Γνωρίζουμε εκ πείρας οι περισσότεροι ότι ολοένα και ψωνίζουμε από Lidl κλπ., έστω κι αν γνωρίζουμε επίσης ότι αυτό συμβάλλει στις εδώ και χρόνια απαράδεκτες συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Είναι κάτι σαν τα κινέζικα που λες “δεν το θέλω γιατί πολύ πιθανά να το έχουν φτιάξει παιδικά χέρια” αλλά όταν ξεμένεις εντελώς από βρακί δεν υπάρχει πουθενά αλλού με ένα ευρώ.
Στα καταστήματα με δικές τους μάρκες (SPAR/Βερόπουλος, Carrefour, Μάγια/MyMarket κλπ.) άλλες φορές έχουν τις ίδιες πρώτες ύλες με τις “επώνυμες μάρκες” αλλά χρησιμοποιούνται οι λιγότερα “εμφανίσιμες” (το κοφτό μακαρονάκι που δεν είναι και τόσο ίσιο…), άλλες φορές είναι μεικτά (τα γάλατα τα επώνυμα έτσι κι αλλιώς έχουν και αποξηραμένο άγνωστης προέλευσης αλλά υποτίθεται σε πιο περιορισμένο ποσοστό απ’ότι στις μάρκες σούπερμάρκετ) κι άλλες φορές είναι για πέταμα (άντε να πλένεις με απορριπαντικό Dia – τότε που υπήρχε – είχα κάνει αυτό το λάθος και επανήλθα ταχύτατα στα άλλα… ενώ υπάρχουν και τραγικότερες υπόνοιες για τα γάλατα του Μαρινόπουλου που “βγήκαν” αφότου βομβαρδίστηκε το Κόσοβο και θεωρήθηκε ακατάλληλη η παραγωγή κοντά στα σύνορα).
Ο μόνος τρόπος λοιπόν να αγοράζεις σχετικά φθηνότερα χωρίς να κινδυνεύεις άμεσα είναι να προτιμάς όσο πιο ακατέργαστα και όσο πιο “σκέτα” (οι σάλτσες είναι ακατανόητης σύστασης, μια μαρμελάδα μπορεί να είναι με ψηλοσάπια φρούτα αλλά εκτός από το φρούτο το μόνο που έχει είναι ζάχαρη και κάποιο οξύ – δε θυμάμαι ποιό – για συντήριση, ενώ το μακαρόνι έχει αποκλειστικά σιτάρι και το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν αυτό μαζεύτηκε δίπλα από την εθνική οδό, αλλά αυτό δε σου το διασφαλίζει ούτε η ΜΙΣΚΟ).
Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο (στα πλαίσια του ότι δεν το ελέγχουμε εντελώς έτσι κι αλλιώς), είναι περισσότερο θέμα συνήθειας, οργάνωσης και εκπαίδευσης.
Στην ξεφτίλα που ξετυλίγεται σταθερά, το Υπουργείο Ανάπτυξης αποφάσισε να “βοηθήσει τους φτωχούς”. Από δω και πέρα επιτρέπεται νόμιμα η πώληση ληγμένων προϊόντων σε χαμηλότερη τιμή.
Τα ληγμένα δεν είναι πρόβλημα όταν είναι δικής σου παραγωγής: το επικίνδυνο τρόφιμο συνήθως αναγνωρίζεται από την υφή, μυρωδιά κλπ, απομονώνεται, επαναχρησιμοποιείται αλλιώς ή…ανακυκλώνεται σε ζωοτροφή ή στο χώμα. Όταν όμως η παραγωγή περιέχει χημικές ουσίες είτε για την ανάπτυξή της (λιπάσματα, ορμόνες…) είτε για τη συντήρισή της (ακόμα χειρότερα), η πραγματική ημερομηνία λήξης αφορά αυτά τα συστατικά και όχι την πρώτη ύλη. Όταν λήγουν είναι εξαιρετικά επικίνδυνα.
Εδώ και χρόνια συνταξιούχοι της Πρόνοιας στις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας τρώνε κονσέρβες για σκυλιά για να έχουν κρέας κάθε βδομάδα. Καμιά φορά δεν έχεις άλλη λύση. Η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα μέχρι πρόσφατα να τρέφει σχετικά με ασφάλεια τους κατοίκους της (άσχετα ότι πολλοί τρώγαν μαλακίες). Τώρα όμως, η διατροφική οργάνωση αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της αντίστασης. Το να μας πετάνε στη μούρη ληγμένα όταν παράλληλα κλείνουν τα νοσοκομεία αφορά το προσδόκιμο ζωής του φτωχού. Απλά πράγματα. Είναι άμεση επίθεση στη ζωή μας (ενώ οι περισσότερες προηγούμενες είναι καλυμένες επιθέσεις) και η πλέον οργανωμένη επίθεση στο σύνολο των φτωχών (ενώ για παράδειγμα η χρήση χημικών από τους μπάτσους, οι άθλιες συνθήκες εργασίας στους μεταλλωρύχους ή η καταστροφή του περιβάλλοντος σε ορισμένα μέρη αφορούν κάθε φορά μια ομάδα πληθυσμού ή ένα μέρος της φύσης).
…..οπότε όποιος αντέχει διαβάζει και το άρθρο για τη νέα πολεμική μηχανή του υπουργείου..όσο για τις υπόλοιπες παρατηρήσεις/σκέψεις αφορούν το είδος διατροφής ως νοοτροπία.
Κι ένα τελευταίο: η υστερία για τα βιολογικά που δε διασφαλίζουν ούτε αυτά την απόλυτη απαλλαγή από τα επιβλαβή επιπρόσθετα στοιχεία είναι ενταγμένα στο σύστημα ανισορροπίας και εκμετάλλευσης της “πολιτικής οικολογίας”… Γράψαν στην αρχή των “κινημάτων ενάντια στη μόλυνση του περιβάλλοντος” διάφοροι που θεωρήθηκαν γραφικοί ότι αυτό θα “ενσωματωθεί” με τον ίδιο χυδαίο τρόπο που έγινε μόδα η επανάσταση…ένα άρθρο του Ντεμπόρ (1971) διάβασα πρόσφατα…να πω ότι δεν τα λέγανε….τι’ν’αυτή η κρεατομηχανή στα κεφάλια μας ρεεεεεε…
Η απόφαση του Υπουργείου (http://tvxs.gr/news/ellada/thesmotheteitai-i-polisi-ligmenon-trofimon-se-timi-prosforas):
Τη δυνατότητα πώλησης ληγμένων τροφίμων σε τιμή προσφοράς θεσμοθετούν τα υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας. Σύμφωνα με το 5ο Άρθρο της νέας αγορανομικής νομοθεσίας, επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως «ευαλλοίωτα», με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και με ταμπέλα που θα αναρτάται σε αυτά, στην οποία θα αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα η φράση «ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ».
Leave a Reply