10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ACTA ET VERBA/ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΥ 5 – ΖΗΣΕ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ
Στις 7 Μαρτίου 2015, 10 χρόνια πριν, ξεκίνησε ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι με όχημα την κατάληψη ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου, το οποίου έστεκε με μαρασμό, χωρίς χρήση. Πολλοί πέρασαν εκείνη τη μέρα από μπροστά, βλέποντας δεκάδες ανθρώπους να εργάζονται ανιδιοτελώς για την επιδιόρθωση του μισογκρεμισμένου οικήματος. Οι περισσότεροι σίγουρα πίστευαν, ότι η πράξη αυτή θα ήταν εφήμερη και θα τελείωνε σύντομα με την παρέμβαση της αστυνομίας. Για την ακρίβεια πολλοί το εξέφρασαν με βεβαιότητα. Έκαναν λάθος. Γιατί στο ταξίδι των κοινωνικών αγώνων, τα εμπόδια δεν είναι αποτρεπτικοί παράγοντες, αλλά ενισχύουν ακόμη περισσότερο την θέληση να ολοκληρωθούν οι στόχοι. Μπορεί η αστυνομία να κατέστειλε βίαια την κατάληψη, ένα μήνα μετά, το εγχείρημα όμως όχι μόνο δεν έληξε, αλλά ατσαλώθηκε και στέριωσε. Το κράτος-που τότε μάλιστα καμώνονταν ότι είχε αριστερό προσωπείο με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- προχωρώντας στην εκκένωση της Κουρεμένου τον Απρίλη του 2015, πυροβόλησε τα πόδια του.
Σε αυτό το ταξίδι, τρείς βασικές αποσκευές:
1. Αδιαπραγμάτευτη πίστη στην Κοινωνική Επανάσταση. Όχι σαν ευχολόγιο. Όχι σαν αναμονή κάποιου φωτισμένου ηγέτη. Όχι σαν παραμύθιασμα ενός ξεπουλημένου στα συμφέροντα κομματικού μηχανισμού. Αλλά ως τον μόνο εφικτό δρόμο, για να ανατραπεί το υπάρχον οικονομικό σύστημα στο οποίο κυριαρχεί τόση αδικία, που τρέφεται από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που καταστρέφει το περιβάλλον, που συντηρεί την πατριαρχία, οδηγώντας σε όξυνση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών και που οδηγεί τους φτωχούς να πολεμούν μεταξύ τους για τα κέρδη των πλουσίων. Η Κοινωνική Επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος να ανατραπεί ο καπιταλισμός.
2. Η στέγη, όπως και όλα τα κοινωνικά αγαθά, δεν μπορούν να είναι εμπορεύματα. Όλα όσα παράγονται από την εργατική τάξη, πρέπει να ανήκουν σε αυτήν. Είναι ο κοινωνικός μας πλούτος. Δεν θα έπρεπε να πληρώνουμε για να τα απολαμβάνουμε. Θα πρέπει να τα πάρουμε πίσω. Βήμα το βήμα, όπως με τις καταλήψεις ή τον επαναστατικό συνδικαλισμό που αποτελούν σπίθες για να ανάψει η φωτιά της συνολικής απαλλοτρίωσης του κλεμμένου από τους εκμεταλλευτές πλούτου.
3. Η κατάληψη δεν είναι όαση, είναι ορμητήριο. Αποτελεί απαλλοτριωμένο χώρο ο οποίος μπορεί να καλύπτει στεγαστικές και όχι μόνο ανάγκες, αλλά κυρίως πρόκειται για έδαφος, μέσα από το οποίο η αντίσταση στο Κράτος και το Κεφάλαιο, διαχέεται στις γειτονιές. Λύνει το στεγαστικό πρόβλημα ορισμένων ανθρώπων και ταυτόχρονα είναι αυτούσιο παράδειγμα για την συνολική λύση του στεγαστικού προβλήματος. Οι εργαζόμενοι που ζούμε στην Κουρεμένου 5, δεν επαναπαυόμαστε στο ότι γλιτώνουμε χρήματα μην πληρώνοντας ενοίκιο, ρεύμα και νερό. Σε αυτό το σχεδόν καθόλου γνωστό στενό της πόλης των Ιωαννίνων, σφηνώσαμε εδώ και 10 χρόνια μια ζωντανή πρόταση αμφισβήτησης.
Καλά πήγε αυτό…
Κι όμως όχι. Η πρόταση αυτή, δεν έχει γίνει ακόμη κτήμα της κοινωνίας, ούτε καν στο επίπεδο της γειτονιάς μας. Θα μπορούσαμε να ρίξουμε την ευθύνη στην αδιαφορία, στο βόλεμα ή στην απάθεια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επίδραση του συστήματος είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μας προσπάθεια. Δεν θα καταφύγουμε όμως σε εύκολες και βολικές ερμηνείες. Έχουμε ευθύνη που το μήνυμά μας δεν έχει εξαπλωθεί. Πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Πρέπει να μιλήσουμε περισσότερο με τους γειτόνους και τους συναδέλφους μας. Πρέπει να αποδείξουμε με σαφήνεια ότι η πρότασή μας είναι και ρεαλιστική και εφικτή! Πρέπει κι εσύ, που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο, να σκεφτείς λίγο έξω από τα συνηθισμένα πλαίσια. Να ανοίξεις τα αυτιά και την καρδιά σου σε μια πρόταση που δεν έχει καμία σχέση με ατομικές λύσεις. Μια πρόταση που συμφέρει όλη την κοινωνία!
Αυτή η πρόταση είναι η εξής:
1. Σαμποτάζ σε όλα τα κρατικά προγράμματα επιδότησης απόκτησης σπιτιών(πχ Σπίτι μου ΙΙ) ή ενοικίων (πχ φοιτητικά επίδομα). Άρνηση πληρωμής ενοικίων, στεγαστικών δανείων, λογαριασμών ρεύματος, ΕΝΦΙΑ και νερού. Όλα αυτά, είναι θηλιές στο λαιμό μας. Όλα αυτά υπάρχουν, για να συνεχίσουμε να είμαστε παραγωγικοί και πειθαρχημένοι στην εργασία μας.
2. Κατάληψη των εγκαταλελειμμένων κτιρίων και ελεύθερη χρήση ρεύματος νερού. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, υπάρχουν 700.000 άδεια σπίτια. 180.000 βρίσκονται στα χέρια των funds και των servicers που έχουν αναλάβει τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών και παραμένουν και αυτά εγκαταλελειμμένα. Το “λαμπρό” πλην γελοίο σχέδιο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου είναι να ξαναμπούν όλα αυτά στην κτηματομεσιτική αγορά. Το επικερδές πλην αντικοινωνικό σχέδιο των απανταχού “αναπτυξιολάγνων”, είναι να γίνουν όλα αυτά Airbnb ή υπερσύγχρονες πολυκατοικίες, στις οποίες θα διαμένουν φραγκάτοι ή όσοι δουλεύουν διπλοβάρδιες και βάλε για να πληρώσουν. Παράλληλα όμως, είναι αδιανόητο να υπάρχουν τόσοι άστεγοι στους δρόμους. Τα ενοίκια να απορροφούν το 50% του μισθού. Το νερό να πληρώνεται σαν χρυσάφι και να διακόπτεται το ρεύμα λόγω αδυναμίας πληρωμής, εν έτει 2025!
3. Συγκρότηση συνελεύσεων γειτονιάς και ενίσχυση των εργατικών σωματείων. Οι παραπάνω προτάσεις, μπορούν να δρομολογηθούν μόνο αν σχηματιστούν δομές σε επίπεδο γειτονιών, που να τις υπερασπιστούν κυρίως απέναντι στην βία του κράτους. Παράλληλα η ενίσχυση των εργατικών σωματείων είναι απαραίτητη, γιατί το στεγαστικό ζήτημα είναι πάνω από όλα ζήτημα μισθού. Άρα η προάσπιση της επίλυσης του, θα γίνει μέσα από τα μέτωπα που υπερασπίζονται και επεκτείνουν τον μισθό των εργαζομένων.
4. Ένταση των διεκδικήσεων, σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας, ενάντια στους νομοθετικούς κρατικούς σχεδιασμούς. Καμία υποχώρηση στα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα. Αποτελεσματικές και οργανωμένες απεργίες, με μαζική συμμετοχή και μπλοκάρισμα της παραγωγής. Μόνο αυτός είναι ο δρόμος που εκφράζεται η συλλογική δύναμη. Όχι τα social media. Όχι οι εκλογές.
Όλα τα παραπάνω, λαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, στη σημερινή συγκυρία. Η οικονομική ασφυξία λόγω της ακρίβειας, δεν σώζεται με τα επιδόματα/χαρτζιλίκια. Η εργασιακή επισφάλεια αποτελεί τον κανόνα σε όλους τους κλάδους. Το ασφαλιστικό σύστημα, πλειστηριάζεται στους ιδιώτες και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 69 είναι προ των πυλών. Η υγειονομική περίθαλψη και η φαρμακευτική κάλυψη, γίνεται όλο και πιο δυσπρόσιτη. Η Παιδεία εκχωρείται σε μεγάλους ομίλους που νοιάζονται μόνο για την επιχειρηματική τους διόγκωση. Και τα κρατικά ταμεία, τροφοδοτούν αφειδώς στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για να στηριχτούν τα σχέδια των σφαγέων στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Η δικαιοσύνη τους δε, αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ένα πουκάμισο αδειανό, μια αυταπάτη. Ειδικά μετά τις μεγαλειώδεις απεργιακές διαδηλώσεις για την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, δεν υπάρχει κανείς πια που να πιστεύει, ότι το πολιτικό σύστημα λειτουργεί σωστά, εκτός ίσως από όσους πληρώνονται αδρά από αυτό. Κανείς δεν μπορεί πια εμπιστεύεται το μέλλον του, στα χέρια του καπιταλισμού.10 χρόνια τώρα, η κατάληψη Acta et Verba, συνεχίζει αυτό το ταξίδι χωρίς περισπασμούς, επιδιώκοντας να ανακαλύψει νέους τόπους και τρόπους αντίστασης και νέες διαδρομές συνάντησης των αγώνων. Δεν μας φοβίζουν οι απόκρημνες κορφές, ούτε κυνηγάμε μόνο τα εύφορα λιβάδια. Δεν μας αποτρέπουν τα κακοτράχαλα μονοπάτια. Δεν θα εγκαταλείψουμε τον δρόμο.
Έλα μαζί μας σε αυτό το ταξίδι. Χτύπα την πόρτα ή συνάντησέ μας έξω στην αυλή. Το μυαλό και η καρδιά μας είναι ανοιχτή, να κουβεντιάσουμε, να αλληλοστηριχτούμε και να παλέψουμε μαζί. Να νικήσουμε τους φόβους που έσπειρε η εξουσία παντού στις ζωές μας. Να μην παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ένα τέτοιο σκατόκοσμο. Να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό και να χτίσουμε μια Ελευθεριακή Κομμουνιστική κοινωνία. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Το οφείλουμε στα πιο αυθεντικά μας όνειρα.
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ACTA ET VERBA, ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΥ 5
Leave a Reply