Το Σάββατο 12/11 η συνέλευσή μας προχώρησε στην κατάληψη της εγκαταλειμμένης οικίας που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βεντούρη και Κατσιμπίρη στον Χολαργό. Το σπίτι αυτό, μετά τον θάνατο των ιδιοκτητών του, κληροδοτήθηκε στον Δήμο Ζακύνθου ο οποίος δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την αξιοποίησή του. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια λοιπόν τυπικά το σπίτι αυτό προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των ακινήτων της “δημόσιας περιουσίας”. Ουσιαστικά όμως προστέθηκε στον ακόμα μακρύτερο κατάλογο των εγκαταλειμμένων οικημάτων που αντικρίζει κανείς σε όλες τις γειτονιές, να ρημάζει και να μετατρέπεται σε ερείπιο.
Πάνω κάτω αυτή την πραγματικότητα αποτίμησε η συνέλευσή μας όταν αποφάσισε να δώσει και πάλι ζωή στο συγκεκριμένο οίκημα. Τα σχέδιά μας δημοσιοποιήθηκαν στη γειτονιά από την πρώτη κι όλας μέρα, με γραπτό κείμενο που μοιράσαμε πόρτα-πόρτα και τη δεύτερη μέρα από κοντά, στη συλλογική κουζίνα που στήσαμε. Εκεί σκοπεύαμε να στεγάσουμε τις κουβέντες , τις εκδηλώσεις και μια σειρά δημιουργικών δραστηριοτήτων (μαθήματα αυτομόρφωσης, παιδότοπο, προβολές, κ.α.)
Κάποιοι προφανώς σκέφτηκαν ότι λογαριάσαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Και έσπευσαν να το αποδείξουν κάνοντάς μας απανωτές “επισκέψεις” (με ΔΙΑΣ, περιπολικά, ασφαλίτες αλλά και την εμφάνιση μιας διμοιρίας το Σάββατο το βράδυ), όπου μας κάλεσαν να εγκαταλείψουμε τον χώρο οικειοθελώς, να αποφύγουμε τις μηνύσεις και τις συλλήψεις. Εμείς συνεχίσαμε να υποστηρίζουμε το αυτονόητο. Οι χώροι αυτοί μας ανήκουν, όχι για να αξιώσουμε τη “νόμιμη” ιδιοκτησία τους αλλά για να πραγματώσουμε τη δίκαιη χρήση τους. Για να πραγματοποιήσουμε εντός τους αυτά που ούτε πουλιούνται, ούτε αγοράζονται. Την αυτοοργάνωση της ζωής μας, την αλληλεγγύη, την πραγμάτωση των επιθυμιών μας μακριά από κερδοσκοπικές πρακτικές και από τους “ειδικούς” τους που θα μας υποδείξουν ποιές είναι αυτές οι επιθυμίες και πώς θα τις κατακτήσουμε. Με τους δικούς μας τρόπους, χωρίς ιεραρχίες και καθοδηγητές, χωρίς άρχοντες και δούλους, χωρίς σημαντικούς και ασήμαντους.
Η αντίδραση των μηχανισμών ήταν άμεση. Ενδεχομένως ο πρώην καταληψίας του ’73 και νυν υπουργός Χρ. Παπουτσής να ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από την παρουσία καταληψιών στη γειτονιά του. Το σίγουρο είναι ότι μέσα σε ένα 48ωρο ο Δήμαρχος Ζακύνθου Στ.Μποζίκης ανησύχησε για την περιουσία του δήμου του και ζήτησε την παραδειγματική μας τιμωρία με μήνυση που υπέβαλε. Και σήμερα Τρίτη 15/11 και σε ώρα που κανείς από εμάς δεν βρισκόταν εκεί, η δική μας κλειδαριά ως δια μαγείας αντικαταστάθηκε με νέα ενώ στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής εμφανίστηκαν διμοιρίες για να επικυρώσουν ότι το κτίριο ξαναπέρασε στα χέρια τους. Μπράβο μάγκες, well done, αφήστε το ακατοίκητο να καταστραφεί! Έτσι θα συνάδει και με τα συνολικότερα σχέδια καταστροφής που μας επιβάλετε και που βιώνουμε όλοι καθημερινά.
Όμως υπολογίσατε χωρίς τον ξενοδόχο.
Σημασία δεν έχουν οι τοίχοι που θα περιβάλλουν τις αντιστάσεις, τις στοχεύσεις και τα όνειρά μας. Σημασία έχουν οι καρδιές που τα γεννούν και που τα θέτουν ως αδιαπραγμάτευτα. Συνεχίζουμε…
http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com/
Leave a Reply