Tag: κλάξον

  Έχεις παρατηρήσει ότι τις φορές που εντείνεται μια κατάσταση του αγώνα που επιλέγουμε, όλη μας η καθημερινότητα απομακρύνεται σε μια ομιχλώδη αφαίρεση; Υπάρχουμε μόνο μέσα στον πυρήνα αυτής της κατάστασης και διασχίζουμε σαν φαντάσματα τις καθημερινές συμβάσεις. Μέσα στις καθημερινές συμβάσεις συγκαταλέγεται με ένα ακαριαίο αυτονόητο και η νομιμότητα, και οι συνέπειες, και το…

«Το ζήτημα είναι να μιλάνε όλοι στις μαζώξεις μας», «είναι μεγάλο πρόβλημα οι σιωπές», «δουλειά μιας συλλογικότητας είναι να δυναμώνει τα άτομα που την απαρτίζουν» κλπ. Γνώριμες σε όλους μας διαπιστώσεις, που άπτονται αυτών που θα λέγαμε «άλυτων ιστορικών ζητημάτων». Στους δρόμους φωνάζουμε ότι η σιωπή και η απάθεια είναι συνενοχή στην διαιώνιση και αναπαραγωγή…

Έπαρση. Οι δυνάμεις υπακούουν αυτόματα στην βούληση. Ανυψώνεσαι της πραγματικότητας σου σε τέτοιο βαθμό που την χάνεις. Ανοίγεις ένα χαντάκι και έχεις αντιμέτωπο ένα υπόγειο τείχος. Ενώ πρόκειται για αίσθηση τάφου, έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στην ρίζα της Μιας, αλλά σκληρής, πραγματικότητας. Ότι βρίσκεσαι στην κρύπτη των πυραμίδων της κυριαρχίας και ακούς τις μηχανές…

Όταν μια αξία χάνει το συγκεκριμένο περιεχόμενο της, τι μένει; Μόνο ένα κενό κέλυφος, μια κατηγορική προσταγή χωρίς ανταπόκριση, που όμως απαιτεί με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα να την αναγνωρίσουμε και να την υπακούσουμε. Όσο λιγότερο το άτομο γνωρίζει τι θέλει, τόσο πιο παράφορα το επιθυμεί. Μ. Κούντερα Όλοι έχουμε την μικρή ή μεγάλη μας ιστορία…

Όσον αφορά μια αναζήτηση γύρω από το θέμα της χειραφέτησης δεν υπάρχει καλύτερη αρωγή, από την παράθεση μιας ιστορικής αγωνίας. Μπορούν να αναφερθούν αρχικά κάποια καταλυτικά παραθέματα. Παρακάμπτοντας τους αρχαίους προγόνους, μια και κάποιες σκέψεις μας όσον αφορά τις εκτιμήσεις τους, μπορούν εύκολα να προσπεραστούν λόγω «παλαιότητας», περνάμε απ’ ευθείας στις αναμφισβήτητα υπολογίσιμες ρίζες των…

Με το τσιγάρο στο χέρι, πηγαίνοντας πέρα δώθε στο μικρόστενο δωμάτιο, παιδεύομαι μια φορά ακόμη, στριφογυρίζει στο μυαλό μια λέξη, η λέξη ξενοιασιά, στριφογυρίζει ένα κλαμένο πρόσωπο του παρελθόντος που λεει αργά και απαιτητικά: θέλω να ξενοιάσω, σαν ένα στερημένο δικαίωμα που δραπετεύει διαρκώς από το κατάφορτο παρελθόν, ένα αμείλικτο αίτημα που αποτυπώνεται σε διαφορετικά…

αχ αυτός ο συναισθηματισμός, που «νομιμοποιείται» βέβαια στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις και στους μοναχικούς απολογισμούς βιωμάτων,  αλλά είναι προβληματικός όταν εμφανίζεται στις συλλογικές «πολιτικές» μαζώξεις ή στα αμφιθέατρα, όχι γιατί κανείς θα απαγορέψει την συναισθηματική έκφραση, αλλά γιατί θα αλλάξει την αντιμετώπιση του απέναντί σε μια τέτοια έκφραση, και αυτή η αντιμετώπιση θα αλλάξει προς…

Ένα κείμενο για την σχέση του πολιτικού με το προσωπικό θα είχε μπροστά του πολλές και – όλες εξίσου – σημαντικές πλευρές να θίξει. Ας αφήσουμε όμως στο πλάι το πώς αντιλαμβανόμαστε την πλευρά αυτή, που αφορά στο πώς θεωρούμε την πραγμάτωση των αξιών μας στην καθημερινή ζωή. Υπάρχει μια πολύ σημαντική πλευρά του ζητήματος,…

καφές και τσιγάρα, το ένα μετά το άλλο, κυριακή πρωί, οι γιαγιάδες λένε να προσέχεις τις μέρες του χειμώνα που έχει ξαστεριά γιατί κατεβάζουν κρύο, οι παγκόσμιες κυριακές έχουν πάντα κάτι από την κούρα της εβραϊκής παράδοσης, μοναξιάρης πρέπει να γίνεσαι για να περάσεις από τις καταναλώσεις παρουσίας στην αξιοποίηση τους, και οι περισσότερες στιγμές…

Διεκπεραιώνουμε την επιβεβαίωση του βασιλείου της κοινοτυπίας. Οι σχέσεις και οι καταστάσεις πλήττονται από την συμβατικότητα, διαλύονται σε θραύσματα κοινοτυπίας, αποτυπώνονται σε ανέμπνευστα ερείσματα, κυριαρχούν σε ένα τοπίο απόλυτης μοναξιάς ή φαντασιακές συντροφιές αιρετικών ελίτ. Τα όρια μεταξύ κοινοτυπίας και υπέρβασης της, χάνονται μέσα σε έναν υποκειμενικό ιδεαλισμό, γίνονται ασαφή και αναγνωρίζονται μόνο στη βάση…