1984: Η Θάτσερ επανεκλέγεται και εφαρμόζει πιστά τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Αποφασίζει να κλείσει τα περισσότερα ανθρακορυχεία αδιαφορώντας παντελώς για τους εργαζόμενους. Με μότο “έτσι πρέπει να γίνει και θα γίνει” στις 15 Μαρτίου 1984 κλείνει από τα 170 ορυχεία τα 140. Οι ανθρακωρύχοι βρίσκονται σε διαρκή απεργία σε συνθήκες εξαθλίωσης, πείνας μέσα σε άσχημες καιρικές συνθήκες με την κυβέρνηση να κορυφώνει τον πόλεμο εναντίον τους με βίαιη καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, κόψιμο ηλεκτροδότησης μέσα στο καταχείμωνο και φυσικά με λοιδορία της απεργίας, χαρακτηριστικά που περιγράφουν πιστά τη θατσερική διακυβέρνηση έτσι και αλλιώς. Οι απεργοί ζητούν την ανάκληση του προγράμματος διακοπής λειτουργίας των ανθρακωρυχείων. Η Θάτσερ εμμένει στη θέση της και συνεχίζει να κλείνει το ένα ανθρακωρυχείο μετά το άλλο. Η βίαιη αστυνομική καταστολή συνεχίζεται και στις 15 Ιουλίου 1984 δολοφονείται και ένας απεργός από τις δυνάμεις καταστολής. Η Θάτσερ με την κυβέρνηση της απαντά στην επίμονη απεργία των ανθρακωρύχων με δικαστικές διώξεις και έτσι το πρόβλημα επιβίωσης των απεργών κορυφώνεται. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εκδηλώνεται μαζική αλληλεγγύη στους απεργούς και από άλλους κλάδους όπως οι λιμενεργάτες και σιδηροδρομικοί. Η απεργία θα λήξει ένα χρόνο μετά το Μάρτιο του 1985 χωρίς να δικαιωθούν τα αιτήματα των απεργών, αφήνοντας όμως μια ιστορική παρακαταθήκη στη μεταπολεμική Αγγλία.
1984: Η ομοφυλοφιλία θεωρείται αρρώστια. Η συντηρητική Αγγλία γκετοποιεί και αντιμετωπίζει τους ομοφυλόφιλους σαν αρρωστημένα παράσιτα. Η προπαγάνδα με την οποία πολεμήθηκαν οι ομοφυλόφιλοι τη δεκαετία του 80 καλά κρατεί και στη Βρετανία. Οι ομοφυλόφιλοι ευθύνονται για τον ιό του Aids, αυτοί ευθύνονται για τη ραγδαία εξάπλωση του, οι παρελάσεις υπερηφάνειας χαρακτηρίζονται από επιθέσεις χριστιανών και φασιστών, τα λιγοστά κέντρα αγώνα των ομοφυλόφιλων δέχονται συνεχώς επιθέσεις και η συντηρητική κοινωνία οχυρώνεται πίσω από τη Θατσερική συντηρητική διακυβέρνηση που από τη μία “προσπαθούσε” να κατοχυρώσει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων από την άλλη άφηνε χώρο να εκδηλωθούν μια σειρά από σεξιστικές και φασιστικές επιθέσεις εναντίον της ομοφυλοφιλικής κοινότητας που προσπαθούσε να οργανώσει τον αγώνα της.
Μάρτιος 1984: Μια μικρή ομάδα ομοφυλόφιλων θα είναι από τις πρώτες που θα σταθούν στο πλευρό των ανθρακωρύχων και συγκεκριμένα σε ένα απομακρυσμένο χωρίο στην Ουαλία. Θα έρθουν σε επαφή με τους απεργούς εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους με διάφορους τρόπους. Θα βρεθούν μαζί στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων, της αστυνομικής καταστολής, θα βρεθούν δίπλα τους στις στιγμές της εξαθλίωσης και θα βοηθήσουν με διάφορους τρόπους. Τα πράγματα όμως δεν ήταν απλά. Δόθηκε πολύς αγώνας μιας και οι απεργοί έπρεπε να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις τους, να αναδιαμορφώσουν και αυτοί την άποψη τους για τους ομοφυλόφιλους. Η ταινία φωτίζει ακριβώς εκείνη την ιστορική στιγμή. Τη στιγμή που “δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι” θα έρθουν σε επαφή ακριβώς πάνω στην κρίσιμη στιγμή του αγώνα. Τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίησηση στη μεταπολεμική Αγγλία. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Όλα πρέπει να αλλάξουν γρήγορα…Αυτό είναι το Pride!!!!!
Δείτε το trailer
Leave a Reply