Η δίκη του συντρόφου Δ. Νιώτη ξεκίνησε λίγο μετά τις 10 το πρωί της Τρίτης 21 Μάη. Λίγο νωρίτερα, 70 περίπου αλληλέγγυοι-ες έφτασαν έξω από το στρατοδικείο με πορεία και παρέμειναν μέσα κι έξω από το κτίριο μέχρι το τέλος της δίκης. Τρεις διμοιρίες ΥΜΕΤ και μια ΟΠΚΕ πλησίασαν τους συγκεντρωμένους λίγο μετά την άφιξη της πορείας στο χώρο του στρατοδικείου επιβεβαιώνοντας με την παρουσία τους -σε ένα από τα πολυσύχναστα σημεία της πόλης- ότι η δίκη είχε σαφή πολιτικό χαρακτήρα. Τόσο η συγκέντρωση των αλληλέγγυων όσο και η…αντισυγκέντρωση των κατασταλτικών μηχανισμών υποδήλωναν ότι η δίκη του συντρόφου ήταν ένα πολιτικό και κοινωνικό γεγονός.
Οι αντιθέσεις μεταξύ του κόσμου της ελευθερίας και της εξουσίας, προβλήθηκαν και μέσα στη δικαστική αίθουσα. Από τη μια η έδρα του δικαστηρίου και οι φρουροί της και από την άλλη ο διωκόμενος σύντροφος και οι αλληλέγγυοι-ες. Ένα δικαστήριο που φάνηκε πως μέσα από μια ανιαρή διαδικασία δεν ήταν σε θέση να ακούσει, να αντιληφθεί και φυσικά ούτε να αποδεχτεί την πολιτική επιλογή της ολικής άρνησης στράτευσης παρόλο που εκ των πραγμάτων εξαναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους μάρτυρες αλλά και τον διωκόμενο σαν αυτό που τελικά δήλωναν και πρέσβευαν. Οι συνεχόμενες διακοπές των μαρτύρων υπεράσπισης όταν αυτοί κατέθεταν τα πολιτικά σκεπτικά των επιλογών του Δ. Νιώτη αλλά και των κοινωνικών αγώνων ήταν ενδεικτικές της εχθρικής τοποθέτησης των δικαστών του στρατοδικείου απέναντί τους. Εξίσου εχθρικές ήταν και οι τοποθετήσεις-απαντήσεις των μαρτύρων αλλά και του διωκόμενου συντρόφου απέναντι στο δικαστήριο, αφού οι σύντροφοι δεν βρέθηκαν σε αυτό το στρατοδικείο ούτε για να ζητήσουν ευνοϊκότερη μεταχείριση ούτε για να συνδιαλλαγούν με την αστική δικαιοσύνη, αλλά για να υπερασπιστούν τις πολιτικές επιλογές τους και τούς εκφραστές αυτών των επιλογών. Η απολογία του Δ. Νιώτη ήταν αυτή που τελικά επικύρωσε όσα οι δικαστές δεν ήθελαν να ακούσουν από τους μάρτυρες, αφού ανέδειξε την ολική άρνηση στράτευσης ως ένα συλλογικό πολιτικό πρόταγμα αγώνα των «από κάτω» και απομυθοποίησε την αγιότητα των εθνικών στρατών. Τελικά, το δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης έξι μηνών στον σύντροφο με τριετή αναστολή.
Μετά το τέλος της δίκης, πραγματοποιήθηκε εκ νέου πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης των Ιωαννίνων η οποία το τελευταίο πενταήμερο βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο επίκεντρο του αντιμιλιταριστικού αγώνα.
Λίγες ώρες μετά το τέλος της δίκης, ένας οχετός δημοσιευμάτων σε media και παραmedia για την καταδίκη του συντρόφου κατέκλυσε το διαδίκτυο. Με αφορμή λοιπόν τη δημοσίευση ενός εμετικού ρεπορτάζ από το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος του διαδικτύου αναπαρήγαγε (δίχως φυσικά καμιά δεοντολογία ή κάποιο σχετικό έλεγχο εγκυρότητας) μια καλομαγειρεμένη είδηση για τη θρέψη της αχόρταγης κοινής γνώμης και την εξυπηρέτηση των κατασταλτικών μηχανισμών.
Στους διαστρεβλωτές της αλήθειας και τους κατασκευαστές της κοινής γνώμης, θυμίζουμε απλά, όλοι-ες εμείς οι σύντροφοι-ισσες του Δ. Νιώτη, ότι η συστέγαση υπηρεσιών προϋποθέτει και την συστράτευσή τους δηλαδή την από κοινού προετοιμασία ή/και εκτέλεση πολέμου ή ιδεολογικής προπαγάνδας. Στην πόλη των Ιωαννίνων εξάλλου, οι έρωτες του στρατού με τα MME δεν κρύβονται…
Η συστέγαση στρατιωτικών και δημοσιογραφικών υπηρεσιών στα Ιωάννινα…
* αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη
Leave a Reply