Ζούμε κατοχικές στιγμές και μάλιστα με πολλές ιστορικές συμβολικές αντιστοιχίσεις. Το τραίνο, ο στρατός κατοχής παραταγμένος στην αποβάθρα, τα με σαφή φυλετικά χαρακτηριστικά μπουλούκια που οδηγούνται στα κρατητήρια. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Και για όσους δεν κουνάνε το κεφάλι με συγκαταβατικότητα στον κραυγαλέο θεσμικό ρατσισμό, υπάρχει η αφέλεια ότι οι ιστορικές αυτές συμβολικές αντιστοιχίσεις είναι απλώς εστιασμένες χρονικά και χωρικά. Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλιώς ακόμη και στο πλαίσιο της τρέχουσας θεσμικής λειτουργίας. Ο έλεγχος θα μπορούσε να γίνει κλιμακωτά και στη Θεσσαλονίκη με την “δέουσα” δημοκρατική διακριτικότητα χωρίς να υπολείπεται ούτε σε μισανθρωπισμό, ούτε σε διακρίσεις ούτε σε “αποτελεσματικότητα”.
Οι εικόνες αυτές, όμως, ήρθαν για να μείνουν: το Θέαμα της Κατοχής Τον Σεπτέμβρη ο στρατός κατοχής πιθανόν να περιμένει στο σταθμό τους διαδηλωτές που θα επιστρέφουν από την ΔΕΘ, μετά ίσως κάποιους απεργούς εργάτες που θα έρχονται στην Αθήνα να διαδηλώσουν κ.ο.κ. Το μήνυμα του καθεστώτος είναι η επίδειξη ισχύος και η εμπέδωση μιας κατοχικής συνθήκης στην καθημερινή μας ζωή.
Εκτός εάν η συγκατάβαση περιοριστεί στους λίγους μισάνθρωπους και η αφέλεια πνιγεί μέσα στη γενικευμένη κοινωνική οργή.
Leave a Reply