Σάββατο 9 Ιουνίου στις 20.00
τρώμε μαζί και χορεύουμε με την αυτοοργανωμένη ομάδα χορού του Θερσίτη
στην πλατεία Παπανικολάου.
Ενάντια σε ό,τι έχει επιβληθεί ως ‘’παραδοσιακό’’, ‘’λαϊκό’’ ή δημοτικό’’ τραγούδι & χορός και απαλλαγμένοι από εθνικούς, θρησκευτικούς, έμφυλους διαχωρισμούς και ρόλους, αναζητάμε μία “παράδοση” που θα είναι ζωντανή και θα εμπλουτίζεται διαρκώς, και όχι στάσιμη, εξυπηρετώντας μονάχα εθνικούς εορτασμούς και φολκλορικά πανηγύρια.
Επιλέγουμε να ζωντανέψουμε την ποίηση των κινήσεων, να βιώσουμε τους παλμούς του σώματος, να ζήσουμε την τελετουργία της γιορτής. Γιατί ο χορός δεν είναι μόνο τα βήματα και οι κινήσεις των χορευτων, είναι και το ίδιο τους το σώμα και οι άλλοι που χορεύουν μαζί τους και αυτοί που κάθονται γύρω. Είναι η μουσική, το τραγούδι, η συλλογική έκφραση χαράς, λύπης, αγωνίας, επιθυμίας, ανάγκης. Μέσα στον χορό είναι τα φαγητά στα τραπέζια, το κρασί, αυτοί που μισοκοιμούνται καθιστοί, τα παιδιά που χώνονται παντού, τα ξαναμμένα πρόσωπα, η συγκίνηση, οι ματιές. Ο χορός είναι ό,τι έγινε πριν φτάσουν να χορέψουν και ό,τι θα γίνει μετά.
Είναι μια σκηνή που περιέχει όλη την ιστορία της κοινότητας.
Leave a Reply