Μια διαφορετική κριτική

(Μια διαφορετική κριτική θέλω να βάζω ως μια Τουρκαλα φοιτήτρια της Νομικής Αθηνών)

Είναι αρκετά γνωστό ότι η πρόσβαση στην εκπαίδευση, ιδίως στην τριτοβάθμια, είναι ήδη παρα πολύ δύσκολη για τους μετανατες/ριες στην Ελλάδα, δεδομένο ότι η γλωσσα είναι ένα μεγάλο εμπόδιο και ότι σχεδόν όλοι μας πρέπει να εργαστούμε για να σπουδάσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε και πολλοί, γιατί αφενός μεν για να κάνει κανείς αίτηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πρέπει να αποδεικνύει τις προηγούμενες σπουδές του από την χωρα καταγωγής (και ένας πρόσφυγας/ισσα πολύ πιθανό να μην έχει μια τέτοια δυνατότητα) και αφετέρου δε υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων για τους αλλοδαπούς στα πανεπιστήμια. (και δεν υπάρχει μια ξεχωριστή κατηγορια για τους μετανάστες/προσφυγες)

Και τώρα αντί για να ενθαρρύνουν τους μετανάστες να συνεχίζουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα, μπαίνει το ανώτατο οριο φοίτησης ν+2, και αυτός ο νέος κανόνας σίγουρα θα εμποδίζει πολλούς μετανάστες/ριες ακόμα να ονειρεύονται να ξεκινήσουν νέες σπουδές. Εγώ προσωπικά, αν είχε τεθεί ένα τέτοιο όριο μπροστά μου, δεν θα τολμούσα καν να κάνω αίτηση στην Νομική. Είδα κάποιον να γράφει κάπου: “Δεν έχω δει ένα Υπουργείο Παιδείας που μισεί τόσο πολύ την παιδεία” και είχε πολύ δίκιο.

Ε. Ντ., fb