Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα 32 συντρόφια που διώκονται για την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στις 19/7
https://athens.indymedia.org/event/95806/
Το Σάββατο 26/10 στις 21:00 θα πραγματοποιηθεί μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα 32 διωκόμενα συντρόφια για την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στις 19/7. Το μπαρ θα γίνει στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης Υπόστεγο (25ης Μαρτίου 38).
Περισσότερα λόγια για την υπόθεση:
Την Παρασκευή 19/7/2024, είχε καλεστεί πανελλαδική μέρα δράσης υπεράσπισης των καταλήψεων. Στην Αθήνα εκείνη την ημέρα πραγματοποιήθηκε κεντρική πορεία, με αφετηρία την πλ. Βικτωρίας, διοργανωμένη από καταλήψεις, στέκια και συλλογικότητες. Ήδη από την προσυγκέντρωση υπήρχε πληθώρα ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων πέριξ της πλατείας. Η πορεία ξεκίνησε περικυκλωμένη από μπάτσους, με προκλητική συμπεριφορά. Δεν είχε περάσει πολύ ώρα, όταν στη γωνία Αχαρνών και Δεριγνύ τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στον κόσμο με τον πλέον χαρακτηριστικό τους τρόπο: χρήση χημικών, κρότου λάμψης και ξύλο. Ακολούθησε κυνηγητό στα γύρω στενά, ενώ ΜΑΤ και ΔΡΑΣΗ χτυπούσαν ανελλιπώς οποιαδήποτε προσπάθεια ανασυγκρότησης του σώματος της πορείας. Ο απολογισμός ήταν 38 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 32 μετατράπηκαν σε συλλήψεις (δύο εξ αυτών μέλη της συνέλευσής μας). Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν τα συντρόφια είναι: απόπειρα σωματικής βλάβης, οπλοκατοχή/οπλοχρησία, βία κατά υπαλλήλων, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και απείθεια. Ακολούθησε κράτηση στη ΓΑΔΑ και στο Α.Τ. Μαραθώνα για 3 μέρες, μέχρι και τη Δευτέρα οπού αφέθηκαν.
Η οργάνωση πανελλαδικής μέρας δράσεων υπεράσπισης των καταλήψεων και η πορεία που ακολούθησε στην Αθήνα, ήταν μία απάντηση στις συνεχείς επιθέσεις που δέχονται οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και οι καταλήψεις. Λίγα μόνο παραδείγματα είναι: η πέμπτη εκκένωση και κατεδάφιση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου, η δεύτερη εκκένωση του Κοινωνικού Κέντρου Ζιζάνια, η πέμπτη εκκένωση του Αναρχικού Στεκιού Utopia A.D στην Κομοτηνή και πολύ πρόσφατα, η εκκένωση του Παπουτσάδικου στο Χαϊδάρι και οι δύο απανωτές εκκενώσεις της Libertatia στη Θεσσαλονίκη. Αλλά γιατί θεωρούμε τόσο σημαντικές τις καταλήψεις; Οι καταλήψεις και γενικά οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, δρουν σαν ορμητήριο των πολιτικών μας προταγμάτων, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, τον φασισμό, την κρατική βαρβαρότητα, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις έμφυλες καταπιέσεις. Κόντρα στον θεσμό της ιδιοκτησίας, στις καταλήψεις διαμορφώνονται και δοκιμάζονται στην πράξη η αυτοοργάνωση, η αντιιεραρχία, η αντιεμπορευματικότητα και οι αδιαμεσολάβητες σχέσεις και αποτελούν ανάσες ελευθερίας μέσα στον αποπνικτικό αστικό ιστό. Μέσα σε αυτές πραγματοποιούνται πολιτικές εκδηλώσεις, συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, δραστηριοποιούνται καλλιτεχνικές ομάδες και άλλα πολλά, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν ως στέγη για άτομα που είτε το έχουν ανάγκη, είτε το κάνουν ως μια ευρύτερη πολιτική επιλογή. Για όλους τους παραπάνω λόγους – και πολλούς ακόμα – αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως εικόνα από το μέλλον που θα θέλαμε, ένα μέλλον χωρίς αφεντικά και κράτη. Για αυτό και βρίσκονται στο στόχαστρο των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, όπως και κάθε κίνηση αλληλεγγύης και εγχείρημα προάσπισής τους.
Η γενικευμένη καταστολή είναι η στρατηγική του κράτους σε μια πολεμική περίοδο θανάτου, εξαθλίωσης και κατατρεγμών στο εξωτερικό και άγριας εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης από το αυξημένο κόστος διαβίωσης, στο εσωτερικό που χαρακτηρίζεται από κοινωνική απογοήτευση και μιζέρια. Τους αγώνες που διεκδικούν και αμφισβητούν τα κυρίαρχα αφηγήματα, το κράτος επιχειρεί να τους φιμώσει και να τους απονομιμοποιήσει κοινωνικά. Προσφάτως, σε πανεπιστήμια (εισβολή μπάτσων στο ΑΠΘ μετά από παρέμβαση στον πρύτανη, όργιο καταστολής στο Κάτω Πολυτεχνείο στη βραδιά του ερευνητή) και στον δρόμο (συνεχείς επιθέσεις σε πορείες, βλ. πορεία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη ένα χρόνο μετά την έναρξη της γενοκτονίας) η μπατσοκρατία, η βία, οι συλλήψεις και οι διώξεις γίναν κανονικότητα αξιοποιώντας τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα και στον κώδικα ποινικής δικονομίας, που μεταφράζονται σε δυσανάλογα αυστηρές ποινές και συνολικά σε ένα πιο αυταρχικό δικαστικό σύστημα. Η καταστολή είναι κομμάτι της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας των δολοφονιών σε σύνορα και Α.Τ., των πογκρόμ και της καθημερινής βίας που βιώνουν τα πιο περιθωριοποιημένα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια της τάξης μας (Ρομά, μετανάστ(ρι)ες, τοξικοεξαρτημένα κ.α.) από τα σώματα ασφαλείας και το σοφρωνιστικό σύστημα. Το κράτος μην έχοντας να υποσχεθεί τίποτα πλέον, εφαρμόζει τις πολιτικές υποτίμησης και εξόντωσης με ραγδαιότητα.
Σε πείσμα των καιρών και παρά τις δυσμενείς συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε καθημερινά, θεωρούμε μονόδρομο το δυνάμωμα των συλλογικών αγώνων, με οριζόντιο χαρακτήρα που δημιουργούν ρήγματα και απειλές για την κυριαρχία και συμβάλλουν στην ικανοποίηση των αναγκών μας. Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η παρουσία μας στον δρόμο και εν γένει στον δημόσιο χώρο. Μόνο έτσι μπορούμε να αναδείξουμε ό,τι θέλουν να μείνει στην αφάνεια και να ταράξουμε τα νερά της “εύρυθμης” καθημερινότητας που αφήνει χώρο μόνο για εργασία και κατανάλωση. Αναπόσπαστο κομμάτι των συλλογικών μας αντιστάσεων και ισχυρό όπλο ενάντια στις διώξεις που βιώνουμε, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη που αποτελεί ανάχωμα στον φόβο και την ηττοπάθεια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, το μόνο που έχουμε είναι ο ένας την άλλη. Όλοι/ες/α στα δικαστήρια της Ευελπίδων, την Πέμπτη 7/11/2024.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 32 ΔΙΩΚΩΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
Μολόχα – Συνέλευση για Αυτοοργάνωση, Αντίσταση, Αλληλεγγύη στα Νότια
Leave a Reply