Την Δευτέρα 22/2 το μεσημέρι, με αφορμή τα 103 χρόνια από την προσάρτηση των Ιωαννίνων στο ελληνικό κράτος, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η Περιφέρεια, ο Δήμος Ιωαννίνων, η Μητρόπολη και η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηπείρου διοργάνωσαν “φιλανθρωπικό” ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ εθνικής ενόπλων δυνάμεων και μικτής ΕΠΣΗΠ στο γήπεδο Ζωσιμάδων…
Αναγνωρίζοντας σε τέτοιου είδους φιέστες την προσπάθεια του στρατού για την περαιτέρω κοινωνική διάχυση του μιλιταρισμού και το χτίσιμο ενός κοινωνικού/ανθρώπινου προσωπείου που θα συγκαλύπτει το πραγματικό δολοφονικό του έργο, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση μέσα στο γήπεδο με πανό και συνθήματα από περίπου 50 συντρόφισσες και συντρόφους που ανταποκρίθηκαν στο κοινό κάλεσμα του Ξυπόλυτου Τάγματος και του Απείθαρχου Ιωαννίνων.
πηγή: Ξυπόλυτο Τάγμα
Επίσης:
Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε από συντρόφους και συντρόφισσες σε παρέμβαση που έγινε στη ΔΟΥ Νέας Σμύρνης, με αφορμή την επιβολή προστίμου 6.000 στον ολικό αρνητή στράτευσης Φώτη Ιωακειμίδη.
Έξι χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, η οικονομική μας αφαίμαξη συνεχίζεται αδιάκοπα. Μας είναι παντελώς αδιάφορο εάν τελικά το «πείραμα» ήταν πετυχημένο ή εάν το «πείραμα» απέτυχε, αφού η κοινωνική και ταξική μας θέση δεν είναι ούτε εκεί όπου παράγεται η πολιτική και οικονομική εξουσία, ούτε εκεί όπου παράγονται οι συναινέσεις ή οι επιβολές στις αποφάσεις της εξουσίας. Αντιθέτως, είμαστε κομμάτι των υποτελών τάξεων, είμαστε αυτές/οί που «σηκώνουν τα βάρη» στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, αυτές/οί που αυξάνουν ή μειώνουν τους δείκτες της ανεργίας του οαεδ, αυτές/οί που έχουν ανασφάλιστες ζωές, αυτές/οί προς τους οποίους η οικονομική και πολιτική εξουσία οργανώνει κάθε είδους εξαίρεση.
Έξι χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, μια αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνηση προσπαθεί με ένα ιδιότυπο lifting να εξανθρωπίσει το σύγχρονο ολοκληρωτισμό με τον πιο εκχυδαϊσμένο τρόπο: θεσμίζοντάς τον με νέες κοινωνικές συναινέσεις. Τα παράλληλα προνοιακά προγράμματα, η μερική υποστολή στον τρόπο έκφρασης της κρατικής αυταρχικότητας, η επένδυση στη βιομηχανία της ψυχολογίας (ελπίδα, συμπόνια, ανθρωπισμός κ.ά.) πέρα του ότι αδυνατούν να πείσουν για την αποτελεσματικότητά τους, στην ουσία στοχεύουν στη χειραγώγηση και την εκτόνωση των κοινωνικών αντιδράσεων. Την ίδια στιγμή που οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις παρουσιάζονται ως ολοένα και πιο αναγκαίες και σφραγίζονται από νέες πλειοψηφίες και νέες κοινοβουλευτικές συμμαχίες.
