Στις 19/7/2024, στο πλαίσιο πανελλαδικής ημέρας υπεράσπισης των καταλήψεων και των κοινοτήτων αγώνα, είχε καλεστεί στην πλατεία Βικτωρίας πορεία αλληλεγγύης από διάφορες καταλήψεις, στέκια και συλλογικότητες της Αθήνας. Η πορεία είχε προγραμματιστεί σε μια χρονική συγκυρία όπου κεντρική εξουσία, τοπικοί φορείς και πρυτανικές αρχές είχαν ξεκινήσει ένα μπαράζ εκκενώσεων και επιθέσεων σε καταλήψεις και τους αυτόργανωμένους χώρους, το οποίο συνεχίζεται έως και σήμερα.
Οι καταλήψεις, είναι χώροι που στεγάζουν πολιτικές συνελεύσεις και συλλογικότητες, οι οποίες λειτουργούν οριζόντια και αδιαμεσολάβητα, πολιτικές εκδηλώσεις, δομές αυτομόρφωσης και ανταλλαγής γνώσεων μακριά από το αυστηρό πλαίσιο του δασκάλου – μαθητή και δομές αλληλεγγύης. Οι καταλήψεις βέβαια, στεγάζουν και εμάς τα ίδια, τα οποία έχουμε επιλέξει συνειδητά να ζήσουμε, να κοινωνικοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, με τους δικούς μας όρους, μακριά από πατριαρχικές, εθνικιστικές , εμπορευματικές και εξουσιαστικές λογικές, ενάντια στη λογική της ατομικής ιδιοκτησίας. Είναι οι χώροι, που αποτελούν στο εδώ και στο τώρα, παραδείγματα αυτοδιαχείρισης, αυτοοργάνωσης, ελεύθερης έκφρασης και ψυχαγωγίας, και αποτελούν κέντρα αγώνα και σημεία πνοής, για όσα άτομα ασφυκτιούν στο δυστοπικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο επιβιώνουμε, και σημεία στα οποία συλλογικοποιούνται οι αντιστάσεις μας ενάντια στο υπάρχον.
Οι καταλήψεις, δεν συνάδουν με τον κρατικό καπιταλιστικό σχεδιασμό για τα αστικά κέντρα, ο οποίος αποτελείται από μία πλήρως εξευγενισμένη και τουριστικοποιημένη πόλη. Επομένως, η συνέχεια είναι γνωστή: Ό,τι δεν πειθαρχεί, δεν θα χωράει και θα διώχνεται. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα πλήρως αποστειρωμένο περιβάλλον από οτιδήποτε μπορεί τώρα ή εν δυνάμει, να διαταράξει την ψευδαίσθηση της κοινωνικής ειρήνης, και χαλάει την εικόνα που οραματίζονται. Έτσι, άνθρωποι της κοινωνικής βάσης εκτοπίζονται γιατί αδυνατούν να συνεχίσουν να πληρώνουν τα αυξημένα ενοίκια. Μετανάστριες, μαζεύονται σε επιχειρήσεις “ σκούπα “, με άγνωστο προορισμό και μέλλον ( στρατόπεδα συγκέντρωσης, απελάσεις, κρατήσεις σε ΑΤ, και οτιδήποτε άλλο), τοξικοεξαρτημένα άτομα και σεξεργάτριες, τραμπουκίζονται και μεταφέρονται όπου βολεύει κάθε φορά, γιατί απλά “ καταστρέφουν” την εικόνα της περιοχής, και φυσικά διότι εξυπηρετούν και τις ρατσιστικές πολιτικές του κράτους, που θέλει να καθησυχάσει κομμάτια του κοινωνικού ιστού. Οι καταλήψεις, μάχονται καθημερινά απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, και βρίσκονται και για αυτόν τον λόγο στο στόχαστρο της ατζέντας νόμος-τάξη-ανάπτυξη, και δέχονται κατασταλτικές εκκενώσεις και επιθέσεις. Έτσι, οι καταλήψεις είναι αναχώματα που κρατάνε ζωντανές τις γειτονιές και αντιστέκονται στα σχέδια του κράτους και κεφαλαίου, και εμείς τις υπερασπιζόμαστε ως τέτοιες.
