Re malaka an den theleis na xtypas eisitirio giati i mana sou den sou enathe stoixeiwdi pragmata, pes tis na sou dwsei leftakia na pareis ena aytokinitaki. Alliws trava me ta podarakia sou, oi elegtes tin douleia tous kanoune re xekwliari tembeli rebele, den kathontai opws esy.
Κανονικά θα έπρεπε να διαγράψουμε το σχόλιό σου ή τουλάχιστον να μην μπω καν στην διαδικασία να σου απαντήσω.
Ώστοσο, αφήνω τη βλακεία σου έκθετη σε δημόσια θέα μιας και αποτελεί σημείο αναφοράς της σκέψης σου και των καταβολών σου.
Η επιλογή του να μην πληρώνουμε εισητήριο (είτε άμεσα μη ακυρώνοντάς το είτε έμμεσα δίνοντάς το σε άλλους) είναι ζήτημα στοιχειώδους αντίστασης και άρνησης να πληρώσουμε αυτούς που, ούτως ή άλλως, λεηλατούν καθημερινά τις ζωές μας. Είναι ζήτημα Αλληλεγγύης. Αλλά τι σου λέω τώρα; Ο μισανθρωπισμός σου αδυνατεί να κατανοήσει λέξεις και έννοιες όπως η Αλληλεγγύη.
Αντίθετα, η χυδαιότητά σου αρέσκεται στο να δικαιολογεί το αίσχος βαφτίζοντάς το “δουλειά”. Δεν είναι περίεργο που και οι Ναζί, την ίδια δικαιολογία προέβαλαν στην δίκη της Νυρεμβέργης: “Εκτελούσαμε εντολές, κάναμε τη δουλειά μας”. Εύγε! Οι πνευματικοί σου γονείς (;;) θα ήταν περήφανοι για την αφεντιά σου…
Δυστυχώς για ‘σένα, φρόντισα να μην μείνω στα “στοιχειώδη” πράγματα αυτού του κόσμου… Δυστυχώς για ‘σένα, ήδη (έχω αρχίσει να) σε λυπάμαι…
Υ.Γ.: Παρ’ όλα αυτά, αφαίρεσα από τo post σου το link. Αν προσπαθείς με κάθε τρόπο να μας επιβεβαιώσεις την χυδαιότητά σου, το έχεις ήδη καταφέρει.
ξέρεις τι σκέφτομαι ώρες ώρες; γιατι να φάω το ξύλο το 2003?γιατι τα δακρυγόνα το 2008? γιατι να χαλάω τα ποδαράκια μου στις πορείες;
Πραγματικά δεν ξέρω κατα πόσο πλέον με ενδιαφέρει η κοινωνία σαν κοινωνία και η αλληλεγγύη για το καλό της κοινωνίας. Μην μου πεις τις γνωστες δικαιολογίες οτι μα και μου, οτι μόνο μέσω της κοινωνίας πάμε μπροστα και εμείες ατομικά κτλ. Όλα αυτά τα έχω σκεφτεί και αλήθεια δεν έχω βγάλει άκρη. Τώρα θα μου πεις οτι έτσι σε θέλουν να παρατάς τους κοινωνικούς αγώνες και να παραιτείσαι. Αλλά πάλι οχι. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Είναι κάτι υπάνθρωποι σαν τον πρώτο που έγραψε το ποστ. Που απλά δεν φτάνει το μυαλό να σκεφτούν. Ναι, έχω πειστεί πως η ευστροφία υπάρχει. Δεν είμαστε όλοι ίσοι σε αυτό, γιατί το καταλογίζω ως ένα ταλέντο. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κοινή βάση για να ξεκινήσω με όλους τους υπόλοιπους, που απλά θα είναι εμπόδια σε ένα καλύτερο αύριο, κυρίως για μένα, γιατί στην τελική να κάτσω να χαλάσω το σώμα μου, και να χαλαστώ σαν άνθρωπος γι΄αυτούς; Και εδώ κάπου γενιέται ο ελιτισμός. Σωστό ή λάθος; Ακόμα και αυτό το ψάχνω. Δεν είμαι όμως πλέον να ξαναπροσπαθήσω για ανθρώπους που δεν κάνουν πια τον κόπο να με/μας καταλάβουν. Ποιά αλληλεγγύη, ποιούς κοινωνικούς αγώνες; Όταν τα γουρούνια γυρνάνε και σου μουγκρίζουν, χωρίς να κατανοεί το μικρό τους το μυαλό οτι αυτό που ζητάς εσύ, θα το γευτούν και αυτά. Ίσως ήρθε και η ώρα της εκμετάλευσής τους σιγά σιγά. Άλλωστε ο μαλακάκος απο πάνω (ο πρώτος που λέει να πληρώσεις ή να πάρεις αμάξι), τώρα που πληρώνει την βενζίνη 1.5Ε και το εισιτήρι 1Ε δεν έχει πρόβλημα; Καταλαβαίνεις για τι άτομα μιλάω. Αν δεν ήταν η πλειοψηφεία θα το συζητούσαμε. Όμως είναι… Ξέρω θαμου πεις φταίει η μόρφωση (που δεν πήραν), η οικογένεια που μεγάλωσαν κλπ κλπ. Δικό τους πρόβλημα όμως. Εσύ, εγώ και αρκετοί ακόμα, γιατί δεν σκεφτόμαστε έτσι; Και επίσης σκέφτομαι πως πλέον δεν είναι και υποχρέωσή μου η “αφύπνησή τους”. Αυτοί στη μιζερια τους, εγω στην δική μου… Σορυ για το μεγάλο ποστ… θα ήθελα την γνώμη σου πάνω σε αυτά.
