Για τις κατασκευασμένες διώξεις σκοπιμότητας 3 αγωνιστών σχετικά με την Μαρφίν και τον Ιανό στην απεργιακή πορεία της 5ης Μάη 2010 στην Αθήνα

Παρασκευή 29 Απρίλη 2011, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ ενώ παράλληλα γίνονται έρευνες στα σπίτια τους. Στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός και τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας Μαρφίν στην οδό Σταδίου, ο οποίος επέφερε τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων από αναθυμιάσεις κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους απεργιακής διαδήλωσης της 5^ης Μάη 2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου.

Έρευνες σε σπίτια, παράθεση φωτογραφιών, διαδικασίες «αναγνώρισης»… Επικοινωνιακή διαχείριση, ηθικός στιγματισμός, πόλεμος λάσπης από τα δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια» της ασφάλειας, αποτέλεσμα μηδέν.

Μετά από 8 ώρες κράτησης χωρίς την παραμικρή ενημέρωση των ίδιων, των δικηγόρων και των οικείων τους, οι προσαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι και τους δίνεται ένα χαρτί για «παροχή εξηγήσεων», στον ένα σύντροφο για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός και στους άλλους δύο συντρόφους για την υπόθεση της Μαρφίν. Πρόκειται για «ανωμοτί κατάθεση», δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο που είναι προκαταρκτικό στάδιο της ενδεχόμενης απόδοσης κατηγοριών, που σε κάθε άλλη περίπτωση σου επιδίδεται ή θυροκολλείται στην κατοικία σου. Δεν υπήρξε, δηλαδή, δίωξη ούτε σύλληψη, παρά μόνο μια «φιλική» προσαγωγή σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, με την απειλή της απόδοσης κατηγοριών που επισείουν ποινές τρις ισόβια (ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, χρήση εκρηκτικών κλπ).

Οι 3 σύντροφοι πέρα από τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, δε διατηρούν μεταξύ τους ούτε διαπροσωπικές ούτε στενές πολιτικές σχέσεις, γνωρίζονται μόνο εξ όψεως από εκδηλώσεις, συνελεύσεις και πορείες και αγνοούν το τέταρτο πρόσωπο, ενώ από την πρώτη στιγμή έχουν πάρει δημόσια θέση με κείμενά τους αρνούμενοι τις κατηγορίες που τους αποδίδονται και καταδεικνύοντας τη σκοπιμότητα της κατασκευασμένης δίωξης τους. Πρόφαση για την εμπλοκή τους στην υπόθεση υπήρξε ένα ανώνυμο -όσο και βολικό- σημείωμα (προφανώς κατασκευασμένο από την ίδια την κρατική ασφάλεια), στο οποίο όχι απλά κατονομάζονται οι τρεις αλλά εμπεριέχονται επίσης τα τηλέφωνα και οι διευθύνσεις τους !!!

Σήμερα, πλησιάζοντας προς το δεύτερο χρόνο από τα γεγονότα της 5^ης Μάη 2010, η δικαστική κινητικότητα γύρω από την υπόθεση επανήλθε παρότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με πέρσι. Μετά από έναν χρόνο που η υπόθεση είχε «παγώσει», ασκήθηκε δίωξη από τον εισαγγελέα και ο φάκελος της δικογραφίας διαβιβάστηκε σε ανακριτή που θα κρίνει αν θα προσωποποιήσει τελικά τις κατηγορίες στους συγκεκριμένους συντρόφους και θα τους καλέσει σε ανακριτική κατάθεση.

Είναι αλήθεια ότι από τον Μάιο του 2010, τη διαδήλωση και τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, το κράτος και οι μηχανισμοί του δεν έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούν την 5^η Μάη ως ορόσημο και παράδειγμα των τραγικών επιπτώσεων που μπορεί να επιφέρει η επιλογή της κοινωνικής αντιβίας και της συμμετοχής σε μαχητικές πορείες. Μάλιστα, η «σύμπτωση» της ανακίνησης της υπόθεσης ακριβώς ένα χρόνο μετά την 5^η Μάη, δηλαδή στα τέλη του περσινού Απρίλη (με κλήτευση για ανωμοτί καταθέσεις στις 5/5/2011!) αλλά και φέτος την ίδια εποχή δεν είναι τυχαία. Ήδη από πέρσι κατά την διάρκεια των προσαγωγών των 3 συντρόφων ήταν εμφανές ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία επιχειρείται να μετατραπεί σε ένα είδος επετείου του καθεστώτος, σε ένα αντίβαρο για τη νοηματοδότηση που απέκτησε η ημερομηνία της 6^ης Δεκέμβρη μετά την εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επιπλέον, η ενεργοποίηση της δικαστικής «έρευνας» κάθε χρόνο λίγο πριν τις 5 Μάη αποτελεί το πλέον πρόσφορο πεδίο για την εφαρμογή χυδαίων κρατικών μεθοδεύσεων με τρόπο ανεξέλεγκτο και άνευ κριτικής. Η κρατική αυθαιρεσία σε όλο της το μεγαλείο.

