Το Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών συνεχίζει και φέτος τη σειρά των ατζεντών που επιχειρούν να καταγράψουν κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές του κοινωνικού και ταξικού πολέμου στον ελλαδικό χώρο. Οι τρεις προηγούμενες ατζέντες αυτής της σειράς (2020-2021-2022) κάλυψαν την περίοδο 1974-2005 χωρίζοντάς την όχι σε ομοιόμορφα μέρη, αλλά με τρόπο τέτοιον που, πέραν του να λαμβάνουν υπόψιν τον όγκο του διαθέσιμου αρχειακού υλικού, να εξυπηρετούν στοιχειωδώς μια ανάγκη περιοδολόγησης του ιστορικού χρόνου. Αυτό που διαπιστώσαμε εν όψει της περσινής ατζέντας, ότι δηλαδή «από τη μια η πύκνωση του (πιο κοντινού και σε εμάς και όσον αφορά τα κινηματικά δρώμενα) πολιτικού χρόνου και από την άλλη η πληθώρα του αρχειακού υλικού, λόγω και της ευρείας χρήσης του διαδικτύου, μας οδήγησαν στην επιλογή να χωρίσουμε την περίοδο μετά το 2000 σε πενταετίες», είναι προφανές πως φέτος θα πρέπει, κατά τι, να το αναθεωρήσουμε. Η φετινή ατζέντα θα καλύψει, έτσι, τρία χρόνια (2006-2008).
Δεν είναι μόνο η ραγδαία πύκνωση των πολύμορφων κινηματικών δρώμενων κατά την περίοδο αυτή και το άφθονο διαθέσιμο υλικό που μας οδήγησε στην επιλογή αυτή. Είναι, κυρίως, το γεγονός πως κατά τη χρονιά που κλείνει αυτή την τριετία, το 2008, συνέβησαν πράγματα που καθόρισαν με τόσο θεμελιώδη τρόπο τον κόσμο γύρω μας, αλλά και τον κόσμο εντός του εγχώριου ριζοσπαστικού κινήματος, του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, που δημιούργησαν μια ιστορική τομή. Σε τέτοιου είδους τομές, θεωρούμε πως κάθε απόπειρα ιστορικής καταγραφής θα ήταν σωστό να στέκεται.
Το βίαιο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν προέκυψε βέβαια ξαφνικά, αλλά τοποθετείται χρονικά στο φθινόπωρο του 2008, θα άλλαζε καθοριστικά το μοντέλο του κόσμου που γνωρίζαμε έως τότε. Ο καπιταλισμός, στις δεδομένες ιστορικές συνθήκες και στη μορφή που βρισκόταν (νεοφιλελευθερισμός, παγκοσμιοποίηση), βρέθηκε σε κρίση και ο δρόμος για μεγάλες και βίαιες μεταβολές, ανακατατάξεις και αναδιαμόρφωση του μοντέλου κυριαρχίας και ανάπτυξής του είχε ανοίξει. Η διαδικασία αυτή είναι σε εξέλιξη ακόμα και σήμερα. Για την ελληνική κοινωνία αποτέλεσε, επίσης, μια στιγμή που θα γεννούσε -λίγο καιρό μετά, την άνοιξη του 2010- μια σειρά τεκτονικών αλλαγών που ακόμα και σήμερα εκτυλίσσονται. Όμως, το 2008, είναι μια χρονιά ορόσημο και για την εγχώρια επαναστατική παράδοση, για την ιστορία του ανταγωνιστικού κινήματος, της αναρχίας. Ο Δεκέμβρης του 2008, τα γεγονότα που ακολούθησαν την εν ψυχρώ δολοφονία, από αστυνομικό, του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, σφράγισε ανεξίτηλα και καθοριστικά τον κόσμο του αγώνα, τη φυσιογνωμία του αναρχικού χώρου, δημιουργώντας ακόμα μια τομή στην ιστορία του. Θεωρούμε πως σε αυτές τις τομές, της παγκόσμιας ιστορίας από τη μια και της εγχώριας πολιτικής επαναστατικής ιστορίας από την άλλη, αξίζει να σταθούμε, να αναλογιστούμε και να αποτιμήσουμε. Η ετήσια ατζέντα του Ταμείου Αλληλεγγύης, μέσω της καταγραφής των γεγονότων της τριετίας 2006-2008, από τη σκοπιά κυρίως του αντιεξουσιαστικού αγώνα, επιχειρεί και φέτος να συμβάλει, κυρίως ως έναυσμα, στη συλλογική προσπάθεια που απαιτείται για την επεξεργασία και την αποτίμηση τόσο σημαντικών ιστορικών στιγμών.
Leave a Reply