Μια εποχή επί ξηρού ακμής. Πρόκειται για μια συνεπέστατη μακιαβελική πολιτική στο πλαίσιο της πιο κυνικής εκδοχής της αστικής δημοκρατίας. Από τη μία εξελίσσεται «επικαιροποιημένη» λεηλασία σε βάθος των υποτελών τάξεων με χαράτσια κάθε είδους και με ξεθεμελίωμα κάθε εναπομείναντος ίχνους «κοινωνικής πρόνοιας» κι από την άλλη μια «συμμετρική» ανάπτυξη της ακροδεξιάς ατζέντας και της θεωρίας των δύο άκρων. Ένα γνωστό μεν σενάριο με άκρως, ωστόσο, επιθετική διάταξη: από τη μία βάθεμα της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας ανθρώπινων και φυσικών πόρων και από την άλλη κοινωνική διαίρεση, πόλεμος μεταξύ των φτωχών, ποινικοποίηση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) που αποτελούν θεμέλιο της ολοκληρωτικής λογικής της τρέχουσας πολιτικής διαχείρισης και που εκφράζεται με την εφαρμογή μέτρων χωρίς να περνάνε καν από το κοινοβούλιο… επικυρώνουν μια ομαλή ροή της μνημονιακής λεηλασίας χωρίς να εμφανίζεται καν στο πολιτικό προσκήνιο ως διακύβευμα. Η «αντιπολίτευση», είτε με την νεοφιλελεύθερη εκδοχή είτε με την σοσιαλδημοκρατική και την κομμουνιστική, περιορίζεται σε μια άσφαιρη γκρίνια που διεκδικεί διαρκώς τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας του συστήματος. Οι δρόμοι έχουν αδειάσει από τις «μαζικές» κινητοποιήσεις αφού τα διακυβεύματα έχουν πάψει να κεφαλαιοποιούνται σε κομβικές ημερομηνίες και έχουν διασπαρεί σε ελάσσονα διακυβεύματα στη βάση επί μέρους θεσμικών διευθετήσεων.
Εν τω μεταξύ, η ακροδεξιά συγκρότηση της ελληνικής δημοκρατίας προκειμένου να διασφαλίσει την πιο συντηρητική κοινωνική συνοχή δεν θα περιστείλει την βασική της ατζέντα (τον αντιληπτικό ομφάλιο λώρο με τον φασισμό), τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Σε αυτό το πλαίσιο και σε μια προσπάθεια να μείνει ψηλά στην κοινωνική ατζέντα η κουλτούρα των ρατσιστικών γενικεύσεων τις τελευταίες μέρες εξελίχθηκε μια ολοκληρωτική επίθεση στους τσιγγάνους με αφορμή την ανακάλυψη ενός ξανθού παιδιού σε καταυλισμό. Η διαπίστωση του στυλ «αποκλείεται να μην ήξερε ο καταυλισμός» αποτελεί το διαβατήριο για τη νομιμοποίηση διαρκών κατασταλτικών επιθέσεων στους καταυλισμούς ανά την επικράτεια όχι μόνο χωρίς ίχνος κοινωνικής αμφισβήτησης αλλά με σαφή ενεργητική αποδοχή. Δεν πρόκειται μόνο μια κλασσική καπιταλιστική επιθετικότητα σε έναν νομαδικό λαό που εδώ και πολλούς αιώνες αμφισβητεί σύνορα, «εθνικά εδάφη», εθνικές αυταπάτες και αστικές συγκροτήσεις. Η διαφήμιση της ρατσιστικής αυτής καταστολής σκοπό έχει να κρατήσει στον αφρό της κοινωνικής συνείδησης την επικίνδυνη κουλτούρα των γενικεύσεων και των κοινωνικών αποκλεισμών που απορρέουν από αυτήν. Όσον αφορά την σημειολογία του έρποντα εθνικισμού γινόμαστε μάρτυρες θλιβερών επετειακών παρελάσεων ενισχυμένων με τεθωρακισμένα και με την χορηγία εμβληματικών κροίσων του ελληνικού καπιταλισμού.
