Η “φιλανθρωπία” στους πυρόπληκτους ή πώς ο δήμαρχος προσπαθεί να ξεπλύνει την περιβαλλοντοκτόνο του πολιτική

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ: 09/09/2021
Αναλύσεις & ΘέσειςΤοπικά Νέα

Πριν μερικές μέρες, ειδοποιηθήκαμε από φίλους μουσικούς, εδώ στο Αιγάλεω, ότι το Σάββατο 4/9 με δική τους πρωτοβουλία θα διοργανωθεί στο θέατρο «Αλέξης Μινωτής» στο Μπαρουτάδικο μια συναυλία αλληλεγγύης με λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των πυρόπληκτων της Β. Εύβοιας. Μας μεταφέρθηκε ότι η συμμετοχή του Δήμου Αιγάλεω ήταν αναπόφευκτη, αφού θεωρήθηκε ότι, χωρίς θεσμική κάλυψη, η εκδήλωση θα ήταν έκθετη σε κατασταλτικά μέτρα. Παρά τη διαφωνία μας για την νομιμοποίηση της παρουσίας του Δήμου Αιγάλεω και προκρίνοντας την “από τα κάτω” κίνηση της πρωτοβουλίας φίλων και πρώην συναγωνιστών και το περιεχόμενο της εκδήλωσης, κάποιοι και κάποιες αποφασίσαμε να παρευρεθούμε στην εκδήλωση για στήριξη.

Θεωρήσαμε ότι η παρουσία του Δήμου θα ήταν διακριτική αφενός γιατί με μερικούς από τους φίλους που πήραν την πρωτοβουλία έχουμε βρεθεί απέναντι στον Δήμο σε διαχρονικές περιβαλλοντοκτόνες επιλογές του (οπότε θεωρήσαμε θα είχαν φροντίσει σχετικά με αυτό) και αφετέρου γιατί, όπως μας είχε μεταφερθεί, η εκδήλωση αυτή δεν εντασσόταν στο κεντρικό πρόγραμμα του Δήμου αλλά προέκυψε κατόπιν πρωτοβουλίας κατοίκων της περιοχής.

Από την είσοδο του Θεάτρου, ωστόσο, μάς έγινε αντιληπτό το γεγονός ότι αποτελούσε μια “κλασσική” εκδήλωση του Δήμου Αιγάλεω αφού η “θεσμική κάλυψη” περιλάμβανε τον έλεγχο του περιεχομένου καθώς και κάθε υλική υποδομή της από τους υπαλλήλους του Δήμου. Επρόκειτο για μια διοργάνωση του Δήμου όπου το θεσμικό πολιτικό κέντρο βάρους κατείχε η δημοτική αρχή του δεξιού Γκίκα και το αισθητικό περιεχόμενο είχαν αναλάβει τα μουσικά σχήματα. Η “πρωτοβουλία από τα κάτω” είχε στην ουσία ακυρωθεί εφόσον το πολιτικό της περιεχόμενο (το πιο ουσιαστικό, δηλαδή, σε τέτοιες πρωτοβουλίες: «ποιος ευθύνεται για ό,τι συνέβη στους πυρόπληκτους;») είχε αναληφθεί εργολαβικά από την κατεστημένη δημοτική αρχή και μάλιστα με επιφατικό χαρακτήρα. Και ήταν μια φιλανθρωπική κίνηση τυλιγμένη στη βαθιά σιωπή!

