Οι ζωές των κρατουμένων μετράνε!

Σχετικά με την ειδική μεταγωγή μας:

Κάθε άνθρωπος οφείλει να υπερασπίζεται το δίκιο του και να έχει το θάρρος της γνώμης του. Το πως ο κάθε κρατούμενος επιλέγει να εκτίσει την ποινή του, αν θα κοιτάει μόνο το βόλεμά του ή θα συνεχίσει να έχει κοινωνικές ανησυχίες, ένστικτα ελευθερίας και συλλογικό πνεύμα είναι κάτι που στη σημερινή κατάντια των ελληνικών φυλακών μπορεί να αποβεί εξαιρετικά σημαντικό.

Ο εγκλεισμός, πέρα από στέρηση της ελευθερίας, συνιστά και ενδεχόμενη υποδούλωση του ατόμου. Θέλουν να μετατρέψουν τον κρατούμενο σε άβουλο, αδύναμο, άφωνο ον.

Όντας μέχρι πρότινος κρατούμενος στη Ά Πτέρυγα Κορυδαλλού, συμμετείχα από τη μεριά μου στις κινητοποιήσεις που αφορούν αλλαγές που αναμένονται στον ποινικό κώδικα και την ποινική δικονομία και στην κινητοποίησή μας για εσωτερικά αιτήματα όπως η αύξηση των επισκεπτηρίων α(από ένα σε δύο), η καθημερινή παροχή φρούτων, η καλύτερη γραμματειακή εξυπηρέτηση, η αλλαγή των συμβάσεων για σουπερμαρκετ και ηλεκτρικά είδη.

Στη διάρκεια αυτής της κινητοποίησης, να τονίσω δε συνέβη τίποτα βίαιο ή έκνομο. Είναι λυπηρό σε ένα βήμα που κάνουν οι κρατούμενοι σα συλλογικό σώμα, αντί να εισπράττουν διάλογο, να εισπράττουν καταστολή.

Από ότι φαίνεται, ακόμη και όταν μιλάμε για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά μας, αυτό που ενδιαφέρει τα υπουργεία και την υπηρεσία δεν είναι ο «σωφρονισμός» μας, ή οι αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσής μας, αλλά το να σπάσουν τη συνοχή μας, το ομαδικό μας πνεύμα και την ενότητά μας ως κρατούμενοι. Αυτή είναι και η αιτία της αδικαιολόγητης μεταγωγής μου, ενώ μάλιστα είμαι ενεργός φοιτητής και είχα κάνει αίτηση για έναρξη μαθημάτων ΙΕΚ στον Κορυδαλλό.

Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους πέντε συγκρατούμενούς μου, που μας απήγαγαν ταυτόχρονα το πρωί της Τετάρτης 18/10 και μας σκόρπισαν σε έξι φυλακές της επικράτειας.

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ, καθώς πέρα από την αδικαιολόγητη μεταγωγή που δέχτηκα, πλέον βρίσκομαι στη φυλακή της Χαλκίδας, σε έναν ειδικό χώρο κράτησης, με έξι μέτρα προαύλιο και έξι μέτρα θάλαμο, στοιβαζόμενος σαν ποντίκι, σε άθλιες συνθήκες, με άλλους δεκαπέντε ανθρώπους.

Ενώ κανονικά η φυλακή της Χαλκίδας δε δέχεται υπόδικους, εγώ παρανόμως βρίσκομαι εδώ και ως συνέπεια της αναντιστοιχίας αυτής, μου αρνούνται να περάσω στον γενικό πληθυσμό, κρατώντας με έτσι σε μια απάνθρωπη, άτυπη απομόνωση.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ

Σοφοκλής Τουτζιαράκης,

Φυλακές Χαλκίδας, 23/10/2023

https://athens.indymedia.org/post/1627205/