Εντύπωση θα προκαλούσε σε οποιονδήποτε γνωρίζει έστω και ελάχιστα τις διαδικασίες που συντελούνται σε έναν εκδοτικό οίκο προκειμένου τα βιβλία να εκδοθούν και να φτάσουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων το γεγονός ότι αφενός δεν υπάρχει εργαζόμενος που να δουλεύει συνεχόμενα εκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός-ενάμιση χρόνου και αφετέρου ότι, εάν κάποιος επισκεφτεί τον χώρο των εκδόσεων δεν θα δει παραπάνω από τρεις ‒στην καλύτερη των περιπτώσεων‒ εργαζόμενες. Ανά περιόδους το βάρος όλων των εργασιών πέφτει σε μία υπάλληλο, η οποία είναι επιφορτισμένη με καθήκοντα που ξεκινούν από διαχείριση παραγγελιών και φτάνουν στην εποπτεία των εκδόσεων και την επιμέλεια των μεταφράσεων (!). Φανταστείτε αυτό το άτομο να θέλει να κάνει διάλειμμα ή να αρρωστήσει ή να θέλει να πάει διακοπές… Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να συμπεράνει κανείς ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για όποια εργάζεται εκεί. 

Όλες οι συναδέλφισσες που κατήγγειλαν στον Σύλλογο τον συγκεκριμένο εργοδότη ήταν αναστατωμένες και περιέγραψαν μία εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία και ένα περιβάλλον όπου ένιωσαν υποτίμηση, άγχος και απειλή. Ο εργοδότης φέρεται να απαιτεί σε μόνιμη βάση από τις εργαζόμενες να φτάνουν στον χώρο εργασίας αρκετά νωρίτερα από το ωράριο που αναγράφεται στη σύμβαση και να φεύγουν επίσης με καθυστέρηση, ενώ εκδηλώνει καθημερινά τη δυσαρέσκειά του για όποια τολμήσει να φύγει στην ώρα της. Στον χώρο υπάρχουν κάμερες, στραμμένες όχι σε κάποιο ταμείο, αλλά στα πρόσωπα και στους υπολογιστές των εργαζομένων. Εξάλλου, φαίνεται επίσης σύνηθες να συζητάει με τις εργαζόμενες για τα προσωπικά του, να εκφράζεται χυδαία και υποτιμητικά για τις γυναίκες, τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος εργάζεται και ως γυναικολόγος. Επίσης, ο εργοδότης φαίνεται να θέλησε να επεκτείνει τα ωράρια των εργαζομένων τα Σαββατοκύριακα με προτάσεις… για φαγητό και καφέ! Πάντα είχε παράπονα από τις εργαζόμενες ‒από το αν κάνουν σωστά τις δουλειές τους μέχρι το πώς ντύνονται‒ και κατηγορούσε τη μία στην άλλη ή χρησιμοποιούσε τη μία υπάλληλο για να μεταφέρει τον… εκνευρισμό του στις άλλες.  

Όσον αφορά την καταγγελία στον Σύλλογο Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών για τον συγκεκριμένο εκδότη, αυτή αφορούσε τη μη τήρηση των συμφωνηθέντων και την άρνηση καταβολής δεδουλευμένων σε συνάδελφο. Πιο συγκεκριμένα, ο επικεφαλής των εκδόσεων φέρεται να ζήτησε από συνάδελφο ένα δοκιμαστικό 20 σελίδων και κατόπιν της ανέθεσε την επιμέλεια ενός άλλου βιβλίου χωρίς να προηγηθεί συμφωνητικό ή να οριστεί αμοιβή, αλλά μόνο με την προφορική υπόσχεση ότι θα την προσλάβει ως μισθωτή σε συγκεκριμένη ημερομηνία και ότι η αμοιβή για την επιμέλεια του βιβλίου θα συμπεριληφθεί στις αποδοχές της ως μπόνους μετά την πρόσληψή της. Όταν όμως η συνάδελφος παρέδωσε το πρώτο μέρος της εργασίας, από το οποίο της είχε ζητηθεί να ξεκινήσει (επιμέλεια σημειώσεων έκτασης 100 σελίδων – περίπου 47.000 λέξεων), ο εκδότης εξαφανίστηκε. Οι επανειλημμένες προσπάθειες της συναδέλφου να επικοινωνήσει μαζί του αποδείχτηκαν άκαρπες, η συμφωνημένη ημερομηνία πρόσληψης πέρασε και έγινε φανερό ότι οι εκδόσεις δεν είχαν πρόθεση ούτε να πληρώσουν τη συνάδελφο για τη δουλειά της ούτε να την προσλάβουν. Όταν, έναν μήνα αργότερα, η ίδια ζήτησε να καταβληθεί η αμοιβή της, έλαβε την εξοργιστική απάντηση ότι δεν τη δικαιούται. Στην επικοινωνία του Συλλόγου με τον εκδότη, ο ίδιος είχε το θράσος να ισχυριστεί ότι ολόκληρο το βιβλίο ανατέθηκε ως δοκιμαστικό, επιβεβαιώνοντας ότι αρνείται να πληρώσει για το έργο που είχε εδώ και μήνες παραλάβει. 

