Τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί:
“Όποιος μιλάει για επανάσταση, χωρίς να αναφέρεται ρητά στην καθημερινή ζωή, έχει ένα πτώμα μέσα στο στόμα του”.
Οι θολοί καιροί σερβίρουν στο εναντιωματικό κίνημα ιδεοληψία, ανάθεση, μαχισμό, οπαδισμό, κομματα νέου τύπου, εναλλακτικά μαγαζιά, καλλιτέχνες υπάλληλους σε “στέγες” ξεπλύματος εφοπλιστών, “ριζοσπαστική χαρά” σε μορφή sold out και πολλά άλλα, όλα, ωστόσο, σε… λογικές τιμές. Και η κριτική σε όλα αυτά θεωρείται πολιτική αυτοαναφορικότητα και ξέκομμα από την κοινωνία…
Το δημιουργικό φαντασιακό και η απελευθερωτική αισθητική θεωρούνται αποπαίδια της αστικής απόλαυσης κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται από το “προλεταριακό” φαντασιακό του εναντιωματικού κινήματος: Χρηστικά και σαφώς Διαχωρισμένα. Εκεί που κάποιοι “καλλιτέχνες” καμαρώνουν όταν οι “μαχητές των δρόμων” τούς τοποθετούν στα βάθρα τους, δεν γίνεται αντιληπτή η μεγάλη ειρωνεία του απαξιωτικού διαχωρισμού. Σε βάρος τόσο των “καλλιτεχνών” όσο και των “μαχητών των δρόμων”.
Τί ακριβώς συμβαίνει και τι μπορεί, κατά την άποψή μας (και τη δική σας), να γίνει;
Πέρα από το “θα τα πούμε” το Σάββατο στο Υπόκεντρο έχει μεγάλη σημασία να ακούσουμε εσάς!…
*Επίσης, όπως πάντα στις συναντησεις μας, θα ακολουθήσει το εξεγερσιακό κουίζ!
Φ.Υ.
[τα τεύχη των Φερτών Υλικών διακινούνται στην Αθήνα από την κατάληψη Σινιάλο]
Leave a Reply