…
    Ο μόνος τρόπος να μη σε εκμεταλλεύονται τα αφεντικά, είναι να αποδείξεις οτι είναι άχρηστα (οτι κάνεις και χωρίς αυτά) και φυσικά να εξαλήψεις την αδικία που βλέπεις γύρω σου με τα δικά σου χέρια και να μην περιμένεις “φιλανθρωπία” από κανέναν….Αυτό θεωρώ πολιτική δράση….
    Αν κατάλαβες αυτό ακριβώς, τότε γιατί είστε αξιακά αντίθετοι????

    Δε σου δικαιολογώ το σκοτάδι όπως αναφέρεις…αυτό θα γίνει αν συμβιβαστώ/εις/ούμε με την πρώτη λύση…Αλλά με το σχόλιο μου δεν προτρέπω σε κάτι τέτοιο…Θεωρώ όμως οτι με φράσεις όπως “συνεχίζουμε να εξοργιζόμαστε με τα αφεντικά και τις προσταγές τους”,”συνεχίζουμε να αηδιάζουμε με τους φρουρούς του πλούτου και της εταιρικής ιδιοκτησίας”,”πάντα θα υπάρχει διάθεση για λούφα”,”για υπονόμευση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων” δεν κάνεις τη δουλειά του συναδέλφου σου καλύτερη, δεν προσφέρεις κάτι πέρα από γκρίνια και δεν αλλάζεις τον κόσμο που φαντάζομαι οτι είναι ο απώτερος σκοπός σου…

    Ούτε εμένα να με θεωρήσεις εξωγήινο στο δικό σου τρόπο σκέψης…Συμμετείχα και εγώ ενεργά σε κινήσεις σαν την κατάληψη Σινιάλο στο μέρος μου αλλά δε με κάλυπτε και δεν μου προσέφερε διέξοδο…

    Δεν θα έλεγα όχι να περάσω κάποια στιγμή για κουβέντα και γνωριμία αλλά είμαι λίγο μακριά από το Αιγάλεω και δεν είναι εύκολο…

    Για να καταλήξω και να μην κουράσω, το σχόλιό μου και η θέση μου για το άρθρο έχει να κάνει μόνο και μόνο με το να παρουσιάζει το Jumbo και κατ’επέκταση κάθε επιχείρηση που λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, “εργασιακό μεσαίωνα” και η απάντησή του να είναι λούφα, αλληλεγύη (γενικά και αόριστα) και εναντίωση σε κάθε αφεντικό μου φαίνεται οτι εκτός από ανούσιο, είναι και στείρο και δεν μπορεί να ανθίσει καμία καλύτερη κοινωνία μέσα από αυτό (για τους λόγους που εξήγησα)…

    ΥΓ. δεν πρόκειται να το τραβήξω πολύ ακόμα με τα σχόλια…κάποια στιγμή, όσο θα επεμβαίνουν και άλλοι θα γίνει χαώδες και κουραστικό…ούτε θα προσπαθήσω να κάνω άμεσα διάλογο με κάθε έναν ξεχωριστά γιατί θα χάσουμε το νόημα και θα πνιγούμε σε ατέρμονες συζητήσεις…Φυσικά ΔΕΝ παρουσιάζω το Jumbo και το κάθε Jumbo ως εργασιακό παράδεισο αλλά δίνω μια άλλη οπτική από αυτή του συγγραφέα του άρθρου…Και προσπάθησα να αποφύγω τη δημιουργία εντυπώσεων αποφεύγοντας βαρύγδουπες λέξεις όπως “σκλαβιά, μεσαίωνας, κάτεργα, σακάτεμα, εργοδοτική τρομοκρατία, άθλιες συνθήκες εργασίας” κτλ….

