Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα πρόκειται να συνεδριάσει το δικαστικό συμβούλιο, το οποίο θα αποφασίσει τη συνέχιση ή μη της προφυλάκισης του Παναγιώτη Καλαϊτζή. Εδώ και σχεδόν 6 μήνες (από τις 8 Φλεβάρη) ο Παναγιώτης (Πανούλης για τους δικούς του ανθρώπους) μαζί με τους δυο συγκατηγορούμενους του, Γεωργία B. και Θάνο X., βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού με την κατηγορία συγκρότησης και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.
Με τη δικογραφία πλέον «κλειστή» και την ανακριτική διαδικασία ολοκληρωμένη δεν έχει προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος του Πάνου. Με την προσωπική του ζωή να έχει γίνει «φύλλο και φτερό» σε βάθος επτά και πλέον ετών μέσα από έρευνες σε υπολογιστή, σκληρό δίσκο κ.α., με την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου και την ανάγνωση χιλιάδων γραπτών κειμένων και συνομιλιών, με τα αποτελέσματα γενετικού υλικού (DNA) να έχουν βγει από τα αστυνομικά εργαστήρια, κανένα νέο στοιχείο δεν έρχεται να προστεθεί στα μηδενικά υφιστάμενα, που να εμπλέκει τον Πάνο στην υπόθεση για την οποία κατηγορείται. Το όνομα του Πάνου συνεχίζει να απουσιάζει από τις καταθέσεις και τις παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής και ο μόνος συνδετικός κρίκος παραμένει το σπίτι που είχε παραχωρήσει στο φίλο και συνάδελφό του, για να περάσεις τις μέρες της καραντίνας του. O ίδιος ο Θάνος Χ. αναλαμβάνοντας την ευθύνη για συμμετοχή στην οργάνωση «αναρχική δράση» δηλώνει ρητά πώς ο Πάνος ουδεμία σχέση έχει με αυτή.
Το δικαστικό συμβούλιο θα συνεδριάσει, και μεταξύ άλλων θα εξετάσει αν ο Πάνος είναι ύποπτος για τέλεση νέων αδικημάτων ή αν είναι ύποπτος φυγής πριν την διενέργεια του δικαστηρίου. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν όλα τα προηγούμενα, θα εξεταστεί ουσιαστικά το ενδεχόμενο για το αν θα παραχωρήσει ξανά το σπίτι του σε κάποιον/κάποια από το στενό του περιβάλλον ή αν θα γίνει φυγάς, αντί να μείνει για να δει όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται να καταρρέουν. Τα ερωτήματα αυτά από μόνα τους μόνο κωμικά θα μπορούσαν να είναι, αν δεν είχαν τόσο άμεση επίδραση στη ζωή και την ελευθερία του.
Για εμάς, του φίλους, συγγενείς, συντρόφους και συντρόφισσες του Πανούλη, η κάθε ώρα που παραμένει μέσα στη φυλακή, εκτός από πρόκληση, είναι και η απόδειξη της ποιότητας του δικαστικού συστήματος της ελληνικής «δημοκρατίας». Ενός συστήματος, που αντιστρέφει το όποιο τεκμήριο αθωότητας στο ανάγνωσμα «ένοχος και προφυλακισμένος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Ενός συστήματος, που κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει πως, όχι μόνο έχει απωλέσει την όποια ανεξαρτησία του (αν ποτέ υπήρξε τέτοια), αλλά πλέον λειτουργεί ως επιλεκτικός κατασταλτικός μηχανισμός ενάντια σε «παραδοσιακούς» και νέους εχθρούς. Τα παραδείγματα διαχρονικά είναι πολλά και ειδικά τον τελευταίο καιρό είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρα, με τις δικαστικές αποφάσεις να κλείνουν το μάτι σε ότι πιο νοσηρό και βρώμικο λυμαίνεται το κοινωνικό σύνολο.
Γίναμε θεατές σε αποφυλακίσεις καταδικασθέντων για δολοφονίες, βιασμούς και παίδο-βιασμούς. Η εξαγορά, από τους διάσημους ή μη, κατηγορούμενους των υπηρεσιών ενός «μέσα στα πράγματα» δικηγόρου και οι κατάλληλες φιλικές σχέσεις με τα υψηλά κλιμάκια φαίνονται ικανοί παράγοντες, ώστε να αμβλύνουν την κατά τα άλλα «άτεγκτη» στάση της δικαιοσύνης. Και είναι αυτές οι πολύπαθες φιλικές σχέσεις λοιπόν, που αναλόγως την περίπτωση και το είδος των φίλων, μπορούν άλλους να τους αποφυλακίζουν και άλλους να τους κρατάνε έγκλειστους, χωρίς ούτε ένα στοιχείο. Είναι αυτή η «αντικειμενική δικαιοσύνη» που εξωθεί τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στον θάνατο, αρνούμενη να του αναγνωρίσει μετά από εννιά χρόνια το κατά το νόμο δικαίωμα του στην υπό όρους αποφυλάκιση.
Διερχόμαστε από μια περίοδο βαθιάς κρίσης η οποία κρατάει πολλά χρόνια και εκτείνεται σε πολλά επίπεδα. Ως άνθρωποι που ζούμε και κινούμαστε σε αυτό τον τόπο γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μια σταθερής και συνεχούς υποβάθμισης των ζωών μας, τόσο σε βιοτικό επίπεδο, όσο και σε αυτό των προσωπικών ή συλλογικών ελευθεριών. Μέρα με τη μέρα, ο ολοκληρωτισμός προσπαθεί να γίνει καθεστώς με εργαλεία τον συνεχή έλεγχο των ζωών μας και την καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης. Μέρα με τη μέρα, το άδικο μπαίνει όλο και περισσότερο στο λεξιλόγιο μας και η βία, ως απάντηση του κράτους, όλο και περισσότερο στο οπτικό μας πεδίο. Μέρα με τη μέρα αισθανόμαστε πως είναι τώρα, πιο αναγκαίο από ποτέ, αυτός ο κατήφορος να σταματήσει.
Ως φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι και συντρόφισσες του Παναγιώτη Καλαϊτζή βιώνουμε αυτούς τους τελευταίους έξι μήνες, από πρώτο χέρι, την βία και την αδικία στερούμενοι/ες την παρουσία του από κοντά μας. Έχουμε, όμως, βιώσει και την αλληλεγγύη όλων αυτών των ανθρώπων που ατομικά ή συλλογικά στάθηκαν έμπρακτα δίπλα στον Πάνο και την πρωτοβουλία. Παίρνουμε δύναμη από τον καθένα/καθεμία που παίρνει θέση γιατί αντιλαμβάνεται πως θα μπορούσε να είναι και ο ίδιος/ίδια στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο Πάνος.
Παίρνουμε δύναμη από το ίδιο τον Πάνο, που μέσα από τους τέσσερις τοίχους στέκεται με αξιοπρέπεια, καθαρό μυαλό και ξεκάθαρη στάση απέναντι σε αυτή τη σκευωρία που έχει στηθεί πάνω στις πλάτες του.
Και όσο δύσκολος και να είναι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε, του υποσχόμαστε πως θα είμαστε πάντα δίπλα του και πάντα από τη σωστή πλευρά.
Άμεση αποφυλάκιση του Πάνου Καλαϊτζή.
Πρωτοβουλία φίλων συγγενών, συντρόφων/ισσών
#Freepanoulis
Leave a Reply