Καταρχάς, έχουμε την γενική θέση ότι ο Δήμος Αιγάλεω –όπως και κάθε Δήμος– επιθυμεί να μονοπωλεί τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στους δημόσιους χώρους, ελέγχοντας θεσμικά τη διοργάνωση, υπονομεύοντας και απαγορεύοντας στη συνέχεια οποιονδήποτε και οτιδήποτε αμφισβητεί τις κατεστημένες αξίες. Έτσι, η διεκδίκηση των δημόσιων χώρων για μια ελεύθερη διαχείρισή τους από τους κατοίκους αποτελεί περιεχόμενο αγώνα. Στο προκείμενο, ωστόσο, έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ο Δήμος Αιγάλεω, διαχρονικά αλλά και μέσα από όλες τις ιδεολογικές του συνιστώσες, φέρεται καταστροφικά στο –από καταβολής του βεβαρυμμένο– περιβάλλον της περιοχής. Το Άλσος του Μπαρουτάδικου έχει περιοριστεί στην μισή έκταση από αυτήν που είχε αρχικά και η βασική του λεηλασία έχει πραγματοποιηθεί από τους δημόσιους φορείς. ΤΕΙ, σχολεία, σχολές ΟΑΕΔ, Θέατρο «Α. Μινωτής», δημοτικό πάρκινγκ, γήπεδα, μισθωμένα μαγαζιά, έχουν εξαφανίσει δεκάδες στρέμματα ενός πρασίνου που θα βοηθούσε την πόλη να ανασάνει από την “ασφυξία” της άθλιας ρυμοτομίας, των ενεργοβόρων βιοτεχνιών και βιομηχανιών αλλά και των μεγάλων κεντρικών λεωφόρων που τη διασχίζουν. Ανέκαθεν, το Μπαρουτάδικο, ως δημόσια γη, αποτελούσε την πιο φτηνή και εύκολη λύση για το στήσιμο κρατικών υποδομών.

Τελευταίο παράδειγμα είναι το «Πατινάζ» που το 2012 επιλέχθηκε να τσιμεντοποιηθεί για την κατασκευή βρεφονηπιακού σταθμού· μια επιλογή που έχει υποστηριχθεί από όλες τις “διαφορετικές” δημοτικές αρχές έκτοτε. Με κόστος 2,5 εκατομμύρια ευρώ, και ενώ υπάρχουν εγκαταλελειμμένα σχολεία ακριβώς δίπλα αλλά και οικόπεδα εκτός Μπαρουτάδικου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, η επιλογή αυτή για τσιμεντοποίηση ενός ακόμη μέρους του Μπαρουτάδικου ήταν και παραμένει επιτηδευμένη και χυδαία. Ως τέτοια έχει αντιμετωπιστεί με σκληρούς αγώνες από κατοίκους και αλληλέγγυους και έχει έως τώρα αποτραπεί.

Εκτός αυτού, δημόσιοι χώροι είναι σκόπιμα απαξιωμένοι και παρατημένοι (εξαιρώντας όσους είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμοι) και δεκάδες δέντρα κόβονται καθημερινά και ασύδοτα παντού στην πόλη από τις δημοτικές υπηρεσίες σε μια περίοδο που θα αποτελούσαν σωτήρια πηγή ζωής για τους κατοίκους, πέρα από την αυταξία τους και το “δικαίωμα” τους να υπάρχουν απλώς για τον “εαυτό” τους.

Σημαντικό επί του συγκεκριμένου είναι το γεγονός ότι η δημοτική αρχή του Γκίκα στηρίζεται (από) και στηρίζει την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που ευθύνεται αναμφισβήτητα για την τρομακτική καταστροφή στην Β. Εύβοια. Ο Γκίκας όχι μόνο δεν έχει αποστασιοποιηθεί από την ευθύνη της κυβέρνησης αλλά δεν έχει ψελλίσει και οτιδήποτε σχετικό. Συνεπώς, το ενδιαφέρον του για τους πυρόπληκτους (και για το περιβάλλον γενικότερα) είναι υποκριτικό και η εκδήλωση αυτή βοήθησε την δημοτική αρχή να ξεπλύνει τις ευθύνες της, καθώς της προσέφερε το έδαφος για να κάνει ασκήσεις υποκριτικού ανθρωπισμού και «φιλο»περιβαλλοντισμού.