Επ’ αφορμή ενός, ανοίγεις ένα πλήθος ζητημάτων, τα οποία δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να διερευνηθούν και να συζητηθούν μέσα στη φόρμα των σχόλιων ενός μπλογκ. Ωστόσο, επειδή είναι ένα στοίχημα η επικοινωνία και ο τρόπος με τον οποίο αυτή γίνεται εφικτή (ακόμη και στο διαδίκτυο) θα επιχειρήσω να απαντήσω στα ζητήματα που έχουν ανοίξει (χωρίς τα όσα πω να εκφράζουν απαραίτητα το σύνολο της κατάληψης)…
Άποψή μου είναι ότι ο συλλογισμός σου περιέχει ένα πολύ σοβαρό λάθος. Και αυτό είναι το ότι δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του το μέγεθος της αλλοτρίωσης και τις επιθετικότητας που έχει δεχθεί μέσα στα χρόνια ο κοινωνικός ιστός από την Κυριαρχία. Αν ορίσουμε τον καπιταλισμό ως ένα σύνολο σχέσεων τότε σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για την κοινωνία διχώς να λαμβάνουμε υπόψη τις σχέσεις αυτές, τον τρόπο με τον οποίο έχουν επιβληθεί, διαμεσολαβηθεί και αποτελέσει αυτό που λέμε κοινωνική πραγματικότητα. Αν μιλάμε, λοιπόν, για καταστροφή αυτού του κόσμου, μιλάμε ακριβώς για την καταστροφή και το ξερίζωμα αυτών των σχέσεων. Όσα ντουβάρια κι αν γκρεμιστούν, αν δεν φροντίσεις να έχεις ξεριζώσει τις σχέσεις που θα τα ξαναχτίσουν, αντικαθιστώντας τες με άλλες, με την δική σου πρόταση για τον κόσμο, το παιχνίδι είναι εξ αρχής χαμένο.
Δεν δέχομαι ούτε επιζητώ τον τίτλο ενός ήρωα που πράττει για «το καλό της κοινωνίας» (όπως λες) δίχως αυτήν. Αφενός γιατί δεν πιστεύω ότι η κοινωνία είναι ένα συμπαγές σύνολο με κοινά συμφέροντα και αφετέρου γιατί η αντίληψή μου για τον κόσμο βρίσκεται σε μόνιμη ρήξη με την λογική των ηρώων, των φόρων τιμής, των μαρτύρων… Θεωρώ ότι οι απελευθερωτικοί αγώνες δεν μπορούν παρά να βρίσκονται σε μια διαρκή διαλεκτική σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα. Ο ρόλος των χειραφετημένων ανθρώπων μέσα σε αυτήν είναι να την τροφοδοτούν συνεχώς με περιεχόμενα και προτάσεις.
Η Αλληλεγγύη είναι μια σχέση και όχι φιλανθρωπία όπως εμφανίζεται στις ευαισθητοποιημένες κινήσεις της εκκλησίας και των ΜΚΟ. Διεκδικεί διαρκώς τον χώρο της μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις και τις κοινωνικές διεργασίες. Δεν είναι αυτονόητη. Αναζητά περιεχόμενα. Με την έννοια αυτή δεν είσαι αλληλέγγυος σε πρόσωπα αλλά σε καταστάσεις που ανιχνεύονται στην αμείλικτη επιθετικότητα της Εξουσίας απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Ο ίδιος ο Δεκέμβρης (τον οποίον χρησιμοποιείς υποστηρικτικά προς τον συλλογισμό σου) διέψευσε κάθε ελιτίστικη λογική κι αυτό γιατί στον δρόμο, δίπλα σε εμάς, τρώγαν δακρυγόνα και άνθρωποι οι οποίοι μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή θεωρούνταν «κοιμισμένη μάζα», «ανθρωπάκια», «υποταγμένοι». Όμως, μέσα στο 24ωρο ενός ανθρώπου δεν υπάρχει μόνο μια αλήθεια (όπως επιμένουν κάποιοι). Υπάρχουν καταπιεσμένες επιθυμίες, ματοβαμμένες ονειροπολήσεις, τσαλακωμένες αξιοπρέπειες, οργή. Κι όλα αυτά καλά κρυμμένα μέσα στην αλλοτριωμένη πραγματικότητα του 24ώρου. Ο Δεκέμβρης ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη πάνω σε αυτό. Οι παρακαταθήκες που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη, πιστεύω ότι είναι νωρίς ακόμη να ανιχνευθούν ή να ξεδιπλωθούν. Πέρα από τη διάχυση του απελευθερωτικού προτάγματος (με δεκάδες μεταδεκεμβριανούς χώρους και εγχειρήματα να ριζώνουν σε κάθε σημείο της ελλάδας), νομίζω υπάρχει και ένα κομμάτι ριζοσπαστικοποιημένης κοινωνικής μνήμης γεμάτης βιώματα και επιθυμίες που δεν έχουν ακόμη ξεδιπλωθεί.
Κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις κάτι. Στον δρόμο για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση δεν υπάρχουν άνθρωποι με χρέος αλλά κολασμένες ψυχές με επιθυμίες.
Και εγωιστικά να το δεις πιστεύω πως αξίζει να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι . Αυτά που είπες είναι πολύ σοβαρά , πράγματα που μπορώ μόνο να ισχυριστώ πως καταλαβαίνω , είμαι πολύ νέος ακόμα για να τα έχω νοιώσει . Θεωρώ πάντως πως ,ακόμα και αν δεν είναι ο σκοπός σου η κοινωνία καθ αυτή αλλά ο εαυτός σου , ο μόνος τρόπος να διασφαλίσεις τα δικαιώματά σου και να διεκδικήσεις περισσότερα είναι ο μαζικός . Όποτε αμφισβητούνται κεκτημένα ή γίνεται προσπάθεια υποβάθμισής τους πάντοτε γίνεται από άτομα σε θέση ισχύος σε σχέση με εσένα . Αν δεν ίσχυε αυτό δεν θα υπήρχε και κάποιο πρόβλημα , θα ήμασταν όλοι ισοδύναμοι και ισάξιοι , όλα ωραία . Μόνο που δυστυχώς δεν είναι έτσι η κατάσταση και αυτό μπορεί να το αναγνωρίσει ο καθένας , ασχέτως πως το αξιολογεί . Εσύ , ως μονάδα , πως θα τον αντιμετωπίσεις ; Όπως είπαμε είναι σε θέση ισχύος , άρα δεν μπορείς με κάποιο τρόπο να τον απειλήσεις ενώ αυτός έχει , μεγαλύτερη ή μικρότερη , εξουσία πάνω σου . Άρα κάθε τέτοια κίνηση θα είναι αυτοκαταστροφική , είτε πρόκειται για απόλυση , είτε πρόκειται για πρόστιμο , είτε πρόκειται για οποιοδήποτε είδους ποινής , το αποτέλεσμα θα είναι πως θα βγεις ηττημένος και λαβωμένος . Στην περίπτωση όμως που είστε περισσότεροι η κατάσταση αλλάζει ριζικά . Συνεχίζει να είναι σε θέση ισχύος απέναντι στον καθένα , όσο όμως είναι ενωμένοι σαν ένα άτομο η ισχύεις αυτή αρχίζει να εξασθενεί και εύκολα μπορούν να ανατραπούν οι σχέσεις αυτές . Εννοείται πως λέω τετριμμένα πράγματα και πως δεν ανακάλυψα την Αμερική , σίγουρα δεν περίμενες εμένα και τον κάθε εμένα για να τα ακούσεις αυτά . Προσπαθώ όμως να αποτυπώσω τον συλλογισμό μου και για αυτό τον λόγο έκανα την εισαγωγή .Θεωρώ δηλαδή πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως η διεκδίκηση αυτή καθ αυτή μπορεί να γίνει μόνο σε ομαδικό επίπεδο και όχι σε ατομικό . Εδώ έγκειται και ο προβληματισμός σου αν κατάλαβα καλά , για πιο λόγω να τραβάς εσύ και μερικοί όλο τον αγώνα όταν αφορά όλους και οι υπόλοιποι , όχι μόνο δεν σας βοηθάνε , αλλά είναι και σε αρκετές περιπτώσεις εχθρικοί μαζί σας (συγχώρεσε με άμα το παρουσιάζω υπερβολικά εγωιστικό , δεν το αντιμετωπίζω ως τέτοιο) . Λογικό αυτό που λες γιατί , κακά τα ψέματα , εκτός από την κοινωνία και το δίκιο πρέπει να κοιτάμε και την δική μας επιβίωση , δεν χρειάζεται να γινόμαστε μάρτυρες χωρίς λόγο . Άμα όμως παραιτηθείς από τον αγώνα ως ομάδα θα πέσεις στην μονάδα , με τις γνωστές συνέπειες και τους επώδυνους συμβιβασμούς . Εδώ όμως έχουμε μάλλον μια διαφορετική αντίληψη περί του κοινωνικού αγώνα , για το ποιόν υπερασπιζόμαστε δηλαδή . Εγώ όταν κάνω κάτι τέτοιο δεν έχω στο μυαλό μου όλους . Δεν έχω στο μυαλό μου τους παρτάκιδες , δεν έχω στο μυαλό μου τους βολεμένους , δεν έχω στο μυαλό μου τα φαστιστάκια , υπάρχουν διάφοροι που δεν έχω στο μυαλό μου . Όταν κατεβαίνω σε μια πορεία