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εργαζόμενοι στον χώρο του βιβλίου ανακυκλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς, ειδικά οι πωλητές. Δεν είναι επίσης λίγες οι περιπτώσεις που ένας υπάλληλος καλείται να διεκπεραιώσει όγκο εργασίας που αντιστοιχεί σε πολύ περισσότερους εργαζομένους, καθώς τα αφεντικά προσλαμβάνουν όσο γίνεται λιγότερα άτομα, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε ούτε να αρρωστήσουμε. Επιπρόσθετα, συνήθως πληρώνονται με ψίχουλα που δεν επαρκούν ούτε για τα βασικά ‒ σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και έπειτα από πολλά χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη, οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί.

 Έχουμε κουραστεί να μη βλέπουμε την παραμικρή αύξηση στους ‒ούτως ή άλλως χαμηλούς‒ μισθούς μας, τη στιγμή που τα πάντα ‒τρόφιμα, ενοίκια, ενέργεια, βενζίνη‒ ακριβαίνουν και να ανησυχούμε για το πώς θα βγει ο μήνας. Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί ότι με τον διαβόητο νόμο Χατζηδάκη καλούμαστε να εργαζόμαστε περισσότερο, μιας και το διάλειμμα δεν θεωρείται χρόνος εργασίας, και συνεπώς ο χρόνος λήξης της ημερήσιας εργασίας παρατείνεται ανάλογα με τη διάρκεια του διαλείμματος, προκειμένου να συμπληρωθεί το συμφωνημένο ωράριο, ενώ παράλληλα έχουμε υποστεί σημαντική έμμεση μείωση του μισθού μας λόγω πληθωρισμού. Είναι ανεπίτρεπτο να πηγαίνουμε στον χώρο εργασίας μας για να ακούμε προσβολές και να επικρέμεται διαρκώς από πάνω μας η απειλή ότι τον επόμενο μήνα δεν θα έχουμε δουλειά. Υπενθυμίζουμε ακόμα, μιλώντας για παρεμβατικές συμπεριφορές εκ μέρους εργοδοτών, πως έχει κριθεί ότι οι προσωπικές συζητήσεις και ιδίως αναφορικά με τις ερωτικές σχέσεις, η πρόθεση συναντήσεων εκτός χώρου εργασίας, καθώς και οι ερωτήσεις περί σεξουαλικών εμπειριών και προτιμήσεων, συνιστούν εκδήλωση σεξουαλικής παρενόχλησης, η οποία προκαλεί δυσάρεστο αίσθημα στον εργαζόμενο και φθάνει έως και την αίσθηση εκφοβιστικού ή ταπεινωτικού κλίματος στον χώρο εργασίας. Είναι απαράδεκτο να παραδίδουμε το έργο που έχουμε αναλάβει και να μην πληρωνόμαστε για την εργασία μας. Είναι παράνομο και ανεπίτρεπτο οι εργοδότες να παρακολουθούν τους υπαλλήλους τους με κάμερες και μικρόφωνα.  

• Διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας στους χώρους εργασίας.

• Διεκδικούμε να πληρωνόμαστε για την εργασία που προσφέρουμε με μισθούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας.