Παρασκευή 8 Ιουνίου, 19.00 Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: “Σώμα και διαφήμιση”: αναπαραγωγή των έμφυλων κυρίαρχων ρόλων και ενσωμάτωση του “μη κανονικού”.

8 χρόνια κατάληψη Σινιάλο
Παρασκευή 8 Ιουνίου, στις 19.00

Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:
“Σώμα και διαφήμιση”: αναπαραγωγή των έμφυλων κυρίαρχων ρόλων και ενσωμάτωση του “μη κανονικού”.

Θα θέλαμε να κάνουμε μια διευκρίνιση που στην αφίσα, λόγω της συρρίκνωσης νοημάτων μέσα σε έναν τίτλο, δεν μπορούσαμε να την κάνουμε. Επιλέξαμε τη χρήση του όρου ‘μη κανονικό’ για να αναδείξουμε, πώς η κυρίαρχη διπολοκεντρική αντίληψη, διαμορφώνοντας κανονικότητες, ορίζει ποιο σώμα είναι ωραίο, υγιές, ποθητό, ποιος ο ‘ψυχικά υγιής’, ποια η ‘ορθή’ σεξουαλικότητα δημιουργώντας ταυτόχρονα τη σφαίρα του ‘μη-κανονικού’ και κατηγοριοποιώντας εκεί οτιδήποτε ‘παρεκκλίνει’ απ αυτά τα όρια. Ωστόσο για μας έχει σημασία ότι αυτοί οι όροι επανοηματοδοτούνται και τα ίδια τα άτομα επιλέγουν να μιλήσουν για τα σώματά τους.

Κάποια απ’τα ερωτήματα πάνω στα οποία χτίστηκε η εκδήλωση, αλλά και οι προβληματισμοί που μας προέκυψαν και μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για συζήτηση την ημέρα της εκδήλωσης είναι τα εξής:

– Η διαφήμιση ως μέρος της βιομηχανίας του θεάματος-εμπεριέχοντας όλα εκείνα τα σημεία που το συντελούν- παίζει κυρίαρχο ρόλο για την καθιέρωση των διαχωρισμών και των κυρίαρχων προτύπων αποτελώντας παράγοντα κοινωνικοποίησης, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εμπορευματική παραγωγή. Πώς εμφανίζεται ως μια διαδικασία που έρχεται να μιλήσει αυτή για τα σώματά μας, “να τους δώσει χώρο”, “να τα κάνει ορατά”; Πως βιώνεται αυτή τη συνθήκη από εμάς τα ίδια;

-Κατά πόσο και εμείς λειτουργούμε με αναπαραστάσεις και εικόνες τόσο για τις εαυτές μας, όσο και για τους άλλους; πως αναπαράγουμε κυρίαρχες νοηματοδοτήσεις για τα σώματά μας;

-Πώς προβάλλεται και αναπαράγεται μέσω της διαφήμισης η επιβολή του βλέμματος που εποπτεύει το σώμα οδηγώντας στην αυτοεπιτήρηση και αυτοκαταστολή του στις κοινωνικές σχέσεις; Μπορούμε να δούμε τη σχέση αυτή να εκφράζεται από διαφημίσεις που προβάλλουν queer σώματα και με ποιούς τρόπους;

-Πώς το κράτος όντας σε μια διαλεκτική σχέση με το κοινωνικό, ως εγγυητής της ομαλότητας, έρχεται να ενσωματώσει και να εξομαλύνει τις φωνές ασφυξίας που εναντιώνονται στην οριοθέτηση των σωμάτων τους; Για ποιούς λόγους και με ποιούς τρόπους το θέαμα οικειοποιείται με συγκεκριμένη νοηματοδότηση ανταγωνιστικά περιεχόμενα των φεμινιστικών και queer κινημάτων για τους δικούς του σκοπούς;