Στις 19/7/2024, λοιπόν, πάνω από 300 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και συγκεντρώθηκαν στην πλ. Βικτωρίας με σκοπό την πραγματοποίηση της πορείας. Ώρες πριν την ανακοινωμένη ώρα έναρξης της πορείας (19:00) φάνηκε ο σχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού. Συγκέντρωση υπερβολικά μεγάλου αριθμού κάθε είδους αστυνομικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, προσαγωγές κόσμου που προσπαθούσε να προσεγγίσει την πλατεία, ασφυκτικός κλοιός περιμετρικά της πορείας (από την πρώτη στιγμή που κατεβήκαμε στο δρόμο) με προκλητική διάθεση, σεξιστικά σχόλια και σπρωξίματα, δηλώνοντας μεταξύ άλλων ανοιχτά και χωρίς προσχήματα το τι θα επακολουθούσε. Ενώ η πορεία με παλμό και συνθήματα είχε καταφέρει να προχωρήσει κάποιες εκατοντάδες μέτρα, σπάζοντας στη πράξη το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι μπάτσοι και ενώ η κεφαλή της είχε στρίψει στην οδό Δεριγνύ, οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στην πορεία κατ’ επανάληψη με εμφανή σκοπό τη διάλυσή της και συλλήψεις στο σωρό. Κάνοντας χρήση χημικών εντός μικρών στενών, χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες κρότου- λάμψης κατευθείαν πάνω στα σώματά μας, ξύλο και κυνηγητό στον κόσμο της πορείας που προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί, δημιούργησαν μια αφόρητη κατάσταση για να σταθεί κάποιο και να υπερασπιστεί την αυτονόητη παρουσία του στο δρόμο και τη συμμετοχή του σε μια πορεία, και οποιοδήποτε βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή. Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν 32 συλλήψεις, χρησιμοποιώντας το σύνολο των κατηγοριών που συνηθίζουν να κατασκευάζουν και να απαγγέλουν σε τέτοιες περιπτώσεις (απείθεια, οπλοκατοχή/οπλοχρησία, βία κατά υπαλλήλων, απόπειρα σωματικής βλάβης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κ.α.). Το κατ’ εντολή αφήγημα των μπάτσων ήταν ότι διαδηλωτές επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις και στη συνέχεια αυτές προχώρησαν σε συλλήψεις, κάτι που αρκετά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν αυτούσιο από το δελτίο τύπου της ΓΑΔΑ, όπως ακριβώς γίνεται σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Καταθέσεις μπάτσων που αντιστρέφουν την πραγματικότητα των γεγονότων και αν και θυμίζουν κακογραμμένο σενάριο, διαχρονικά παίρνουν τη “βούλα” των εισαγγελέων και οδηγούν σε δίκες, συνθήκες κράτησης και μια διαδικασία εγκλεισμού για τρεις μέρες που δηλώνουν ξεκάθαρα την εξαρχής πρόθεση του κρατικού σχεδιασμού: την δήλωση μιας νέας κανονικότητας μέσα από την fast – track απόφαση του δικαστηρίου του Σαββάτου (20/7/2024), η οποία μέσα σε ένα νέο νομικό καθεστώς (κάνοντας χρήση του νέου Κ.Π.Δ και ενώ το αυτόφορο είχε λήξει) παρέτεινετιμωρητικά την κράτησή μας για ακόμα δύο 24ωρα έως τη διαδικασία της Δευτέρας (22/7/2024) όπου η έδρα ανέβαλε την έναρξη της διαδικασίας για τις 7/11/2024.
Ως συλληφθέντα άτομα για την παρουσία μας σε συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τις κοινότητες αγώνα και ύστερα από την διαδικασία στην οποία μας υποβάλλει ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, θεωρούμε ότι όλη αυτή η υπόθεση δεν αποτελεί μια ξεχωριστή κουκίδα μέσα στο ασφυκτικό ψηφιδωτό στο οποίο καλούμαστε να επιβιώνουμε. Αντιθέτως , αποτελεί τη συνέχεια μιας προσπάθειας από πλευράς του κράτους να επιβάλει μια νέα κανονικότητα, ακόμα πιο ολοκληρωτική, ως προς το σχεδιασμό διαχείρισης και καταστολής των κοινωνικών αντιστάσεων. Έτσι, η αυτονόητη υπεράσπιση της παρουσίας των αγωνιζόμενων στο δρόμο αποτελεί αδίκημα, η ανάρτηση ενός πανό και τα συνθήματα μπορούν να οδηγήσουν ανθρώπους σε δίκες, ο ανταγωνιστικός λόγος απέναντι στο υπάρχον αποτελεί παρακίνηση σε έκνομες πράξεις, η παρέμβαση σε εκδηλώσεις βαφτίζεται παρακώλυση, η διαφωνία και η κριτική πρέπει να μην ακούγονται, να φιμώνονται, να καταστέλλονται εξ ’αρχής. Τα παραδείγματα των τελευταίων ετών και ιδιαίτερα μετά την covid εποχή, όπου επιταχύνθηκε η εξέλιξη των μηχανισμών πειθάρχησης και ελέγχου, είναι αμέτρητα.
Όσες/όσα/όσοι αγωνίζονται, οι καταλήψεις και η κοινωνική αυτοργάνωση ήταν πάντα στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών. Υποθέσεις κρατικής σκευωρίας σαν τη δική μας σε πορείες και έμπρακτες δράσεις αλληλεγγύης στο παρελθόν, με συντρόφια κατηγορούμενα για πληθώρα πλημμελημάτων είναι δεκάδες. Ακόμη και οι ελάχιστες “εγγυήσεις” του αστικού θεσμού της δικαιοσύνης που έχουν κερδηθεί με αγώνες και προσδίδουν ένα επίπεδο κοινωνικής συναίνεσης καταργούνται με τον νέο ποινικό κώδικα και τον κώδικα ποινικής δικονομίας. Οι μπάτσοι, πλέον δεν υποχρεούνται να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας στο δικαστήριο, καθιστώντας τις ιστοριούλες που γράφονται στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ θέσφατο. Τα συνήθη πλημμελήματα όπως αυτά που μας έχουν φορτώσει ως κατηγορίες (οπλοχρησία, οπλοκατοχή, φθορές, απείθεια, διατάραξη κοινής ειρήνης κλπ) μπορούν συσσωρευτικά να οδηγούν σε εκτίσιμη ποινή φυλάκισης χωρίς δικαίωμα αναστολής ενώ αυξάνονται και τα χρηματικά ποσά για το μέρος των ποινών που είναι εξαγοράσιμες, ενισχύοντας το ταξικό χαρακτήρα του νόμου.