  • Πρώην πελάτη, ποτέ δεν είπα οτι ξέρω τα πάντα για όλα τα Jumbo πανελληνίως (δεν είμαι δα και ο εκπρόσωπος τύπου τους) ούτε οτι αυτά που περιγφράφω είναι ο κανόνας…Εκφράζω την δικιά μου οπτική γωνία μέσα από γεγονότα που έχω ζήσει, και οχι από ιστορίες φίλων ή από εκτιμήσεις…Διαβάζοντας το άρθρο που έγραψε (όποιος το έγραψε) νόμιζα οτι δούλευε σε κάποια φυλακή εκτελλόντας καταναγκαστικά έργα…Φυσικά από τη στιγμή που δε του αρέσει να δουλεύει για άλλους (και καλά κάνει αν νιώθει καλά με αυτή την επιλογή) οτι και να ήταν, καταναγκαστικά έργα θα του φαινόταν…Εσένα ως πελάτη (έστω και πρώην) σε καλύπτει, εμένα ως νην εργαζόμενο όχι…και όχι μόνο είπα τη δικιά μου πραγματικότητα, την τεκμηρίωσα κιόλας…όλοι οι υπόλοιποι αναγνώστες τώρα πια άκουσαν και τις 2 γνώμες οπότε μπορούν να σχηματίσουν τη δικιά τους άποψη…Θα ήθελα να μου πεις πάντως κάποιο παράδειγμα γι’αυτό που λες: “Ως πελάτης, αυτά που έχουν δει τα μάτια μου στα jumbo (εννοώντας τις εργασιακές συνθήκες) είναι τραγικά και παράδειγμα προς αποφυγή”…Τι είδες ως πελάτης??? Βοηθησέ με να καταλάβω…

    Η εργασιακή μου “καλοπέραση” είναι συγκριτικά με άλλα χειρότερα…το είπα και το ξαναλέω…δεν είμαι εδώ για διαφήμηση και δεν προτρέπω κανέναν να πάει να δουλέψει εκεί…οπως και πολλά άλλα, δικαιολόγησα και την εργασιακή μου “καλοπέραση”…δεν είπα οτι όλα είναι καλά και είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια..ανέφερα έναν προς έναν τους λόγους που θεωρώ πιο βατή αυτή τη δουλειά…

    Δε σε κατηγορώ ως αργόσχολο,τεμπέλη,ανεπρόκοπο κτλ εκτός αν νιώθεις εσύ έτσι…Όπως δεν κατηγόρησα και τον συγγραφέα…δεν παραβλέπω όμως το γεγονός οτι δε του αρέσει να δουλεύει, τουλάχιστον μέσα στο ισχύον εργασιακό καθεστώς, οπότε η γνώμη του για τη δυσκολία και τις απαιτήσεις μιας δουλειάς έχει άλλη βαρύτητα στα αυτιά μου…

    Ενδεχομένως να υπερβάλλω όπως λες…που όμως??Δεν έχω καμία αυταπάτη οτι είμαι “Ο ΣΩΣΤΟΣ” που οτι λέω είναι αξίωμα…οπότε αν διαπίστωσες υπερβολές, ανεφερέ τις όπως έκανα και εγώ ως αντίλογο στο κείμενο…

    Δεν συγκρίνω τις δουλειές για να πω ποιός δούλεψε σκληρότερα και να διασπάσω…Κοίταξε να δεις…δε μου αρέσουν οι αφορισμοί…γενικά…πουθενά…Μου αρέσει ο αναλυτικός, δομημένος, τεκμηριωμένος και άμεσος λόγος…Όταν διαβάζω για “εργασιακό μεσαίωνα” και “σκλαβιά” (ναι!!! είδες κόλλημα που έφαγα???) αυτομάτως νιώθω οτι αυτός ο χαρακτηρισμός, για μια δουλειά που τη ζω ο ίδιος, είναι υπερβολικός και παραπλανητικός…Το να ζητήσω τεκμηρίωση στα λεγόμενα του συγγραφέα (τα συγκριτικά παραδείγματα τα αναφέρω για να γίνω πιο σαφής και να πάρω και μια πιο σαφή απάντηση) θεωρείς οτι είναι προβληματικό???Μιλώντας για μεσαίωνα στα Jumbo φοβάμαι οτι μειώνεται η σημασία για άλλες δουλειές που εργαζόμενοι πραγματικά βιώνουν το μεσαίωνα…και αν ο συγραφέας δεν τις είχε υπ’όψην του, του έδωσα μερικά παραδείγματα…

    ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχω πει για τη δουλειά στα (κωλο)Jumbo (τέλος πάντων) μπορούσε κάλιστα να έχει ειπωθεί για μιαν άλλη που πιθανόν να είχα προσωπική εμπειρία…

    Εσύ πρώην πελάτη, αν δούλευες σε ένα μαγαζί και κάποιος έγραφε τα χειρότερα ενώ εσύ έχεις άλλη άποψη (ή αντίστροφα), δε θα την ανέφερες???Ή μήπως θα την ανέφερες??? Και γιατί???Εγώ το έκανα…σου φαίνεται παράλογο, άσχετο και άκυρο???

  • Αν θες τη γνώμη μου, το γεγονός ότι ζεις τα πράγματα εντός του jumbo αντί να “ανοίγει” τον βαθμό κατανόησης του κειμένου από την πλευρά σου, τον κάνει όλο και πιο στενό. Για αυτό, αλλά και επίσης για το ότι δείχνεις να χάνεις σε νοήματα το μισό κείμενο ευθύνεσαι εσύ κι όχι η εργασιακή σου συνθήκη.

    1) Το κείμενο έχει υπογραφή: “εργάτριες/ες στα κάτεργα του jumbo”, άρα δεν υπάρχει ένας συγγραφέας αλλά περισσότεροι. Πρόκειται λοιπόν για συλλογικό κείμενο πρώην ή νυν συναδέλφων σου και όχι άποψη ενός (και μάλιστα ψιλο-“τεμπέλη”), που διαρκώς φαίνεται να φαντάζεσαι μέσα από τα σχόλιά σου. Ξέρεις κάτι που δεν ξέρουμε ή απλά δεν διαβασες και πολύ καλά το κείμενο που κριτικάρεις τόσο σφοδρά?

    2) Το κείμενο δεν μιλάει απλά για τη δουλειά στη jumbo. Βάση του δεν αποτελούν απλά και μόνο οι παραγωγικές σχέσεις και οι συνθήκες εργασίας, αλλά πώς τα παραπάνω διεμβολίζουν την “μαγική” εικόνα των jumbo. Τα jumbo λοιπόν δεν πουλάνε απλά και μόνο προϊόντα, όπως όλοι ξέρουμε. Πρόκειται για εργοστάσιο παραγωγής καπιταλιστικών σχέσεων στο σύνολό τους, κι όχι μόνο στη σφαίρα της οικονομίας. Όπως και τα σούπερ μάρκετ, μόνο που τα jumbo (και κάθε “jumbo”) πουλάνε πολύ περισσότερο “χριστούγεννα”, παιδική ευτυχία, οικογενειακή χαρά, συναισθηματική ασφάλεια, κανονικότητες και νόρμες. Οι διαφημίσεις του εδώ και χρόνια ξεχωρίζουν ανάμεσα σε όλες τις άλλες για τα κοινωνικά μηνύματα που εκπέμπουν, ακόμα και σε μία κοινωνία που μαστίζεται από οικονομική (κι όχι μόνο) ανέχεια. Έτσι, κάθε πρόταση που παρουσιάζει την εργασιακή συνθήκη στο εργοστάσιο της χαράς, σχετίζεται και με την παραμυθένια εικόνα που θέλει να δίνει (και μέσω αυτής να πουλάει) η συγκεκριμένη επιχείρηση. Ενώ λοιπόν το κείμενο των εργαζομένων βασίζεται και σε αυτήν την ιδιότητα (καταφανώς), εσύ έχεις κολλήσει με το ότι απλά καταγγέλει την εργασία (και μάλιστα μία σχετικά χαλαρή εργασία όπως λες συνεχώς). Έχεις ήδη χάσει το μισό δάσος έτσι.

