“Σήμερα Δευτέρα 30 Ιουνίου στις 7 η ώρα το απόγευμα, ομάδα 20 περίπου ατόμων από τη γνωστή φασιστική γκρούπα της «Χρυσής Αυγής» πραγματοποίησαν επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα. Εισβάλλοντας στο στέκι «χαιρέτισαν» φασιστικά φωνάζοντας «με τους χαιρετισμούς της Χρυσής Αυγής», και στη συνέχεια επιτέθηκαν με μαχαίρια σε δύο από τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο στέκι. Τους τραυμάτισαν στα πόδια και στο κεφάλι και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν όπως ήρθαν, με μηχανές μεγάλου κυβισμού. […]”
Κείμενο του στεκιού την μέρα της επίθεσης
Στις 30 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια, στα Κάτω Πετράλωνα, δέχθηκε οργανωμένη επίθεση από 15-20 παρακρατικούς της χρυσής αυγής. Εκείνη την ώρα βρίσκονταν μέσα στο χώρο 4 άτομα που έκαναν μαθήματα Ισπανικών. Το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός, με μαχαίρι, δύο συντρόφων, ένας εκ των οποίων σοβαρά. Από την πρώτη στιγμή κιόλας, η αλληλεγγύη μας συγκίνησε, τόσο για την αμεσότητα όσο για τον όγκο της. Τα αντανακλαστικά του κόσμου του κινήματος λειτούργησαν άμεσα και έτσι πρώτη απάντηση δόθηκε την ίδια μέρα. Αργά το βράδυ πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη πορεία προς το αστυνομικό τμήμα των Κάτω Πετραλώνων από 300 περίπου άτομα ενώ για αρκετό καιρό τόσο στο στέκι όσο και στο νοσοκομείο (που νοσηλευόταν ο ένας σύντροφος) κόσμος από τη γειτονία και από τον αγώνα εξέφραζε, με κάθε τρόπο, την αλληλεγγύη του.
Αυτή η επίθεση δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντιθέτως, σε μια περίοδο έντονης κοινωνικής όξυνσης όπως ήταν εκείνη, η δράση παρακρατικών συμμοριών ενάντια σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους αυξάνεται (παραδείγματα είναι οι επιθέσεις στο Θερσίτη στο Ίλιον, με εκρηκτικό μηχανισμό, οι εμπρησμοί στη Βίλα Αμαλίας στην Αχαρνών και στο Πραπόπουλο, στο Χαλάνδρι).
Πάγια τακτική του κράτους, σε τέτοιες περιόδους είναι να χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς του μηχανισμούς, παράλληλα με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής για να αναχαιτίσει τους αγώνες και να τρομοκρατήσει όσους συμμετέχουν σε αυτούς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονταν και οι παραπάνω επιθέσεις. Ενώ ο παρακρατικός ρόλος αυτών των συμμοριών έγκειται και στο γεγονός ότι όλη αυτή η δράση γινόταν με την ανοχή και τη συνεργασία του κράτους, κυρίως μέσα από τις δυνάμεις καταστολής.
Εξόφθαλμα και ενδεικτικά παραδείγματα της αγαστής συνεργασίας τους ήταν η 2 Φλεβάρη του 2008 όπου χρυσαυγίτες (κάποιοι εκ των οποίων και υποψήφιοι) επιτίθονταν, μαζί τις διμοιρίες των ματ, σε αντιφασιστική διαδήλωση όπου και μαχαίρωσαν δύο διαδηλωτές. Το δεύτερο είναι το “πείραμα’’ του Αγ. Παντελεήμονα, όπου η χρυσή αυγή, χρησιμοποιώντας ως προμετωπίδα μια επιτροπή κατοίκων, αποτέλεσε, πάλι σε συνεργασία με την αστυνομία, το επιχειρησιακό κομμάτι στον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό για την εκκαθάριση της περιοχής από τους μετανάστες.
Γυρίζοντας στην υπόθεσή μας, λίγη ώρα μετά την επίθεση στο Αντίπνοια, στην ίδια περιοχή, προσάγονται από την τροχαία δύο φασίστες που επέβαιναν σε μηχανάκι και αφού βρίσκουν πάνω τους δύο μαχαίρια και ένα τσεκούρι, ομολογούν ότι είναι μέλη της χρυσής αυγής και ότι συμμετείχαν στην επίθεση. Πρόκειται για τον Βασίλη Σιατούνη (ο οποίος υπήρξε και υποψήφιος της χ.α. στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές) και τον Αθανάσιο Στράτο.
