Αντικρατική – αντιφασιστική πορεία για τις κρατικές δολοφονίες του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και του Μία Χαριζούλ

Αντικρατική – αντιφασιστική πορεία για τις κρατικές δολοφονίεςτου Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και του Μία Χαριζούλ

Σάββατο 12/10 – 14.30 – Πλ. Βικτωρίας

Στις 21/9, ο Πακιστανός εργάτης Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ βασανίζεται και δολοφονείται στο Αστυνομικό τμήμα του Άγιου Παντελεήμονα από τους ένστολους δολοφόνους που στελεχώνουν ένα από τα πιο διαβόητα και ποτισμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των βασανισμένων, κολαστήρια της Αθήνας. Η δολοφονία του Μοχάμεντ είναι αποτέλεσμα της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους εναντίον των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων και ειδικά του πλέον υποτιμημένου τμήματος της πολυεθνικής εργατικής τάξης. Μια στρατηγική που παραμένει σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης και που οξύνεται από την ΝΔ στην περίοδο που διανύουμε. Η βαρβαρότητα που φανερώθηκε μέσα από τις φωτογραφίες που δημοσιοποιήθηκαν με το κακοποιημένο σώμα του Μοχάμεντ δεν αποτελεί είδηση αλλά καθεστώς. Και αυτό γιατί σε μια πολιτική συγκυρία που ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει και να υποσχεθεί, οπού ολοένα και περισσότεροι/ες θα υποτιμούνται, θα περιθωριοποιούνται, θα σακατεύονται, το κακοποιημένο σώμα του Μοχάμεντ αποτελεί τρόπαιο στα χέρια μπάτσων και φασιστών.

Στο κέντρο της πόλης, η περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα αποτελεί διαχρονικά ίσως την πιο ευκρινή αποτύπωση της οργανικής σύμπλευσης των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, της μαφίας, της αστυνομίας και των “επιτροπών κατοίκων” που ως συγκοινωνούντα δοχεία επιχείρησαν να ισοπεδώσουν μια πολυεθνική γειτονιά με αγωνιστικά ριζώματα και αντιφασιστικά σημεία αναφοράς. Το πολυεθνικό προλεταριάτο βρίσκεται καταδικασμένο να επιβιώνει με μισθούς πείνας και σε συνθήκες αδήλωτης εργασίας, στις πιάτσες των τοξικοεξαρτημένων, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων, στις φυλακές και τα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, στα χαρτόκουτα των αστέγων, στα ψυχιατρεία . Μέσα σε αυτό το καθεστώς δολοφονήθηκε ο Μοχάμεντ. Στο καθεστώς των καπιταλιστικών ανισοτήτων, της φτώχειας, του πολέμου και της αστυνομικής βίας.

Οι δολοφονίες στα αστυνομικά τμήματα, οι τυχαίες “εκπυρσοκροτήσεις”, οι βίαιες επαναπροωθήσεις, τα πογκρόμ και τα λιντσαρίσματα αποτελούν την άλλη όψη των βομβαρδισμών, των χειρουργείων χωρίς αναισθητικό, των εποικισμών, του αργού θανάτου κάτω από τα συντρίμμια. Η πολεμική εμπλοκή του ελληνικού κράτους στην εξολόθρευση του Παλαιστινιακού και αραβικού λαού προϋποθέτει την σφυρηλάτηση της “εθνικής ενότητας” και υπεροχής πάνω στο μουσουλμανικό προλεταριάτο που τα σημάδια στο σώμα του αποτυπώνουν ανεξίτηλα τη βαρβαρότητα των πολέμων και της γεννοκτονίας.

