VII
Εκεί που αναπολείς τοπία ελπίζοντας να τα ξαναδείς
θάλασσες στο ηλιοβασίλεμα, βουνά μ´εναλλαγές στο χρώμα
την πόλη που γεννήθηκες, που θάφτηκαν οι δικοί σου
με τους στενούς της δρόμους, τις πλατείες,
τους φωτισμένους λόφους
με ανθρώπους ειρηνικούς, άλλοτε εξεγερμένους, κάποτε
με οδοφράγματα
με μουσικές λαϊκές ή σοβαρές το βράδυ, κάποτε
μ´εμβατήρια το πρωί
εκεί που θυμάσαι ξένες πόλεις με πάντα ημιτελή
την εξερεύνησή τους
με ζωγραφικές και θέατρα που ξάνοιγαν χώρους
άγνωστους ως τότε
με πλήθος ιδέες που συγκρούονταν όπως και
τ´αυτοκίνητα στις πίστες
με ξένους φίλους που σου στάθηκαν σε όλες τις δυσκολίες
εκεί που φέρνεις στο νου σου περιστατικά περασμένων
χρόνων
τη ζεστασιά, μέχρι πνιγμού καμιά φορά, της μάνας
τη συγκίνηση όταν σ´αναγνώρισε για ισότιμο ο πατέρας
τον ενθουσιασμό άμα γνώριζες αυτούς που θα σε
σφράγιζαν
τον ίλιγγο στη συνάντηση με τη γυναίκα που άλλαξε
τη ζωή σου
τη χαρά και τ´απρόβλεπτα με τη γέννηση ενός παιδιού
τη λύπη από τις ρήξεις, τους χωρισμούς, τις ματαιώσεις
των ελπίδων
την οδύνη από τον θάνατο που δεν πίστευες ποτέ πως
θά´ρθει
εκεί που ανώφελα πασχίζεις να ξαναφτιάξεις
ανθρώπους και βιώματα
σαν μαραγκός που ξαναφτιάχνει παλιά έπιπλα με νέα
υλικά
να διορθώσεις σαν μηχανές τα σώματα για να κινούνται
όπως πριν
ν´ανάψεις με νέα προσανάμματα αισθήσεις που
παλιότερα πυρπόλησαν
ν´αναστηλώσεις τα ενδόμυχα όπως αναστηλώνουν
τ´αρχαία μνημεία
εκεί που βλέπεις ότι δεν μιλάς με τον κόσμο όπως νόμιζες
ότι μιλάς μόνο με τον εαυτό σου, οπότε λες να τα
παρατήσεις…
Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Τίτος πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση
Η στ:οργή εύχεται χρόνια πολλά στην κατάληψη σινιάλο με αφορμή την συμπλήρωση 4 χρόνων από την μέρα που άλλαξε τον κόσμο (της).
καλή μας δύναμη συντρόφια.
κι όπως είχε ειπωθεί στην συναυλία για το άνοιγμα της κατάληψης…
έχουμε σκοπό να αλλάξουμε τον κόσμο.
το αδύνατο εν ολίγοις…
και θα τα καταφέρουμε.
*αναδημοσίευση από την στ:οργή
Leave a Reply