Συντρόφισσες και φίλοι,
Το Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών «γεννήθηκε» πριν 11χρόνια μέσα από τις γραμμές του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Από τότε μέχρι και σήμερα το Ταμείο έχει μια αδιάλειπτη και πολύμορφη παρουσία στην κινηματική ιστορία στον ελληνικό χώρο. Από την ανοιχτή, πανελλαδική συνέλευση της δομής έχουν περάσει καισυμμετάσχει ενεργά δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι ενώ σήμερα το Ταμείο αποτελείταιαπό δυο επιμέρους συνελεύσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μέσα στα χρόνια αυτά η δομή τουΤαμείου έχει στηρίξει υλικά δεκάδες πολιτικές κρατούμενες αλλά και διωκόμενους αγωνιστές.Έχει δε καταφέρει να το κάνει αυτό αδιάλειπτα και σε μηνιαία βάση. Πέραν της οικονομικής στήριξης στους κρατούμενους, αιχμάλωτους του κοινωνικού/ταξικού πολέμου, η δομή επιχειρείδιαχρονικά να στηρίξει και πολιτικά τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που βρίσκονται εντόςτων τειχών, με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, δράσεις αλληλεγγύης, παρουσία στα δικαστήρια.
Ως Ταμείο Αλληλεγγύης είμαστε κομμάτι από τη σάρκα του ριζοσπαστικού κινήματος. Οι άνθρωποι που συμμετέχουμε στις συνελεύσεις του προερχόμαστε από αυτό και δρούμε πολιτικάεντός του. Οι πόροι της δομής είναι πόροι που προέρχονται από την έμπρακτη αλληλεγγύη τουπολιτικού μας χώρου (σε Ελλάδα και εξωτερικό) προς τους κρατούμενους. Μέσω των εκδόσεώνμας, των κάθε είδους εκδηλώσεών μας προσπαθούμε να συγκεντρώνουμε τα αναγκαία ποσάγια την μηνιαία οικονομική στήριξη των έγκλειστων συντροφισσών και συντρόφων. Παράλληλαένα σημαντικό μέρος της υλικής στήριξης προέρχεται και από συνεισφορές ομάδων, συλλογικοτήτων, ατόμων εντός και εκτός Ελλάδος. Η δομή είναι, με αυτόν τον τρόπο, ένας ακόμα σύνδεσμος του κινήματος με τους πολιτικούς κρατούμενους, ένας από τους «φορείς» που το ίδιο τοκίνημα έχει δημιουργήσει ως ένα ακόμα σταθερό σημείο αναφοράς της πολύμορφης αλληλεγγύης που διαχρονικά επιδεικνύει προς αυτούς.
Ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια, τα ζοφερά χρόνια της πανδημίας και των απαγορεύσεων,το κίνημα αλληλεγγύης στις πολιτικές κρατούμενες έδειξε μια πρωτόγνωρη ζέση. Το Ταμείο Αλληλεγγύης, ενώ βρέθηκε ενώπιον μιας αντικειμενικής δυσκολίας να δράσει και να κινηθεί μεσκοπό την συγκέντρωση των πόρων του, με όλες του τις εκδηλώσεις να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν για πολύ καιρό, είδε με μεγάλη χαρά πολύ κόσμο να το στηρίζει από διάφορα μέρητης Ελλάδας και της Ευρώπης. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των «εσόδων» του αυτά τα δυο χρόνιαήταν από απευθείας συνεισφορές συλλογικοτήτων και ατόμων και ήταν αυτές που το κράτησανστη ζωή. Το γεγονός αυτό αποτελεσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αλληλεγγύης αλλά και αντίστασηςσε ένα περιβάλλον ακραίας καταστολής και ολομέτωπης επίθεσης στην κοινωνική βάση αλλάκαι τις δομες και τους ανθρώπους του ριζοσπαστικού κινήματος από το κράτος και τα αφεντικά.Η ελπιδοφόρα αυτή πραγματικότητα της αδιαμεσολάβητης στήριξης του Ταμείου, μας οδήγησεκαι στο να επιχειρήσουμε να συνεχίσουμε και να διευρύνουμε αυτή τη σχέση.
Έτσι, η δομή αποφάσισε να εκδόσει κουπόνια οικονομικής στήριξής της. Η επιθυμία μας είναινα μπορέσουν και να θελήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, ατομικά ή μέσω συλλογικοτήτων, να στηρίξουν οικονομικά το εγχείρημα και να δημιουργηθεί μια όσο το δυνατόν πιοσταθερή σχέση με το Ταμείο. Να δοθεί η δυνατότητα σε κάθε μια και έναν ατομικά ή συλλογικάνα σταθεί αλληλέγγυα -και με αυτόν τον τρόπο- στον αγώνα της πολιτικής και υλικής στήριξηςτων αιχμαλώτων συντρόφων μας. Να καταφέρουμε να κάνουμε την υπόθεση της έμπρακτης αλληλεγγύης και της αναγκαίας οικονομικής στήριξης των πολιτικών κρατουμένων υπόθεση όσοτο δυνατόν περισσότερων, υπόθεση όλων μας.
Στην κατεύθυνση αυτή, το Ταμείο Αλληλεγγύης επιχειρεί (μέσω της έκδοσης ενός δεύτερουκουπονιού) να υλοποιήσει και μια ιδέα που για καιρό κυοφορείται στο εσωτερικό των συνελεύσεών του. Μια πραγματικότητα, πέραν αυτής του εγκλεισμού των ίδιων των συντροφισσών καισυντρόφων μας, είναι οι οικείοι τους ή οι οικογένειές τους που μένουν πίσω αντιμετωπίζονταςμια εξίσου δύσκολη πραγματικότητα. Σε πιο δυσχερή θέση βρίσκονται οι συντρόφισσες ή συντροφοι που μένουν πίσω μαζί με μικρά παιδιά. Θεωρούμε πως αυτή η πραγματικότητα είναι έναμέρος του πολέμου που το κράτος εξαπολύει στα αγωνιζόμενα κομμάτια. Είναι ένα ακόμα πεδίο,που η κυριαρχία επενδύει καλλιεργώντας τον φόβο στους ανθρώπους που αντιστέκονται ή επιθυμούν να δράσουν. Ως Ταμείο θεωρούμε πως το κομμάτι της υλικής (πέραν της αυτονόητηςηθικής) στήριξης των οικογενειών με παιδιά των φυλακισμενων αγωνιστ(ρι)ών αποτελεί μια εξίσου πολιτική διαδικασία, διαδικασία αλληλεγγύης, συντροφικότητας και συλλογικότητας. Το Ταμείο, με την έκδοση αυτού του ξεχωριστού κουπονιού οικονομικής στήριξης των οικογενειών,επιχειρεί αφενός να υπενθυμίσει στον κόσμο του αγώνα αυτή την πραγματικότητα και ανάγκη,αφετέρου να τον καλέσει να στηρίξει, μέσω της δομής, αυτό το εγχείρημα. Σε μια συγκυρία υπερέντασης της καταστολής και της κρατικής επίθεσης στις δομές και τους ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία και τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κόσμου, μπορούμε νααναδείξουμε και πάλι την αλληλεγγύη ως ένα από τα αναχώματα που θα ορθωθούν μπροστάστην κυριαρχία, στο τώρα αλλά και στο μέλλον.
Στηρίζουμε τις/τουςπολιτικούς/πολιτικές κρατούμενους/κρατούμενες Υλικά- Ηθικά- Πολιτικά
Αλληλεγγύη -Συντροφικότητα- Αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών/τριων
Leave a Reply