Category: Free Project

Δεν ξέρω πια αν φτάνουν οι λέξεις για να αποτινάξουν την εσχατιά των συνειδήσεών μας Δεν ξέρω πια αν φτάνουν οι άναρθρες κραυγές για το ξύπνημα των σκέψεων. Οι οργανωτές της ανίας έδωσαν το σάλπισμα για την ανέγερση των αγαλμάτων και ο κόσμος απέκτησε είδωλα και πέτρινα σώματα. Ο καθένας απέκτησε την βρωμερή πατρίδα του…

Η χώρα μας με τους λαθρομετανάστες έχει δεχθεί μια άοπλη εισβολή, τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς σε προεκλογική του ομιλία. Και κάτι θυμήθηκα τώρα. Στα 10 μου χρόνια φιλοξενούσαμε για μία εβδομάδα περίπου, στο απομονωμένο δωμάτιο του σπιτιού, έναν Αλβανό πιτσιρικά, που έφτασε κατά τύχη εδώ από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Δε θυμάμαι ούτε το όνομα του…

συνθέτως καμία διάθεση για συντακτικό μακάρι να υπήρχαν μόνο πλασματικές λέξεις έτσι για να σπάνε οι μύτες των άθλιων οριστών της καθημερινότητας σε ατέλειωτους ποιητικούς τσαμπουκάδες και μυρωδιές και χρώματα –έστω– σε μια βρωμόπολη που τσακίζει τις ερωτικές σχέσεις τις ξεφτιλίζει όταν κι οι δυο ξεχνιούνται –alert– πρέπει να βρίσκεσαι σε συνεχές alert αδιάκοπη παράνοια…

Φωτογραφία έξω από την κατάληψη. Ο διάλογος που διαδραματίστηκε μεταξύ των υπερήλικων αναγνωστών της αφίσας είναι αυθεντικός: – Ο Δήμος την έβαλε; – Οχι, τα παιδιά απο δίπλα. – Τα αναρχικά; – Ναι. – Ε, τα διαόλια!