Δεύτερη απεργία πείνας-στήριξη στην απεργό πείνας της Αμυγδαλέζας, για μια ελεύθερη Παλαιστίνη

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΗΣ RUSUL – ΣΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΗΣ ΤΗΣ LEA COURTOIS DAKPA ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Ονομάζομαι Ροσόλ, είμαι μια προσφύγισσα που βρίσκεται στην Ελλάδα. Είμαι Ιορδανικής καταγωγής με παλαιστινιακές και ιρακινές ρίζες. Σε όλη μου τη ζωή, βιώνω την βαθιά αδικία που υφίσταται ο λαός μου υπό την αποικιακή κυριαρχία. Σήμερα, συνεχίζω να βιώνω την αδυσώπητη γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια τραγωδία που λαμβάνει χώρα εδώ και 228 χρόνια.

Σήμερα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, προσπαθούν με συνέπεια να φιμώσουν όσους/ες/α στέκονται αλληλέγγυοι/ες/α με την Παλαιστίνη. Στην Ελλάδα συχνά άνθρωποι προσαγάγονται επειδή απλώς κρατούσαν την παλαιστινιακή σημαία.

Ως απάντηση σε αυτές τις συνεχιζόμενες φρικαλεότητες εναντίον του λαού μου και των υποστηρικτών μας, ξεκινώ απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθώ για τη συστηματική καταπίεση που επιβάλλει η Ελλάδα στους πρόσφυγες και τους ακτιβιστές που τάσσονται υπέρ της Παλαιστίνης. Αυτή μου η πράξη αντίστασης εκκινεί από την πρόσφατη άδικη κράτηση των συντρόφων μου, οι/τα οποίες/α που συνελήφθησαν την Τετάρτη 15 Μαΐου, μετά την κατάληψη της Νομικής Σχολής. Παρά το γεγονός ότι κρατούνται για μια εβδομάδα χωρίς να έχει αποφασίσει ποινικό δικαστήριο την κράτησή τους και χωρίς να έχουν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σε δίκη, η ελληνική κυβέρνηση τους έχει χαρακτηρίσει ως άκρως επικίνδυνα άτομα.

Πρόκειται για μια ξεκάθαρη ενέργεια αντιποίνων του ελληνικού κράτους με στόχο να φιμώσει το κίνημα αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη. Η δήλωση του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη την ημέρα της σύλληψής των συντρόφων, πως: «Αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να επαναλάβουν αυτά που είδαν σε άλλες χώρες και να καταλάβουν τα πανεπιστήμια, να στήσουν σκηνές και να δημιουργήσουν χάος, κάνουν μεγάλο λάθος», αποκαλύπτει τα πολιτικά κίνητρα πίσω από την κράτησή τους. Mόλις δύο ημέρες μετά τη σύλληψή τους, η ελληνική αστυνομία χρησιμοποίησε την ίδια τακτική διαμαρτυρίας στήνοντας σκηνές στο κέντρο της πόλης για να διαμαρτυρηθεί για τις περικοπές του προϋπολογισμού της αστυνομίας. Αυτή η υποκρισία υπογραμμίζει ότι δεν είναι η διαμαρτυρία αλλά το μήνυμα αυτό το οποίο το κράτος και η αστυνομία στόχευαν.

Οι σύντροφοί/-ισσες μου κρατούνται αυτή τη στιγμή στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, όπου στερούνται βασικών δικαιωμάτων σε μεταφραστές, φαγητό και νερό. Το επισκεπτήριο αποκάλυψε τη θλιβερή πραγματικότητα πολλών άλλων που κρατούνται επ’ αόριστον χωρίς αιτία ή νομική εκπροσώπηση. Αυτή η απεχθής μεταχείριση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πρότυπο διακρίσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ως πρόσφυγας η ίδια, έχω δει τις άθλιες συνθήκες σε προσφυγικά camps στην Ελλάδα, όπως το camp της Μόριας. Επίσης έχω δει πώς η ελληνική κυβέρνηση διώκει αθώους ανθρώπους ενώ παραμελεί τις ευθύνες της.

Τα αιτήματά μου είναι ξεκάθαρα:

1. Άμεση απελευθέρωση όλων των αδίκως κρατουμένων.
2.  Λήξη της επ’ αόριστον κράτησης χωρίς την δέουσα διαδικασία.
3.  Αναγνώριση του δικαιώματός μας να σταθούμε ενάντια στη συνεχιζόμενη γενοκτονία.
4. Παύση των παράνομων και βίαιων ενεργειών της Ελλάδας κατά των υπέρ της Παλαιστίνης ακτιβιστών.
5. Παροχή επαρκών υπηρεσιών νομικής εκπροσώπησης και μετάφρασης για όλους/ες τους/ις κρατουμένους/ες.
6. Διασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης σε όλα τα προσφυγικά camps και τα κέντρα κράτησης.
7. Ανάληψη ευθυνών από κυβερνητικούς αξιωματούχους που ευθύνονται για παραμέληση και κακοποίηση σε προσφυγικά camps και κέντρα κράτησης.

Ο αγώνας μας για δικαιοσύνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν θα σταματήσει μέχρι να ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα. Ο κόσμος πρέπει να αναγνωρίσει και να δράσει ενάντια στις συνεχιζόμενες αδικίες που αντιμετωπίζουν τόσο οι πρόσφυγες/-ισσες όσο και οι ακτιβιστές/-ίστριες.

Η απεργία πείνας μου είναι μια στάση ενάντια στην αδικία των φασιστικών κρατών. Όπως πολλοί Παλαιστίνιοι πριν από εμένα, αρνούμαι να σιωπήσω. Ό,τι μου συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της απεργίας είναι αποκλειστικά ευθύνη του ελληνικού κράτους.

Στην επ’ αόριστον απεργία πείνας μου, θα λαμβάνω αποκλειστικά νερό, ζάχαρη, αλάτι, τσάι και βιταμίνη Β1.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Rusul, Παρασκευή 24/5/2024, Αθήνα

ENGLISH:

HUNGER STRIKE OF RUSUL – IN SOLIDARITY WITH LEA COURTOIS DAKPA’S HUNGER STRIKE AND AGAINST THE SYSTEMATIC OPPRESSION AGAINST REFUGEES AND PRO-PALESTINE ACTIVISTS

My name is Rusul, a refugee in Greece, of Jordanian descent with Palestinian and Iraqi roots. Throughout my life, I have witnessed the profound injustices endured by my people under colonial rule. Today, I continue to witness the relentless genocide of Palestinians, a tragedy that has persisted for 228 years.

Today, European governments, including Greece, consistently attempt to silence those who stand in solidarity with Palestine. In Greece, people are regularly detained for merely carrying a Palestinian flag.

In response to these ongoing atrocities against my people and our supporters, I am commencing a hunger strike to protest the systematic oppression that Greece imposes on refugees and pro-Palestine activists. This act of resistance is driven by the recent unjust detention of my comrades, who were detained on Wednesday, May 15th, after initiating an encampment in Nomiki. Despite being held for a week without any criminal convictions or the opportunity to defend themselves in court, the Greek government has branded them as highly dangerous individuals.

This is a clear retaliatory act by the Greek state aimed at silencing the solidarity movement with Palestine. Prime Minister Mitsotakis’s statement on the day of our arrest, “If some people think they can repeat what they’ve seen in other countries and occupy universities, pitch tents, and make a mess, they’re deeply mistaken,” reveals the political motives behind their detention. Notably, just two days after their detention, Greek police employed the same protest tactic by setting up tents downtown to protest police budget cuts. This hypocrisy highlights that it’s not the protest but the message that they were targeting.

My comrades are currently held in Amygdaleza detention center, where they are deprived of basic rights to translators, food, and water. Visiting them revealed the harrowing reality of many others held indefinitely without cause or legal representation. This abhorrent treatment is part of a broader pattern of discrimination and human rights abuses. As a refugee myself, I have seen the dire conditions in Greek refugee camps, such as Moria camp, and witnessed how the Greek government prosecutes innocent men while neglecting its responsibilities.

My demands are clear:

1.  Immediate release of all unjustly detained individuals.
2.  End of indefinite detention without due process.
3. Recognition of our right to stand against the ongoing genocide.
4. Cessation of Greece’s unlawful and violent actions against pro-Palestine activists.
5. Provision of adequate legal representation and translation services for all detainees.
6. Assurance of humane living conditions in all refugee camps and detention centers.
7. Accountability for government officials responsible for neglect and abuse in refugee camps and detention centers.

Our struggle for justice and human dignity will not cease until these demands are met. The world must recognise and act against the ongoing injustices faced by refugees and activists alike.

My hunger strike is a stand against the injustices of fascist states. Like many Palestinians before me, I refuse to be silent. Whatever happens to me during this strike is solely the responsibility of the Greek state.

In my indefinite hunger strike, my only intakes will be water, sugar, salt, tea, and vitamin B1.

Free Palestine.

Rusul, Friday 24/5/2024, Athens, Greece