Ταυτόχρονα τα κρατικά αντίποινα ξεσπάνε σε όσους επιχείρησαν να σηκώσουν ανάστημα στη συνθήκη αυτή επιτιθέμενοι στο αστυνομικοφασιστικό σύμπλεγμα εξουσίας. Σε όσους και όσες συγκρούστηκαν με το φασιστικό τέρας αμφισβητώντας το κρατικό μονοπώλιο στην βία, υπερασπιζόμενοι μέσω της αντιφασιστικής δράσης τις πανανθρώπινες αξίες της διεθνιστικής και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων. Σε όσους και όσες συνεχίζουν να πολεμάνε το σύστημα του κοινωνικού εκφασισμού, του πολέμου και των κοινωνικών ανισοτήτων κυματίζοντας τις μαύρες και τις κόκκινες σημαίες του αγώνα για τον Μοχάμεντ,τον Χαριζούλ,τον Φραγκούλη, τον Σαμπάνη τον Λουκμάν, τον Ζιφλέ, τον Μανάν, τον Ελσαλάμ, τον Παύλο, τον Ζακ . Για τους νεκρούς της τάξης μας που τα ονόματα τους θα αποτελούνε οδηγό στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση.

Αγώνας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασισμό /Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστριες

Καμία κρατική δολοφονία αναπάντητη /Αλληλεγγύη στους 2 αντιφασίστες συντρόφους που κατηγορούνται για επιθέσεις σε γραφεία της Χ.Α. (δίκη 15/11)

Ανοιχτή αντιφασιστική συνέλευση για τις κρατικές δολοφονίες του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και Μία Χαριζούλ

Text in English:

DEMONSTRATION SATURDAY 12 OCTOBER, VICTORIA SQUARE 14.30

On 21/9, the Pakistani worker Mohamed Kamran Asik is tortured and murdered in the police station of Agios Panteleimonas by the uniformed murderers who staff one of the most notorious, sweat-soaked and blood-soaked hellhouses in Athens. Mohammed’s murder is the result of the repressive strategy of the state against the exploited and the oppressed, especially the most undervalued part of the multicultural working class. A strategy that remains regardless of the government while currently being sharpened by New Democracy party. The brutality revealed through the photos made public of Mohammed’s abused body is not a new but a systematic practice. In a political juncture when capitalism has nothing to offer or promise, when more and more people are to be devalued, marginalized and crippled, Mohammed’s abused body is a trophy in the hands of cops and fascists.

In the city center, the area of Agios Panteleimonas is perhaps the clearest illustration over time of the organic confluence of the fascist assault storm troopers, the mafia, the police and the “residents’ committees” which, as communicating vessels, attempted to tear down a multicultural neighborhood with radical roots and antifascist reference points. The multicultural proletariat is condemned to survive on starvation wages and in conditions of undeclared work, on the streets of drug addicts, in the concentration camps for immigrants and refugees, in the prisons and detention centers of the police stations, in the cardboard boxes of the homeless, in the psychiatric hospitals. It was in this system that Mohammed was murdered. In the system of capitalist inequalities, poverty, war and police violence.

The murders in police stations, the random “weapon discharges”, the violent repatriations, the pogroms and lynchings are the other side of the bombings, the anesthetic-free surgeries, the settlements, the slow death under the rubble. The military involvement of the Greek state in the extermination of the Palestinian and Arab people presupposes the forging of a “national unity” and supremacy over the Muslim proletariat whose scars on its body indelibly imprint the barbarity of wars and genocide.

At the same time state retaliation is unleashed on those who attempted to stand up to this situation by attacking the police-fascist power complex. To those who confronted the fascist monster by challenging the state monopoly on violence, defending through anti-fascist action the universal human values of internationalist and class solidarity among the oppressed. To those who continue to fight the system of social “fascistisation”, war and social inequalities by waving the black and red flags of struggle for Mohammed, Harizul, Fragoulis, Sabani, Luqman, Zifle, Manan, Elsalam, Pavlos, Zak. For the dead of our class whose names will be the guide in the struggle for social revolution.

Struggle against the state, the capital and fascism / Solidarity with refugees and migrants

No state murder unanswered /Solidarity to the 2 antifascist comrades accused of attacks at Golden Dawn offices (trial 15/11)

Open antifascist assembly on the state murders of Mohamed Kamran Asik and Mia Harizul

Text in Farsi

تظاهرات، شنبه ۱۲ اکتبر، میدان ویکتوریا، ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر

در تاریخ ۲۱/۹، کارگر پاکستانی محمد کامران عاشق در ایستگاه پلیس آگیوس پانتلئیمون توسط قاتلان یونیفرم‌پوش که در یکی از بدنام‌ترین و مملو از عرق و خون شکنجه‌شدگان جهنم‌های آتن مشغول به کار هستند، شکنجه و به قتل می‌رسد. قتل محمد نتیجه استراتژی سرکوب‌گرانه دولت علیه استثمارشدگان و ستم‌دیدگان، به‌ویژه بخش کم‌ارزش‌تر طبقه کارگر چندملیتی است. این استراتژی، صرف‌نظر از دولت‌ها ثابت می‌ماند و در دوره کنونی با سیاست‌های نیودموکراسی تشدید می‌شود. خشونتی که از طریق عکس‌های منتشرشده از بدن ضرب‌دیده محمد آشکار شد، خبری جدید نیست بلکه یک وضعیت رایج است. این به این دلیل است که در شرایط سیاسی که سرمایه‌داری چیزی برای ارائه و وعده ندارد و هر روز افراد بیشتری بی‌ارزش، به حاشیه رانده‌شده و نابود می‌شوند، بدن شکنجه‌شده محمد به‌عنوان یک غنیمت در دستان پلیس‌ها و فاشیست‌ها دیده می‌شود.

در مرکز شهر، منطقه آگیوس پانتلئیمون شاید بازتاب واضح‌تری از هم‌گرایی ارگانیک بین گروه‌های حمله فاشیستی، مافیا، پلیس و “کمیته‌های ساکنان” باشد که به‌عنوان ظرف‌های ارتباطی سعی در مسطح کردن یک محله چندفرهنگی با ریشه‌های رقابتی و ارجاعات ضد فاشیستی داشتند. پرولتاریای چندملیتی محکوم به زنده‌ماندن با دستمزدهای ناچیز و در شرایط کار غیرقانونی است، در میادین معتادان، در اردوگاه‌های متمرکز برای مهاجران و پناهندگان، در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های ایستگاه‌های پلیس، در جعبه‌های مقوایی بی‌خانمان‌ها و در بیمارستان‌های روانی. محمد در این نظام به قتل رسید. در نظام نابرابری‌های سرمایه‌داری، فقر، جنگ و خشونت پلیس.

قتل‌ها در ایستگاه‌های پلیس، “درگیری‌های ناگهانی” تصادفی، عقب‌راندن‌های خشونت‌آمیز، پوگروم‌ها و لینچ‌ها وجه دیگر بمباران‌ها، عمل‌های جراحی بدون بی‌هوشی، تصفیه‌حساب‌ها، مرگ تدریجی زیر آوارها هستند. دخالت نظامی دولت یونان در کشتار مردم فلسطین و عرب مستلزم ایجاد “وحدت ملی” و تسلط بر پرولتاریای مسلمان است که آثار بدنشان به‌طور نامحسوس، خشونت جنگ‌ها و نسل‌کشی‌ها را نشان می‌دهد.

در همان زمان، سرکوب‌های دولتی علیه کسانی که سعی کردند با این پیمان مقابله کنند، آغاز می‌شود. علیه کسانی که با هیولای فاشیسم درگیر شدند و حق انحصاری دولت بر خشونت را به چالش کشیدند، با دفاع از ارزش‌های جهانی همبستگی بین‌المللی و طبقاتی در میان ستمدیدگان از طریق کنش‌های ضد فاشیستی. علیه کسانی که همچنان به مبارزه با نظام افراط اجتماعی، جنگ و نابرابری‌های اجتماعی ادامه می‌دهند و پرچم‌های سیاه و قرمز مبارزه را برای محمد، هاریزول، فرانگولیس، شعبانی، لقمان، زیفل، مانان، السلام، پل، زک به اهتزاز درمی‌آورند. برای کشته‌شدگان طبقه ما که نام‌هایشان راهنمایی برای مبارزه در راه انقلاب اجتماعی خواهند بود.

مبارزه علیه دولت، سرمایه و فاشیسم / همبستگی با پناهندگان و زنان مهاجرهیچ قتلی توسط دولت بی‌پاسخ نمی‌ماند / همبستگی با دو رفیق ضد فاشیست که به اتهام حمله به دفاتر A.A. متهم شده‌اند. (دادگاه ۱۵/۱۱)مجمع باز ضد فاشیستی درباره قتل‌های دولتی محمد کامران عاشق و میا هاریزول