Ο Τελευταίος Εβραίος της Βίνιτσα

Η φωτογραφία βρέθηκε στο προσωπικό άλμπουμ στρατιώτη των ομάδων εξόντωσης των SS (Einsatzgruppe).

Από πίσω, το κάθαρμα είχε σημειώσει : “Ο Τελευταίος Εβραίος της Βίνιτσα”

Η Βίνιτσα βρίσκεται στην Ουκρανία. Εκεί οι Γερμανοί στρατιώτες (Einsatzgruppe D) συνεργαζόμενοι με ντόπιους προδότες, εκτέλεσαν περίπου 30 χιλιάδες άμαχους.

Κι εδώ ο “τελευταίος”, όπως μας πληροφορεί η σημείωση του ναζιστή σε αυτή την διάσημη φωτογραφία.

Αυτά υποθέτω τα γνωρίζετε.

[;;;;]

Και μετά;

.

.

.

Η Βίνιτσα σήμερα !

Χρώμα, χαμόγελο, καμπύλες.
Πόλη πορνείο.
Αυτό όμως είναι η αλήθεια της απώλειας. Δεν συμβαίνει στην Βίνιτσα, “εκεί μακριά”, συμβαίνει δίπλα μας  και μέσα μας.
Οι δύο φωτογραφίες δίπλα δίπλα προκαλούν αηδία.
Δυσάρεστο αλλά ακριβές. Δεν πέρασε ούτε κλάσμα δευτερολέπτου, ούτε μια στιγμή.
Δεν υπάρχει ο Χρόνος εδώ. Είναι φανερό.
Αηδιάζουμε γιατί καταλαβαίνουμε ότι η κοινότητα του αίσχους των δύο ντοκουμέντων είναι η συναίνεση και η ενσωμάτωση. Αυτές πάλι είναι διαδικασίες.
Συμβαίνουν με μια συνέχεια.
Μέσα στην τυπικότητα της καθημερινότητας συμβαίνει η κατασκευή του λάγνου μαλάκα που ερεθίζεται με την απόλυτη υποταγή του άλλου και είναι έτοιμος να την υποστηρίξει για λογαριασμό του ισχυρού.
Το καμουφλάζ του ανθρώπινου πόνου είναι το καθημερινό μέλημα του συστήματος.
Η αποξένωση είναι αποξένωση από τον πόνο.
Ο ναζισμός νίκησε!
Το απάνθρωπο είναι εδώ.
Αυτή η πικρή παραδοχή, η επίγνωση, ίσως σημάνει την απαρχή μιας συνειδητοποίησης.
Την εκκίνηση ενός σχεδίου, μιας ενάντιας σκέψης έστω.

Ελευθερία, λέει ο Λεβινάς, είναι να γνωρίζεις ότι η ελευθερία κινδυνέυει. Αλλά γνωρίζω ή έχω συνείδηση σημαίνει , συνεχίζει, ότι έχω χρόνο να αποφύγω και να προλάβω την στιγμή του απανθρωπισμού.
Τα προαπαιτούμενα της διηνεκούς αναβολής αυτής της προδοσίας, όπως η ανιδιοτέλεια της καλοσύνης, η επιθυμία του απολύτως Άλλου, η διάσταση της μεταφυσικής υποχωρούν κάθε φορά μπροστά  στον αυτοματισμό της οικονομίας και του τζόγου της. Των υποσχέσεων της. Ο άνθρωπος τις πιστευει τυφλα και δεν χαρίζει δευτερόλεπτο πλέον στον εαυτό του.
Σέρνεται βιαστικά, σπασμωδικά και χωρίς συναίσθηση πίσω από την ουτοπία του χρήματος. Νεκροζώντανος παραδίνεται στην απληστία. Συναινεί στην θραυσματικότητα της ζωής του και στην εξαθλιώση της κάθε του στιγμής.
Όσο δεν κατανοούμε πώς το παρελθόν καθοδηγεί το παρόν μας, θα είμαστε πεσμένοι κάτω και θα νομίζουμε πως πετάμε. Θα ζούμε στην τύχη και στην ψευτοευτυχία του τζογαδόρου, ποντάροντας σε τελευταίους Εβραίους, εκτελεστές, πόρνες και νταβατζήδες.

*αναδημοσίευση από το μπλογκ των dangerfew