Οι κατηγορίες εις βάρος τους είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και από τον Ιούλιο του 2008 ξεκινάει μια διαδικασία στην οποία οι φασίστες ζητάνε συνέχεια αναβολές και αποφεύγουν την παρουσία τους στα δικαστήρια, καθώς εκεί δέχονται την οργή συντρόφων και αγωνιστών και δεν έχουν καμιά δημόσια στήριξη από μεριά του φασιστικού κόμματος.
Επί τρία χρόνια αυτή είναι η κατάσταση, μέχρι που στις 2 Μαΐου του 2011, μέρα που είχε οριστεί η δίκη, βρεθήκαμε αντιμέτωποι στην Ευελπίδων με ένα τάγμα εφόδου πρωτοκλασάτων στελεχών της ηγεσίας της χ.α. (μεταξύ των οποίων οι Λαγός και Κασιδιάρης), που παρ’ ότι δημόσια είχε αποποιηθεί τη σχέση της με το γεγονός, με την παρουσία τους ανέλαβε επί της ουσίας την πολιτική ευθύνη της συγκεκριμένης επίθεσης. Μετά από συμπλοκή τράπηκαν σε φυγή με τη συνοδεία ΜΑΤ και η δίκη έγινε ερήμην τους. Το αποτέλεσμα ήταν η αναβάθμιση του κατηγορητηρίου σε κακουργήματα και η παραπομπή της διαδικασίας στο μεικτό ορκωτό. Από τότε η υπόθεση θάφτηκε, σε μια περίοδο στην οποία γινόταν αβαντάρισμα της χρυσής αυγής σε όλα τα πεδία, συνθήκη που έδωσε καρπό μετά τις εκλογές του 2012.
Ένα χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2013, έγινε η “ξαφνική’’ δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη, συμβάν που έρχεται να χρησιμοποιηθεί, από το κράτος, κατά το δοκούν. Για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και ενδοσυστημικούς ανταγωνισμούς (ψηφοθηρία, το κράτος διαχειριστής-εγγυητής της δημοκρατίας και η θεωρία των δύο άκρων), ανακαλύπτεται ο καθεστωτικός “αντιφασισμός’’ και “οι θεσμοί επιτέλους θα κάνουν τα δέοντα’’. Η δικαιοσύνη θα δικάσει, η αστυνομία θα συλλάβει, τα ΜΜΕ θα αποκαλύψουν και ο πολιτικός κόσμος θα απομονώσει!!!
Στο πλαίσιο αυτού του κυνικού πανηγυρισμού όπου συμμετέχουν όσοι έπεσαν από τα σύννεφα, θυμήθηκαν και πάλι την υπόθεσή μας, εντάσσοντάς την στη δικογραφία περί εγκληματικής οργάνωσης, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να μας βάλουν στο παιχνίδι τους σαν χρήσιμα πιόνια. Στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη κληθήκαμε στην ανακρίτρια ως μάρτυρες για την εν λόγω υπόθεση. Η παρουσία μας, επομένως ήταν υποχρεωτική, και η θέση μας δεν ήταν μόνο να βγάλουμε λόγο για το φασισμό και το παρακράτος αλλά επίσης να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν δεχόμαστε να είμαστε κομμάτι του “καθεστωτικού αντιφασισμού”.
Το οικονομικό-πολιτικό σύστημα, δηλαδή ο καπιταλισμός και η δημοκρατία του, ευθύνεται για την ύπαρξη και την υποστήριξη του φασισμού, είτε στη μορφή του παρακράτους είτε στην πιο νομιμοποιημένη μορφή του σαν πολιτικό σχήμα. Μέσα από την συνολική κρίση και θέλοντας να διασφαλίσει την κυριαρχία του, το κράτος τροφοδοτεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, υιοθετεί ακροδεξιά ατζέντα, οξύνει την καταστολή (αναβαθμίζοντας το νομικό του οπλοστάσιο ποινικοποιώντας τους αγώνες, διώκοντας δριμεία τους αγωνιστές, ενισχύοντας την αστυνομία). Έτσι προμόταρε τη χρυσή αυγή όχι μόνο συγκαλύπτοντας τις επιθέσεις αλλά προωθώντας την και σε ιδεολογικό επίπεδο και, εν τέλει, βοηθώντας την μέσα σε δύο χρόνια να ανεδείχθη από την “αφάνεια’’ στο 7%. Οποιαδήποτε ρητορική λοιπόν περί αντιφασισμού, όταν προέρχεται από οποιοδήποτε μηχανισμό του κράτους, δεν μπορεί να μας θολώσει.
Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό είναι ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στο φασισμό και δίνεται στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στις σχολές, στο περίγυρό μας. Εμείς οι από τα κάτω, μέσα από τους κοινωνικού- ταξικούς αγώνες στεκόμαστε απέναντι σε ένα πολύπλοκο και ισχυρό σύστημα, που προωθεί τις ανισότητες, την ιεραρχία και τους διαχωρισμούς. Ο κόσμος της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης απέναντι στο κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Μετά από έξι χρόνια συνολικά, στις 19 Μάρτη του 2014 θα γίνει το δικαστήριο για την επίθεση στο στέκι . Όπως κάθε στιγμή από τη μέρα της επίθεσης, δεν θεωρούμε ότι αυτή η υπόθεση αφορά μονάχα εμάς. Από τη μία, γιατί αν στο στόχαστρο του παρακράτους τότε μπήκε το στέκι Αντίπνοια και τα πρόσωπα που το στηρίζουν, ήταν γιατί ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα πολλά σημεία αναφοράς στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα και από την άλλη δεδομένου του περιεχομένου της δίκης και του ρόλου που θέλει το σύστημα να διαδραματίσει ώστε να εξυπηρετήσει τους σχεδιασμού του.
Γι’ αυτό καλούμε σε δημόσια κουβέντα συλλογικότητες και άτομα του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού χώρου προκειμένου να οργανώσουμε την παρουσία μας στα δικαστήρια, να καθορίσουμε τους όρους με βάση τους οποίους χρησιμοποιούμε τους θεσμούς ώστε να διασφαλίσουμε πως δεν θα γίνει πεδίο σπέκουλας του κράτους, της καθεστωτικής αριστεράς και βορά στα κοράκια της δημοσιογραφίας και να αναδείξουμε τη στάση μας απέναντι στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Γιατί ο αγώνας μας δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στις δικαστικές αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης. Αντίθετα χτίζεται, παλεύεται, ομορφαίνει και χειραφετείται στις δομές αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Σχετικά με την επίθεση της Χρυσής Αυγής στο Στέκι Αντίπνοια το 2008 και την δημοσιοποίηση των ονομάτων μας απο τα ΜΜΕ Πριν λίγες ημέρες διέρρευσε από τον τύπο το πόρισμα των ανακριτικών αρχών για την χρυσή αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Μέσα στις υποθέσεις που διερευνούνται, εντάσσεται και η επίθεση που δεχτήκαμε τέσσερα άτομα, στο αναρχικό στέκι Αντίπνοια, κατά την διάρκεια μαθήματος Ισπανικών, τον Ιούνιο του 2008, από τάγμα εφόδου της παρακρατικής οργάνωσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κληθήκαμε, από την ανακρίτρια, να καταθέσουμε, ως ”αυτόπτες μάρτυρες”, σχετικά με την υπόθεση. Και σαν να μην έφτανε η δημοσιοποίηση-διαρροή ενός “απόρρητου εγγράφου”, που ακόμα και με τους δικούς τους δικονομικούς όρους, εντάσσεται σε προανακριτική διαδικασία και άρα απαγορεύεται η οποιαδήποτε κοινοποίηση του περιεχομένου του, η zougla.gr και ο δημοσιογραφίσκος Δ.Κ (ο ίδιος φρόντισε να διατηρήσει την ανωνυμία του) δημοσίευσε το όνομα και το επίθετο ενός από εμάς. Η άμεση αντίδραση μας είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση του ονόματος και την αντικατάσταση του με την λέξη ”μάρτυρας”. Παρόλα αυτά η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων είχε, για μια ακόμα φορά, πραγματοποιηθεί.
