Ασφαλίτες στις σχολές – Απειλές για εκκενώσεις
Ούτε να το σκέφτεστε
Όλες/οι στις Γενικές Συνελεύσεις
Τετάρτη 15/12
13.00 σύλλογος Φιλολογίας
16.00 σύλλογος Ιστορίας-Αρχαιολογίας
Συμμετέχουμε στη κινητοποίηση Υπεράσπισης του Ασύλου & της κατάληψης Στέκι στο Βιολογικό Πέμπτη 16/12, 18.00 στην Καμάρα
Πανεπιστημιόμπατσοι, διαγραφές, πειθαρχικά, ελάχιστη βάση εισαγωγής δεν αναδιαρθρώνουν απλά την εκπαίδευση, αλλά συνιστούν το πανεπιστήμιο του αποκλεισμού και της υποταγής. Ο νόμος 4777 ρυθμίζει και καθοδηγεί την παρουσία μέσα στα πανεπιστήμια επιβάλλοντας τη μονοθεματικότητα της στείρας εκπαίδευσης, έναντι ό,τι ζωτικού υπάρχει. Ανασκευάζει τα πανεπιστήμια σε παγερά επιμορφωτικά ιδρύματα που συνοπτικά αποτελούν γραμμές παραγωγής “αποδοτικών εργαζομένων” για μια ζωή συνοπτική. Η κάθε φοιτητική μονάδα ή ομάδα -που μέλλει να γίνει παραγωγική- επιτρέπεται να βρίσκεται εντός του πανεπιστημίου αποκλειστικά και μόνο για να σπουδάζει, ειδάλλως καμία δουλειά δεν έχει, και θα αντιμετωπίζεται δεόντως.
Ο ρυθμός της ζωής παρασύρεται απ’ το ρυθμό των σπουδών, καθώς πρέπει, μέσα στη συνολική εντατικοποίηση, να δουλέψεις για βγάλεις νοίκι και ρεύμα, ενώ ο νόμος σα μαγνητικός πόλος σε έλκει απευθείας προς το πανεπιστήμιο απαγορεύοντας σου μια δεύτερη δουλεία. Άγχος και επισφάλεια μην αποκλίσεις στο ελάχιστο και περάσεις από “πειθαρχικά δικαστήρια” και διαγραφείς. Μπάτσοι στα πανεπιστήμια ως συντηρητές και περιφρουρητές της τάξης αυτής, σε διττό ρόλο: τιμωροί και προστάτες. Κοινώς αποστείρωση, αποπολιτικοποίηση, κοινωνικό μούδιασμα, μιζέρια και υποτακτικότητα.
Η συνθήκη αυτή που ολοκληρωτικά καιρό με τον καιρό κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να επιβάλλουν, εφαρμόζοντας πληθώρα πτυχών του νόμου δεν αποτελεί ξέχωρη πρακτική της εξουσίας. Πρόκειται για μεθοδευμένη επίθεση στους χώρους όπου γεννιούνται συνειδήσεις, στους χώρους αγώνα, σε στέκια, σχήματα και καταλήψεις – κάτι που δε μπορεί να μείνει αναπάντητο. Η αυτοοργάνωση, η αντιιεραρχία, η άρνηση των κοινωνικών ρόλων και η αλληλεγγύη είναι έννοιες ακατάληπτες για την εξουσία κι έτσι της μάχεται με μένος, για εμάς όμως είναι όλα όσα έχουμε και δε θα κάνουμε καμία υποχώρηση. Το “Στέκι στο Βιολογικό” είναι μια κατάληψη που σε διάστημα 34 χρόνων έχει υπάρξει κοινωνός και σηματοδότης των παραπάνω εννοιών και τώρα που λένε πως “έρχεται λουκέτο στο τελευταίο στέκι αναρχικών στο ΑΠΘ”, τώρα που πέφτει λευκή μπογιά αποστείρωσης σε ότι ποτέ είχε χρώμα και ζωή η υπεράσπισή του δεν αποτελεί ερώτημα, αλλά υπόσχεση.
Γιατί στη στις καταλήψεις δεν είμαστε μόνες και μόνοι
Γιατί δημιουργόυμε συντροφικούς δεσμούς στη θέση των εξουσιαστικών αλυσίδων
Γιατί στις καταλήψεις ανασαίνουμε, ενώ στον κόσμο της εξουσίας ασφυκτιούμε.
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
Leave a Reply