Πριν έξι χρόνια δεν είχαμε μονάχα την αφετηρία της εποχής των μνημονίων. Αλλά και της οικονομικής καταστολής της κοινωνικής απειθαρχίας και των φυσικών φορέων ορισμένων κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Λίγους μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, τον Σεπτέμβρη του 2010, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο καταστέλλονταν οι ανυπότακτοι του ελληνικού στρατού. Διατηρώντας στο ακέραιο όλες τις υπόλοιπες ποινές, προσθέτει το μέτρο της επιβολής διοικητικού προστίμου, το οποίο λίγους μήνες αργότερα, με κοινή υπουργική απόφαση με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, καθορίζεται στα 6.000€. Στο χορό των ποινικών διώξεων και των στρατοδικείων και μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον οικονομικής τρομοκρατίας, προστίθεται ένα οικονομικό πρόστιμο που στην ουσία αποτελεί μία χρηματική, εξοντωτική και εκδικητική μέγγενη που στοχεύει στην οικονομική περιθωριοποίηση όσων αρνήθηκαν τα κελεύσματα των στρατοκρατών.
Έξι χρόνια μετά, η αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνηση, όχι μόνο διατηρεί το οικονομικό πρόστιμο προς τους ανυπότακτους αλλά επιχειρεί να το θεσμίσει ως απαραίτητο και αναγκαίο για όσους εξακολουθούν να αρνούνται την κατάταξή τους στο στρατό. Δίνοντας ταυτόχρονα μια άτυπη περίοδο χάριτος ενός έτους προς όσους έχουν δεχτεί το πρόστιμο να καταταγούν σε συμβατικές ή «εναλλακτικές» μορφές στράτευσης υπέρ του ελληνικού έθνους. Στην ουσία, με τον τρόπο αυτό, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ νομιμοποιεί την επιβολή προστίμου προς όσους συνειδητά αρνούνταν, αρνούνται και θα αρνηθούν την κατάταξή τους στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Πρόκειται για έναν καταφανή τρόπο ισχυροποίησης της νέας κατασταλτικής πολιτικής αφού με τον τρόπο αυτό μπαλώνονται οι όποιες νομιμοποιητικές τρύπες προϋπήρχαν και θεσμοθετείται η ευθεία επίθεση προς τους πολιτικούς αντιπάλους, αυτούς δηλαδή που δεν αναγνωρίζουν ούτε κράτη, ούτε έθνη, ούτε αφέντες, ούτε θρησκείες: τους ολικούς αρνητές στράτευσης.
Οι ολικοί αρνητές στράτευσης, εδώ και δεκαετίες, έχουν αναδειχθεί ως μία άτυπη αλλά διακριτή κατηγορία ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες ανυπότακτους για τον ελληνικό στρατό. Κι αυτό διότι αρνούνται τη στρατιωτική θητεία και το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού δημόσια, επιτίθενται τόσο στις αυταπάτες των εθνικών ιδεολογημάτων όσο και στη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής, ενώ παράλληλα αυτοκαθορίζονται σύμφωνα με τις δικές τους αξίες, αρνούμενοι να ενσωματωθούν και να υπηρετήσουν τα θεμέλια των εθνών, των κρατών και του κεφαλαίου.
