Την Τρίτη 16 Απριλίου πάνοπλες ομάδες καταστολής -οπκε, ματ, ασφαλίτες κ.α.- ήρθαν να μας βγάλουν από το σπίτι μας. Ενα σπίτι που ρήμαζε για χρόνια στα χέρια του κράτους (ΓΝΑ Ευαγγελισμός) και καταλαμβάνοντας το, καθαρίστηκε από ένα σωρό σκουπίδια, επισκευάστηκε, έγινε κατοικήσιμο και πήρε ζωή. Πήρε ζωή μεσα από τους ανθρώπους που το γέμισαν με τα γέλια, την ενέργεια τους. Πήρε ζωή από τα ένα σωρό φυτά που φυτεύτηκαν και γέμισαν τα μπαλκόνια του. Από τις γάτες τις γειτονιάς που το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο και βρήκαν παρέα σε αυτό.
Όταν αντιληφθήκαμε πως πρόκειται για εκκένωση, ενημερώσαμε φίλους και συντρόφια των οποίων τα αντανακλαστικά ήταν πολύ γρήγορα και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο συγκεντρώθηκαν στη γωνία του σπιτιού φωνάζοντας συνθήματα για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις, για το δικαίωμα στη στέγαση, ενάντια στην ακρίβεια και την καταστολή.
Μπροστά στις υπεράριθμες αστυνομικές δυνάμεις, παρόλο που εκείνη την ώρα στο σπίτι ήμασταν μόλις τρία άτομα, αρχίσαμε αμέσως να υπερασπιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις τη ζωή μας, τις σχέσεις μας και το σπίτι μας.
Μπλοκάραμε όλες τις εισόδους, από τις οποίες θα μπορούσαν να εισβάλουν, με έπιπλα, αντικείμενα και άλλες μορφές οχύρωσης, πιάσαμε τα περάσματα και αρχίσαμε να δίνουμε μάχες όροφο τον όροφο, πόρτα την πόρτα, σκαλί το σκαλί…
Έτσι καταφέραμε να τους απωθήσουμε για περίπου 2 ώρες.
Όλη αυτή την ώρα ο κόσμος παρέμεινε στο σημείο παρά τη πίεση και την επίθεση των μπάτσων δίνοντας μας δύναμη και κουράγιο αποδεικνύοντας για ακομα μια φορά πως η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Στη συνέχεια κατά τη μεταφορά μας στη ΓΑΔΑ η συγκέντρωση αλληλεγγύης μεταφέρθηκε εκεί και έπειτα καλέστηκε συνέλευση η οποία πλαισιώθηκε από δεκάδες άτομα. Το ίδιο βράδυ, ακολούθησε μαζική, δυναμική πορεία στα στενά της Κυψέλης κατά την οποία γράφτηκαν συνθήματα υπέρ των καταλήψεων και περνώντας πολύ κοντά από το σπίτι παρά τις διμοιρίες και τους μπάτσους που το φυλούσαν, έκανε ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση ότι τίποτα δεν μας τρομοκρατεί και ότι τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε μια εποχή που οι τιμές των ενοικίων έχουν φτάσει στο θεό. Μια εποχή που κράτος και real estate κρατάνε κλειστά εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια με σκοπό οι τιμές των ενοικίων να συνεχίζουν να αυξάνονται. Που για να μπορέσεις να μείνεις κάπου, να πληρώνεις το νοίκι και να ζήσεις, θα πρέπει να προσέλθεις “εθελοντικά” στο σφαγείο της μισθωτής εργασίας. Εδώ, στην Κυψέλη, δε, η κατάσταση έχει ξεφύγει ακόμα πιο πολύ με τους ιδιοκτήτες να ζητάνε 600 ευρώ για ένα ημιυπόγειο και το κράτος να εφαρμόζει ενεργητικά πολιτικές εκτοπισμού της κοινωνικής βάσης. Σε αυτές τις πολιτικές ανήκουν οι ρατσιστικές επιχειρήσεις “σκούπα” ενάντια στους/ις μετανάστες/ριες, όπως επίσης και η παροχή όλου του δημόσιου χώρου της πόλης στα αφεντικά της εστίασης.
Όσο για το ιστορικό, το κτίριο πήρε ζωή την πρώτη μέρα του πρώτου λοκντάουν (Μάρτης 2020), προτάσσοντας έτσι έμπρακτα αυτό που ήταν επιτακτικό στην τοτινή συγκυρία, το “Να Μπούμε στα Άδεια Σπίτια” και να μην σταματήσει ο αγώνας, παρόλο τα πρωτοφανή δρακόντια μέτρα καταστολής, ελέγχου και τρομοκρατίας που λάμβαναν τα κράτη εκείνη την περίοδο.
Το σπίτι ήταν κυρίως ένα μέρος για να ζει κανείς/καμία και να χτίσει μια συλλογική ζωή με τους υπόλοιπους κατοίκους του (δίποδους ή τετράποδους). Παρόλο που ήταν μια στεγαστική κατάληψη, είχε έναν ημι-ανοιχτό χαρακτήρα – φιλοξενώντας μια σειρά από διαδικασίες αγώνα. Κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών, πέρασαν από αυτό εκατοντάδες άνθρωποι – άνθρωποι που δημιουργούσαν έναν κόσμο μαζί.
Η φθορά και ο θάνατος του κράτους, των αφεντικών και των ιδιωτικών τους περιουσιών πολεμήθηκε με τα όνειρα για τη δημιουργία μιας άλλης ζωής. Μιας ζωής, που αξίζει να ζήσει κανείς, χωρίς την ανάγκη να δουλεύει για να πληρώνει το ενοίκιο. Μιας ζωής βασισμένης στην αυτο-οργάνωση και την αλληλεγγύη. Ένα σπίτι που θα μπορούσε να γίνει φάρος φωτός μέσα στο καπιταλιστικό σκοτάδι, μια ανάσα ελευθερίας μέσα στον υπάρχον ζόφο.
– 10,100,1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
– ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ
κατάληψη στέγης Αδιέξοδο
Leave a Reply