Βλέποντας αυτήν την κατάσταση, κάποιος από μας πλησίασε έναν φίλο και πρώην συναγωνιστή από την Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω, που ήταν και στην ομάδα της διοργάνωσης, για να τον ενημερώσει ότι αυτό δεν έπρεπε να περάσει έτσι και ότι ήταν σημαντικό να γίνει μια παρέμβαση από το μικρόφωνο για να ξεμπροστιαστεί η θεσμική υποκρισία. Εκτιμήθηκε ότι η ενημέρωση θα ήταν απλώς τυπική, αφού το συντροφικό έδαφος θεωρούνταν φιλικό για τέτοιες παρεμβάσεις. Ωστόσο, η αντιμετώπισή της από τον συγκεκριμένο σε σχέση με το κοινό μας παρελθόν ήταν πολιτικά απαράδεκτη. Με δεδομένο ότι, κατά το παρελθόν, είχαμε πραγματοποιήσει πολλές τέτοιες παρεμβάσεις, ως Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω, σε δημοτικές εκδηλώσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, η επιμονή αποτροπής μιας αντίστοιχης παρέμβασης στη συγκεκριμένη εκδήλωση μάς αιφνιδίασε αρνητικά. «Δεν μπορεί να εκθέσουμε τον δήμο, μάς έχει βοηθήσει», «δεν μπορεί ο καθένας να βάζει το ζητηματάκι του», «εγώ αυτή τη φάση την θεωρώ νταηλίκι»… και άλλα ευτράπελα της ιστορίας.

Κρίθηκε, λοιπόν, ότι το έδαφος ήταν εχθρικό και η παρέμβαση δεν έγινε καθώς απαιτούνταν η παρουσία περισσότερου κόσμου που να στηρίζει το περιεχόμενό της, αφού φάνηκε ότι οι άνθρωποι από την συνδιοργάνωση (στους οποίους υπολογίζαμε) θα υπεράσπιζαν την παρουσία του Δήμου και το “ανθρωπιστικό” του ενδιαφέρον.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την τοποθέτηση του δήμαρχου Γκίκα και ακολούθησε αυτή της διοργανωτικής ομάδας μουσικών, όπου και αποθεώθηκε το «είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα» για την αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους… Ανακοινώθηκε ότι καθένα από τα μουσικά σχήματα θα παίξουν 2 τραγούδια του Θεοδωράκη, τιμής ένεκεν, στο κλίμα του “ενωτισμού” που χαρακτήριζε και τον ίδιο: «όλοι οι Έλληνες μαζί», μαζί με τον Αντρέα, μαζί και με αυτούς που τον βαρούσαν στην ταράτσα. Οι κλακαδόροι του Γκίκα –που χειροκροτούσαν ένθερμα κάθε ανοησία που εκφωνούσε– μαζί με πρώην συντρόφους από κοινωνικά εγχειρήματα…

Στην έξοδό μας από το Θέατρο ακούσαμε δημοτικούς υπαλλήλους να σχολιάζουν ένα πανό που έγραφε «ενάντια στης φύσης την λεηλασία» και είχε αναρτηθεί μπροστά στην είσοδο χωρίς υπογραφή. «Ποιος έβαλε αυτό τα πανό ρε συ; Θα μας πούνε αναρχικούς!» Από ευθυνοφοβία μάλλον, ευτυχώς τότε, δεν κατέβηκε.

9/9/21

Κατάληψη Σινιάλο

 

[edit] Το πανό το είχε κρεμάσει ένας σύντροφος άσχετος με την διοργάνωση και το κατέβασε ο ίδιος ο Γκίκας πριν τελειώσει η εκδήλωση.

Σχόλια Ανάρτησης

  • [Ο Τ. από την ομάδα συνδιοργάνωσης της συναυλίας στήριξης των πυρόπληκτων μας έστειλε ένα κείμενο στο μέηλ της κατάληψης προκειμένου να δημοσιευθεί στο σάιτ μας. Το κείμενο έχει προσωπικό χαρακτήρα, μια και απευθύνεται σε συγκεκριμένο μέλος της κατάληψης, θέτει, ωστόσο, απαντητικά πολιτικά επιχειρήματα στην ανάρτηση της συνέλευσής μας. Οπότε δημοσιεύουμε εδώ στα σχόλια το κείμενό του και εν ευθέτω χρόνω θα απαντήσουμε σε ό,τι μας αφορά.]

    ΗΘΕΛΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ….
    Καλημέρα φίλε, σύντροφε και συναγωνιστή Κ.
    Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για την ευκαιρία να αναρτηθεί η επιστολή μου. Έχω πολύ καιρό να γράψω στο διαδίκτυο και αν το κάνω τώρα είναι γιατί μέρος του άρθρο σου ‘Η φιλανθρωπία στους πυρόπληκτους…’ αφορά εμένα και την κουβέντα μας εκείνο το βράδυ οπότε νιώθω οτι πρέπει να απαντήσω. Θα μου επιτρέψεις να σε λέω όπως αισθάνομαι, ακόμα κι αν εσύ με αποκαλείς ‘πρώην σύντροφο’ και ‘πρώην συναγωνιστή’ , πράγμα που με εξέπληξε και με στεναχώρησε. Θυμάμαι το Μάρτη βρεθήκαμε τελευταία φορά στην πορεία ενάντια στην αστυνομική βία στο Αιγάλεω. Λες να αλλάζει ο άνθρωπος τόσο γρήγορα? Επειδή είναι μικρός ο κόσμος και το Αιγαλεάκι μας και επειδή οι σχέσεις των ανθρώπων είναι (ευτυχώς ακόμα) άμεσες και προσωπικές, στέλνω την επιστολή αυτή σαν Τ. προς Κ., και όχι σαν ανώνυμος συν-διοργανωτής συναυλίας αλληλεγγύης προς Κατάληψη Σινιάλο.
    Λοιπόν, απο την πλευρά μου τα πράγματα έχουν ως εξής σε 5 σημεία:
    1.Η συν-διοργάνωση της συναυλίας αλληλεγγύης με το Δήμο Αιγάλεω ήταν επιλογή της τριμελούς οργανωτικής επιτροπής των μουσικών. Κάθε επιλογή έχει υπέρ και κατά . Για την ιστορία, αρχικά ζητήθηκε χώρος απο το Δήμο Αγίας Βαρβάρας αλλά δεν ήταν διαθέσιμος και ύστερα ζητήσαμε αντίστοιχος χώρο απο το Δήμο Αιγάλεω. Το αν οι χώροι του Δήμου ανήκουν στους πολίτες του δήμου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όποτε και με οποιοδήποτε τρόπο επιλέξει ο κάθε δημότης ή συλλογικότητα, θέλει πολύ προσπάθεια για να στηριχτεί λογικά νομικά και πρακτικά. Το να κάνεις κατάληψη σε δημοτικό χώρο γα μια εκδήλωση είναι μια επιλογή. Το να ζητήσεις το χώρο απο το Δήμο είναι μια άλλη. Εμείς κρίναμε οτι μια συνδιοργάνωση θα μεγιστοποιούσε την επικοινώνηση και την προσέλευση του κόσμου και έτσι τη συλλογή βοήθειας για τους πυρόπληκτους που ήταν ο κύριος σκοπός της διοργάνωσης. Επίσης θα έλυνε πρακτικά προβλήματα όπως η πιθανή ακύρωση/διακοπή της εκδήλωσης απο επέμβαση των δυνάμεων καταστολής και η διάθεση/κόστος ηχητικού εξοπλισμού κ.τ.λ. Το αν και σε τί πσοοστό θα το καρπωνόταν ο Δήμος ποσώς μας ενδιέφερε απο την αρχή, αφού αυτό δεν ήταν ο κύριος στόχος μας. Θεωρώ τουλάχιστον ατυχές να ζυγίζει περισσότερο η σημασία του ποιός θα κερδίσει το πολιτικο κέντρο βάρους απο το να καταφέρουμε να βοηθήσουμε έναν κόσμο στην ανάγκη. Αν τώρα προέχει να ανατραπεί το κατεστημένο και μετά να βοηθήσουμε τον κόσμο, ίσως έχουμε χάσει το στοίχημα με το χρόνο και το λαό, αλλά το Σινιάλο μεταξύ άλλων συλλογικοτήτων έχει πολλές φορές αποδείξει πως δεν είναι έτσι Το κέντρο βάρους πρέπει να είναι η αλληλεγγύη και όχι το πολιτικό σκάκι. Τώρα απο τη στιγμή που η εκδήλωση ήταν συν-διοργάνωση, βρίσκεις ωραίο να λέμε στο Δήμο απο τη μια ευχαριστούμε για το χώρο και τα ηχητικά και απο την άλλη, με την ευκαιρία, άκου τα τώρα δημοσίως χύμα απο ένα φίλο μας για το θέμα του Πατινάζ; Γι αυτό και η επιτροπή μουσικών δεν είδε θετικά την όποια παρέμβαση. Τελικά το άν μια σχετική παρέμβαση θα είχε νόημα στη συγκεκριμένη η άλλη εκδήλωση θέλει πολύ συζήτηση και τελικά είναι επιλογή του παρεμβαίνοντος και στην κρίση του καθενός.
