Την ημέρα, που γεννήθηκες
φωτιές άναψες στην πόλη,
πλήθος κόσμου σε αγκάλιασε
και σήκωσαν μαζί ψηλά
την μαύρη σημαία,
εκείνη την μέρα
πήραμε την ζωή στα χέρια μας,
εκείνη την στιγμή ξεκίνησε,
η δική μας ιστορία…
Ο δρόμος μας βαρύς,
αλλά συνειδητός,
η σχέση μας,
ελεύθερη και συνεχής,
να προχωράμε
προς την ουτοπία…
22 χρόνια μετά…
ακόμα μαχόμενη
απέναντι στην εξουσία…
στέκεσαι δυνατή
και αντιστέκεσαι,
σε όσους σε βεβήλωσαν,
σε απείλησαν &
σε “τσιμέντωσαν”…
και αλληλέγγυη
στους αγωνιστές,
στους “παράνομους”
και τους καταπιεσμένους,
αυτού του κόσμου!
Στο υπόσχομαι, πως
και αν ξανά χρειαστεί
πάλι η πόλη για σένα
θα καεί…
Leave a Reply