    3) Το κείμενο δεν είναι υπερβολικό στους χαρακτηρισμούς, εσύ είσαι. Αν θες τη γνώμη μου, ποτέ μου δε χρησιμοποιώ τον όρο “μεσαίωνας” για διάφορους λόγους (κάποιοι συμπίπτουν και με τους δικούς σου). Αλλά, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται ο όρος στο κείμενο των εργαζομένων δεν είναι ενοχλητικός ούτε και χαρακτηρίζει τα περιεχόμενά του. Πρόκειται για ένα κείμενο που κατά τη γνώμη μου, πληροφορεί, αντιπληροφορεί, περιγράφει, διερωτάται και θέτει ζητήματα σε χιλιάδες κόσμου που χωρίς τέτοια κείμενα είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από τα “παιδικές” και “αθώες” εικόνες των διαφημίσεων και του ντεκόρ των jumbo.

    4) Αυτά που είδα ως πελάτης σε παραπάνω από ένα καταστήματα: φοβισμένα βλέμματα των υπαλλήλων στο φόβο κάποιου επόπτη τους, που τριγυρνούσε κρυφά από διάδρομο σε διάδρομο, χαμμένα και κουρασμένα βλέμματα των υπαλλήλων που είχαν ξεθεωθεί από τη δουλειά και από την “μαγεία των χριστουγέννων” κι ωστόσο δεν σταματούσαν ούτε λεπτό να τρέχουν, σκυμμένα κεφάλια που φοβούνταν να απαντήσουν μην τυχόν είμαι κάποιος ρουφιάνος ή μην τυχόν βρισκόταν κοντά κάποιος ρουφιάνος όταν ρωτούσα τα παιδιά εκεί αν τα έχουν παίξει από την δουλειά (είναι γνωστό ότι πολλά τέτοια καταστήματα προσλαμβάνουν ρουφιάνους με πολιτικά που ελέγχουν εργαζόμενους αλλά και πελάτες) και ταμίες που κατά το σύνηθες είχαν ξεπατωθεί στις μηχανές τους. Για κάποιο λόγο προσπαθείς να πεις ότι το γεγονός ότι υπάρχουν και ανθρακωρύχοι, μούτσοι ή “πλωτοί” εργατες που παίρνουν 3 δολάρια τον μήνα, σημαίνει ότι δεν πρέπει να παραπονιέται κανείς που δουλεύει σαν το μαλάκα για το κάθε αφεντικό. Και προσπαθείς μάταια να πείσεις κιολας ότι αυτό δεν είναι διαιρετικό επιχείρημα. Ό,τι και να λες λοιπόν, αυτή είναι η δική μου μαρτυρία (κι όχι “εκτίμηση” όπως ανέφερες) και οφείλεις να τη σεβαστείς και αυτήν αν μη τι άλλο. Το να αμφισβητείς την αξιοπιστία των γνωστών μου (οι “ιστορίες φίλων” που ανέφερες απαξιωτικά σε σχέση με τη δική σου μαρτυρία) που έχουν δουλέψει εκεί και που επιβεβαίωσαν τις υποψίες μου ότι δεν έπεφτα σε “άτυχες” μέρες ως πελάτης, είναι δικαίωμά σου αλλά επέτρεψέ μου τότε να χάνω κι εγώ λίγο την αξιοπιστία σε όσα λες ότι ζεις εκεί μέσα. Τουλάχιστον μέχρι να νοιώσω ότι διαβάζουμε κι οι δύο το ίδιο αρχικό κείμενο…

