Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί ένα κακέκτυπο των μηχανισμών της κεντρικής εξουσίας. Δημοτικές παρατάξεις και δημαρχαίοι προκύπτουν από κομματικές προβολές και κεντρικούς πολιτικούς ανταγωνισμούς σε τοπικό επίπεδο. Αν στην κυβέρνηση βρίσκεται το κόμμα που αντιστοιχεί στην δημοτική αρχή, η δημοτική αρχή γίνεται ιμάντας μεταβίβασης των κρατικών επιλογών, κι αν όχι, τότε κάνει αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το παιχνίδι έχει συνέπειες τις οποίες υφίστανται οι «δημότες» και οι «δημότισσες».
Στην περίπτωση του 9ου δημοτικού σχολείου Αιγάλεω, όπου οι ιδιοκτήτες του μισθωμένου κτιρίου κάνουν έξωση, προβάλλεται όλη η σαπίλα και η παρακμή του ίδιου του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η κεντρική επιλογή μιας κυβέρνησης να επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στα «ραφάλ», για παράδειγμα, δεν αφήνει περιθώρια για την διεκπεραίωση βασικών πολιτειακών υποχρεώσεων σε τοπικό επίπεδο όπως, στο προκείμενο, είναι τα νοίκια -αν όχι η αγορά- ενός σχολικού κτιρίου. Όταν τα νοίκια ενός έτους κοστίζουν όσο ένα μπουλόνι του πολεμικού αεροσκάφους…
Έτσι, ο δήμαρχος Αιγάλεω Γκίκας, συνεπής ιμάντας μεταβίβασης της ακροδεξιάς κυβέρνησης υπερασπίζεται αυτήν ακριβώς την πολιτική. Και με βάση την γενικευμένη απάθεια βρίσκει το θράσος, όταν του θέτουν ζήτημα ασφάλειας για το κτίριο του 14ου σχολείου όπου θα συστεγαστεί το υπό έξωση σχολείο, αυτός να αφήνει υπόνοιες ότι ούτε το 9ο ήταν κατάλληλο! Ωμή ειλικρίνεια και επικίνδυνο παιχνίδι με τις ζωές των παιδιών… γιατί αυτή η ανθυπροσωπικότητα, ο δήμαρχος Γκίκας, είναι εντέλει η πολιτική τιμωρία που αντιστοιχεί σε μια τοπική κοινωνία όταν αυτή βυθίζεται στην απάθεια, στον συντηρητισμό και την εξατομίκευση. Διότι, όταν ένα σχολείο αντιμετωπίζει προβλήματα (στην περιοχή μας πολλά σχολεία και πολλές φορές τα τελευταία χρόνια) και οι γονείς και κηδεμόνες βγαίνουν στο δρόμο, το διπλανό κοιτάει τη δουλειά του μέχρι να έρθει η δική του σειρά. Παρήγορο, βέβαια, είναι ότι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του μεταστεγασμένου 11ου σχολείου -του οποίου το κτίριο είναι κλειστό εδώ και χρόνια περιμένοντας μάταια επισκευές μετά από σεισμό- έβγαλε ανακοίνωση συμπαράστασης στα δύο σχολεία που κινητοποιούνται. Κάτι είναι κι αυτό…
Ο κοινωνικός εμπαιγμός, για να μην ξεχνιόμαστε, από μεριάς της κεντρικής εξουσίας δηλώνει αδιαλείπτως παρουσία. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της τελευταίας κινητοποίησης, ο βουλευτής Κρ. Αρσένης κάλεσε την ΕΛ.ΑΣ. για να καταθέσει μήνυση στους ιδιοκτήτες (που αμέσως μετά της έξωση άρχισαν να ανακαινίζουν το κτίριο χωρίς καν άδεια), αλλά ο επικεφαλής της αστυνομικής διεύθυνσης αρνήθηκε να τη δεχτεί και τον παρέπεμψε στη ΓΑΔΑ!
Αμαρτίες κεντρικής εξουσίας παιδεύουσι τοπικήν αυτοδιοίκησιν,
αμαρτίες τοπικής αυτοδιοικήσεως παιδεύουσι γονείς,
αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Όταν όλα καταλήγουν πάνω στα παιδιά…
Leave a Reply