    2.Γράφεις οτι η πρωτοβουλία απο τα κάτω ακυρώθηκε γιατί το πιο σημαντικό σε τέτοιες πρωτοβουλίες είναι το πολιτικό περιεχόμενο που εν προκειμένω ήταν κενό και προς όφελος της δημοτικής αρχής και στο τέλος έμεινε μια σιωπηλή φιλανθρωπία. Βάζεις έτσι πάλι το πολιτικό βάρος πάνω απο τον άνθρωπο. Θα σου στείλω λοιπόν τα τηλέφωνα των πυρόπληκτων που θα λάβουν τις επόμενες μέρες αυτή τη μικρή αλλά ουσιαστική βοήθεια που μαζεύτηκε, για να τους ρωτήσεις, θα προτιμούσαν τη μικρή αυτή βοήθεια την ώρα της ανάγκης τους ή να ακουστεί απο τα μικρόφωνα του Μινωτής το «Μητσοτάκη Γαμιέσαι»; Και μη μου τώρα πείς οτι κάνω λαϊκισμό ή ότι βλέπω το δέντρο και χάνω το δάσος γιατί κανένα δέντρο δεν αξίζει να κοπεί και αν το δάσος δεν σώνεται άμεσα, καλύτερα να σώσουμε όσα δέντρα μπορούμε τώρα, παρά να τσακωνόμαστε για τις ευθύνες και το πολιτικό βάρος, χωρίς να παραβλέπουμε τη σημασία τους. Ανάλογα σκεπτόμενος, με συγχωρείς που πάω τα παιδία μου ,με καθαρή συνείδηση, να παρακολουθήσουν μερικές πολύ όμορφες παιδικές εκδηλώσεις στο Μινωτής παρουσία του Δημάρχου, δίνοντάς του πολιτικά εύσημα με την παρουσία μας.
    3.Το οτι μέσα στο Σεπτέμβρη έγιναν και γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις στο δήμο με πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή κοινού και δημοτικής αρχής, αλλά εσύ ζήτησες να κάνεις παρέμβαση στη δικής μας συναυλία αλληλεγγύης, (προφανώς επειδή γνωριζόμασταν μεταξύ μας και θα ήταν εύκολο να γίνει) δεν έχει φίλε μεγάλο πολιτικό βάρος. Ο βαρύς τσαμπουκάς θα ήταν να το κάνεις σε μια μεγάλης συμμετοχής εκδήλωση μέσα στην επίσημη πολιτιστική, αρπάζοντας το μικρόφωνο χωρίς τις πλάτες γνωστών φίλων μουσικών. Απο την άλλη σε τιμά ιδιαίτερα και σε ευχαριστώ ειλικρινά που τελικά δεν ανέβηκες να κάνεις την παρέμβασή σου. Θέλω να πιστεύω οτι έβαλες τη φιλία και δυσφορία των συν-διοργανωτών και την εκτίμηση μεταξύ μας πάνω απο την αρχική σου πρόθεση, άσχετα αν γράφεις οτι δεν παρενέβης γιατί μετά την κουβέντα μας το έδαφος ήταν …εχθρικό, πράγμα που θεωρώ ευτράπελο.
    4.Για το κλίμα της συναυλίας που ειρωνικά χαρακτηρίζεις ‘είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα’ και ‘όλοι οι Έλληνες μαζί’ και ‘κλίμα ενωτισμού’ κτλ καθένας όπως νιώθει και πιστεύει. Προσωπικά δε με χαλάει να νιώσω και έτσι ακόμα και με ανθρώπους και ομάδες που διαφωνώ πολιτικά και ακόμα περισσότερο αν πρόκειται να ενωθούμε για φιλανθρωπικό σκοπό. Άλλωστε όπου παίζω μουσική 20 χρόνια τώρα ποτέ δε ζήτησα πιστοποιητικό φρονημάτων κι ούτε σκοπεύω να το κάνω στο μέλλον.
    5.Το οτι δεν σχολιάζω στην επιστολή μου το θέμα του Πατινάζ είναι γιατί δεν θεωρώ οτι είναι της παρούσης, όπως θεωρώ οτι δεν ήταν της τότε παρούσης η παρέμβαση που είχες πρόθεση να κάνεις στη συναυλία αλληλεγγύης.
    Όσο για το διάλογό μας εκείνο το βράδυ και τα όσα ανάρτησες μετά, τους χσρακτηρισμούς ‘δεξιόστροφος’ και ‘πρώην σύντροφος’ που μου απέδωσες θα στους επιστρέψω ‘’με ένα χαμόγελο ζεστό’’ (που λέει και το τραγούδι) στην επόμενη πορεία και δε χρειάζεται να το συζητήσουμε, με ένα χαμόγελό σου κι εσύ κάνε μου σινιάλο, θα καταλάβω οτι τους παίρνεις πίσω.
    Τέλος, θερμή παράκληση, αντί να μου απαντήσεις καλύτερα πάρε με να βρεθούμε να πιούμε ένα καφέ (ή μπύρες καλύτερα). Αν πάλι θες ή νοιώθεις οτι πρέπει να μου απαντήσεις, όπως αγαπάς, εγώ δε σκοπεύω να συνεχίσω το διάλογο δημοσίως. Ας έχεις τον τελευταίο λόγο στην έδρα σου.
    Ήθελα κάτι να σου πώ…. και σου αφιερώνω και το τραγούδι!
    Με αγάπη και εκτίμηση
    O …’δεξιόστροφος’…..’πρώην σύντροφος’ και ….’πρώην συναγωνιστής’ σου
    Τ.

