Πάνω από το ήμισυ του γενικού πληθυσμού των ελληνικών φυλακών, σχεδόν 6000 άτομα, δεν έχουν ελληνική ταυτότητα/ιθαγένεια. Αυτό προστίθεται σε χιλιάδες άλλους που κρατούνται σε κέντρα κράτησης, όπως η Αμυγδαλέζα, η Κόρινθος και το Παρανέστι, καθώς και εκατοντάδες που αγνοούνται σε αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα. Αυτά τα νούμερα δείχνουν έναν ξεκάθαρο δομικό ρατσισμό όχι μόνο των δικαστηρίων και των μπάτσων αλλά και της ελληνικής κοινωνίας.
Τα κέντρα κράτησης χρησιμοποιούνται για την ανεπίσημη επέκταση της υποδομής των φυλακών χρησιμοποιώντας τη διοικητική κράτηση, μια πρακτική κράτησης ατόμων για μέγιστο 18 μήνες χωρίς δικαστικές αποφάσεις ή καθορισμένες ημερομηνίες αποφυλάκισης, αποκλειστικά λόγω γραφειοκρατίας. Οι συνθήκες μέσα στα κέντρα κράτησης είναι σκόπιμα τρομερές και πολύ χειρότερες από αυτές των κανονικών φυλακών σε μια προσπάθεια να προκαλούν φόβο και να βασανίζουν τους ανθρώπους ψυχολογικά.
Ακολουθούν μαρτυρίες έγκλειστων λόγω διοικητικής κράτησης εντός των κρατητηρίων Αμυγδαλέζας, Κορίνθου και Παρανεστίου.
Φωτιά σε κάθε φυλακή
Κανείς δεν είναι ελεύθερος μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι
Βρισκόμαστε εδώ σε πολύ άσχημη κατάσταση και δεν γνωρίζουμε τι θα μας φέρει το μέλλον. Είμαστε κλειδωμένοι στη φυλακή, έχουν περάσει πια μήνες και χρόνια…Όποιος ορθώνει ανάστημα λέγοντας “Θέλω να φύγω για να δω την οικογένειά μου και το μέλλον μου”, τον στέλνουν στο Αλλοδαπών, ένα μέρος πολύ χειρότερο από εδώ. Αυτό είναι λάθος. Αυτή η πράξη πληγώνει ενα άτομο σωματικά και ψυχολογικά. Βασανίζομαι από τα πάντα εδώ, και κανένας δεν μας ακούει, κανείς δεν νοιάζεται για εμάς. Πού είναι τα δικαιώματά μας; Πού είναι τα δικαιώματα των ξένων; Πού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;
…Οι τουάλετες δεν είναι καλές, ο ύπνος δεν είναι καλός, τα container είναι σκουπίδια… και το φαγητό δεν είναι καλό…Κάθε φορά που μιλάμε με την αστυνομία μας λένε να γυρίσουμε στη χώρα μας, μας ρωτάνε τι κάνουμε στην δικιά τους χώρα. Μας λένε να ζητήσουμε απέλαση και να γυρίσουμε πίσω…Όταν μάθαμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρώπη, την Ελλάδα και την Ιταλία, νομίζαμε ότι θα δούμε αυτή την ζωή. Αλλά δεν βλέπουμε τίποτα από αυτά. Ήρθαμε εδω για το μέλλον μας και για να ζήσουμε μια χαρούμενη ζωή, να χτίσουμε το μέλλον μας. Αλλά είμαστε κλεισμένοι εδώ και δεν γνωρίζουμε τι θα μας φέρει το μέλλον.
…Όλοι ταλαιπωρούνται εδώ, όλοι υποφέρουν, αλλά όσοι ορθώνουν ανάστημα βασανίζονται και μεταφέρονται σε άσχημα μέρη, βασανίζονται και μεταφέρονται στο Αλλοδαπών. Ο κόσμος μένει σιωπηλός. Και τι μπορούν να κάνουν;…ειλικρινά, υποφέρουμε πολύ εδώ.