για το ασφαλιστικό το κάνω για μένα και για τα άτομα σαν εμένα ,για άτομα που αντιστέκονται , για κόσμο που ξέρω , για την οικογένειά μου , για όλους όσους νοιάζομαι για αυτούς και δεν θέλω να δουλεύουν μέχρι τα γεράματά τους και να μην έχουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο της ζωή τους . Τους υπόλοιπους τους έχω χεσμένους ! Την ώρα εκείνη αυτή είναι η αλήθεια , δεν με νοιάζουν καθόλου τι θα κάνουν . Άρα το φορτίο για μένα δεν είναι τόσο βαρύ γιατί δεν περιλαμβάνει όλη την κοινωνία . Αυτά όμως που είπα δεν με οδηγούν ούτε στον σεκταρισμό , ούτε στον ακραίο ελιτισμό . Στην περίπτωση που κερδίσουμε σε κάποιο αγώνα δεν θα εξαιρεθούν οι υπόλοιποι . Δεν θα πούμε «αυτά θα ισχύουν για εμάς , αυτά για τους υπόλοιπους» . Επειδή αυτά που κερδίσαμε δεν τα κερδίσαμε μόνο για εμάς και αλλά και για τους επόμενους από εμάς , και για αυτούς που θα ήθελαν να αγωνιστούν μαζί μας αλλά δεν μπόρεσαν . Γιατί κάποιος που σήμερα αγωνίζεται , αύριο μπορεί για αντικειμενικούς και πρακτικούς λόγους να μην μπορεί . Ανάμεσα σε αυτούς που θα ωφεληθούν μπορεί να είναι και αυτοί που δεν τους θεωρούσα φίλους , ακόμα και μερικοί που θεωρώ εχθρούς . Καλώς , δεν με πειράζει . Το να προσφέρω κάτι σε αυτούς που πολεμούσα μαζί τους ή για αυτούς είναι πιο σημαντικό από το να με απασχολεί γιατί οι άλλοι που κάθονταν απολαμβάνουν τους καρπούς του (και) δικού μου αγώνα . Ο τύπος που έλεγε πως ή να πληρώνεις εισιτήριο ή να πάρεις αμάξι είναι πολέμιος όσων προσπαθούν να δίνουν το εισιτήριο που δεν χρειάζονται πλέον σε κάποιον άλλο . Στα τέτοια μας αυτός . Το ότι μπορεί να του δώσω εγώ εισιτήριο και να με βρίσει ή να το εκμεταλλευτεί σαν καλός ατομικιστής που είναι γιατί πρέπει να απασχολεί εμένα και να με εμποδίζει να το δίνω στο κόσμο ; Ο επόμενος μπορεί να το εκτιμήσει όπως θα το εκτιμούσες και συ . Σε μια κάποια κίνηση για μείωση της βενζίνης πρέπει να σκεφτόμαστε πως έχει και αυτός αυτοκίνητο και να μας φρενάρει κάτι τέτοιο ; Λες πως είναι η πλειοψηφία . Σε κάποια θέματα είναι πράγματι η πλειοψηφία , σε πολλά άλλα είναι ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου. Να πάνε στο κόρακα ! Άμα τους αρέσει αυτούς να τους πατάνε εμένα δεν μου αρέσει και δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω ολοκληρωτικά . Άμα νιώσουν καλά τις συνέπειες μπορεί να αλλάξουν μυαλά , μπορεί και όχι . Τους θέλω μαζί μου και δίπλα μου γιατί έτσι είμαστε ποιο ισχυροί ,αν αυτοί δεν θέλουν μπορούν να αποτραβηχτούν και να τα υπομένουν όλα . Δικό τους θέμα είναι άμα θα με ακολουθήσουν ή όχι , όχι δικό μου . Το κάλεσμα τους το στέλνουμε , αυτοί πρέπει να το δεχτούν . Όσο μπορώ να βρω όμως κόσμο που μπορώ να βασιστούμε μεταξύ μας για κάποιους τέτοιους αγώνες , θα συνεχίσω να τους δίνω . Στο κάτω-κάτω , τι έχουμε να χάσουμε ;
Re malaka an den theleis na xtypas eisitirio giati i mana sou den sou enathe stoixeiwdi pragmata, pes tis na sou dwsei leftakia na pareis ena aytokinitaki. Alliws trava me ta podarakia sou, oi elegtes tin douleia tous kanoune re xekwliari tembeli rebele, den kathontai opws esy.
