H πρόσφατη απόφαση του ελληνικού κράτους να μεταβιβάσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο “υπερταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας” σηματοδοτεί μια διαδικασία περαιτέρω κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης του νερού που δεν μπορεί να θεωρηθεί μεμονωμένη περίπτωση.
Στην περιοχή του Πηλίου, οι κάτοικοι των χωριών μαζί με αλληλέγγυους από τον Βόλο διεξάγουν εδώ και χρόνια – μέσω τοπικών και συντονιστικών συνελεύσεων – έναν αυτοοργανωμένο αγώνα για την αποτροπή των σχεδιασμών της τοπικής εξουσίας να υφαρπάξει τα πηγαία νερά του βουνού και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την εκποίησή τους στο ντόπιο ή στο διεθνές κεφάλαιο.
Μετά την εκλογή του αρχιμαφιόζου Μπέου στη δημαρχία του Βόλου και τη δημιουργία συνθηκών πολιτικού και κοινωνικού εκφασισμού στην ευρύτερη περιοχή, το κίνημα για την προστασία των νερών του Πηλίου καλείται να αντιμετωπίσει τόσο τη συκοφαντική προπαγάνδα των ΜΜΕ όσο και την ολοένα εντονότερη καταστολή που περιλαμβάνει την άσκηση αστυνομικής βίας σε συνδυασμό με διώξεις, απειλές και τραμπουκισμούς εναντίον των αγωνιζόμενων κατοίκων. Στο χωριό των Σταγιατών, κάτοικοι βαρύνονται με μηνύσεις και πρόκειται να δικαστούν το επόμενο διάστημα με ανυπόστατες κατηγορίες που αποσκοπούν στον εκφοβισμό και στην τρομοκράτησή τους.
Για πολλούς αιώνες οι ίδιες οι τοπικές κοινότητες διαχειρίζονταν το πόσιμο και το αρδευτικό νερό του Πηλίου φροντίζοντας για την κατάλληλη συντήρηση των πηγών, των δεξαμενών και του δικτύου. Μετά το 2011, η εφαρμογή του προγράμματος “Καλλικράτης” επέβαλε τη συγκεντρωτική διαχείριση των νερών από τη δημοτική επιχείρηση (ΔΕΥΑΜΒ) απειλώντας να καταστρέψει το πνεύμα της κοινοτικής αυτοδιαχείρισης και να αποκόψει τους μακραίωνους δεσμούς των κατοίκων με τις πηγές του βουνού. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Πορταριάς, όπου η κεντρική πηγή του χωριού έχει περιφραχθεί πλέον με συρματοπλέγματα και επιτηρείται συνεχώς με τη χρήση καμερών παρακολούθησης.
Η ΔΕΥΑΜΒ ακολουθεί μια στρατηγική συστηματικής αποχής από κάθε εργασία συντήρησης και εφαρμόζει την εξαναγκαστική χλωρίωση του πόσιμου νερού που οδηγεί στην απαξίωσή του, εξωθεί τους κατοίκους στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού και διευκολύνει την προοπτική εκχώρησης των πηγών σε εταιρείες εμφιάλωσης. Επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός “ελκυστικού επενδυτικού περιβάλλοντος” για τη σύμπραξη με το ιδιωτικό κεφάλαιο, προωθεί την κατασκευή ενός κλειστού αρδευτικού δικτύου και μεγάλων αγωγών μεταφοράς νερού που θα αποστραγγίξουν τις πηγές, απειλώντας την εύθραυστη ισορροπία του τοπικού οικοσυστήματος.
Η υπεράσπιση του πηγαίου νερού ως κοινού αγαθού από τους κατοίκους του Πηλίου έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ευρύτερου αγώνα ενάντια στις περιφράξεις και τη λεηλασία της φύσης από την εξουσία και το εμπόρευμα.
Ως ελάχιστη ένδειξη αυτής της αλληλεγγύης αλλά και ως μια πρώτη απόπειρα σύνδεσής μας με τον αγώνα που εξελίσσεται στα βουνά του Πηλίου,μια νύχτα του Οκτώβρη περιπλανηθήκαμε στη γειτονιά της Ιεράπολης στο Αιγάλεω και προχωρήσαμε στη μετονομασία της οδού Βόλου σε οδό Πηλιορείτικων Νερών.
Carex Flacca/Κατάληψη Σινιάλο
Ακολουθεί η αφίσα που κυκλοφορεί στους δρόμους του Αιγάλεω και κολλήθηκε στη γειτονιά κατά τη διάρκεια της παρέμβασης.
Leave a Reply