Για την απαξίωση της αντίστασης

Είχαμε ενημερωθεί ψηφιακά για το παρακάτω κάλεσμα:

«ΟΛΟΙ-ΕΣ στην πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων
την Πέμπτη 16/9 από το Αιγάλεω στη Νίκαια
Συγκέντρωση:6,30 μ.μ. στην πλατεία Εσταυρωμένου, τέρμα μετρό.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ  πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα  Αθήνας-Πειραιά»

Οι συγκεντρωμένοι λοιπόν χθες στις 7.30μμ δεν ήταν παρά 15-20 άνθρωποι που περιφέρονταν στην πλατεία Εσταυρωμένου. Μπορεί να φαίνεται παντελώς ακατανόητο ότι υπονοούνται στο κάλεσμα περισσότερες υπογραφές ακόμη κι από τον ίδιο τον αριθμό των συγκεντρωμένων αλλά εκείνο που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι η απαξίωση των πολιτικών πρακτικών. Δεν μπορεί να ξευτιλίζονται πρακτικές αντίστασης και μάλιστα επανειλημμένα από τις ίδιες πολιτικές οργανώσεις που βρίσκονται συνήθως πίσω από τις περιώνυμες υπογραφές. Πέρα από την ομολογουμένως βολική πρακτική της ψηφιακής δημοσιοποίησης, στο Αιγάλεω -τόπο διοργάνωσης της συγκέντρωσης αλλά και της πορείας-  δεν κολλήθηκε ούτε μια αφίσα που να καλεί στην κινητοποίηση. Το μόνο ίχνος δημοσιοποίησης στην περιοχή ήταν τα δύο άτομα που δύσθυμα(;) μοίραζαν σχετικές προκηρύξεις στην έκθεση βιβλίου στο Μπαρουτάδικο ένα από απογέματα της περασμένης εβδομάδας. Και μπορεί αυτή η –επαναλαμβανόμενη- τακτική να παραπέμπει από τη μια σε ένα είδος πολιτικής παθολογίας αυτοκαταστροφής και μιζέριας (γεγονός που δεν μας αφορά ούτε μας ενδιαφέρει) από την άλλη, όμως, οδηγεί σε μια καταστροφική κοινωνική πρόσληψη απαξίωσης της πολιτικής παρουσίας στο δρόμο (γεγονός  που και μας αφορά και μας ενδιαφέρει). Ακόμη περισσότερο όταν μεταφράζεται ψευδώς σε «αδιαφορία» του κόσμου για τις συνέπειες της κρίσης…