    5) Δε θέλω να πέσεις από τα σύννεφα, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι “τεμπέληδες” στην μισθωτή τους εργασία και απίστευτα εργατικοί, δημιουργικοί και δοτικοί σε δουλειές που δεν έχουν να κάνουν με κέρδος, χρήματα, αφεντικά και πελάτες, προϊόντα και εκμεταλλευόμενους. Και δεν είναι καθόλου σχιζοφρενείς. Εσύ για κάποιο λόγο τα συγχέεις και τα εξισώνεις όλα. Τεμπέλης στο αφεντικό σου δε σημαίνει ότι είσαι και τεμπέλης στη ζωή σου. Και το να χαρακτηρίζεις έτσι ανθρώπους επειδή έχουν και παλεύουν μία άποψη για τις καπιταλιστικές σχέσεις δεν προσδίδει καμία σοβαρότητα στον λόγο σου, πιο πολύ τον υπονομεύει.

    • Αυτό οφείλεται στην ετεροαπασχόληση, καθώς και στην διαρθρωτική ανεργία.

  • Πρώην πελάτη, δεν ξέρω γιατί το οτι δούλευα εκεί στενεύει τον βαθμό κατανόησης του κειμένου, από τη στιγμή που το έχω ζήσει και ως πελάτης…Εκτός και αν εννοείς εμμέσως έχω κάποιο όφελος από το να φέρνω αντίλογο…δε το σχολιάζω…το έχω πει πολλάκις…

    1) Στο πρώτο σχόλιο είχα γράψει: “Το πρόβλημα του/των συγγραφέων δεν…”
    Άλλαξε όπου έχω γράψει β ενικό, με β πληθυντικό…δεν κάνει διαφορά σε οτι θέλω να πω…όσο για το “Ξέρεις κάτι που δεν ξέρουμε”, δε το’πιασα το υποννοούμενο…Τι θες να πεις??? Το έχω διαβάσει πολλές φορές, περισσότερες από όσο νομίζεις…δεν είμαι τόσο αφελής να εκτίθεμαι…

    2)Εγώ για τη δουλειά στα Jumbo διάβαζα…και τα αντεπιχειρήματα στις αναφορές των συγγραφέων για τη δουλειά στα Jumbo τα έγραφα…Αν το νόημα πίσω από αυτό είναι η καταπίεση του εργαζόμενου στο καπιταλιστικό μοντέλο εργασίας και σα βιτρίνα έχει το Jumbo, είναι δικό μου λάθος, αλλά δε μου λέει τίποτα…Ο εργαζόμενος που δε του αρέσει αυτό το μοντέλο θα το παρουσιάσει με το χείριστο τρόπο…προσπαθώντας να το δω πιο αντικειμενικά, λέω οτι τα πράγματα λειτουργούν έτσι σε όλες τις επιχειρήσεις του σημερινού κόσμου, οτι υπερβάλλει σε σημεία (πιθανόν θέλοντας να γίνει πιο σαφής η απέχθειά του ή απλά πιο άμεσος) ή τέλος οτι μερικά συγκεκριμένα πράγματα από αυτά που αναφέρει στο κατάστημα που δούλευα δεν τα συνάντησα…σε μερικά, πάλι, πήρα τη θέση του κειμένου…Αν λοιπόν τους έκανε τόσο άσχημη εντύπωση η λειτουργία μιας καπιταλιστικής επιχείρησης εν έτη 2012, τότε δεν είμαι εγώ αυτός που πέφτω από τα σύννεφα….
    Με την ίδια λογική, είναι ευκαιρία να κράξουμε τον provider που μας δίνει το internet που χρησιμοποιούμε…Τον παλιοψεύτη!!! στις διαφημίσεις, μας δείχνει χαμογελαστούς υπαλλήλους…

    3)ομοίως με το 2…σε ποιόν χαρακτηρισμό ήμουν υπερβολικός???