Δεν είναι φυσικά τυχαίος ο πρόσφατος χαρακτηρισμός των πανεπιστημίων ως «εστιών ανομίας» από τους αρμόδιους υπουργούς. Εδώ και εβδομάδες εξελίσσεται ένας αγώνας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους ο οποίος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποτελεί ανάχωμα στους σχεδιασμούς -όχι μόνο σχετικά με «συντεχνιακά συμφέροντα»- αλλά για το ουσιαστικό θεσμικό ξήλωμα κάθε διαλεκτικής τους ικανότητας να θέσουν υπό κρίση την κυρίαρχη ιδεολογία. Η θεωρία των άκρων διαστέλλεται νομοτελειακά προκειμένου κάθε εστία αντίστασης να μπει στο βεληνεκές της άμεσης και αδιάλλακτης κρατικής καταστολής. Με το ίδιο σκεπτικό η αστυνομία και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους χρησιμοποιούν ένα κοινό πρόσχημα καταγγελιών για «διακίνηση ναρκωτικών»(!) για να επιτεθούν ακόμη και σε ΜΚΟ σχετικά με την υγεία όπως οι «Γιατροί του κόσμου» ή σε θεσμικά διαλλακτικές «αντιδομές υγείας» όπως το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Μια «συμμετρική» κρατική επίθεση ενάντια σε ό,τι αμφισβητεί, ασκεί κριτική ή αρνείται την καθεστωτική εκδοχή της πραγματικότητας εξελίσσεται με σκοπό να περισταλούν οι εναντιωματικές κινήσεις και να διευκολυνθεί ο κοινωνικός εξανδραποδισμός.
Την ίδια στιγμή, όμως, που ξεδιπλώνεται η θεσμισμένη ρατσιστική επίθεση στους τσιγγάνικους καταυλισμούς από τις δυνάμεις καταστολής, εντάσσονται στην δικογραφία της ΧΑ και οι πρότερες επιθέσεις της στους τσιγγάνους. Το μήνυμα για κεντρομόλα και συγκεντρωτική θεσμική διευθέτηση της φασίζουσας κεντρικής πολιτικής διαχείρισης πρέπει να είναι σαφές. Κανείς δεν θα εκπίπτει των ολοκληρωτικών αστικοδημοκρατικών θεσμών. Οι χρυσαυγίτες, ωστόσο, δεν φαίνεται να συμφωνούν παρότι διαχειρίζονται την φαινομενικότητά τους με διαφορετικό τρόπο. Το περασμένο Σάββατο εξαπέλυσαν μια εκτεταμένη προπαγανδιστική εκστρατεία σε όλο το λεκανοπέδιο και οργανώνουν μια «μεγάλη συγκέντρωση» για αυτό το Σάββατο 26 Οκτώβρη μπροστά από τα παλιά τους γραφεία. Η ανυπαρξία της κοινωνικής «συμπαράστασης» στους αρχηγούς της ΧΑ σε όλη τη διάρκεια των «αντιφασιστικών» διώξεων πρέπει να αντιστραφεί οπότε και επιχειρείται μια ανασύνταξη του βασικού τους αποφασισμένου πυρήνα, όλων αυτών των «οπαδών» που θα προτάξουν την ενδεχόμενη θυσία τους προκειμένου να επιβεβαιωθεί ο «κινηματικός χαρακτήρας» του φασισμού. Στον Αγ. Παντελεήμονα δήλωσαν την «άφοβη» παρουσία τους ενάντια στο σοσιαλδημοκρατικό θεατρικό δρώμενο πάνω στην κεντρική πλατεία, στη Νίκαια τηρούν στάση αναμονής, ενώ στο Πέραμα υπέστειλαν τα φασιστικά τους σύμβολα και σήκωσαν τα οπαδικά λάβαρα… Είναι σχεδόν σίγουρο ότι στο βαθμό που εξαφανίστηκαν τα τάγματα εφόδου αποτελεί μονόδρομο η επιλογή μιας κεκαλυμμένης επιθετικότητας προκειμένου να «επανακτηθούν» τα προπύργια από τις φασιστικές συμμορίες. Με δεδομένο ότι η συνταγή του μεσοπολέμου μπορεί να εφαρμοστεί και πάλι, ας μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ βγήκε πιο δυνατός από την φυλάκισή του. Και μπορεί εκείνος να έγραψε το «αγών μου» στη φυλακή ενώ ο Μιχαλολιάκος απαγγέλει τα «κλεφτόπουλα» και προτιμάει την «ποίηση»… οι μάρτυρες, όμως, αποτελούν πάντα ένα ζωντανό πειστήριο για την επίδοξη κοινωνική επικράτηση της ιδεολογίας τους.
Ας έχουμε στο νου μας ότι τις μέρες που οι ΜΚΟ και τα Κοινωνικά Ιατρεία μπαίνουν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής ενώ αποτελούν παρυφές των πιο εναλλακτικών -ανάμεσα σε άλλα εγχειρήματα- κοινωνικών αντιμετωπίσεων της συστημικής κρίσης… όλα τα ριζοσπαστικά ανατρεπτικά εγχειρήματα αναμφίβολα πλέον θα δεχτούν άκρατη και πολυμέτωπη επιθετικότητα ως βασικός χειραφετητικός κορμός του εναντιωματικού κινήματος.
Leave a Reply