[GR/ENG/AR] Στις 20 Μαρτίου, ο Χασίρ Αλί αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στη φυλακή της Αμυγδαλέζας.
Δύο μέρες μετά οι μπάτσοι ακόμη αρνούνται να ενημερώσουν για την κατάσταση του, αφήνοντας φίλα και οικογένεια αβέβαια για το αν έχει επιβιώσει. Ήταν κρατούμενος για 18 μήνες, απελευθερώθηκε και απήχθη ξανά 6 μήνες αργότερα. Τα βασανιστήρια στα ελληνικά κέντρα κράτησης και η όλη διαδικασία της διοικητικής κράτησης οδήγησαν τον Αλί σε αυτή την πράξη.
Τα κέντρα κράτησης σε όλη την Ελλάδα είναι διαβόητα για τις συνθήκες τους: υπερπλήρη απο κρατουμενα, χωρίς βρώσιμα φαγητά, καμία ιατρική περίθαλψη και έκθεση στις ακραίες θερμοκρασίες χειμώνα και καλοκαίρι. Αυτές οι σκόπιμες συνθήκες χρησιμοποιούνται για να τραυματίσουν ψυχολογικά αλλά και σωματικά τα κρατούμενα και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση καυχιέται ότι οι ρατσιστικές δολοφονικές πολιτικές της είναι αποτρεπτικές για τους ανθρώπους που έρχονται στην Ελλάδα.
Ο Αλί είχε εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αγροτικό τομέα της Ελλάδας. Η εκμεταλλευόμενη εργασία μεταναστών αποτελεί τα θεμέλιο της γεωργίας, των οικοδομών και του τουρισμού στην Ελλάδα και όμως μετανάστες και πρόσφυγες γίνονται συνεχώς στόχοι και αποδιοπομπαίοι τράγοι σε μια αδυσώπητη ρατσιστική εκστρατεία.
Η απόπειρα του Αλί καταδεικνύει το συντριπτικό ψυχολογικό τραύμα που προκαλεί η διοικητική κράτηση. Χωρίς σαφή προθεσμία για αποφυλάκιση, χωρίς κατηγορίες για να γίνει έφεση, χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους, με διεφθαρμένες διαδικασίες ασύλου και επιπλέον με την καθημερινή πραγματικότητα της ζωής σε αυτές τις φυλακές, η διοικητική κράτηση είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να βασανίσει μια τεράστια ομάδα ανθρώπων, δημιουργώντας ένα σύστημα απαρτχάιντ βασισμένο στο αν έχει το άτομο χαρτιά ή όχι.
Ενώ σκεφτόμαστε τον Χασίρ Αλί, σκεφτόμαστε επίσης όλα εκείνα που βρίσκονται υπό κράτηση αυτή τη στιγμή, εκείνα που συνεχίζουν να πολεμούν και όλα όσα στοχοποιούνται από ένα κράτος που γεννά μίσος για δικό του κέρδος.
Μέχρι να καεί κάθε κελί
Φωτιά στα κέντρα κράτησης
Συνέλευση ενάντια στα κέντρα κράτησης
ENG
On 20th march Hashir Ali attempted to take his own life in the hell hole prison of Amygdaleza. After 2 days the cops have still refused to release information about his condition leaving friends and family unsure if he has survived. After being detained for 18 months, released and detained again 6 months later the torture of the greek detention centres and the process of administrative detention forced Ali into this act.
The detention centres throughout greece are infamous for their conditions: overcrowding, inedible food, no medical care and exposure to the extreme temperatures in winter and summer. These intentional conditions are used to traumatise the prisoners and the government boasts that their racist murderous policies are a deterrent to people coming to Greece.
Ali had worked for a long time in the agriculture industry of greece. Exploited migrant labour forms the foundations of agriculture, construction and tourism in greece and yet people of colour, migrants and refugees are constantly targetted and scapegoated in a relentless racist campaign. Ali’s actions demonstrate the overwhelming pyschological trauma that administrative detention causes. With no clear deadline for release, with no charges to appeal, no access to lawyers, corrupt asylum processes and the daily reality of life in these prisons administrative detention is a tool used to torment a massive group of people creating an apartheid system based on documents.
While we think about Hashir Ali we also think about all those in detention right now, those who keep fighting and everyone targeted by a state that breeds hate for it’s own profit.
Until every cell burns.
Fire to detention centres
Assembly Against Detention Centres
AR
*الجمعية ضد مراكز الاحتجاز*
*حاول هاشير علي الانتحار في سجن أميغداليز ، في 20 مارس/آذار*
في 20 مارس/آذار، حاول حسير علي الانتحار في سجن أميغداليزا. وبعد يومين، لا تزال الشرطة ترفض الإفصاح عن حالته الصحية، مما يترك الأصدقاء والعائلة غير متأكدين من نجاته. تم احتجازه لمدة 18 شهرًا، ثم تم إطلاق سراحه وخطف مرة أخرى بعد 6 أشهر. إن التعذيب الذي تعرض له علي في مراكز الاحتجاز اليونانية، وكل عملية الاعتقال الإداري التي تعرض لها، قادته إلى هذا الفعل.
تشتهر مراكز الاحتجاز في مختلف أنحاء اليونان بظروفها السيئة: الاكتظاظ، وعدم وجود طعام صالح للأكل، وعدم وجود رعاية طبية، والتعرض لدرجات حرارة شديدة في الشتاء والصيف. ويتم استغلال هذه الظروف المتعمدة لإلحاق الأذى النفسي والجسدي بالمحتجزين، وفي الوقت نفسه تفتخر الحكومة بأن سياساتها العنصرية القاتلة تشكل رادعًا للأشخاص القادمين إلى اليونان.
لقد عمل علي لفترة طويلة في القطاع الزراعي في اليونان. يشكل العمال المهاجرون المستغلون الأساس للزراعة والبناء والسياحة في اليونان، ومع ذلك، يتم استهداف المهاجرين واللاجئين بشكل مستمر واستخدامهم كبش فداء في حملة عنصرية لا هوادة فيها.
وتُظهر محاولة علي الصدمة النفسية الهائلة التي يسببها الاعتقال الإداري. في ظل عدم وجود موعد نهائي واضح للإفراج، وعدم وجود تهم يمكن استئنافها، وعدم القدرة على الوصول إلى المحامين، وإجراءات اللجوء الفاسدة، والواقع اليومي للحياة في هذه السجون، فإن الاعتقال الإداري هو أداة تستخدم لتعذيب مجموعة كبيرة من الناس، مما يخلق نظام فصل عنصري يعتمد على ما إذا كان الشخص لديه أوراق أم لا.
وبينما نفكر في هاشير علي، فإننا نفكر أيضًا في كل أولئك المحتجزين حاليًا، وأولئك الذين يواصلون القتال، وكل أولئك المستهدفين من قبل دولة تولد الكراهية لتحقيق مكاسبها الخاصة.
*حتى تحترق كل خلية*
*حريق في مراكز الاحتجاز*
*الجمعية ضد مراكز الاحتجاز*
Solidarity with migrants
Leave a Reply