από την πρώτη μέρα…

Εν μέσω κρίσης και με δεδομένη την τακτική των κυρίαρχων να εξοστρακίζουν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε ό,τι δεν έχει να κάνει με τις αιτίες  που προκαλούν την κρίση, η απεργία πείνας των 300 μεταναστών γίνεται ζήτημα αιχμής. Μία μόλις ημέρα μετά την κήρυξη της απεργίας πείνας, τα ΜΜΕ κήρυξαν τον πόλεμο στην απεργία. Είναι η πρώτη φορά που οι μετανάστες διεκδικούν με τόσο συλλογικό και οργανωμένο τρόπο τα αιτήματά τους, ακηδεμόνευτοι, διατηρώντας τον πρώτο λόγο στον αγώνα τους. Δεν αμφιβάλουμε ότι ο πόλεμος από την πολιτική και κοινωνική διαμεσολάβηση ενάντια σε αυτόν τον αγώνα θα είναι αμείλικτος.

Απέναντι στους μετανάστες που αξιώνουν τα ουσιώδη: τη ζωή, την ελευθερία, την  αξιοπρέπεια, σύσσωμο το Σύστημα αξιώνει τα επουσιώδη: τη λειτουργία μιας Σχολής, τη θεσμική συνέπεια, τη δημόσια τάξη… Πρόκειται για ένα φτηνό παιχνίδι προπαγάνδας που έχει αρχίσει εδώ και καιρό, αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως εσωτερικό εχθρό, πηγή φόβου και ανασφάλειας για μια κοινωνία υποταγμένων και συνεχίζεται στο ίδιο μοτίβο. Οι ίδιοι πολιτικοί που βρίζουν τους δημόσιους υπάλληλους «κοπρίτες», οι ίδιοι δημοσιογράφοι που χυδαιολογούν ενάντια στους εκάστοτε απεργούς, ο ίδιος συρφετός της Δημοκρατίας που κινδυνολογεί σε κάθε αμφισβήτησή της κοινωνίας-νεκροταφείο, το κάθε φασιστικό ασπόνδυλο που εκτονώνει την παθολογία του στους «αδύναμους», όλοι αυτοί θα στρέφουν όλο και περισσότερο την δηλητηριώδη τους «προσοχή» στην υπόθεση της απεργίας πείνας των μεταναστών. Θέτοντας την καταστολή της ως κυρίαρχο κοινωνικό διακύβευμα.

Για όλους όσοι επιθυμούν να δημιουργήσουν ένα ανάχωμα στην κυριαρχική επιθετικότητα, στον επελαύνοντα κοινωνικό εκφασισμό, στη θανάσιμη συντηρητικοποίηση ενός αδρανοποιημένου πληθυσμού, η υπεράσπιση της απεργίας πείνας των μεταναστών αποτελεί ένα καταλυτικό προπύργιο για την αποτροπή του κοινωνικού κανιβαλισμού, ένα κομβικό σημείο ανατροπής του κυρίαρχου πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, μια ευκαιρία για συντριβή της φασίζουσας αλαζονείας.

Πρώτη μέρα. Και ο αγώνας των μεταναστών θα γίνεται όλο και περισσότερο δικός μας αγώνας.