Καλώς τον υπάνθρωπο!
Κανονικά θα έπρεπε να διαγράψουμε το σχόλιό σου ή τουλάχιστον να μην μπω καν στην διαδικασία να σου απαντήσω.
Ώστοσο, αφήνω τη βλακεία σου έκθετη σε δημόσια θέα μιας και αποτελεί σημείο αναφοράς της σκέψης σου και των καταβολών σου.
Η επιλογή του να μην πληρώνουμε εισητήριο (είτε άμεσα μη ακυρώνοντάς το είτε έμμεσα δίνοντάς το σε άλλους) είναι ζήτημα στοιχειώδους αντίστασης και άρνησης να πληρώσουμε αυτούς που, ούτως ή άλλως, λεηλατούν καθημερινά τις ζωές μας. Είναι ζήτημα Αλληλεγγύης.
Αλλά τι σου λέω τώρα; Ο μισανθρωπισμός σου αδυνατεί να κατανοήσει λέξεις και έννοιες όπως η Αλληλεγγύη.
Αντίθετα, η χυδαιότητά σου αρέσκεται στο να δικαιολογεί το αίσχος βαφτίζοντάς το “δουλειά”. Δεν είναι περίεργο που και οι Ναζί, την ίδια δικαιολογία προέβαλαν στην δίκη της Νυρεμβέργης: “Εκτελούσαμε εντολές, κάναμε τη δουλειά μας”.
Εύγε! Οι πνευματικοί σου γονείς (;;) θα ήταν περήφανοι για την αφεντιά σου…
Δυστυχώς για ‘σένα, φρόντισα να μην μείνω στα “στοιχειώδη” πράγματα αυτού του κόσμου…
Δυστυχώς για ‘σένα, ήδη (έχω αρχίσει να) σε λυπάμαι…
Υ.Γ.: Παρ’ όλα αυτά, αφαίρεσα από τo post σου το link. Αν προσπαθείς με κάθε τρόπο να μας επιβεβαιώσεις την χυδαιότητά σου, το έχεις ήδη καταφέρει.
ξέρεις τι σκέφτομαι ώρες ώρες; γιατι να φάω το ξύλο το 2003?γιατι τα δακρυγόνα το 2008? γιατι να χαλάω τα ποδαράκια μου στις πορείες;
Πραγματικά δεν ξέρω κατα πόσο πλέον με ενδιαφέρει η κοινωνία σαν κοινωνία και η αλληλεγγύη για το καλό της κοινωνίας. Μην μου πεις τις γνωστες δικαιολογίες οτι μα και μου, οτι μόνο μέσω της κοινωνίας πάμε μπροστα και εμείες ατομικά κτλ. Όλα αυτά τα έχω σκεφτεί και αλήθεια δεν έχω βγάλει άκρη. Τώρα θα μου πεις οτι έτσι σε θέλουν να παρατάς τους κοινωνικούς αγώνες και να παραιτείσαι. Αλλά πάλι οχι. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Είναι κάτι υπάνθρωποι σαν τον πρώτο που έγραψε το ποστ. Που απλά δεν φτάνει το μυαλό να σκεφτούν. Ναι, έχω πειστεί πως η ευστροφία υπάρχει. Δεν είμαστε όλοι ίσοι σε αυτό, γιατί το καταλογίζω ως ένα ταλέντο. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κοινή βάση για να ξεκινήσω με όλους τους υπόλοιπους, που απλά θα είναι εμπόδια σε ένα καλύτερο αύριο, κυρίως για μένα, γιατί στην τελική να κάτσω να χαλάσω το σώμα μου, και να χαλαστώ σαν άνθρωπος γι΄αυτούς;
Και εδώ κάπου γενιέται ο ελιτισμός. Σωστό ή λάθος; Ακόμα και αυτό το ψάχνω. Δεν είμαι όμως πλέον να ξαναπροσπαθήσω για ανθρώπους που δεν κάνουν πια τον κόπο να με/μας καταλάβουν. Ποιά αλληλεγγύη, ποιούς κοινωνικούς αγώνες; Όταν τα γουρούνια γυρνάνε και σου μουγκρίζουν, χωρίς να κατανοεί το μικρό τους το μυαλό οτι αυτό που ζητάς εσύ, θα το γευτούν και αυτά. Ίσως ήρθε και η ώρα της εκμετάλευσής τους σιγά σιγά. Άλλωστε ο μαλακάκος απο πάνω (ο πρώτος που λέει να πληρώσεις ή να πάρεις αμάξι), τώρα που πληρώνει την βενζίνη 1.5Ε και το εισιτήρι 1Ε δεν έχει πρόβλημα;
Καταλαβαίνεις για τι άτομα μιλάω. Αν δεν ήταν η πλειοψηφεία θα το συζητούσαμε. Όμως είναι…
Ξέρω θαμου πεις φταίει η μόρφωση (που δεν πήραν), η οικογένεια που μεγάλωσαν κλπ κλπ. Δικό τους πρόβλημα όμως. Εσύ, εγώ και αρκετοί ακόμα, γιατί δεν σκεφτόμαστε έτσι; Και επίσης σκέφτομαι πως πλέον δεν είναι και υποχρέωσή μου η “αφύπνησή τους”. Αυτοί στη μιζερια τους, εγω στην δική μου…
Σορυ για το μεγάλο ποστ…
θα ήθελα την γνώμη σου πάνω σε αυτά.
