μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή .pdf εδώ
ή να το διαβάσετε απευθείας online εδώ
Με φόντο τα «μέτρα ενάντια στην κρίση» που γίνονται όλο και πιο επιθετικά, με τους όρους μιας γενικευμένης κοινωνικής λεηλασίας να ξεδιπλώνονται διασπείροντας φόβους και ανασφάλειες, απαντήσαμε με μια κατάληψη σε δημοτικό χώρο για να αποκτηθεί ένα σημείο αναφοράς, ένας απελευθερωμένος χώρος με σκοπό την εδαφικοποίηση των διάχυτων σχέσεων των προσωπικών και κοινωνικών αντιστάσεων στην περιοχή. Ένας χώρος εργαστήρι συλλογικών πειραματισμών ενάντια στις εξουσίες, εφαλτήριο αντιπληροφόρησης και δράσης, ζωής κι όχι επιβίωσης… «Σινιάλο» λοιπόν, το όνομα της κατάληψης : «ειδοποίηση, σήμα, σύνθημα».
Και την ίδια στιγμή που δηλώνουμε την παρουσία της κατάληψης, επιστρέφουμε με ένα ακόμη τεύχος του «856». Η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω, με τον ίδιο τρόπο που επέλεξε να διαχυθεί μέσα στο εγχείρημα της κατάληψης, επιλέγει την κοινωνική διαστολή του εγχειρήματος του «856» χωρίς να υποστέλλονται ούτε στο ελάχιστο τα προτάγματα της αναρχικής αντίληψης. Είμαστε πλέον άτομα που δρουν μέσα στη συνέλευση της κατάληψης κι όχι ομάδα που λειτουργεί ως φραξιονιστική συνιστώσα της. Συνεχίζουμε διαστέλλοντας διαρκώς την συλλογική ταυτότητα όχι με σκοπό να χάσουμε την αναρχική μας προταγματική αλλά να εμπλουτίσουμε το όμορφο παιχνίδι της ανατροπής αυτού του παρηκμασμένου πολιτισμού. Από τη γειτονιά ως το σύμπαν.
Και στο καινούργιο τεύχος του «856», η «κρίση» δεν θα μπορούσε να μην είναι το κεντρικό θέμα. Μπαίνουμε σε ένα βαθύ τούνελ χωρίς να φαίνεται ίχνος από το φως της διεξόδου. Ένα πηχτό σκοτάδι που γίνεται ακόμη πιο πηχτό όσο αναλαμβάνουν να μας φωτίζουν από τις οθόνες των τηλεοράσεων οι χειραγωγικές ειδήσεις των 8, οι διαφημίσεις υπερσυσσωρευμένων άχρηστων εμπορευμάτων, οι γελωτοποιοί της εξουσίας, ο θλιβερός συρφετός της κοινωνίας του θεάματος. Είναι γεγονός ότι χρωστάμε στους εαυτούς μας τις καλύτερες αναλύσεις για την πραγματικότητα. Χωρίς ανάλυση δεν μπορείς να συνθέσεις. Χωρίς θεωρία, η πράξη εγκλωβίζεται στη σφαίρα της εμπειρίας. Επιχειρούμε μια καλή αρχή για να ορίσουμε τις κατευθύνσεις και τις στοχεύσεις σε σχέση με την κρίση και να οδηγηθούμε με συνέπεια προς τη δράση για την ακύρωση των συνεπειών της στην καθημερινή μας ζωή. Καταγράφουμε τις ελαύνουσες συνέπειες αυτής της συνθήκης στο Αιγάλεω.
Από κει και πέρα η ύλη του εντύπου ξεδιπλώνεται με την φυσικότητα των ανθρώπων που όχι μόνο ζουν στην περιοχή αλλά θέλουν να ανατρέψουν τα απάνθρωπα μεγέθη της και στην κατεύθυνση αυτή μετατρέπουν το βίωμα αυτής της σχέσης σε εμπειρία, καταγράφουν τα γεγονότα, απολογίζονται τις παραμέτρους τους και (αντι)πληροφορούν. Ποιος μπορεί να μιλήσει καλύτερα για τον κόσμο πέρα από αυτούς τους ίδιους που τον ζουν; Έτσι, το «μετρό» στον Εσταυρωμένο διευρύνει τα όρια της «υγειονομικής του ζώνης» σε βάρος του δημόσιου χώρου, οι μοριακές αντιστάσεις συνεχίζονται με το μοίρασμα του εισιτηρίου χέρι με χέρι, ο εργολάβος Βωβός παρελαύνει στον Ελαιώνα παρόλη την «κρίση», απαλλοτριώνεται σούπερ μάρκετ στου Λιούμη, απολογίζεται η εμπειρία του αποκλεισμού της «interattica», καταγράφεται το γεγονός του ανήκεστου τραυματισμού του αιγαλιώτη διαδηλωτή Π. Σάμιου από τις δυνάμεις καταστολής, παρουσιάζεται το «Σινιάλο» ως κατάληψη, εγκαινιάζεται η στήλη “res gestae”, «των πεπραγμένων» δηλαδή -μικρών πραγματικών ιστοριών από την πρόσφατη επικαιρότητα, δημοσιοποιείται η προκήρυξή μας για τα τραγικά γεγονότα της 5ης Μάη (μια απλή αρχή για έναν πολυσήμαντο πολιτικό αναστοχασμό), καταγράφονται οι απεργιακές δράσεις στο φαστφουντάδικο Via-Vai και τις εκδόσεις Άγρα, καταγγέλλεται η κρατική θηριωδία με τον ακρωτηριασμό του αναρχικού Σίμου Σεϋσίδη, η δικονομική χυδαιότητα με την αθώωση των βιαστών της Αμαρύνθου, μεταφέρεται σταχυολόγηση από μαρτυρία του Μανόλη Κληρονόμου, αιγαλιώτη αντιπλοίαρχου της «Ελεύθερης Μεσογείου», ενός από τα πλοία που δέχτηκαν την ισραηλινή δολοφονική επίθεση ενώ έπλεαν στα ανατολικά της Μεσογείου προς την Γάζα, επιχειρείται μια προσπάθεια κατανόησης του δράματος των «κόκκινων πουκάμισων» στην Ταϋλάνδη, παρουσιάζονται σχέδια για τους μετανάστες και εικόνες από την κατάληψη «Σινιάλο».
Και τέλος, αδημονούμε για τη ζωή. Τα καλύτερα έρχονται…
Leave a Reply