Στην εξουσία κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας
ο φασισμός δεν συνιστά “απειλή” αλλά εφεδρεία τους

Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, ο μόνο “φασιστικός κίνδυνος” για τη δημοκρατία θα ήταν η απουσία του. Μέσω της ενδοεξουσιαστικής αντιπαλότητάς τους αποκρύβονται όχι μόνο οι ιστορικά κοινές τους καταβολές και διαδρομές αλλά και το πώς αλληλοσυμπληρώνονται, στηρίζονται και ισχυροποιούνται επικαλούμενοι στοιχεία της ίδιας ατζέντας. Των πολέμων, των σφαγών, των εκτοπισμών, της καταστολής. Της λεηλασίας, της αφαίμαξης, της εκμετάλλευσης. Του ελέγχου, της συμμόρφωσης, της εκπειθάρχησης, της τιμωρίας. Της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης, της αφομοίωσης. Της ματαιότητας, της λήθης…

Ο πολύμορφος φασιστικός οχετός με συνέπεια προσφέρει τις υπηρεσίες και τα έργα του. Εθνικιστικές και θρησκολάγνες αυταπάτες για να συνοδεύουν μισανθρωπισμούς και μισαλλοδοξίες. Ακροδεξιοί σχηματισμοί ως “εναλλακτική πρόταση” διακυβέρνησης για να συνοδέψουν το ξέπλυμα και την υπεράσπιση των αφεντικών και των σχεδιασμών τους. Φασιστικά μορφώματα και ψηφιακά προφίλ ενάντια σε κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις και λόγους στο όνομα του “λαού” και του “έθνους” για να συνοδεύουν την “αντισυστημική” λατρεία του στρατού, του παπαδαριού, της οικογένειας, της ιεραρχίας και της “ανωτερότητας”.

Η σύγκρουση με τον φασισμό είναι συγχρόνως η σύγκρουση με το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
Ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες

Ο ζόφος του “κοινωνικού αυτοματισμού” είναι ο πολιτισμός των διαχωρισμών φύλου, φυλής, τάξης

Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, η διατήρηση της “κοινωνικής ειρήνης” μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων επιτυγχάνεται μεταξύ άλλων με τη χρήση του κοινωνικού αυτοματισμού, με την πρόκληση διεξαγωγής ενός αόρατου πολέμου μεταξύ των καταπιεσμένων.

Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, τραμπουκισμοί. Βασανιστήρια, διαπομπεύσεις, εκμετάλλευση. Δολοφονίες. Σώματα που καθημερινά απαξιώνονται και υποτιμούνται κάτω από πατριαρχικές, ρατσιστικές, ικανοσωματικές επιταγές δεν είναι παρά θρυμματισμένοι αντικατοπτρισμοί του πολιτισμού των φυλετικών και έμφυλων διακρίσεων, της ιδιοκτησίας και του κεφαλαίου, του καταναλωτισμού και του θεάματος. Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα σπίτια που μετατρέπονται σε τόπους έκφρασης του κοινωνικού αυτοματισμού δεν είναι παρά κατακερματισμένες μικρογραφίες των κυριαρχικών υποδειγμάτων της εξαθλίωσης των στρατοπέδων και των φυλακών, της σκλαβιάς των εργοστασίων και των χωραφιών, των κολαστηρίων των κέντρων κράτησης και των ψυχιατρείων.

Η σύγκρουση με τον πολιτισμό υποτέλειας και υποταγής, η σύγκρουση με την αποδοχή της ύπαρξης ζωών που “περισσεύουν” ή δεν αξίζουν να βιωθούν είναι σύγκρουση ενάντια στη νομιμοποίηση της αορατοποίησης και της εξόντωσης όσων δεν χωράνε στα πρότυπα της κανονικότητας της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας… Είναι σύγκρουση με την κοινοτυπία της εξουσίας και της επιλογής να γίνεις φορέας της.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
ενάντια στον κόσμο των διαχωρισμών, των διακρίσεων και του κοινωνικού αυτοματισμού

για μία συλλογική ζωή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο
(Έβρου 27, Κερατσίνι / 100μ. από την πλατεία Λαού)