Επ’ αφορμή ενός, ανοίγεις ένα πλήθος ζητημάτων, τα οποία δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να διερευνηθούν και να συζητηθούν μέσα στη φόρμα των σχόλιων ενός μπλογκ. Ωστόσο, επειδή είναι ένα στοίχημα η επικοινωνία και ο τρόπος με τον οποίο αυτή γίνεται εφικτή (ακόμη και στο διαδίκτυο) θα επιχειρήσω να απαντήσω στα ζητήματα που έχουν ανοίξει (χωρίς τα όσα πω να εκφράζουν απαραίτητα το σύνολο της κατάληψης)…
Άποψή μου είναι ότι ο συλλογισμός σου περιέχει ένα πολύ σοβαρό λάθος. Και αυτό είναι το ότι δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του το μέγεθος της αλλοτρίωσης και τις επιθετικότητας που έχει δεχθεί μέσα στα χρόνια ο κοινωνικός ιστός από την Κυριαρχία. Αν ορίσουμε τον καπιταλισμό ως ένα σύνολο σχέσεων τότε σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για την κοινωνία διχώς να λαμβάνουμε υπόψη τις σχέσεις αυτές, τον τρόπο με τον οποίο έχουν επιβληθεί, διαμεσολαβηθεί και αποτελέσει αυτό που λέμε κοινωνική πραγματικότητα. Αν μιλάμε, λοιπόν, για καταστροφή αυτού του κόσμου, μιλάμε ακριβώς για την καταστροφή και το ξερίζωμα αυτών των σχέσεων. Όσα ντουβάρια κι αν γκρεμιστούν, αν δεν φροντίσεις να έχεις ξεριζώσει τις σχέσεις που θα τα ξαναχτίσουν, αντικαθιστώντας τες με άλλες, με την δική σου πρόταση για τον κόσμο, το παιχνίδι είναι εξ αρχής χαμένο.
Δεν δέχομαι ούτε επιζητώ τον τίτλο ενός ήρωα που πράττει για «το καλό της κοινωνίας» (όπως λες) δίχως αυτήν. Αφενός γιατί δεν πιστεύω ότι η κοινωνία είναι ένα συμπαγές σύνολο με κοινά συμφέροντα και αφετέρου γιατί η αντίληψή μου για τον κόσμο βρίσκεται σε μόνιμη ρήξη με την λογική των ηρώων, των φόρων τιμής, των μαρτύρων… Θεωρώ ότι οι απελευθερωτικοί αγώνες δεν μπορούν παρά να βρίσκονται σε μια διαρκή διαλεκτική σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα. Ο ρόλος των χειραφετημένων ανθρώπων μέσα σε αυτήν είναι να την τροφοδοτούν συνεχώς με περιεχόμενα και προτάσεις.
Η Αλληλεγγύη είναι μια σχέση και όχι φιλανθρωπία όπως εμφανίζεται στις ευαισθητοποιημένες κινήσεις της εκκλησίας και των ΜΚΟ. Διεκδικεί διαρκώς τον χώρο της μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις και τις κοινωνικές διεργασίες. Δεν είναι αυτονόητη. Αναζητά περιεχόμενα. Με την έννοια αυτή δεν είσαι αλληλέγγυος σε πρόσωπα αλλά σε καταστάσεις που ανιχνεύονται στην αμείλικτη επιθετικότητα της Εξουσίας απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Ο ίδιος ο Δεκέμβρης (τον οποίον χρησιμοποιείς υποστηρικτικά προς τον συλλογισμό σου) διέψευσε κάθε ελιτίστικη λογική κι αυτό γιατί στον δρόμο, δίπλα σε εμάς, τρώγαν δακρυγόνα και άνθρωποι οι οποίοι μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή θεωρούνταν «κοιμισμένη μάζα», «ανθρωπάκια», «υποταγμένοι». Όμως, μέσα στο 24ωρο ενός ανθρώπου δεν υπάρχει μόνο μια αλήθεια (όπως επιμένουν κάποιοι). Υπάρχουν καταπιεσμένες επιθυμίες, ματοβαμμένες ονειροπολήσεις, τσαλακωμένες αξιοπρέπειες, οργή. Κι όλα αυτά καλά κρυμμένα μέσα στην αλλοτριωμένη πραγματικότητα του 24ώρου. Ο Δεκέμβρης ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη πάνω σε αυτό. Οι παρακαταθήκες που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη, πιστεύω ότι είναι νωρίς ακόμη να ανιχνευθούν ή να ξεδιπλωθούν. Πέρα από τη διάχυση του απελευθερωτικού προτάγματος (με δεκάδες μεταδεκεμβριανούς χώρους και εγχειρήματα να ριζώνουν σε κάθε σημείο της ελλάδας), νομίζω υπάρχει και ένα κομμάτι ριζοσπαστικοποιημένης κοινωνικής μνήμης γεμάτης βιώματα και επιθυμίες που δεν έχουν ακόμη ξεδιπλωθεί.
Κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις κάτι. Στον δρόμο για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση δεν υπάρχουν άνθρωποι με χρέος αλλά κολασμένες ψυχές με επιθυμίες.
Συντροφικά…
Και εγωιστικά να το δεις πιστεύω πως αξίζει να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι . Αυτά που είπες είναι πολύ σοβαρά , πράγματα που μπορώ μόνο να ισχυριστώ πως καταλαβαίνω , είμαι πολύ νέος ακόμα για να τα έχω νοιώσει . Θεωρώ πάντως πως ,ακόμα και αν δεν είναι ο σκοπός σου η κοινωνία καθ αυτή αλλά ο εαυτός σου , ο μόνος τρόπος να διασφαλίσεις τα δικαιώματά σου και να διεκδικήσεις περισσότερα είναι ο μαζικός .
Όποτε αμφισβητούνται κεκτημένα ή γίνεται προσπάθεια υποβάθμισής τους πάντοτε γίνεται από άτομα σε θέση ισχύος σε σχέση με εσένα . Αν δεν ίσχυε αυτό δεν θα υπήρχε και κάποιο πρόβλημα , θα ήμασταν όλοι ισοδύναμοι και ισάξιοι , όλα ωραία . Μόνο που δυστυχώς δεν είναι έτσι η κατάσταση και αυτό μπορεί να το αναγνωρίσει ο καθένας , ασχέτως πως το αξιολογεί . Εσύ , ως μονάδα , πως θα τον αντιμετωπίσεις ; Όπως είπαμε είναι σε θέση ισχύος , άρα δεν μπορείς με κάποιο τρόπο να τον απειλήσεις ενώ αυτός έχει , μεγαλύτερη ή μικρότερη , εξουσία πάνω σου . Άρα κάθε τέτοια κίνηση θα είναι αυτοκαταστροφική , είτε πρόκειται για απόλυση , είτε πρόκειται για πρόστιμο , είτε πρόκειται για οποιοδήποτε είδους ποινής , το αποτέλεσμα θα είναι πως θα βγεις ηττημένος και λαβωμένος . Στην περίπτωση όμως που είστε περισσότεροι η κατάσταση αλλάζει ριζικά . Συνεχίζει να είναι σε θέση ισχύος απέναντι στον καθένα , όσο όμως είναι ενωμένοι σαν ένα άτομο η ισχύεις αυτή αρχίζει να εξασθενεί και εύκολα μπορούν να ανατραπούν οι σχέσεις αυτές .
Εννοείται πως λέω τετριμμένα πράγματα και πως δεν ανακάλυψα την Αμερική , σίγουρα δεν περίμενες εμένα και τον κάθε εμένα για να τα ακούσεις αυτά . Προσπαθώ όμως να αποτυπώσω τον συλλογισμό μου και για αυτό τον λόγο έκανα την εισαγωγή .Θεωρώ δηλαδή πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως η διεκδίκηση αυτή καθ αυτή μπορεί να γίνει μόνο σε ομαδικό επίπεδο και όχι σε ατομικό . Εδώ έγκειται και ο προβληματισμός σου αν κατάλαβα καλά , για πιο λόγω να τραβάς εσύ και μερικοί όλο τον αγώνα όταν αφορά όλους και οι υπόλοιποι , όχι μόνο δεν σας βοηθάνε , αλλά είναι και σε αρκετές περιπτώσεις εχθρικοί μαζί σας (συγχώρεσε με άμα το παρουσιάζω υπερβολικά εγωιστικό , δεν το αντιμετωπίζω ως τέτοιο) . Λογικό αυτό που λες γιατί , κακά τα ψέματα , εκτός από την κοινωνία και το δίκιο πρέπει να κοιτάμε και την δική μας επιβίωση , δεν χρειάζεται να γινόμαστε μάρτυρες χωρίς λόγο . Άμα όμως παραιτηθείς από τον αγώνα ως ομάδα θα πέσεις στην μονάδα , με τις γνωστές συνέπειες και τους επώδυνους συμβιβασμούς . Εδώ όμως έχουμε μάλλον μια διαφορετική αντίληψη περί του κοινωνικού αγώνα , για το ποιόν υπερασπιζόμαστε δηλαδή .