Ο νέος ποινικός κώδικας δεν περιορίζεται ωστόσο μόνο στη δική μας υπόθεση. Οποιαδήποτε δράση ανυπακοής και πολιτικής διαμαρτυρίας όπως αφισοκολλήσεις, πορείες και κινητοποιήσεις σε χώρους εργασίας, απλές παραβιάσεις της αστικής νομιμότητας κατά την καθημερινή ζωή όπως του κώδικα οδικής κυκλοφορίας μπορούν να οδηγήσουν στη φυλακή, ενώ αν είσαι μετανάστρια ακόμα και σε άμεση απέλαση. Τα αποτελέσματα από την έναρξη εφαρμογής του νέου ποινικού κώδικα είναι εμφανή με την αύξηση του πληθυσμού των φυλακών και εξαγγελίες για άμεση ολοκλήρωση έως το τέλος της χρονιάς των νέων φυλακών σε Δράμα, Κρήτη και Ασπρόπυργο με ορίζοντα την δημιουργία ιδιωτικών φυλακών και φυλακών για πλημμελήματα.
Βλέπουμε δηλαδή μια κατάσταση συνολικής εξαίρεσης μέσω της ραγδαίας αναβάθμισης του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους που ήδη εφαρμόζεται στα ταξικά και κοινωνικά πιο καταπιεσμένα όπως Ρομά, μετανάστ(ρι)ες και νεολαία και πλέον επεκτείνεται σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης χτίζεται με αφετηρία την κρατική και κυβερνητική προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, την αστυνομοκρατία και την καταστολή και ολοκληρώνεται με το νέο νομικό οπλοστάσιο του κράτους. Η αναβάθμιση του κατασταλτικού οπλοστασίου δεν είναι τυχαία αλλά εντάσσεται στην ευρύτερη πραγματικότητα της κρατικοκαπιταλιστικής κρίσης με τον εντεινόμενο ταξικό πόλεμο στο εσωτερικό των συνόρων και την στρατιωτική εμπλοκή εκτός αυτών.
Επικεντρώνοντας σε διάφορα κοινωνικά υποκείμενα οι κρατικοί – θεσμικοί μηχανισμοί προσπαθούν να ελέγξουν και να εμποδίσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις, προσπαθούν να καταστείλουν κάθε αντίθετη φωνή, έχοντας στο νου ότι τα “κοινωνικά συμβόλαια” του παρελθόντος έχουν διαρραγεί. Η φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας και η επιβίωσή τους με κάθε είδους pass, η λεηλασία της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης, η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση των ανοικτών δημόσιων χώρων, ο εξευγενισμός ολόκληρων γειτονιών και ο εκτοπισμός των κατοίκων σε άλλες περιοχές για χάρη της τουριστικής βιομηχανίας, οι συνεχείς κρατικές δολοφονίες, η διαρκής πολεμική συνθήκη, η μπατσοκρατία, η συντηρητικοποίηση, ο εκφασισμός, ο εθνικισμός, η πατριαρχία, οι ολοκληρωτικές λογικές και η κυριαρχία του φόβου αποτελούν καταστάσεις που απορρέουν και αναπαράγονται από την κρατική διαχείριση.
Σε συνέχεια αυτών, το κράτος, χρησιμοποιώντας όλο και πιο εξελιγμένους μηχανισμούς ελέγχου και επιτήρησης, νέες αλλά και “παραδοσιακές” τεχνικές πειθάρχησης, παραγωγή και διασπορά φόβου με κάθε πιθανή και απίθανη αφορμή αλλά και με την ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου, επιχειρεί να εμποδίσει κάθε προσπάθεια κριτικής, διαφωνίας, αγώνα απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που έχει επιβάλει. Απέναντι σε αυτή τη “νέα” κανονικότητα, λοιπόν, δηλώνουμε ότι έχουμε πάρει θέση και αυτή είναι με το πλευρό των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου, με τον κόσμο της αλληλεγγύης, με τον κόσμο που σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται…
Καλούμε σε συγκέντρωση την ημέρα της δίκης, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, την Πέμπτη 07/11 στις 10:30, στο κτίριο 7 και αίθουσα 2
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ, ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
10, 100, 100ΑΔΕΣ (ΑΝΑ) ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Συλληφθέντα από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων, 19/07/2024
Leave a Reply