Φυσικά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική φόρα που δημοσιοποιούνται προσωπικά στοιχεία αγωνιστών. Η διαπόμπευση και η τρομοκράτηση είναι βασική στρατηγική των ΜΜΕ με σκοπό τον ”παραδειγματισμό” και την καταστολή-εκφοβισμό του αγωνιζόμενου κόσμου. Σε ότι μας αφορά δεν κρυβόμαστε και υπερασπιζόμαστε την πολιτική μας ταυτότητα με κάθε κόστος. Αναγνωρίζουμε, όμως, το εξής ”παράδοξο”, ότι η δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων περιορίζεται και αφόρα, κυρίως, εκείνους που αγωνίζονται και αντιστέκονται και όχι τα φασιστικά θρασίμια ή τους λακέδες του συστήματος όπως ο Δ.Κ που υπογράφει ένα τέτοιο κείμενο μόνο με τα αρχικά του. Έτσι έχουμε το πλήρες όνομα της συντρόφου που δέχθηκε επίθεση από χρυσαυγίτες, τα ονόματα των οποίων δεν αναφέρονται πουθενά, από ένα δημοσιογράφο που υπογράφει κωδικοποιημένα.
Η zougla, πίστη και πλήρως ευθυγραμμισμένη με την κυρίαρχη πολιτική γραμμή, περνάει μια φάση ”αντιφασισμού” και ενώ όλα αυτά τα χρόνια αβάνταρε τη χρυσή αυγή και καλλιεργούσε – ενίσχυε τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, αποσιωπώντας ή παραποιώντας γεγονότα, σήμερα έρχεται να ”αποκαταστήσει την αλήθεια”. Μία ”αλήθεια” για την οποία κόπτονται οι περισσότερες εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και ”έγκριτοι” δημοσιογράφοι των καναλιών. Ο ρόλος τους όμως, ως προπαγανδιστικός μηχανισμός του συστήματος και εν τέλει ως μηχανισμός χειραγώγησης, είναι όχι μόνο γνωστός αλλά και χιλιοειπωμένος. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τα ΜΜΕ και δεν επιθυμούμε την ”συνδιαλλαγή” μαζί τους. Επιλέγουμε και προτάσσουμε την αντιπληροφόρηση και αδιαμεσολάβητη επικοινωνία. Για το λόγο αυτό προκρίνουμε τη χρήση των δικών μας μέσων (αφίσες, έντυπα, διαδίκτυο κλπ).
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ σε κανέναν ”Δ.Κ.” να μας θυματοποιεί και να μας χρησιμοποιεί, κατα το δοκούν, για να ενισχυσει τον καθεστωτικό αντιφασισμό. Είμαστε αγωνιστές και αγωνίστριες και για αυτό το λόγο το παρακράτος μας επιτέθηκε και το κράτος όλα αυτά τα χρόνια σιώπησε και συγκάλυψε. Δεν βρισκόμασταν σε ένα κοινωνικό στέκι, όπως διατείνονται τα ΜΜΕ, αλλά σε ένα ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ. Τώρα που, για λόγους ενδοσυστημικών ανταγωνισμών και μικροπολιτικών συμφερόντων, υποκρίνονται τους αντιφασίστες τους ανακοινώνουμε ότι και πάλι θα μας βρουν ΑΠΕΝΑΝΤΙ τους. Σε ο,τι μας αφορά μιλάμε μόνο ΕΜΕΙΣ, (αρνούμενοι τη διαμεσολάβηση των μηχανισμών του κράτους και την προσπάθεια ένταξης μας σε ένα κοινό, καθεστωτικό “αντιφασιστικό-μέτωπο”). Δεν θα επιτρέψουμε να μας υποκαταστήσουν και να μας ”υπερασπιστούν”. Ούτε θα αφήσουμε η συγκεκριμένη υπόθεση να γίνει πεδίο σπέκουλας από το κράτος, τα ΜΜΕ ή την καθεστωτική αριστερά. Ανήκουμε στους” απο τα κάτω” αυτού του κόσμου που παλέυει για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Τασσόμαστε ξεκάθαρα απέναντί στο σύστημα που εξαθλιώνει τους ανθρώπους και διαιωνίζει την αδικία. Ενα σύστημα μέσα στο οποίο τόσο ο φασισμός όσο και η κυρίαρχη προπαγάνδα, μέσω των ΜΜΕ έχουν το δικό τους ρόλο. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό ειναι αγώνας έναντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Δεν περιορίζεται ούτε αντιμετωπίζεται στις δικάστικές αιθουσες, στα πάνελ εκπομπών και σε στήλες εφημερίδων που μόνο στόχο έχουν την διασφάλιση των συμφερόντων των ισχυρών. Αντιθετα ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δίνεται καθημέρινα στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες και σίγουρα δεν περνά από την έγκριση του εκάστοτε Πρετεντέρη.
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΣ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
Γ.Μ, R.S, Κ.Γ, Β.Μ
αναδημοσίευση από το στέκι Αντίπνοια
Leave a Reply