    4)ρουφιάνους δεν είχα συναντήσει…μόνο μερικούς της ασφάλειας οι οποίοι έλεγχαν για κλοπές και όχι τους εργαζόμενους για το πως κάνουν τη δουλειά τους…Πάλι στο πρώτο σχόλιο έιχα γράψει: “(επιφυλλάσομαι μήπως στο συγκεκριμένο κατάστημα συνάντησαν όλα αυτά που περιγράφουν αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται)”…στο “δεν δικαιολογείται” αναφερόμουν στο οτι δεν μπορεί κάποιος να χαρακτηρίζει ως μίασμα των δουλειών μια δουλειά όταν οι πωλητές ανεφέρουν πότε θα βγουν διάλειμα ή οτι εξαντλείται οταν γεμίζει τα ράφια και σκουπίζει…
    Αυτό για τα φοβισμένα βλέμματα, το έχω δει, αλλά σε εποχιακούς οι οποίοι τρέμουν μην κάνουν κανά λάθος, καμιά ζημιά ή κυκλοφορούν αλαφιασμένοι γιατί δεν ήξεραν που ακριβώς είναι τα πράγματα…Και όσοι μόνιμοι (όσο είναι ακόμα) έχουν ακούσει παρατηρήσεις ή κατσάδα ήταν γιατί έκαναν τη ζωή των άλλων εργαζομένων δύσκολη, όχι γιατί το αφεντικό ζητούσε τιμωρία…Αυτό που περιγράφεις δε το αμφισβητώ, αλλά ζητούσα παραδείγματα και γεγονότα…Εγώ δε το συνάντησα…και όσο δικαίωμα έχεις να χάνεις την αξιοπιστία στα λεγόμενά μου, άλλο τόσο έχω και εγώ να λέω τη γνώμη μου…

    5)”υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι απίστευτα εργατικοί, δημιουργικοί και δοτικοί σε δουλειές που δεν έχουν να κάνουν με κέρδος, χρήματα, αφεντικά και πελάτες, προϊόντα και εκμεταλλευόμενους.” Χαίρω πολύ…εδώ μιλάμε (νομίζω) για μισθωτές εργασίες μέσα σε ένα καπιταλιστικό πλαίσιο, δε λέω για την καθημερινότητά σου…Δεν είπα κανέναν τεμπέλη αλλά αναφέρθηκα συχνά στη λούφα που διάβασα και στο ότι δεν τους αρέσει η δουλειά (τουλάχιστον, όπως περιγράφουμε τη δουλειά παγκοσμίως) άρα δραστηριοποιήσου (έδωσα και παράδειγμα τι εννοώ)…Στο δεύτερο σχόλιο μου ανέφερα: “φαντάζομαι γνωρίζουμε και οι 2 τι σημαίνουν οι λέξεις “εργασία, μισθός, επιχείρηση, αφεντικό, κρίση, ανεργία, καπιταλισμός, εκμετάλλευση” εν έτη 2012 στην Ελλάδα και στον κόσμο οπότε δεν ξεκινάμε να ξανανακαλύψουμε τον τροχό” και “Αν δε σου αρέσει αυτό το σύστημα *καπιταλιστικό* (όπως ούτε εμένα μ’αρέσει)”…Άλλη μια φορά δεν πέφτω εγώ από τα σύννεφα για το τι συμβαίνει γύρω μας και ξέρω για ποιόν χύνω τον ιδρώτα μου…
    Γράφεις: ” Και το να χαρακτηρίζεις έτσι ανθρώπους επειδή έχουν και παλεύουν μία άποψη για τις καπιταλιστικές σχέσεις δεν προσδίδει καμία σοβαρότητα στον λόγο σου, πιο πολύ τον υπονομεύει.” ήμουν εργαζόμενος σε μερικές δουλειές και στα σχόλιά μου έχω δώσει δείγμα γραφής της οπτικής μου γωνίας για τις καπιταλιστικές σχέσεις και της άποψής μου…

