Ονομάζομαι Léa Courtois Dakpa και είμαι 1 από τους 9 διεθνείς Ευρωπαίους κρατούμενους/ες που βρισκόμαστε σήμερα υπό απέλαση στο κέντρο κράτησης Αμυγδαλέζας, μετά την παράνομη απαγωγή μας από την ελληνική αστυνομία κατά τη διάρκεια πολιτικής δράσης για την Παλαιστίνη. Αυτή η δράση ήταν μέρος του παγκόσμιου φοιτητικού κινήματος που απαιτούσε από ταπανεπιστήμια να αποσυρθούν από τη συνεργασία με τη σιωνιστική οντότητα και να τερματίσουν την παλαιστινιακή γενοκτονία και κατοχή.
Κρατηθήκαμε την Τετάρτη 15 Μαΐου -που είναι η Ημέρα της Νάκμπα- και κρατηθήκαμε για μια εβδομάδα χωρίς να έχουμε ποινικές καταδίκες. Πρόκειται σαφώς για μια πράξη αντιποίνων από το ελληνικό κράτος για να φιμώσει το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Πράγματι, ο λόγος που δόθηκε για την απέλασή μας είναι ο χαρακτηρισμός μας ως ατόμων που αποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αλλά πώς μπορεί να είναι, όταν δεν έχουμε καν καταδικαστεί, πόσο μάλλον ούτε καν δικαστεί; Ο χαρακτηρισμός ως απειλών για την εθνική ασφάλεια είναι ένα ξεκάθαρο τέχνασμα της ελληνικής φασιστικής κυβέρνησης για να στρέψει την κοινή γνώμη κατά της στήριξης του παλαιστινιακού λαού, όπως έχει καταστεί σαφές από τη δήλωση του Μητσοτάκη την ημέρα της σύλληψής μας, «αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να επαναλάβουν αυτό που έχουν δει σε άλλες χώρες και να καταλάβουν πανεπιστήμια, στήνουν σκηνές και κάνουν χάος, κάνουν μεγάλο λάθος». Είναι λοιπόν σαφές ότι ο χαρακτηρισμός μας ως απειλή πολύ μικρή σχέση έχει με το γεγονός της σύλληψής μας και αντ’αυτού είναι μια πολιτική τακτική που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να μας φιμώσει.
Μεγαλώνοντας ως μαύρη, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αφρική, έχω δει από πρώτο χέρι τα απομεινάρια της αποικιακής καταπίεσης και τον αγώνα για αυτοδιάθεση. Στην Ευρώπη, αντιμετώπισα συστημικό ρατσισμό και κοινωνική περιθωριοποίηση, ενώ στην Αφρική, είδα τις διαρκείς επιπτώσεις της αποικιακής εκμετάλλευσης. Αυτές οι εμπειρίες απηχούν τους αγώνες των Παλαιστινίων υπό σιωνιστική κατοχή, υπογραμμίζοντας τη διασύνδεση των αγώνων μας για δικαιοσύνη. Αυτοί οι αγώνες έχουν βαθιά απήχηση σε μένα και τροφοδοτούν τη δέσμευσή μου στην παγκόσμια δικαιοσύνη.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής μας, γίναμε μάρτυρες πολυάριθμων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι μόνο εναντίον μας, αλλά και εναντίον άλλων κρατουμένων χωρίς έγγραφα που στερούνται νομικής εκπροσώπησης.
Ιατρική αμέλεια:
– Ένα άτομο από την ομάδα μας απαιτεί καθημερινή φαρμακευτική αγωγή, αλλά έπρεπε να αγωνιζόμαστε για πρόσβαση κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να χάνονται δόσεις.
– Το αίτημα ενός άλλου κρατουμένου για ψυχιατρική περίθαλψη απορρίφθηκε, με τα ραντεβού ομολογουμένως να καθυστερούν για μετά την αποφυλάκιση.
– Ο γιατρός του κέντρου κράτησης είναι σπάνιαδιαθέσιμος και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, η ιατρική βοήθεια καθυστερεί επικίνδυνα λόγω της απομόνωσης του κέντρου.
Περιορισμός τροφίμων:
– Τα τρόφιμα των κρατουμένων είναι ελάχιστα βρώσιμα και διατροφικά ανεπαρκή. Βρήκαμε ύποπτα μπλε υπολείμματα στα γεύματά μας, εγείροντας μας ανησυχίες για μόλυνση από φάρμακα.