…Ζούμε εδώ στο καμπ της Δράμας σε κατάσταση ακραίας βίας. Ακόμα και οι κάμερες των κινητών τηλεφώνων καταστρέφονται για να μη μπορέσουμε να τραβήξουμε σε βίντεο τους ξυλοδαρμούς μας. Υπάρχει βία και εξευτελισμός. Υπάρχει κόσμος σε απεργία πείνας λόγω της διάρκειας φυλάκισης και της βίας. Όλο αυτό γίνεται μόνο για τα χαρτιά. Μια δωδεκάμηνη κράτηση χωρίς λόγο.
…Εχθές πήγαν μερικά νεαρά άτομα στο νοσοκομείο, τα οποία είναι σε απεργία πείνας για 10 μέρες. Σκαρφάλωσαν πάνω στα containers και προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν εξαιτίας του υποσιτισμού και της βίας.
…Και για να κάνει αίτηση ασύλου κάποιος σ’ αυτή τη χώρα, πρέπει να πληρώσει 100 ευρώ. Το άτομο της υπηρεσίας ασύλου λέει “Αν πληρώσεις 100 ευρώ, θα σε βοηθήσω να βγεις έξω και να σε αποδεχτούν για άσυλο”. Η υπηρεσία ασύλου και η αστυνομία εδώ πραγματικά μας κλέβουν.
…Εκατοντάδες νεαρά άτομα βρίσκονται σ’ αυτή τη κατάσταση εδώ και έχουν εξαπατηθεί από δικηγόρους για τεράστια χρηματικά ποσά.
…Είναι τελείως ρατσιστές εδώ.
…Είμαστε σε αυτό το κέντρο κράτησης για περισσότερο από δύο μήνες. Θέλουμε μόνο να είμαστε ελεύθεροι. Αυτό το κέντρο κράτησης χωρίζεται σε μέρη, τα οποία είναι κλειδωμένα. Στην πραγματικότητα είναι φυλακή, γιατί μας φέρνουν αηδιαστικό φαγητό που κάνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν και τα δωμάτια είναι απαίσια. Εδώ δεν μπορούμε ούτε να φέρουμε φαγητό μέσα και δεν έχουμε καθόλου χρήματα ούτε κάποιον που να του ζητήσουμε λεφτά.
Οικογένεια που κρατείται στην Αμυγδαλέζα
Δεν ξέρουμε γιατί είμαστε σε αυτή τη κατάσταση. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου έχει πεθάνει, η μητέρα μου έχει διαβήτη και καρδιολογικά προβλήματα, υποφέρει από εγκεφαλικά επεισόδια. Έχω μια αδερφή, ένα μικρό παιδί, που είναι τριών χρονών και έχει υπερβολική ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλό της… κανείς δεν μας ακούει και κανείς δεν ενδιαφέρεται για εμάς.
Δήλωση των τεσσάρων απεργών πείνας στο κέντρο κράτησης Κορίνθου
Είμαστε 4 άτομα στο κέντρο κράτησης Κορίνθου και απαιτούμε να μπει ένα τέλος στο ρατσισμό απέναντι στους ανθρώπους και απέναντι σε οποιονδήποτε θέλει ελευθερία. Δεν μας αρέσουν οι επιθέσεις ούτε ο ρατσισμός. Απαιτούμε ελευθερία από τη κυβέρνηση, η οποία στέρησε οτιδήποτε γλυκό και καλό από εμάς και από άλλους. Φυτεύουν μίσος και βία. Περιμένουμε κι άλλα άτομα να συμμετάσχουν στην απεργεία πείνας. Αυτή είναι η τέταρτη ημέρα που απεργούμε και δεν θα φάμε τίποτα από το χέρι του ρατσισμού. Δεν θα φάμε ούτε θα πιούμε από τη φυλακή. Θέλουμε ελευθερία σαν τους ανθρώπους που βλέπουμε. Δεν έχουμε διαπράξει εγκλήματα ούτε λάθη απέναντι στους διώκτες μας. Δεν θα συμπεριφερθούμε στην κυβέρνηση και σε αυτή τη κατάσταση κράτησης με τη βία και το μίσος που μας φέρονται αυτοί. Θάνατος ή ελευθερία.
Συνέλευση Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης
Leave a Reply