  • Αγαπητέ Τ.
    1. Ο Δήμος Αιγάλεω, όπως και κάθε Δήμος στην επικράτεια, επιδιώκει την μονοπώληση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων στην πόλη του. Απεχθάνεται τις πρωτοβουλίες των από τα κάτω, τις ελεύθερες και αυτοοργανωμένες κινήσεις που δεν μπορεί να ελέγξει και να εντάξει στο θεσμικο καθεστωτικό του πλαίσιο. Επομένως, η διεκδίκηση των δημόσιων χώρων από τους κατοίκους για ανοιχτή και ελεύθερη χρήση τους είναι σημείο αγώνα και αντίστασης και όχι συνδιαλλαγής με τον εκάστοτε Δήμο. Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Δήμος είναι αυτός που είναι υποχρεωμένος να παράσχει κάθε στήριξη σε “τεκμηριωμένο” αίτημα των κατοίκων για τη διεξαγωγή μιας εκδήλωσης και όχι το αντίθετο.

    2. Αλληλεγγύη χωρίς πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο είναι φιλανθρωπία, συνήθως υποκριτική απενοχοποίηση εκμεταλλευτών και καταπιεστών. Αν η αλληλεγγύη είναι να δίνεις μερικά ευρώ και ένα κομμάτι ψωμί σε αναξιοπαθούντες τότε γιατί δεν πάμε να γραφτούμε όλοι και όλες μαζί στο κατηχητικό της ενορίας μας;

    3. Οι πυρόπληκτοι καλά κάνουν και απαιτούν αποζημιώσεις από το κράτος γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις έχουν ήδη πληρώσει στο πλαίσιο του κοινωνικού συμβολαίου. Το “μητσοτάκη γαμιέσαι” το φώναζαν οι ίδιοι κι εκείνο που θα έπρεπε να τους ρωτήσεις είναι αν δέχονται λεφτά από εκδήλωση που έχει οργανώσει ένας παρατρεχάμενος του Μητσοτάκη, η δήμαρχος Αιγάλεω, προκειμένου να κάνει ασκήσεις δήθεν ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος στην πλάτη τους. Τότε θα δούμε αν θα δεχτούν τα λεφτά.

