για τον Χάρη που “αράζει” στο σχολείο της Θηβών…

Στους τοίχους του κτιρίου που στεγάζει το 1ο, το 8ο και το νυχτερινό γυμνάσιο Αιγάλεω επί της Θηβών, ανάμεσα στα δεκάδες άλλα graffiti, υπάρχει και ένα με την υπογραφή BARNS. Είναι εκεί κάμποσα χρόνια σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που μένουν στον τοίχο μέχρι τη στιγμή που η επόμενη παρέα γκραφιτάδων θα θελήσει να διοχετεύσει τη δημιουργικότητά της στο δημόσιο πεδίο.

Ο Χάρης (ή αλλιώς Barns), στις 12 Σεπτέμβρη 2008, κατά τη διάρκεια καταδίωξής του από σεκιουριτάδες του ΗΣΑΠ στον σταθμό Άνω Πατήσια (όπου είχε πάει με την παρέα του για να βάψει τα τραίνα), έπεσε μέσα στην αποβάθρα  με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία. Από τότε ελάχιστα graffiti του έχουν απομείνει στην Αθήνα. Δεν είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι σκοτώνονται στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη λύσσα των διάφορων φρουρών της Δημοκρατίας.

Άλλωστε, σε έγγραφα* που βρέθηκαν στην κατάληψη των γραφείων του ΗΣΑΠ τον Δεκέμβρη του 2008, η εντολή της διοίκησης προς τους σεκιουριτάδες είναι σαφής: να κυνηγούν και να συλλαμβάνουν με κάθε τρόπο τους επίδοξους βάνδαλους με τα σπρέυ. Σε άλλα έγγραφα, βρέθηκαν αναφορές των φρουρών σχετικά με παρακολουθήσεις και συλλήψεις γκραφιτάδων ενώ δεν λείπουν, φυσικά, οι τιμητικές χρηματικές ανταμοιβές όσων σεκιουριτάδων κατάφεραν να συλλάβουν γκραφιτάδες εν ώρα “δράσης”.

Κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου κουβαλάει από πίσω της και μια ιστορία. Ο τοίχος του γυμνασίου στη Θηβών είναι γεμάτος αφηγήσεις. Αφηγήσεις από κυνηγητά μπάτσων και σειρήνες περιπολικών, από οργισμένα σπρέυ, από δημιουργικότητα που ασφικτυά, από ελευθερία. Και κάπου ανάμεσα σε αυτά και μια κρατική δολοφονία. Μια ακόμη ανάμεσα στις τόσες άλλες…

Το graffiti του Barns αποτελεί σημείο αναφοράς στη ροή της μητρόπολης. Όχι γιατί υπάρχει η ανάγκη για ήρωες. Αλλά γιατί θυμίζει πόσο αμείλικτοι είναι οι μηχανισμοί της Κυριαρχίας απέναντι σε κάθε κίνηση που θυμίζει Ελευθερία…

* Όλα τα έγγραφα βρίσκονται στη μπροσούρα της “συνέλευσης αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα” στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://brosoura.wordpress.com

/ το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος της εφημερίδας 856 της κατάληψης Σινιάλο (νοέμβρης 2010) /