Οι διωκτικοί μηχανισμοί κατασκεύασαν τα κατηγορητήρια, οργάνωσαν τη στοχοποίηση αγωνιστών και ενορχήστρωσαν το τρομοθέαμα. Τα ΜΜΕ επιτέλεσαν τον χειραγωγικό και προπαγανδιστικό τους ρόλο, αναμασώντας τα σενάρια της ασφάλειας, σπέρνοντας σύγχυση και διαδίδοντας ψεύδη. Αριστερά και δεξιά κόμματα κατέθεσαν λουλούδια και στεφάνια έξω από τη Μαρφίν την 5^η Μάη 2011. Νεοναζί κάλεσαν συγκέντρωση έξω από την καμένη τράπεζα το απόγευμα της ίδιας μέρας. Και κάτι «αριστερο-αντιεξουσιαστές» (?!) «άνθρωποι του πνεύματος» κάλεσαν συζήτηση το μεσημέρι της ίδιας μέρας στο βιβλιοπωλείο Ιανός με θέμα «η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική». Καθόλου τυχαία, όλος ο καθεστωτικός συρφετός στοιχήθηκε γύρω από την προσπάθεια απαξίωσης της κοινωνικής συγκρουσιακότητας και στιγματισμού του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος.

Είναι εμφανές ότι υπάρχει ξεκάθαρη σκοπιμότητα η υπόθεση της Μαρφίν και του Ιανού να έρχεται στο προσκήνιο, όχι στη βάση εύρεσης κάποιων στοιχείων αλλά στη βάση μιας επετειακής χειραγώγησης του κοινωνικού θυμικού. Εξάλλου, οι μαρτυρικές καταθέσεις και η εξέταση του οπτικοακουστικού υλικού από 90 ιδιωτικές και κρατικές κάμερες είχε ήδη ολοκληρωθεί από το καλοκαίρι του 2010 χωρίς να έχει προκύψει κάτι αξιοποιήσιμο.

Βέβαια, η κοινωνική κατάσταση φέτος παρουσιάζει σημαντικές διαφορές σε σχέση με έναν χρόνο πριν. Πέρσι, παρότι είχε κλείσει ένας χρόνος από την υπογραφή του μνημονίου και υπήρχε διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια, αυτή δεν είχε ακόμα εκφραστεί ενεργά αλλά παρέμενε στο επίπεδο της υπόκωφης οργής. Στον χρόνο που ακολούθησε, με αφετηρία το κίνημα των πλατειών από τα τέλη του προηγούμενου Μάη, τα απεργιακά διήμερα 28-29 Ιούνη και 19-20 Οκτώβρη, μέχρι τον πρόσφατο κοινωνικό ξεσηκωμό της 12^ης Φλεβάρη (μέρα ψήφισης του δεύτερου μνημονίου), η κοινωνική οργή εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψη με επίκεντρο τον χώρο του Συντάγματος γύρω από το κοινοβούλιο. Συνελεύσεις κατοίκων δημιουργήθηκαν σε δεκάδες περιοχές, οι προσπάθειες αυτοοργάνωσης των αγώνων και της καθημερινής ζωής πολλαπλασιάστηκαν, η πολιτική αστάθεια μεγιστοποιήθηκε, οι αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις συνασπίστηκαν σε μια συγκυβέρνηση βαθαίνοντας θεσμικά το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί και οι εκλογές που έχουν προκηρυχθεί θα διεξαχθούν σε ένα πρωτόγνωρο και αβέβαιο για τους κυρίαρχους κλίμα.

Στην παρούσα συγκυρία, λοιπόν, γίνεται εμφανές ότι η επικείμενη δίωξη των 3 συντρόφων δεν αποσκοπεί ούτε μονάχα στους ίδιους (αν και επαπειλούνται με βαρύτατο κατηγορητήριο και ενδεχόμενη προφυλάκιση) ούτε μονάχα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα προτάγματα, τα ριζώματα, τις κοινωνικές του αναφορές -ο οποίος άλλωστε βρίσκεται διαρκώς και με διάφορους τρόπους στο ιδεολογικό και επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής. Μέσω της δίωξης επιδιώκεται να χτυπηθεί η ίδια η κοινωνική μαχητικότητα και συγκρουσιακότητα απέναντι στο καθεστώς, η άρνηση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, οι ακηδεμόνευτες προσπάθειες αυτοοργάνωσης των αντιστάσεων και της καθημερινής ζωής. Διεργασίες και πρόσωπα που πολλαπλασιάζονται (με όρους μάλιστα ολοένα και μεγαλύτερης συνειδητότητας) όσο η σαρωτική αντικοινωνική ταξική επίθεση της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας κλιμακώνεται και οι υποσχέσεις του καθεστώτος για ένα καλύτερο αύριο χρεοκοπούν.