Οι επιχειρήσεις σκούπα είναι κρατικές φασιστικές επιθέσεις
Στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος αφιερώνει σταθερές δυνάμεις μπάτσων για ελέγχους χαρτιών τραμπουκίζοντας σε καθημερινή βάση μη λευκά άτομα και οποιοδήποτε στα μάτια τους μπορεί να φέρει μεταναστευτική ιδιότητα. Ανά διαστήματα όμως, η κατάσταση επεκτείνεται και παίρνει πιο θεαματικές διαστάσεις, με τις λεγόμενες μαζικές “επιχειρήσεις σκούπα”. Κάτι το οποίο έχουμε δει και στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα με την επιχείρηση “Ξένιος Ζευς” το 2012 ή και καθημερινές επιχειρήσεις ελέγχου χαρτιών στην Πλ. Αμερικής, στην ΑΣΟΕΕ, στην Βικτώρια, στον Άγιο Παντελεήμονα και πολλά άλλα μέρη. Στις 26 Ιανουαρίου το κράτος αποφάσισε να κάνει ένα μεγαλύτερο “σόου”. Την μέρα εκείνη όπως διαβάσαμε στα καθεστωτικά μίντια η ΕΛ.ΑΣ χρησιμοποιώντας πολλές δυνάμεις έκλεισε την κυκλοφορία σε μεγάλα κομμάτια γύρω από την Ομόνοια, συνέλαβε δεκάδες μετανάστες, με ή χωρίς χαρτιά, και τους μετέφερε στα κρατητήρια της Π. Ράλλη. Μάλιστα, οι μπάτσοι μπήκαν μέσα και σε μαγαζιά ενώ επέβαλαν το κλείσιμο των θρησκευτικών χώρων λατρείας της περιοχής.
Από τότε, αντίστοιχα σκηνικά έχουν στήσει και σε άλλες περιοχές του κέντρου, υπενθυμίζοντας σε όλους ποιος κάνει κουμάντο. Συγκεκριμένα στις 5 Μαρτίου, 28 Μαρτίου και 1 και 2 Απρίλη είδαμε μεγάλες επιχειρήσεις στα Κάτω Πατήσια, Κυψέλη και Άγιο Παντελεήμονα με τρομακτικό αριθμό συλλήψεων και προσαγωγών. Ενώ ο προφανής λόγος ήταν ο γνωστός για όλους έλεγχος χαρτιών, τα ένστολα σκουπίδια και τα ΜΜΕ πρόσαψαν στα άτομα ένα κάρο άλλες κατηγορίες από τροχονομικές παραβάσεις, ψειρίσματα πορτοφολιών και εμπορία ναρκωτικών, μέχρι και συμμετοχή σε κυκλώματα μαφίας.
Διαβάζουμε αυτές τις κινήσεις με πολλαπλούς τρόπους. Αρχικά είναι ενός είδους κορύφωση της καθημερινής ρατσιστικής βίας του κράτους στις πόλεις και η προέκταση της πολιτικής στρατηγικής που εφαρμόζει στα σύνορα. Για να φτάσει στη νομιμοποίηση τέτοιων επιχειρήσεων, εξαπολύει καθημερινό πόλεμο στα μεταναστά. Ζώντας στις ίδιες περιοχές βλέπουμε συνεχώς τις διακρίσεις που γίνονται εις βάρος τους. Στους ελέγχους εισιτηρίων στα ΜΜΜ όπου ο εκφοβισμός και η εστίαση ασκείται κατά βάση σε μη λευκά άτομα, την αναζήτηση σπιτιού όπου οι ιδιοκτήτες ρωτάνε ήδη από το τηλέφωνο από που είναι το άτομο που θέλει να νοικιάσει, στην εύρεση εργασίας, την παρουσία τους στους δημόσιους χώρους και πολλά άλλα. Όλα τα παραπάνω προφανώς δεν έρχονται σε κενό χρόνο, άλλα συμπληρώνουν και τις διαδικασίες εξευγενισμού που εφαρμόζονται στο κέντρο. Ο εξευγενισμός διώχνει πρώτα τα μεταναστά και αμέσως μετά τα υπόλοιπα προλετάρια. Οι γειτονιές μας γίνονται όλο και πιο φιλόξενες για επενδυτές, τουρίστες και αφεντικά και όλο και πιο αφιλόξενες για όλα εμάς – πρώτα έρχονται οι λαμαρίνες και μετά οι μπάτσοι να τις φυλάνε.
Κατατάσσουμε τις «επιχειρήσεις σκούπα» στη γενικότερη διαχρονική ρατσιστική στρατηγική του κράτους και των αφεντικών με την οποία καταφέρνουν να δημιουργήσουν όλο και πιο φτηνά εργατικά χέρια και με όλο χειρότερες συνθήκες εργασίας. Ο ρατσισμός έτσι δεν είναι απλά ένας παράγοντας, αλλά η προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Το ελληνικό κράτος έχει πολλά να κερδίσει από τον μεταναστευτικό πληθυσμό, αλλά πρώτα πρέπει να τον εξαθλιώσει, να τον παρανομοποιήσει, να τον φυλακίσει και να τον καταστείλει.
Το κράτος διεξάγει πόλεμο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του. Η πρόβλεψη των εσωτερικών αντιστάσεων και ένας συνεκτικός και συναινετικός πληθυσμός είναι απαραίτητα. Μέσα σε αυτό το κλίμα οι οργανωμένες επιθέσεις σε μετανάστριες, συσπειρώνουν τον εθνικό κορμό ενώ ταυτόχρονα με θεωρίες περί ασύμμετρων απειλών προειδοποιούν όλους μας ότι και καλά “ο κίνδυνος έρχεται από το Νότο και την Ανατολή”. Τώρα, μέσα σε ένα κλίμα προετοιμασίας των Ευρωεκλογών, το Ελληνικό κράτος παίζει ένα από τα μεγαλύτερα χαρτιά του. Ο έλεγχος της διέλευσης ή μη των μεταναστών, υπολογίζεται ως όπλο απέναντι σε άλλα κράτη, πότε απειλώντας και πότε αναλαμβάνοντας τον ρόλο του “υπερασπιστή των (ευρωπαϊκών) συνόρων”. Τέλος, ο πόλεμος διεξάγεται και εννοιολογικά, μέσα από σχήματα όπως αυτά της “προοδευτικής Δύσης” έναντι των “απολίτιστων και επικίνδυνων”, πράγμα που απαιτεί τέτοιες θεαματικές κινήσεις και ειδησεογραφικά παιχνίδια. Μέσα από αυτόν τον λόγο στρώνεται και το έδαφος για τις επιθέσεις φασιστών, οργανωμένων και μη.
Σιχαθήκαμε να ακούμε συνεχώς τα ειδησεογραφικά τους ξερατά και να παρατηρούμε τις φασιστικές επιθέσεις του κράτους και των ρατσιστών του. Κάθε λογής αναβάθμιση της βίας σε μετανάστ(ρι)ες και μας αφορά (για όλους τους λόγους) και προμηνύει το μέλλον όλων των καταπιεσμένων τάξεων. Δεν αφήνουμε κανένα μόνο απέναντι στο κράτος. Στους δρόμους του κέντρου, στα διαμερίσματα της γειτονιάς, στους χώρους εργασίας και τα κέντρα κράτησης στεκόμαστε αλληλέγγυα με τις μετανάστριες. Στηρίζουμε τους αγώνες των μεταναστριών σε Ριτσώνα, Κόρινθο και παντού.
Leave a Reply