– Παρά τους κανονισμούς, οι επισκέπτες μας στερήθηκαν τη δυνατότητα να μας φέρουν φαγητό και εξαναγκαστήκαμε να αγοράσουμε από το υπερτιμημένο μίνι μάρκετ του στρατοπέδου, εφοδιασμένο με προϊόντα που υποστηρίζουν το σιωνιστικό καθεστώς.
Χειραγώγηση των δικαιωμάτων στο επισκεπτήριο:
– Το δικαίωμα στο επισκεπτήριο έχει παραβιαστεί κατάφωρα, με περιορισμένη πρόσβαση και χωρίς δυνατότητα ιδιωτικού επισκεπτηρίου.
-Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις οδηγίες που παρέχονται από τις πρεσβείες, οι οποίες εγγυώνται συχνότερες και ιδιωτικές επισκέψεις.
Καταπάτηση του δικαιώματος στην ενημέρωση:
Οι ελληνικές αρχές προσπαθούν συστηματικά να μας αναγκάσουν να υπογράψουμε έγγραφα χωρίς μετάφραση, παραβιάζοντας το δικαίωμά μας να κατανοήσουμε τις συνέπειες.
– Αρχικά, δεν δόθηκαν μεταφράσεις για τις εντολές απέλασής μας, και όταν το έκαναν, οι διερμηνείς ήταν ασφαλήτες, με στόχο να αποσπάσουν πληροφορίες παραπλανητικά.
Ως απάντηση στην άδικη κράτηση μας και σε όλες τις αδικίες, ξεκινώ απεργία πείνας διαρκείας, από σήμερα 24/05/2024, που θα διαρκέσει μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μου και για όσο διάστημα κρατούμαι σε αυτό το στρατόπεδο.
Τα αιτήματά μου είναι τα εξής:
Να τερματίσουμε την παράνομη κράτησή μας και να ακυρώσουμε την απόφαση απέλασης που εκδόθηκε πριν από τη δίκη μας. Επιτρέψτε στους κρατούμενους να λαμβάνουν φαγητό και νερό από εξωτερικούς επισκέπτες. Εξασφάλιση της καθημερινής παρουσίας γιατρού στο κέντρο κράτησης. Εγγύηση ότι οι κρατούμενοι υπό ιατρική περίθαλψη λαμβάνουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακά τους σύμφωνα με τις οδηγίες. Παροχή έγκαιρων ιατρικών ραντεβού για όλους τους κρατούμενους. Σεβαστείτε τα δικαιώματα επίσκεψης των κρατουμένων σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Εξασφάλιση καθημερινής παρουσίας μεταφραστών στα γαλλικά, αγγλικά, αραβικά και φαρσί. Έρευνα για το μπλε υπόλειμμα που βρέθηκε στα τρόφιμά μας και τέλος στις πρακτικές αποδυνάμωσης των κρατουμένων μέσω της διατροφής.
Υπενθυμίζω στον κόσμο γιατί κρατούμαστε: η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό σιωνιστική στρατιωτική κατοχή από το 1948, υποκείμενη σε απαρτχάιντ και γενοκτονία. Η κράτησή μας είναι μια πολιτική κίνηση για να καταπνίξουν την αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη. Αυτό δεν θα το επιτύχουν.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι αγώνες για δικαιοσύνη είναι αλληλένδετοι. Αναλογιζόμενη την αφρικανική κληρονομιά μου, η ανθεκτικότητα και το θάρρος των προγόνων μου ενάντια στην αποικιοκρατία με εμπνέουν να συνεχίσω να αγωνίζομαι ενάντια σε όλες τις μορφές καταπίεσης. Οι παραλληλισμοί μεταξύ των αφρικανικών απελευθερωτικών αγώνων και της παλαιστινιακής αντίστασης για ελευθερία είναι σαφείς, υπογραμμίζοντας τον παγκόσμιο αγώνα για αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα.
Προσθέτω τη μακρά παράδοση των πολιτικών κρατουμένων να χρησιμοποιούν τα σώματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η απεργία πείνας μου είναι μια στάση ενάντια στις αδικίες των φασιστικών κρατών. Ό,τι μου συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της απεργίας είναι αποκλειστική ευθύνη του ελληνικού κράτους.
Στην απεργία πείνας επ’ αόριστον, οι μόνες προσλήψεις μου θα είναι νερό, ζάχαρη, αλάτι, τσάι, καραμέλες και βιταμίνη Β1.
Οι αντιλήψεις μας είναι ισχυρότερες από την καταστολή σας. Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους! Τέλος σε όλες τις διοικητικές κρατήσεις!