    Τέλος, έχω προσέξει πολύ τα λόγια μου στα σχόλια που έχω κάνει…αν χρειαστείς διευκρινήσεις ή κάποιος άλλος, ξαναδιάβασέ τα…Θα βρεις αυτό που ζητάς…Δεν έχω να προσθέσω ή να αναλύσω κάτι περισσότερο που να έχει σχέση με το λόγο που έγραψα πρώτη φορά…αυτός είναι ένας λόγος που δεν θα ξαναδώσω εξηγήσεις εκτός αν κάποιος με χαρακτηρίζει με τρόπο που κάνει τη συμμετοχή μου απαραίτητη…

    χάρηκα για την κουβέντα

    • Λές πολλά και καταλαβαινεις λίγα. Σεβαστός ο επιχειρηματίας η επιχείρηση και ο πελάτης, αλλα :
      1. Οι εργοδότες και οι προϊστάμενοι πρέπει να θυμούνται οτι διαχειρίζονται ανθρώπους.
      2. Οι επιχειρήσεις τύπου Jumbo έχουν λίγους υπαλλήλους για πάρα πολλή δουλειά και πάρα πολλούς πελάτες, για να έχουν χαμηλό κόστος και υψηλότατα κέρδη. Εάν δεν ήθελαν τα αφεντικά να πλουτίζουν μέσα στον στασιμοπληθωρισμό -δηλαδή εις βάρος των εργαζομένων και της Οικονομίας-, οι συνθήκες εργασίας θα ήταν ανθρώπινες.

  • Παιδιά τι να λέμε. Τα jumbo είναι σκέτο κάτεργο. Έχω κάνει πολλές δουλειές: σερβιτόρος, ταμίας, αποθηκάριος, πωλητής, τηλεφωνικό κέντρο κ.α. Δουλείες εντελώς μαύρες και με φουλ ένσημα, άδεις δώρα κλπ. Με καλό μισθό (που δύσκολα βρίσκεις τέτοιες εποχές) και με ψίχουλα (εδώ έρχονται τα jumbo). Δουλειές χαλαρές και δουλειές εξαντλητικές. Άλλα ένα έχω να πω, τα jumbo είναι τα χειρότερα. Ούτε να ψωνίσω δεν έχω ξαναπάει από τότε που δούλεψα εκεί. Θεωρώ ότι έχω μια αξιοπρέπεια που δεν μου επιτρέπει να αποδέχομαι τέτοιες συνθήκες. Όχι γιατί βλέπω τη δουλειά σαν χόμπι ή δεν θέλω να κουράζομαι. Αυτές τις μαλακίες δεν μπορώ να τις ακούω (και να τις διαβάζω). Έχω δουλέψει 17 ώρες σερί σε ξενοδοχείο και την άλλη μέρα ξαναπήγα κανονικά για τη βάρδιά μου. Αλλά ορισμένα πράγματα δεν πρέπει να τα ανεχόμαστε. Προτιμώ να κλέψω για να φάω παρά να μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι σκουπίδι. Τόσο απλά.

  • Φυσικά δικαιούμαστε σεβασμό, διαλείμματα, και χρήματα αρκετά για να ζήσουμε.

    Αλλά –….ξέρουμε ότι πίσω από την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα κρύβεται το μαστίγιο της εργοδοσίας…–;;;;
    Άλλο να περιμένεις τον υπαλληλο να πάρει μια ανάσα ή να χαιρετήσει ένα γνωστό του, και άλλο να περιμένω με τα καλάθια στο χέρι μισή ώρα επειδή η ταμίας νόμιζε οτι βρίσκεται σε καφετέρια και έκανε ψιλοκουβέντα με πελάτισσα-μου συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα. Και πέρα απο τις δουλειές του ποδαριού, ένας….γιατρός με είχε υποδεχτεί στο ιατρείο του…καπνίζοντας πούρο. Λοιπόν, καλά τα δικαιώματα, αλλα πρέπει να μάθουν να σέβονται τον πελάτη.

Leave a Reply to πρώην πελάτης Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *