Μέσα στις φοιτητικές καταλήψεις του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου του 2024, τις τελευταίες εβδομάδες πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της παιδείας, συναντηθήκαμε στο κάτω πολυτεχνείο, συλλογικότητες μέσα και έξω από αυτό, χρήστ(ρι)ες/α του χώρου. Δημιουργήσαμε το Συντονισμό Κάτω Πολυτεχνείου συλλογικοποιώντας τις ανάγκες μας για ζωντάνεμα και επανοικειοποίηση του Πολυτεχνείου ως ενεργό κομμάτι της γειτονιάς των Εξαρχείων. Βάζουμε τις προϋποθέσεις ώστε να επιστρέψει η πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα και οι πολύμορφες ανάγκες, οι αντιστάσεις και διεκδικήσεις μας να βρουν και να βρίσκουν χώρο έκφρασης.
Βρεθήκαμε λοιπόν, εν έτει 2024 σε μία συνθήκη στο κάτω πολυτεχνείο η οποία επιχειρείται χρόνια να επικρατήσει: αυτή της πολιτικής και πολιτιστικής αποστείρωσης, της ιστορικής λήθης, της μετατροπής του σε άλλο ένα πεδίο κερδοφορίας τόσο μέσω του πανεπιστημίου όσο και μέσω του εξευγενισμού της πόλης. Χαρακτηριστικά, μετά την καραντίνα έγιναν πολλά βήματα με σκοπό την αποξένωση του φοιτητικου σώματος και της γειτονιάς από το Πολυτεχνείου. Από το αμφιθέατρο ΤΜΑΧ (ένα από τα μεγαλύτερα στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που γινόντουσαν συνελεύσεις, προβολές και μαθήματα) που έκλεισε και δεν έχει ξανανοίξει μέχρι και σήμερα, τη Τ12 (αίθουσα όπου όλες τις μέρες και ώρες παρέμενε ανοιχτή και ήταν ένας χώρος όπου οι/τα φοιτήτ(ρι)ες/α έκαναν τις εργασίες τους) που επίσης έκλεισε, βάφτηκε και από τότε ανοίγει σε ειδικές περιπτώσεις ως διδακτική αίθουσα, μέχρι και το κτίριο Γκίνη (ένα από τα τρία κτίρια του συγκροτήματος πατησίων του ΕΜΠ που στέγαζε συνελεύσεις και εκδηλώσεις) το οποίο κλειδαμπαρώθηκε και σχεδιάζεται να γίνει μουσείο, συνεδριακό κέντρο με roof garden ως κομμάτι του ευρύτερου εξευγενισμού της πόλης. Τότε ήταν που ξεκίνησαν και τα lock out (“ολική απαγόρευση εισόδου σε οποιοδήποτε πρόσωπο”) στο συγκρότημα πατησίων ως μέσο καταστολής και ελέγχου των δράσεων που πραγματοποιούνται εντός πανεπιστημιακού ασύλου, τότε καθημερινά η είσοδος στο κάτω πολυτεχνείο ξεκίνησε να είναι άτυπα ελεγχόμενη.
Μετά από αυτήν την περίοδο και τα έκτακτα μέτρα που πάρθηκαν έτσι ώστε να φτάσουμε στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε τώρα, όπου η ύπαρξη μας στο κάτω πολυτεχνείο είναι διακύβευμα, είτε αυτή είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, είτε αυτή αφορά την πολιτική ή πολιτιστική δράση. Οτιδήποτε ξεπερνά αυτά που επιτρέπονται από την διοίκηση του ΕΜΠ αντιμετωπίζεται με έντονη καταστολή. Η εργασια στην σχολη περα των ωραριων δεν επιτρεπεται (ακομα και αν οι απαιτήσεις της σχολής είναι τέτοιες που είναι απαραίτητο), μια πολιτικη συζητηση- ενα θεατρικο εργαστηρι- ένα μπαρ έρχονται αντιμέτωπα με lockout, αστυνομία, μέχρι και μηνυσεις. Έτσι, από την μία για την “ασφάλεια” των κτιρίων το ίδρυμα κάθε σαββατοκύριακο εδω και μήνες με ανακοίνωση του πρύτανη παραμένει ερμητικά κλειστό, όπως επίσης επιχειρείται να κλείνει καθημερινά στις 9 το βράδυ. Απο την άλλη για συνέδρια και εκδηλώσεις φιλικές προς τη διεθνή ελίτ, βουλευτές και δημάρχους, οι πύλες είναι ανοιχτές και το κτίριο Αβέρωφ πάντα διαθέσιμο, με catering και χορηγούς και κατεβασμενες αφίσες και πανό…
12 lock out σε λίγότερο απο 4 μήνες!
Τα παραπάνω έρχονται σε πλήρη σύμπλευση με κυβερνητικές μεθοδεύσεις σε σχέση με το σύγχρονο πανεπιστήμιο και τους όρους με τους οποίους θα σπουδάζουμε και το τελευταίο διάστημα τέτοιες πρακτικές έχουν οξυνθεί. Είναι κάτι που το βλέπουμε στο ΕΜΠ, στη Νομική, στη ΦΕΠΑ, στο Γεωπονικό, στο ΑΠΘ, στην Πάτρα. Πολιτικοί χώροι εκκενώνονται, φεστιβάλ απαγορεύονται, πολιτιστικές ομάδες διώχνονται, φοιτητές διώκονται για πολιτικά συνθήματα, συνελεύσεις σωματείων παρεμποδιζονται από την αστυνομία και τις πρυτανικές αρχές.
Συνάντηση σύσσωμης της Ακαδημαικής Κοινότητας της σχολής Αρχιτεκτόνων με το Πρύτανη 5/6
Ως αντίδραση στις παραπάνω πρακτικές, η Γενική Συνέλευση της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στις 15 Μαΐου πήρε ομόφωνα την απόφαση να συναντηθεί, μαζί με προπτυχιακούς, μεταπτυχιακές και υπ.διδάκτορες, με τον Πρύτανη Χατζηγεωργίου με σκοπό να του παρουσιάσει τις εξής θέσεις:
• Προϋπόθεση της λειτουργίας της σχολής είναι το άνοιγμα στη κοινωνία
• Πολύχρονη παράδοση της σχολής η όσμωση με τη κοινωνία
• Να λειτουργεί η σχολή τα σαββατοκύριακα και να υποδέχεται όλες τις μέρες εκδηλώσεις στο βαθμό που σέβονται το χώρο
• Προβλήματα διαχείρισης και ασφάλειας λύνονται με τη σχολή σε λειτουργία
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 5 Ιουνίου, όπου διαπιστώθηκε η εξουσιομανής εμμονή του Πρύτανη στο να αποφασίζει μόνος του για τον τρόπο λειτουργίας της σχολής και τις εκδηλώσεις που θα μπορεί αυτή να φιλοξενεί. Ουσιαστικά υπερασπίστηκε το ανεφάρμοστο σχέδιο της κυβέρνησης για ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστήμια, ενώ το μόνο ζήτημα που φάνηκε να τον ενδιαφέρει είναι η εικόνα της σχολής και τα γκράφιτι στους τοίχους, αναφέροντας χαρακτηριστικά, με ύφος χωροφύλακα, ότι ”απεχθάνομαι τα γκράφιτι και τα συνθήματα που γράφετε, όπως queer μπάχαλα. Τα συνθήματα αυτά είναι για να κλειστούν όλοι μέσα.’’
Η ασχετοσύνη του με το καθεστώς λειτουργίας της σχολής αλλά και γενικότερα με τις σπουδές γύρω από το χώρο ήταν έκδηλη σε διάφορα σημεία. Καταρχάς αγνόησε επιδεικτικά τα παραδείγματα αρχιτεκτονικών σχολών του εξωτερικού οι οποίες είναι ανοιχτές όλο το 24ωρο, προκειμένου να μπορούν να δουλέψουν οι φοιτητές τις μακέτες τους ανά πάσα στιγμή. Όταν δε, του αναφέρθηκε ότι ο χώρος του κάτω Πολυτεχνείου είναι ένας κρίσιμος δημόσιος χώρος για την πυκνοδομημένη γειτονιά των Εξαρχείων και για τους κατοίκους που μπορεί να θέλουν να πάνε μια βόλτα με τα κατοικίδια τους, ανέφερε αυταρχικά ότι ‘’όσο είμαι εγώ υπεύθυνος δεν θα μπει κανείς με το σκύλο του στο κάτω Πολυτεχνείο’’. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν όταν, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την απαγόρευση των εκδηλώσεων επανοικειοποίησης του κάτω Πολυτεχνείου, ταύτισε τον όρο ‘’επανοικειοποίηση’’ με την κατάληψη και τον αναρχικό χώρο. Όταν του διευκρινίστηκε ότι ετυμολογικά αλλά και ακαδημαϊκά ο όρος επανοικειοποίηση δεν σημαίνει κατάληψη αλλά σημαίνει ότι ο χώρος και χρήστες του έχουν μία αμφίδρομη σχέση κατά την οποία αλληλοεπηρεάζονται, έτσι οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν, του παρέχει χαρακτηριστικά και νέα νοήματα, είτε για μικρό είτε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, με σκοπό την εξερευνησή του απο την αρχή και την ενδυνάμωση της συλλογικής μνήμης της πόλης, επέμενε αναφέροντας ότι ‘’ο όρος χρησιμοποιείται από καταληψίες αναρχικούς’’, ενώ απείλησε και με εισβολή της αστυνομίας ‘’σε περίπτωση που χρειαστεί, για αυτό μην προκαλείτε με επανοικειοποιήσεις και τέτοια’’.
Στο τέλος στοχοποίησε μάλιστα συγκεκριμένο κατειλημμένο/αυτοδιαχειριζομενο χώρο στο κάτω Πολυτεχνείο, χαρακτηρίζοντάς τον ως κάτι υγειονομικά επικίνδυνο, παράνομο, και γενικά προβληματικό ως προς την διαχείριση των κτιρίων. Έκανε κιόλας νύξη, πως θα αλλάξει τις κλειδαριές, κίνηση που σηματοδοτεί στην πραγματικότητα την εκκένωση και απονέκρωση του χώρου. Δηλώσεις που αγνοούν τελείως την σχέση του χώρου με την σχολή και την δράση του εντός του συγκροτήματος. Δεν αποτελεί, ωστόσο ο μοναδικός αυτοδιαχειριζόμενος χώρος που απειλείται με εκκένωση, καθώς εντάσσεται σε ένα πλαίσιο μαζικών εκφοβισμών προς οτιδήποτε/οποιονδήποτε αντιτίθεται στο πρόταγμά του για ένα καθαρό πανεπιστήμιο. Μοναδικός στόχος: η φαινομενική νομιμότητα εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας και του πανεπιστημιακού χώρου.
Διήμερο Επανοικειοποίσης 28-29/6 Πολυτεχνείο Παρέμβαση Αστυνομίας
Μέσα στο διάστημα αυτών των 5 σχεδόν μηνών που δραστηριοποιούμαστε στο κάτω Πολυτεχνείο, πραγματοποιήσαμε σωρό δράσεων παρεμβάσεις, προβολές και μικροφωνικές όπως και μονοήμερο επανοικειοποίησης το Σάββατο στις 2 Μαρτίου μέσα στην κατειλημμένη σχολή από τον Φοιτητικό Σύλλογο Αρχιτεκτονικής. Κάποιες από αυτές τις δράσεις καταφέραμε να γίνουν μέσα στο πολυτεχνείο και με την συμμετοχή αρκετού κόσμου της σχολής, της γειτονιάς και αλληλέγγυων, παρά τις απειλές και το lock out με ένα τηλέφωνο του πρύτανη Χατζηγεωργίου. Πρόσφατα δρομολογήσαμε 2ήμερο δράσεων επανοικειοποίησης του Κάτω Πολυτεχνείου στις 28 και 29 Ιουνίου. Η αντιμετώπιση από την μεριά της διοίκησης του ΕΜΠ για παρεμπόδιση και στοχοποίηση των δράσεων του διημέρου, καλώντας μέχρι και αστυνομία να περικυκλώσει το συγκρότημα Πατησίων την Παρασκευή 28/6 στις 21:10, απειλώντας με εισβολή των ΜΑΤ και προσαγωγές, κλειδώνοντας το Πολυτεχνείο όλο το Σαββατοκύριακο, είναι μια πρακτική την οποία αρνούμαστε να κανονικοποιήσουμε και να αφήσουμε αναπάντητη.
Παρέμβαση Εκδήλωση ΕΜΠ Χ.Δουκα 3/7
Έτσι, την Τετάρτη 3/7 όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση “Ενεργειακή δημοκρατία και βιώσιμες πόλεις” με κύριους ομιλητές τον πρύτανη του ΕΜΠ, Χατζηγεωργίου και τον δήμαρχο Αθηνών, Χάρη Δούκα πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην αίθουσα Καυταντζόγλου, με σκοπό τη γνωστοποίηση και καταγγελία των περιστατικών που συνέβησαν εκεινη την Παρασκευή 28/6 και το Σάββατο29/6, αλλά και την έκφραση της ευρύτερης εναντίωσης μας στα επιχειρηματικά πλάνα και κατασταλτικά μέτρα που εφαρμόζονται και λαμβάνονται τόσο σε επίπεδο πανεπιστημίων όσο και σε επίπεδο πόλης με εκφραστές τους και αυτά τα πρόσωπα. Ο μεν Χατζηγεωργίου αρνήθηκε να τοποθετηθεί επί της ουσίας και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ως απάντηση ήταν το ποσο καθαροί είναι οι τοίχοι του κτ. Αβέρωφ. Ο δε Δούκας ενώ ρωτήθηκε 3 φορές αν συμφωνεί με την απαγόρευση εκδηλώσεων και το κλείδωμα του Πολυτεχνείου, πέταξε εν τέλει το μπαλάκι στον Πρύτανη, χωρίς να πάρει μια σαφή θέση.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πολυτεχνείο που αποκαλούν “ανοιχτό στην κοινωνία” είναι εκείνο που στην πραγματικότητα είναι ανοιχτό για επιχειρήσεις, managers και επενδυτές. Σε εκείνο που προάγεται η ατομική ανέλιξη και η στείρα εκπαιδευτική διαδικασία και έρευνα για τις ανάγκες της αγοράς. Αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις μέσω και της κάμψης των αντιδράσεων με έλεγχο, καταστολή και τρομοκρατία.
Παράλληλα η ειδική συνθήκη του Κάτω Πολυτεχνείου συμπυκνώνει τα σχέδια του κράτους για την Πόλη και τις Σχολές, μιας Αθήνας «amusement park» και ενός Πολυτεχνείου-Μουσείου. Όποιες χρήσεις δεν είναι κερδοφόρες συνεχώς παραγκωνίζονται και αποκλείονται, κάτι που αποτυπώνεται στον δημόσιο χώρο (τραπεζοκαθίσματα σε πεζοδρόμια, ιδιωτικό κεφάλαιο σε πράσινους χώρους, αναπλάσεις σε πλατείες του κέντρου, γραμμή 4 του μετρό) αλλά και μέσω της αύξησης των ενοικίων και της επέλασης του airbnb στο κέντρο της Αθήνας.
Κόντρα στην παραίτηση και αποδοχή αυτής της πραγματικότητας, προτάσσουμε την συλλογική διεκδίκηση και ρήξη με την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων που παρουσιάζεται παντοδύναμη. Να καθορίσουμε εμείς τους όρους που σπουδάζουμε, εργαζόμαστε και ζούμε μέσα και έξω από το κάτω Πολυτεχνείο. Υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους δημόσιους χώρους μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια!
Συντονισμός Κάτω Πολυτεχνείου
Leave a Reply