Εγώ όταν κάνω κάτι τέτοιο δεν έχω στο μυαλό μου όλους . Δεν έχω στο μυαλό μου τους παρτάκιδες , δεν έχω στο μυαλό μου τους βολεμένους , δεν έχω στο μυαλό μου τα φαστιστάκια , υπάρχουν διάφοροι που δεν έχω στο μυαλό μου . Όταν κατεβαίνω σε μια πορεία για το ασφαλιστικό το κάνω για μένα και για τα άτομα σαν εμένα ,για άτομα που αντιστέκονται , για κόσμο που ξέρω , για την οικογένειά μου , για όλους όσους νοιάζομαι για αυτούς και δεν θέλω να δουλεύουν μέχρι τα γεράματά τους και να μην έχουν αρκετά λεφτά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο της ζωή τους . Τους υπόλοιπους τους έχω χεσμένους ! Την ώρα εκείνη αυτή είναι η αλήθεια , δεν με νοιάζουν καθόλου τι θα κάνουν . Άρα το φορτίο για μένα δεν είναι τόσο βαρύ γιατί δεν περιλαμβάνει όλη την κοινωνία .
Αυτά όμως που είπα δεν με οδηγούν ούτε στον σεκταρισμό , ούτε στον ακραίο ελιτισμό . Στην περίπτωση που κερδίσουμε σε κάποιο αγώνα δεν θα εξαιρεθούν οι υπόλοιποι . Δεν θα πούμε «αυτά θα ισχύουν για εμάς , αυτά για τους υπόλοιπους» . Επειδή αυτά που κερδίσαμε δεν τα κερδίσαμε μόνο για εμάς και αλλά και για τους επόμενους από εμάς , και για αυτούς που θα ήθελαν να αγωνιστούν μαζί μας αλλά δεν μπόρεσαν . Γιατί κάποιος που σήμερα αγωνίζεται , αύριο μπορεί για αντικειμενικούς και πρακτικούς λόγους να μην μπορεί . Ανάμεσα σε αυτούς που θα ωφεληθούν μπορεί να είναι και αυτοί που δεν τους θεωρούσα φίλους , ακόμα και μερικοί που θεωρώ εχθρούς . Καλώς , δεν με πειράζει . Το να προσφέρω κάτι σε αυτούς που πολεμούσα μαζί τους ή για αυτούς είναι πιο σημαντικό από το να με απασχολεί γιατί οι άλλοι που κάθονταν απολαμβάνουν τους καρπούς του (και) δικού μου αγώνα .
Ο τύπος που έλεγε πως ή να πληρώνεις εισιτήριο ή να πάρεις αμάξι είναι πολέμιος όσων προσπαθούν να δίνουν το εισιτήριο που δεν χρειάζονται πλέον σε κάποιον άλλο . Στα τέτοια μας αυτός . Το ότι μπορεί να του δώσω εγώ εισιτήριο και να με βρίσει ή να το εκμεταλλευτεί σαν καλός ατομικιστής που είναι γιατί πρέπει να απασχολεί εμένα και να με εμποδίζει να το δίνω στο κόσμο ; Ο επόμενος μπορεί να το εκτιμήσει όπως θα το εκτιμούσες και συ . Σε μια κάποια κίνηση για μείωση της βενζίνης πρέπει να σκεφτόμαστε πως έχει και αυτός αυτοκίνητο και να μας φρενάρει κάτι τέτοιο ;
Λες πως είναι η πλειοψηφία . Σε κάποια θέματα είναι πράγματι η πλειοψηφία , σε πολλά άλλα είναι ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου. Να πάνε στο κόρακα ! Άμα τους αρέσει αυτούς να τους πατάνε εμένα δεν μου αρέσει και δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω ολοκληρωτικά . Άμα νιώσουν καλά τις συνέπειες μπορεί να αλλάξουν μυαλά , μπορεί και όχι . Τους θέλω μαζί μου και δίπλα μου γιατί έτσι είμαστε ποιο ισχυροί ,αν αυτοί δεν θέλουν μπορούν να αποτραβηχτούν και να τα υπομένουν όλα . Δικό τους θέμα είναι άμα θα με ακολουθήσουν ή όχι , όχι δικό μου . Το κάλεσμα τους το στέλνουμε , αυτοί πρέπει να το δεχτούν . Όσο μπορώ να βρω όμως κόσμο που μπορώ να βασιστούμε μεταξύ μας για κάποιους τέτοιους αγώνες , θα συνεχίσω να τους δίνω . Στο κάτω-κάτω , τι έχουμε να χάσουμε ;
Ελπίζω να μην σε κούρασα πολύ με το κατεβατό
poia einai h “synomwsia twn iswn” …???
eyxaristw
αφού ειναι υπογραφή,προφανώς είναι αυτοί/ές που βγάλαν το αυτοκόλλητο και επέλεξαν αυτήν ονομασία