Εδώ και έξι χρόνια στο νέο «κατασταλτικό τόξο» των ολικών αρνητών στράτευσης συμμετέχουν πλέον όχι μόνο τα αστυνομικά τμήματα, οι στρατιωτικοί εισαγγελείς και τα στρατολογικά γραφεία (στρατολογίες), αλλά και οι διευθυντές των Δ.Ο.Υ.! Εδώ και έξι χρόνια, κατόπιν παραγγελίας των στρατιωτικών υπηρεσιών, έχει ανατεθεί στους διευθυντές των οικονομικών υπηρεσιών η επιβολή προστίμων για ανυποταξία σε φορολογικά μητρώα και η κοινοποίησή τους στα φυσικά πρόσωπα των μητρώων αυτών. Μια διαδικασία που επιδιώκει να ακυρώσει την πολιτικότητα των επιλογών ζωής των ολικών αρνητών στράτευσης ανάγοντάς τες σε λογιστικές πράξεις, χρέη και αριθμούς. Μια διαδικασία που αυτομάτως αναδεικνύει ξεκάθαρα το μέτρο της προσωπικής και πολιτικής ευθύνης αυτών που ιστορικά επικαλούνται ότι απλά «εκτελούν εντολές»
Πρόσφατα, η Δ.Ο.Υ. Νέας Σμύρνης υιοθετώντας τα νέα κατασταλτικά ήθη, ανέλαβε δράση και σε άψογη συνεργασία με το αρμόδιο στρατολογικό γραφείο κοινοποιεί την εκβιαστική επιβολή προστίμου 6.000€ στον ολικό αρνητή στράτευσης Φώτη Ιωακειμίδη. Λίγους μήνες νωρίτερα, το Νοέμβριο του 2015, ο ίδιος, εξέδωσε δημόσια δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, γνωστοποιώντας την αμετάβλητη και ακέραιη θέση του απέναντι στο στρατοκρατικό μηχανισμό των κυρίαρχων, απέναντι στους υπηρέτες του στρατού και του πολέμου. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στο σχετικό του κείμενο που έχει δημοσιευτεί στο διαδίκτυο: «Η κοινότητα που αναγνωρίζω είναι εκείνη που ορίζεται από την πολιτικο/ταξική μου τοποθέτηση και αυτή δεν έχει σχέση με τις φαντασιακές εθνικές κοινότητες που έχουν δημιουργήσει τα κράτη προκειμένου να αποκρύψουν τις σχέσεις ανισότητας, εξουσίας και επιβολής στο εσωτερικό τους. Δε θα υπηρετούσα λοιπόν ποτέ ένα μηχανισμό που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των από τα κάτω αυτού του κόσμου. Αντιθέτως πιστεύω πως ο στρατός πρέπει όχι μόνο να μην υπηρετείται, ούτε απλώς να αποφεύγεται μέσω κάποιας διαδικασίας συνδιαλλαγής μαζί του αλλά αντίθετα πρέπει να γίνεται αντικείμενο ενεργούς αποδόμησης και πολεμικής με απώτερο σκοπό την καταστροφή του.»
Στην εποχή του 3ου μνημονίου και της ανάτασης της εθνικιστής ρητορικής στην Ευρώπη, στην εποχή που ο ελληνικός στρατός καλείται -ανταποκρινόμενος- να δώσει πολιτικές λύσεις σε σημαντικά για το κράτος και τα αφεντικά «εθνικά» θέματα όπως η διαχείριση των μεταναστών-προσφύγων, στην εποχή που η στρατοπεδική ζωή επανέρχεται ως μορφή κοινωνικής ζωής (μεταναστών, αστέγων, περισσευούμενων πληθυσμών κ.ά.), στην εποχή που εθνικοί, υπερεθνικοί και πλανητικοί στρατοί επικαλούνται την «ειρήνη στο Αιγαίο» για να οργανώσουν τον πόλεμο στην κοντινή μας Μέση Ανατολή, η ολική άρνηση στράτευσης αποτελεί μια συνειδητή και σθεναρή θέση μάχης απέναντι στον κόσμο των εθνοκρατικών, θρησκευτικών και στρατοκρατικών αντιλήψεων. Τα πρόστιμα, οι διώξεις, τα στρατοδικεία, όχι απλά δεν μπορούν να αποδυναμώσουν τις επιλογές και τις συνειδήσεις των ολικών αρνητών αλλά αντίθετα ενισχύουν την αποφασιστικότητά τους. Η αλληλεγγύη απέναντι στα «αυτονόητα» που θέτουν οι ολικοί αρνητές, για έναν κόσμο δίχως κράτη, πατρίδες, σύνορα και αφεντικά, δεν μπορεί παρά να παραμένει αδιαπραγμάτευτη.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ – ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΝ ΧΑΚΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
.
Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
Φλεβάρης 2016
Για την ίδια υπόθεση από την Ανοιχτή συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης, Θεσσαλονίκη:
Τις προηγούμενες μέρες, στο πλαίσιο των παρεμβάσεων των δράσεων αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης για το θέμα της άρνησης στράτευσης – με αφορμή το επερχόμενο στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Μ. Τ. – παρεμβήκαμε και σε εφορίες της θεσσαλονίκης μαζί με άλλες ομάδες και άτομα. Στο πλαίσιο της παρέμβασης μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:
Ούτε μια ώρα στο στρατό, ούτε ένα ευρώ στα ταμεία τους
Καμία ποινική ή οικονομική δίωξη στους ολικούς αρνητές στράτευσης!
Δίκαια αναρωτιέται κάποιος γιατί μια παρέμβαση κατά του στρατού γίνεται σε ένα χώρο όπως η εφορία. Η πρώτη απάντηση είναι προφανής αν αναλογιστούμε ότι, μόνο για το 2015, για στρατιωτικές δαπάνες είχαν προϋπολογιστεί 3,3 δις ευρώ. Σε αυτά, δεν προστίθενται έξοδα που είτε υπάγονται στα «μυστικά κονδύλια» του κράτους είτε σε μίζες εξοπλιστικών και τα δικαστικά έξοδα για τη δίωξη αυτών. Αυτά τα χρήματα είναι μαζεμένα από την φορολογία όλων των πολιτών. Σε αυτά, προστίθενται πολλά ακόμα εκατομμύρια που λαμβάνονται μέσω κονδυλίων από την Ε.Ε. Φανταστείτε τα χρήματα αυτά να διατίθεντο για άλλους σκοπούς…
Όμως εδώ και λίγα χρόνια, και συγκεκριμένα από το 2010, με εμπνευστή τον τότε υπουργό Βενιζέλο και βοηθούς τους Παπακωνσταντίνου και Μπεγλίτη, παράλληλα με τις αθρόες ποινικές διώξεις, θεσπίστηκε το πρόστιμο των 6000 ευρώ – χωρίς κανένα κριτήριο – σε όσους δεν απάντησαν «παρών» στα προσκλητήρια της πατρίδας για υποχρεωτική στράτευση. Από τότε μέχρι σήμερα οι στρατολογίες ενεργοποιούν και αποστέλλουν τις αιτήσεις για επιβολή προστίμου στους ανυπότακτους και οι κατά τόπον εφορίες και προϊστάμενοι τους με περισσό ζήλο τα βεβαιώνουν, συμβάλλοντας και αυτοί στην προσπάθεια γεμίσματος των κρατικών ταμείων και την εθνική επανόρθωση.
Αλλά, σαν να μην έφτανε το υπέρογκο ποσό, το κράτος και οι επιτελείς του αποφάσισαν να εκφοβίσουν όποιον σκεφτόταν να αρνηθεί να στρατευθεί και επιβάλλουν το πρόστιμο πολλάκις, στοχοποιώντας όσους δεν υποχώρησαν στην απειλή του ενός προστίμου. Έτσι, είδαμε να επιβάλλεται και 2η άλλα και 3η φορά σε ολικούς αρνητές στράτευσης, ενώ προέβησαν σε ποινικές διώξεις αλλά και εντολές κατάσχεσης σπιτιών «ανυπότακτων» που είτε αδυνατούσαν να πληρώσουν το πρόστιμο είτε αρνούνταν συνειδητά. Το πρόστιμο αυτό έρχεται να προστεθεί στις ήδη βεβαρημένες φορολογικές υποχρεώσεις ενός ατόμου που με το ζόρι επιβιώνει, ενώ εισάγει και άλλους περιορισμούς, όπως την αδυναμία έκδοσης φορολογικής ενημερότητας και την κατάσχεση οικονομιών και περιουσιακών στοιχείων.