Léa Courtois Dakpa 24/05/2023, Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Αμυγδαλέζα
English:
HUNGER STRIKE FOR PALESTINE IN AMYGDALEZA DETENTION CENTER
My name is Léa Courtois Dakpa and I am one of nine European detainees currently facing deportation at the Amygdaleza pre-removal center, following our unlawful kidnapping by Greek police during a political action. This action was part of the global student movement demanding universities divest from the Zionist entity and end the Palestinian genocide and occupation.
We were detained on Wednesday, May 15th, -which is Nakba Day – and have been held for a week without any criminal convictions or opportunities to defend ourselves in court. This is clearly a retaliatory act by the Greek state to silence the solidarity movement with Palestine. Indeed, the reason given for our deportation is our classification as individuals posing a threat to national security. but how can it be, when none of us have been convicted of any crimes, let alone stood trial? The classification as threats to the national security is a clear ploy by the greek fascist government to turn public opinion against supporting the Palestinian people, as have been made clear by prime minister Mitsotakis statement on the day of our arrest, ““if some people think they can repeat what they’ve seen in other countries and occupy universities, pitch tents and make a mess, they’re deeply mistaken”. Ιt is clear then that our classification as very little to do with the fact of our arrest and is instead a political tactic used by the government to silence us.
Growing up as a Black person, both in Europe and Africa, I have witnessed firsthand the remnants of colonial oppression and the fight for self-determination. In Europe, I faced systemic racism and social marginalization, while in Africa, I saw the enduring impacts of colonial exploitation. These experiences echo the struggles of Palestinians under Zionist occupation, highlighting the interconnectedness of our battles for justice. These struggles resonate deeply with me and fuel my commitment to global justice.
During our detention, we have witnessed numerous human rights violations, not just against ourselves, but also against other undocumented residents who lack legal representation.
Medical Negligence:
– One of our group requires daily medication, yet we’ve had to fight for access every day, resulting in missed doses.
– Another detainee’s request for psychiatric care was dismissed, with appointments admittedly delayed until after release.
– The camp doctor is infrequently available, and in emergencies, medical aid is dangerously delayed due to the camp’s isolation.
Food Restriction:
– Detainee food is barely edible and nutritionally insufficient. We found suspicious blue residues in our meals, raising concerns about drug contamination.
– Despite regulations, our visitors were denied the ability to bring us food, and we were coerced into buying from the camp’s overpriced mini-market, stocked with products supporting the Zionist regime.
Manipulation of Visitation Rights:
– Our visitation rights have been grossly violated, with limited access and no private meetings with loved ones.
– This contravenes the guidelines provided by our embassies, which guarantee more frequent and private visitations.
Denial of the Right to Information:
– Greek authorities routinely attempt to have us sign documents without translation, violating our right to understand the implications.
-Initially, no translations were provided for our deportation orders, and when they did, the interpreters were undercover police, aiming to extract information deceptively.
In response to these injustices, I am commencing a hunger strike that will last until our demands are met, and for as long as I am detained in this camp.
My demands are as follow:
1. An investigation into the blue residue found in our food and an end to practices weakening detainees through diet.
2. Allow detainees to receive food and water from outside visitors.
3. Ensure the daily presence of a camp doctor.
4. Guarantee that detainees under medical treatment receive their prescribed medication as directed.
5. Provide timely medical appointments for all detainees.
6. Respect detainees’ visitation rights according to international standards.
7. Ensure daily presence of translators in French, English, Arabic, and Farsi.
8. End our unlawful detention and annul the deportation order issued before our trial.
I remind the world of why we are detained: Palestine has been under Zionist military occupation since 1948, subjected to apartheid and genocide. Our detention is a political move to stifle solidarity with Palestine. This will not succeed.
Intersectionality teaches us that the struggles for justice are interconnected. Reflecting on my African heritage, the resilience and courage of my ancestors against colonial rule inspire me to continue fighting against all forms of oppression. The parallels between the African liberation struggles and the Palestinian quest for freedom are clear, highlighting the universal fight for dignity, justice, and human rights.
I join the long tradition of political prisoners and administrative detainees using their bodies in protest. My hunger strike is a stand against the injustices of fascist states. Whatever happens to me during this strike is solely the responsibility of the Greek state.
In my indefinite hunger strike, my only intakes will be water, sugar,salt, tea, and vitamin B1.
Our convictions are stronger than your repression. Free Palestine! Free all political prisoners! End all Administrative detentions !
Léa Courtois Dakpa 24/05/2023, Amygdaleza Detention Center
Leave a Reply