Μνμ από νοσηλεύτρια

Πρωινή εφημερία σήμερα

Έχασα το μέτρημα κάπου στις 10:30 μετά τα πρώτα 12 ασθενοφόρα. Μετά δεν ξέρω. Ήρθαν 20; 30; 50; Δεν ξέρω. Ξέρω ότι η εφημερία έληγε στις 14:30 και στις 16:00 που έφυγα, βλέπαμε ακόμα περιστατικά του ΕΚΑΒ. Ξέρω ότι είναι 19:30 και τώρα ξεκίνησα να επικοινωνώ με το περιβαλλον. Οι γιατροί μας δε νομίζω ότι θα το καταφέρουν σύντομα. Έτσι πάει όλο τον τελευταίο μήνα. Και έτσι θα πάει για καιρό.

Σας εκλιπαρώ, μην έρχεστε στα επείγοντα:

– με 37,3

– 13,5/8,5 πίεση

– σπασμένο νύχι

– αφαίρεση ραμμάτων

– καταρροή, σαν αλλεργική αντίδραση στη σκόνη απ’το χριστουγεννιάτικο δέντρο που κατεβάσατε προχθές απ’το πατάρι

-κολλημενο προφυλακτικό στον κόλπο σας (κάποιος το έβαλε εκεί, ας το βγάλει• έλεος)

– 107,5 παλμούς (αφού τρέξατε δύο γύρους το ΟΑΚΑ)

– πόνο στη μέση δύο χρόνια

– πτώση από σκάλα πριν ένα μήνα

– δυσουρικά ενοχλήματα οχτώ μήνες

– πρησμένο @ρχιδι από ζουληγμα στο σεχ προ τριετιας

– σπυράκια ακμής

– πονοκέφαλο μισής ώρας

– ζαλάδα το πρωί (και να είναι 22:00)

– βήχα δύο ημερών

– δυο διάρροιες σήμερα

– εναν εμετό μετά από βρώση ο,τι μαλακίας μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους

– τσεκ απ

– παράκληση για αναρρωτική γιατί σας πήρε ο ύπνος και αργήσατε στη δουλειά

– … το πιάσατε το νόημα

1. Είμαστε δημόσιο νοσοκομείο και είστε φορολογούμενοι πολίτες (όπως κι εμείς άλλωστε). Είμαστε υποχρεωμένοι να σας δούμε για όποιον λόγο και να ερθετε.

2. Αυτό συμβαίνει γιατί ζούμε σε μια μπανανία που δεν εφαρμόζονται ιατρικά πρωτόκολλα ούτε καν στα επείγοντα, αλλά λειτουργεί αφενός το βύσμα το δικό σας (πχ τριτοξαδερφος της κουμπάρας του κηπουρου του γείτονα του τάδε γιατρού. Ω ναι, αυτό είναι βύσμα) και αφετέρου η ευθυνοφοβια η δική μας (μας απειλείτε με μυνησεις πιο πολλές φορές από όσες μας λέτε καλημέρα)

3. Για να γίνει το (1), εσεις θα περιμένετε ώρες κι εμείς θα λιώνουμε στα πόδια μας χωρίς καμία ελπίδα για ποιοτική παροχή φροντίδας σε αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Μετά εσείς θα μας βρίζετε κι εμείς θα σας δίνουμε το μέιλ και τη διεύθυνση του Υπουργείου Υγείας, αλλά θα έχετε ξεσπάσει και δε θα σας νοιάζει πια. Θα μας διαολοστελνετε και θα φεύγετε σπάζοντας πόρτες, για να επιστρέψετε την επόμενη και πάλι απ’την αρχή.

4. Κάποια στιγμή θα πεθάνουμε από εξαντληση, θα φύγουμε στο εξωτερικό ή θα νοσηλευτουμε σε ψυχιατρεία (του εξωτερικού επίσης, εδώ τα κλείσανε) με PTSD και δε θα μπορέσει κανείς να σας δει όταν θα σας βρει το πραγματικά επείγον

5. Στην Αττική υπάρχουν γύρω στα 25 λειτουργικά ασθενοφόρα. Αν τα καλείτε για μαλακίες και με υπερβολικά διατυπωμένα συμπτώματα, γίνεστε συναυτουργοι με την κυβέρνηση στους θανάτους λόγω καθυστερημένης διακομιδής. Και είναι αρκετοί.

Αυτά

Via Stella, fb