Σχετικά με τη διαδήλωση μεταναστών και αλληλέγγυων της 23ης δεκέμβρη (Πάτρα)

Αυτή η 23^η δεκέμβρη ήταν πράγματι μια ξεχωριστή μέρα. Οι “αόρατοι” απέκτησαν φωνή, βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν δυναμικά μαζί με ντόπιους αλληλέγγυους που επιλέγουν να μη βλέπουν τον εχθρό τους στο πρόσωπο των μεταναστών αλλά στο ίδιο αυτό το εξουσιαστικό και εκμεταλλευτικό σύστημα που αναγκάζει τόσους ανθρώπους να φύγουν κακήν κακώς από τον τόπο “τους”. Αναφερόμαστε στη χτεσινή διαδήλωση παραπάνω από 400 μεταναστών και ντόπιων αλληλέγγυων που ξεκίνησε από το παλιό εργοστάσιο της πειραϊκής πατραϊκής όπου και διαμένουν πολλοί από αυτούς, κατευθύνθηκε στο κέντρο της πόλης και επέστρεψε πάλι πίσω στην πειραϊκή πατραϊκή. Μια διαδήλωση που διατάραξε το ηλίθιο και χαρούμενο χριστουγεννιάτικο καταναλωτικό κλίμα των ημερών. Μια διαδήλωση που αποφασίστηκε από τους ίδιους τους μετανάστες και οι ντόπιοι αλληλέγγυοι απλά στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Μια διαδήλωση που συν τοις άλλοις κατέδειξε ότι οι μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων είναι ενωμένοι σα μια γροθιά προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Σίγουρα αφορμή για αυτή τη διαδήλωση ήταν και ο 16χρονος αφγανός που χαροπαλεύει στο νοσοκομείο έπειτα από την πτώση του από 2^ο όροφο οικοδομής* στο Ρίο προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψή του από τους μπάτσους. Όμως η αιτία δεν είναι άλλη από την καθημερινότητα τρόμου που έχει επιβληθεί στους μετανάστες από το κράτος και τα σκυλιά του. Ειδικά στην περιοχή του νέου λιμανιού οι μπάτσοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους αναγκάσουν να φύγουν από την πάτρα. Από τα καθημερινά ντου στα καταλύματά τους και την καταστροφή πραγμάτων τους μέχρι τα βασανιστήρια που πρέπει να υποστούν στα χέρια κάθε κομπλεξικού μαλάκα με στολή. Γιατί σα να μην έφτανε που είναι αναγκασμένοι να ζουν υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες (όπως π.χ. το κρύο και η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) πρέπει να υποστούν και το καθημερινό τους κυνήγημα από το ελληνικό κράτος που αφού τους μετατρέπει σε παράνομους με το ζόρι (αρνούμενο πεισματικά να τους δώσει χαρτιά) μετά τους κυνηγάει για το λόγο ακριβώς ότι είναι παράνομοι! Και φυσικά το ελληνικό κράτος συνεχίζει να στέλνει στρατό κατοχής στον τόπο τους και αφού φροντίζει (μαζί με τους δυτικούς του συμμάχους) να τους κάνει τη ζωή αβίωτη εκεί, φροντίζει επιμελώς να τους κάνει το ίδιο και εδώ. Κι αυτό μπορεί να το κάνει πολύ πιο εύκολα με τη βοήθεια που του δίνουν τα μμε (που δε χάνουν ευκαιρία να λένε για το “πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι οι μετανάστες”) όπως επίσης και όσοι ντόπιοι κανίβαλοι δε θέλουν μετανάστες στην πόλη “τους” (τους; ναι, καλά! με αυτό το πλευρό να κοιμούνται).

Θεωρούμε τέτοιες διαδηλώσεις πολύ σημαντικές στους καιρούς που ζούμε καθώς δίνουν και σε μας κουράγιο. Κι αυτό γιατί σε ένα γενικευμένο κλίμα ζόφου που προσπαθεί να επικρατήσει το “δε γίνεται τίποτα”, κάποιοι άνθρωποι επιμένουν να αγωνίζονται υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Κάποιοι άνθρωποι που δεν είναι απλά κάποιοι κακότυχοι, αλλά το αποτέλεσμα της ίδιας της καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας. Και όσο πιο γρήγορα καταλάβουν οι από κάτω αυτής της κοινωνίας πως οι μετανάστες είναι εικόνα από το μέλλον που ετοιμάζουν για όλους μας τα αφεντικά, τόσο το καλύτερο. Όπως επίσης και το ότι οι μετανάστες δε χρειάζονται τον οίκτο μας αλλά την αμέριστη αλληλεγγύη μας.

ΥΓ1: Οι μπάτσοι ας έχουν επίγνωση πως δεν παίζουν μόνοι τους και ότι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να σταθούμε αλληλέγγυοι στα ταξικά μας αδέρφια.

ΥΓ2: Όσοι δε βλέπουν τους μετανάστες εχθρικά αλλά δε θέλουν να χαλάσουν και την ήρεμη ζωούλα τους θεωρούμε πως καλό είναι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους γιατί η ίδια η πραγματικότητα σου θέτει διλήμματα συνειδησιακά που είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις. Και ας φροντίσουν να δείχνουν τη συμπάθειά τους στους μετανάστες και δημόσια φερμάροντας τους ρατσιστές από τον κοινωνικό τους περίγυρο τουλάχιστον. Εκτός αν θέλουν να μοιάσουν σε εκείνους τους γερμανούς γείτονες του Άουσβιτς, που όταν ρωτιούνταν αν είχαν νιώσει κάτι από τη γειτονική φρίκη, απαντούσαν στερεότυπα: «Δεν ξέραμε, εμείς φυτεύαμε λουλούδια…”!

ΥΓ3: Ψάχνουμε να κεράσουμε καφέ την ηλικιωμένη γυναίκα από την περιοχή των Ιτεών που έβαλε τις φωνές σε μπάτσο που καταδίωκε μετανάστη και του πέταξε ντομάτα! Αν μας διαβάζει μπορεί να περάσει από ΑΝΑΤΟΠΙΑ μεριά να τα πούμε (όπως και όποιος άλλος στηρίζει τέτοιες πράξεις).

* Εμείς μιλάμε για μια προδιαγεγραμμένη απόπειρα δολοφονίας φυσικά και όχι για ατύχημα. Και όσο κι αν ακούγεται ακραίο αυτό σε κάποιους ας αναλογιστούν: πόσες πιθανότητες έχει κάποιος ντόπιος που διαθέτει ταυτότητα-χαρτιά να υποστεί μια επιχείρηση σκούπα από τα πραγματικά σκουπίδια της κοινωνίας που λέγονται μπάτσοι και να διακινδυνέψει την ίδια του τη ζωή προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψή του και ό,τι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή τη φυλάκιση σε κάποιο αστυνομικό τμήμα ή σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης (που κατ’ ευφημισμόν βαφτίζεται κέντρο φιλοξενίας); Μάλλον από καθόλου έως ελάχιστες (και αυτό μόνο αν ανήκει σε κάποιο εντελώς περιθωριοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας όπως η 32χρονη γυναίκα που πριν κανά μήνα έκλεψε δυο μπλούζες από το κωλομάγαζο blanco στην αγ. Νικολάου, συνελήφθη έπειτα από μήνυση του καταστήματος και αυτοκτόνησε στο τμήμα από την απελπισία της, βλ. κι εδώ).