    4. Στο Θέατρο Μινωτής, περαν των άλλων, καλό θα είναι να λέμε στα παιδιά μας ότι πριν 3 δεκαετίες δόθηκε σκληρός κοινωνικός αγώνας για να μην χτιστεί αυτό το τσιμεντένιο θέατρο μέσα στο Μπαρουτάδικο. Ο αγώνας χάθηκε, τα δέντρα κόπηκαν, το Μπαρουτάδικο έκτοτε ακρωτηριάζεται αδιάλειπτα και η “τέχνη” που διδάσκει το θέατρο Μινωτής ελέγχεται για το αν θα πρέπει να κάνει κριτική καταρχάς στην ίδια του την ύπαρξη.

    5. Η κατάληψη Σινιάλο έχει παρέμβει σε μεγαλύτερες και μαζικότερες εκδηλώσεις του Δήμου όχι μόνο στο Μινωτής αλλά και αλλού. Ποτέ δεν ήταν θέμα “βαρύ τσαμπουκά” αλλά βαθιάς αίσθησης κοινωνικής δικαιοσύνης για κάθε ζήτημα για το οποίο έπρεπε να αρθρωθεί λόγος και δράση. Ο σύντροφος, στο προκείμενο, δεν σεβάστηκε την λανθασμένη σου (σας) στάση επί του συγκεκριμένου αλλά δεν παρέμβηκε γιατί δεν πρόκρινε την ατομική πρακτική θεωρώντας την εύκολα γραφικοποιήσιμη και ενσωματώσιμη.

    6. Προφανώς και δεν υπάρχει πρόβλημα να παίζεις μουσική με ανθρώπους με τους οποίους διαφωνείς αλλά το θέμα εδώ δεν ήταν οι μουσικοί. Ήταν, αφενός, ο Γκίκας και τα δεξιά του τρεχαντήρια στις εξέδρες και, αφετέρου πιο συγκεκριμένα, μια αναφορά στον Θεοδωράκη που έλεγε “όλοι οι έλληνες μαζί” και συναγελαζόταν με χρυσαυγίτες…No problem;

    7. Αν θεωρείς ότι οι πυρόπληκτοι δεν έχουν σχέση με τα καμένα δέντρα στη Β. Εύβοια και μπορείς να μιλάς για το ένα θεωρώντας άσχετο το “ποιός τους έκαψε”, τότε εύκολα γράφεις ότι μια εκδήλωση για τους πυρόπληκτους διοργανωμένη από τον Δήμο είναι άσχετη με το κόψιμο των δέντρων και την τσιμεντοποίηση ενός μέρους του Μπαρουτάδικου από τον ίδιο τον Δήμο λίγα μέτρα πιο κεί από την εκδήλωση. Έτσι ναι! Και η Γη είναι επίπεδη.

    Οι αναφορές μας στο κείμενο σχετικά με πρώην συντρόφους και συναγωνιστές μας έχουν να κάνουν με την σύμπραξή μας σε σχήματα που δεν υπάρχουν πια. Εξ ου και το πρώην. Ποτέ δεν θεωρήσαμε εαυτούς σημεία αναφοράς συνειδησιακού βαρόμετρου για το ποιός είναι αγωνιστής και ποιός όχι.

    Συντροφικά πάντα
    Κατάληψη Σινιάλο

    *οι μπύρες, πάντως, σε επίπεδο διαπροσωπικής επαφής έχουν δρομολογηθεί

Leave a Reply to Κατάληψη Σινιάλο Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *