Σήμερα κλείνουν 11 χρόνια ζωής της κατάληψης Σινιάλο. Πρωτομαγιά του 2010 μια σχεδόν εγκαταλελειμμένη αίθουσα στο ισόγειο εργατικής πολυκατοικίας στην πλατεία παπανικολάου στο κάτω Αιγάλεω αλλάζει χέρια. Από τους ναυτοπρόσκοπους και την εθνοκεντρική παραστρατιωτική αγωγή περνάει στα χέρια της πρωτοβουλίας αναρχικών Αιγάλεω που αυτοδιαλύεται με τη σειρά της μέσα στην συνέλευση της νεότευκτης κατάληψης. Η κατάληψη Σινιάλο είναι μια ακόμη ψηφίδα στο μεγάλο ψηφιδωτό των απελευθερωτικών εγχειρημάτων που εξέβαλλαν στις κοινωνικές διεργασίες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Μια απάντηση στην διαδικασία αντεξέγερσης που εκφράστηκε από το καθεστώς το 2009.
Σήμερα κλείνουν 11 χρόνια ζωής της κατάληψης Σινιάλο. Μια πρόταση που για κάποιους ανθρώπους απλώς μεταφέρει μια πληροφορία και για κάποιους άλλους ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Το τί προκαλεί αυτή η πρόταση έχει να κάνει με την διαστολή ή τη συστολή της σφαίρας της εμπειρίας των ανθρώπων. Για όσους η κατάληψη βρίσκεται μέσα στη σφαίρα της εμπειρίας τους τα συναισθήματα είναι ανάμικτα, αναλόγως με την συγκυρία της παρουσίας τους. Βλέπεις 11 χρόνια δεν είναι καθόλου λίγα για να συνδιαλλαγούν με τον όγκο των βιωμάτων που αντλούνται στο αντίστοιχο μήκος ζωής. Για όσους η κατάληψη βρίσκεται διαμεσολαβημένα στη σφαίρα της εμπειρίας τους, τον κυριότερο ρόλο της πρόσληψής τους τον παίζει η ίδια η διαμεσολάβηση, είτε θετική είτε αρνητική. Για όσους η κατάληψη είναι παντελώς εκτός της ζωής τους, μια πληροφορία για τα 11 χρόνια ζωής της πιθανόν να παραμένει μια αδιάφορη πληροφορία, εκτός αν τα πολιτικά και κοινωνικά τους αισθητήρια τούς οδηγήσουν σε μια αποκαλυπτική στάση και ενασχόληση με το εγχείρημα. Και υπάρχουν πολλά περισσότερα σε αυτό το εγχείρημα από αυτά που χωρούν συνήθως σε 11 χρόνια συμβατικής πολιτικής δράσης, αναπαραγωγής ενός ιδεολογικοποιημένου αυτονόητου και πολλών κατασκευασμένων στερεοτύπων.
Όσον αφορά την κατάληψη -και όχι μόνον- η απαίσια συγκυρία του τελευταίου χρόνου προσφέρεται για συλλογική περίσκεψη, για ενδυνάμωση της εσωτερικής συνοχής, για θωράκιση των «κεκτημένων», για μια επίμονη απόπειρα εξωστρεφειών. Δεν προσφέρεται, όμως, για κανενός είδους περιχαρών γενεθλίων αφού η χαρά για τα τόσα χρόνια ζωής ενός εγχειρήματος χωνεύεται από την παθολογικοποιημένη, εντέλει, αγωνία επιβίωσης του περίγυρου και την ολοκληρωτική κατοχή του δημόσιου χώρου από την κρατική μηχανή.
Επιφυλασσόμαστε ωστόσο. Περιχαρείς μπορεί να μην είναι, γενέθλιες εκδηλώσεις, όμως, θα γίνουν μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Κλείνοντας 11 χρόνια ζωής, σήμερα, το εγχείρημα αταλάντευτα συνεχίζει τον πολιτικό και κοινωνικό του πειραματισμό στη βάση των χαρακτηριστικών που έχει ορίσει από καταβολής του.
Όλα συνεχίζονται.
Leave a Reply