Στα όρια της διαλλακτικότητας

Σήμερα μαζί με την παγωνιά νιώθαμε να πλανάται μια ανησυχία στο τετράγωνο, αλλά δεν είχαμε καταλάβει ακόμα το γιατί. Οι γείτονες σχημάτιζαν τα κλασσικά πηγαδάκια των περίεργων και οι μπάτσοι ήταν περισσότεροι απ’ ότι συνήθως.

Ένας γείτονας μάλλον μας έκοψε τελικά που κοιτούσαμε αγχωμένοι και αποφάσισε να έρθει και να μας πει να μην αγχωνόμαστε, ότι όλα καλά, “δεν είναι για μας οι μπάτσοι”. Είναι για μια κοπέλα στο στενό που μάλλον αυτοκτόνησε μοναχή στο διαμέρισμα της. Την βρήκαν σήμερα νεκρή μαζί με τον σκύλο της, ήταν εκεί δυο μήνες και δεν το πήρε κανείς πρέφα γιατί, όπως δήλωσε κυνικά και ο ίδιος, “δεν μύριζε”.

Μετά (και) απ’ το σημερινό, νιώθω πως όλη μου η διαλλακτικότητα πάνω στα της επικαιρότητας έχει στερέψει.

Μετά (και) απ’ το σημερινό, νιώθω πως το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι σκατά στον κυνισμό μας και σκατά στην καραντίνα σας.