Τα πρόστιμα αυτά δεν μεταβλήθηκαν στο παραμικρό με το νέο νομοσχέδιο περί της ρύθμισης ζητημάτων του στρατού, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ψηφίστηκε μέσα στον Ιανουάριο, παρόλη την υποτιθέμενη αντίθεση τους ενόσω ήταν αντιπολίτευση με επερωτήσεις στη βουλή και κείμενα διαμαρτυρίας .=
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ο στρατός και η διατήρηση του είναι κάτι που κοστίζει και κοστίζει πολύ. Σε ένα σύστημα που όλα κινούνται γύρω από το κέρδος η διατήρηση κάτι τόσο κοστοβόρου πρέπει να δικαιολογείται. Κάπου εδώ, έρχονται και οι προσπάθειες των τελευταίων χρόνων να μας πείσουν για ένα άλλο πρόσωπο του στρατού και τη χρησιμότητα του. Αρχικά, τον έκαναν να φαίνεται χρήσιμος στο εσωτερικό εν καιρώ ειρήνης, ότι συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο και την πρόοδο και ότι δεν είναι απλά μια φονική μηχανή πολέμου. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Χρειαζόταν μια απειλή που θα έκανε τις κοινωνικές άμυνες να υποχωρήσουν και να ανοίξουν το δρόμο για έναν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Και έτσι, όρισαν σαν απειλή τους πρόσφυγες που φτάνουν κατατρεγμένοι από έναν πόλεμο που πρωταγωνιστούν κάποιοι «καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» στρατοί και σιγά σιγά προώθησαν την στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης της λύσης ως τη μόνη διέξοδο. Η όλη αναβάθμιση ρόλου συνάδει πλήρως και με το πολεμόχαρο κλίμα στην περιοχή, από την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις περιπολίες με πολεμικά πλοία, την πολεμική ανάμιξη Τουρκίας και Ρωσίας, την μετακίνηση στρατευμάτων και εξοπλισμού στο ανατολικά σύνορα της Ευρώπης κ.ά.
Σε μια τέτοια κατάσταση, αυτοί που εναντιώνονται στο θεσμό του στρατού και κατ’ επέκταση της στρατιωτικής θητείας είναι κάτι παραπάνω από μη επιθυμητοί. Γίνονται στόχος και πρέπει να «απαλειφθούν» και να μην αυξηθούν. Έτσι, η «μητέρα πατρίδα» με το δεξί της χέρι τσακίζει ποινικά και με το αριστερό προκαλεί οικονομική ασφυξία σε όσα τέκνα της δεν σπεύδουν θέσουν τη ζωή τους στη διάθεση της.
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν «τι με ενδιαφέρει εμένα;»! Και όμως…
Η χρηματοποίηση των ποινών και ο οικονομικός στραγγαλισμός όσων διαφωνούν με την κυρίαρχη πολιτική δεν απέχουν τόσο από τα χαράτσια και τη φοροεισπρακτική επιδρομή, είναι όλα κομμάτια μιας νέας μορφής καταστολής, της οικονομικής.Όλα καταλήγουν να γίνουν ένα χρέος στην εφορία – άνευ πολιτικού περιεχομένου. Άνθρωποι που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια τους και έναν καλύτερο κόσμο αντιμετωπίζονται και εξισώνονται με μεγαλοεπιχειρηματίες και αφεντικά που φορο-εκφεύγουν με σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό.Στο τέλος της μέρας, τα υποκείμενα είτε τρέχουν να πληρώσουν τα χρέη τους, με άλλα λόγια προσπαθούν να επιβιώσουν, είτε δεν αντιδρούν σε τίποτα και ποτέ υπό το φόβο της οικονομικής καταστολής.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε όσους εναντιώνονται έμπρακτα στο θεσμό του στρατού και αρνούμαστε να συνεισφέρουμε σε αυτόν είτε με τη ληστρική φορολόγηση της εργασίας μας είτε με τα ίδια μας τα κορμιά και χρόνο από τις ζωές μας.
Καμία ποινική και οικονομική δίωξη στους ολικούς αρνητές στράτευσης!
Ανοιχτή συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης, Θεσσαλονίκη
Leave a Reply