Όταν ο Γιωργάκης Παπανδρέου δήλωνε στα μέσα του 2010 ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εννοούσε ότι πρέπει να αλλάξουν όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τον τρόπο με τον οποίο η Εξουσία παίρνει τις πολιτικές της αποφάσεις. Αυτό που ακολούθησε ήταν η εφαρμογή ενός οικτρού Μνημομίου χωρίς να το έχουν «διαβάσει» βουλευτές και υπουργοί, η ψήφιση διαδοχικών πολυνομοσχεδίων σε καθεστώς ωμών εκβιασμών χωρίς καμία κοινωνική συναίνεση, ένας Παπαδήμος, τραπεζίτης και μη εκλεγμένος από το λαό, ως πρωθυπουργός, και μια διαρκής λεηλασία κοινωνικών, πολιτικών και εργασιακών κεκτημένων με εμφανή ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση των κατασταλτικών δυνάμεων.
Αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς καμία ουσιαστική παραγωγική βάση, μια χώρα χαμηλής θέσης στην κλίμακα των «εθνικών οικονομιών», είναι απορίας άξιον το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το «πείραμα Ελλάδα». Κι όμως, υπάρχει ένας λόγος που δικαιολογεί το ενδιαφέρον των κυρίαρχων: είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υποταχθεί μια ολόκληρη κοινωνία, θα συντριβούν οι αντιστάσεις των υποτελών τάξεων και θα εξανδραποδιστεί η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού. Η κατάσταση λοιπόν έκτακτης ανάγκης δεν είναι παρά το πρόσχημα, εν μέσω κρίσης, για την ανεμπόδιστη λεηλασία των ζωών μας.
Αυτή όμως η στροφή της αστικής δημοκρατίας προς τον ολοκληρωτισμό, με τον ίδιο τρόπο που έχει συμβεί σε πολλές στιγμές του παρελθόντος από τη ναζιστική γερμανία του μεσοπολέμου μέχρι την Αργεντινή της περασμένης δεκαετίας, δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί αν δεν εμφανιστούν στο πολιτικό προσκήνιο οι θιασώτες του ολοκληρωτισμού: από τον ΛΑΟΣ στα υπουργεία μέχρι την Χρυσή Αυγή στους δρόμους και τις γειτονιές. Ο κοινωνικός εκφασισμός θεσμίζεται, αποκτάει πρόσωπο και ηγείται κοινωνικών διεργασιών, κατευθύνει την κοινωνική οργή προς τους μετανάστες, τους «μειονοτικούς», τους διαφορετικούς. Αποπροσανατολίζει τα κοινωνικά αισθητήρια για να μείνουν στο απυρόβλητο οι κυρίαρχεις τάξεις. Οι φασίστες είναι ασπίδα των πλουσίων και ο κοινωνικός κανιβαλισμός ο πιο ακίνδυνος εμφύλιος για τα «χειμερινά ανάκτορα».
Την ίδια στιγμή από τις τηλεοράσεις έως τους διάφορους επιτηδευματίες της «αλληλεγγύης», την εκκλησία, τις «Μη Κυβερνητικές» Οργανώσεις και διάφορους άλλους «μαζικούς φορείς», προωθείται μια κοινωνική «αλληλοβοήθεια» που σκόπιμα αφήνει αλώβητες τις αιτίες οι οποίες παράγουν την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και προτείνει την διαχείριση των συμπτωμάτων. Ψευτοανταλλακτικές οικονομίες, φιλανθρωπικά συσσίτια, «κοινωνικά» παντοπωλεία φυτρώνουν παντού αντιμετωπίζοντας την κρίση σαν φυσικό φαινόμενο που θα περάσει «κάποια στιγμή» ματαιώνοντας τον αγώνα για το ξεπέρασμά της. Πρόκειται για ένα στείρο εναλλακτισμό που διορθώνει απλά τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, επιζητάει την αγαστή συμπληρωματικότητα με τους θεσμούς και πειθαρχεί στην πολιτική νομιμότητα.
Όμως, τίποτε δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει από την αιτία όλων των δεινών που μας επιβάλλονται. Δεν πρόκειται για διεφθαρμένες κυβερνήσεις αλλά για την διαφθορά σε ό,τι επιζητά να μας εξουσιάσει. Δεν πρόκειται για ξεπουλημένα κόμματα αλλά για το ξεπούλημά μας σε ό,τι ζητάει να του αναθέσουμε τις τύχες μας. Δεν πρόκειται για προδομένη πατρίδα αλλά για την προδοσία που υπάρχει σε ό,τι μας διαχωρίζει από άλλους πολιτισμούς. Οι αντιστεκόμενοι βρίσκονται ήδη στους δρόμους χωρίς συνταγές, χωρίς αναθέσεις, χωρίς λάβαρα και αρχηγούς. Με μόνο ένα δρόμο: τον αγώνα για την ελευθερία, τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να πυκνώνουν οι γραμμές των αντιστεκόμενων. Μετά όλα θα κερδηθούν… μαζί με την ίδια μας τη ζωή.
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ,
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ 12ΜΜ
Κατάληψη ΣΙΝΙΑΛΟ
Leave a Reply